Why am I still lingering in summerI

Why am I still lingering in summer
I out of the blue have a day of fatigue
When the trees on the path of Gwanghwamun change colour
Maybe that’s when I can lift my head

In the past when we were bright and lovely
Have now become estranged paths
In the past I shared the world in your arms
The naive days, goodbye

Today I stand like a fool here
As the rain falls
I’m waiting for the you who will never return
I was once happy
Remembering the memories we walked through hand in hand
Afraid that you’ll be standing there


I don’t know how the world keeps moving
Should I go look for another?
I found this coffee scented path
Only here can I let out a smile
The only person who made me this nervous for the first time
Was you
The you I once loved over any other
Why did you go?

Today I stand like a fool here
As the rain falls
I’m waiting for the you who will never return
I was once happy
Remembering the memories we walked through hand in hand
Afraid that you’ll be standing there

Pacing around in the same place everyday
As the colours change little by little
I can only smile at the naive days

I’m happy
That it’s still as beautiful here as it was that day
I suddenly stand like a fool here
As the rain falls
Waiting for the you who will never return
I was once happy
Once again returning the the path of Gwanghwamun
Fearing that you’ll be standing there

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำไมฉันยังคงอ้อยอิ่งในฤดูร้อน
ผมออกสีฟ้ามีวันเหนื่อยล้า
เมื่อต้นไม้บนเส้นทางของควางฮวามันเปลี่ยนสี
บางทีก็สามารถยกหัว

ของผมในอดีตเมื่อเราสดใสและน่ารัก

ตอนนี้เหินห่างเส้นทางในอดีตที่ผมใช้โลก ในอ้อมแขนของคุณ
วันไร้เดียงสา ลาก่อน

วันนี้ฉันยืนโง่ๆ ที่นี่ฝนตก

เป็นฉันกำลังรอคุณที่ไม่เคยกลับมาเลย

ผมเคยมีความสุข นึกถึงความทรงจำที่เราเดินจับมือกัน
กลัวว่าเธอจะยืนอยู่ตรงนั้น


ไม่รู้ว่าโลกยังคงเคลื่อนไหว
ฉันไปหาคนอื่น
ผมพบว่ากาแฟนี้หอมเส้นทาง
แต่ที่นี่สามารถให้รอยยิ้ม
คนที่ทำให้ฉันกังวลในครั้งแรกที่คุณ

คุณเคยรักเหนืออื่นใด
ไปทำไม

วันนี้ฉันยืนเหมือนคนโง่นี่เป็นฝนตก

ผมรอคุณที่ไม่เคยกลับมาเลย

ผมเคยมีความสุข นึกถึงความทรงจำที่เราเดินจับมือกัน
กลัวว่าเธอจะยืนอยู่ตรงนั้น

มาอยู่ในสถานที่เดียวกันทุกวัน
เป็นสีเปลี่ยนเล็กน้อยโดย น้อย
ได้แต่ยิ้มที่ใสซื่อวัน


ฉันมีความสุขมันยังคงสวยงามอยู่เหมือนเดิม วันนั้น
ฉันก็ยืนเหมือนคนโง่นี่เป็นฝนตก

รอคุณที่ไม่เคยกลับมาเลย

ผมเคยมีความสุขอีกครั้งกลับเส้นทางที่ ควางฮวามุน
กลัวว่าเธอจะยืนอยู่ตรงนั้น