Prevalence and developmental course

Prevalence and developmental course
ADHD is common, with worldwide prevalence estimated at
approximately 5% (Polanczyk et al. 2007). Although originally
seen as a disorder of childhood, the lifelong prevalence of
ADHD is now widely acknowledged. Symptoms and neuropsychological
impairments associated with ADHD are evident
in preschool children (Daley et al. 2009) and although symptoms
may decline with age in some cases, ADHD symptoms
and impairments can persist into adulthood (Geissler &
Lesch 2011). Prevalence rates in adult community samples are estimated at approximately 2.5% (Simon et al. 2009). It is likely
that a substantial number of young people accessing services for
ADHD will require transition into adult services (Taylor et al.
2010). Consequently, adult ADHD services are now developing
in parts of the UK.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความชุกและพัฒนาหลักสูตรสมาธิสั้นคือทั่วไป ชุกทั่วโลกประมาณประมาณ 5% (Polanczyk et al. 2007) แม้ว่าแต่เดิมมองว่าเป็นความผิดปกติของวัยเด็ก ความชุกตลอดชีวิตของสมาธิสั้นตอนนี้ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง อาการ และ neuropsychologicalที่มีความบกพร่องที่เกี่ยวข้องกับสมาธิสั้นในเด็กก่อนวัยเรียน (Daley et al. 2009) และถึงแม้ว่าอาการอาจลดลงตามอายุในบางกรณี อาการสมาธิสั้นและบกพร่องสามารถยืนยันในวัยผู้ใหญ่ (Geissler &ทาง Lesch ที่ 2011) มีประเมินอัตราความชุกในผู้ใหญ่ชุมชนตัวอย่างที่ประมาณ 2.5% (Simon et al. 2009) มีแนวโน้มที่ของหนุ่มคนเข้าถึงบริการสมาธิสั้นจะต้องเปลี่ยนเป็นบริการสำหรับผู้ใหญ่ (Taylor et al2010) . ดังนั้น ตอนนี้กำลังพัฒนาบริการสำหรับผู้ใหญ่สมาธิสั้นในส่วนของสหราชอาณาจักร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความชุกและหลักสูตรการพัฒนา
สมาธิสั้นเป็นเรื่องธรรมดาที่มีความชุกทั่วโลกประมาณ
ประมาณ 5% (Polanczyk et al. 2007) แม้ในขั้นต้น
มองว่าเป็นความผิดปกติของวัยเด็ก, ความชุกตลอดชีวิตของ
เด็กสมาธิสั้นอยู่ในขณะนี้ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง อาการและวิทยา
บกพร่องที่เกี่ยวข้องกับสมาธิสั้นจะเห็นได้ชัด
ในเด็กก่อนวัยเรียน (Daley et al. 2009) และถึงแม้ว่าอาการ
อาจลดลงตามอายุในกรณีบางอาการสมาธิสั้น
และความบกพร่องจะอยู่ในวัยผู้ใหญ่ (Geissler และ
Lesch 2011) อัตราความชุกในตัวอย่างชุมชนผู้ใหญ่ที่ประมาณ 2.5% (ไซมอน et al. 2009) มันอาจเป็นไป
ได้ว่าจำนวนมากของคนหนุ่มสาวในการเข้าถึงบริการสำหรับ
เด็กสมาธิสั้นจะต้องมีการเปลี่ยนแปลงในด้านการบริการผู้ใหญ่ (เทย์เลอร์ et al.
2010) ดังนั้นการให้บริการผู้ป่วยสมาธิสั้นผู้ใหญ่ขณะนี้การพัฒนา
ในส่วนของสหราชอาณาจักร