Medical expertise was questioned by

Medical expertise was questioned by Jim, and having another
chronic illness label meant that asthma did not receive
equivalent medical attention.
Medical management sometimes led to a narrow focus,
whereas effective management of asthma demanded that the
person’s life be viewed in context, and not only as a diseasespecific
response. Frasier made a claim for holistic management
of his asthma:
Well, this rather interests me because I have been asthmatic for years.
I have a good background of science. I think we need the set up of
special clinics that can give a holistic view of people and their
medications, dietary habits, dangers of things like preservatives…It
compounds the trouble. I attended a respiratory specialist and he was
not interested in anything outside the immediate present. I’m still
having problems. He said, ‘Carry on’, [but] it’s not really the answer.
Older people with asthma often found themselves in a
medical management model. However, this meant that the
doctor’s orders were followed and medications were taken as
prescribed; otherwise the patient might be labelled as noncompliant.
Doctors were likely to be trusted if they provided
evidence that they had specific disease knowledge and could
offer sound medical advice. For health care professionals,
self-management was viewed as the patient adopting appropriate
practices in relation to their disease. Medical management
took a narrow view whereas management of asthma,
because of the long-term nature of the illness, deserved to
placed in the context of the person’s life. In this model the
person was objectified as ‘the patient’.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเชี่ยวชาญทางการแพทย์ถูกไต่สวน โดยจิม และมีอีกป้ายโรคหมายความ ว่า โรคหอบหืดไม่ได้รับเทียบเท่าพยาบาลบางครั้งนำไปสู่ความแคบ การจัดการทางการแพทย์ในขณะที่การจัดการที่มีประสิทธิภาพของโรคหอบหืดต้องที่นี้ดูชีวิตของคน ในบริบท และไม่เพียงแต่ เป็นการ diseasespecificตอบสนอง Frasier ทำคำร้องสำหรับการจัดการแบบองค์รวมโรคหอบหืดของเขา:ดี นี้ค่อนข้างสนใจ เพราะฉันมีการหอบหืดในปีนั้นพื้นหลังที่ดีของวิทยาศาสตร์แล้ว ผมคิดว่า เราต้องการตั้งค่าของคลินิกพิเศษที่สามารถให้มุมมองแบบองค์รวมของคน และของพวกเขายา อุปนิสัย อันตรายจากสิ่งต่าง ๆ เช่นสารกันบูด... มันสารประกอบปัญหา ฉันเข้าร่วมผู้เชี่ยวชาญระบบทางเดินหายใจ และกำลังไม่สนใจอะไรนอกปัจจุบันทันที ฉันยังคงมีปัญหา เขากล่าวว่า 'ยกบน', [แต่] ไม่ได้จริง ๆ คำตอบนี้คนสูงอายุกับโรคหอบหืดมักพบตัวเองในการแบบจำลองการจัดการทางการแพทย์ อย่างไรก็ตาม นี้หมายถึง ที่ตามใบสั่งแพทย์ และยาถูกนำมาเป็นกำหนด มิฉะนั้น ผู้ป่วยอาจถูก labelled noncompliant เป็นแพทย์มีแนวโน้มที่จะเชื่อถือได้ถ้าพวกเขาให้หลักฐานว่า พวกเขามีความรู้เฉพาะโรค และสามารถมีเสียงแนะ สำหรับผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพจัดการด้วยตนเองถูกมองว่าเป็นผู้ป่วยที่ใช้ที่เหมาะสมการปฏิบัติเกี่ยวกับโรคนั้น ๆ การจัดการทางการแพทย์เอามุมมองแคบในขณะที่การจัดการโรคหอบหืดเพราะธรรมชาติของการเจ็บป่วยระยะยาว สมควรได้รับการวางอยู่ในบริบทของชีวิตของบุคคล ในรูปแบบนี้จะคนถูก objectified เป็น 'ผู้ป่วย'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเชี่ยวชาญทางการแพทย์ได้ถูกถามโดยจิมและมีอีกป้ายเจ็บป่วยเรื้อรังหมายความว่าโรคหอบหืดไม่ได้รับการรักษาพยาบาลเทียบเท่า. การจัดการการแพทย์บางครั้งนำไปสู่การโฟกัสแคบในขณะที่การบริหารจัดการที่มีประสิทธิภาพของโรคหอบหืดถามว่าชีวิตของคนดูได้ในบริบทและไม่เพียงแต่ เป็น diseasespecific การตอบสนอง ละครทำให้การเรียกร้องสำหรับการจัดการแบบองค์รวมของโรคหอบหืดของเขา. อย่างนี้ค่อนข้างสนใจฉันเพราะฉันได้รับโรคหืดปีที่ผ่านมาผมมีพื้นหลังที่ดีของวิทยาศาสตร์ ผมคิดว่าเราจำเป็นที่จะต้องตั้งค่าของคลินิกพิเศษที่สามารถให้มุมมองแบบองค์รวมของผู้คนและพวกเขายาพฤติกรรมการบริโภคอาหาร, อันตรายของสิ่งที่ต้องการ ... มันสารกันบูดสารปัญหา ฉันเข้าร่วมผู้เชี่ยวชาญระบบทางเดินหายใจและเขาก็ไม่ได้สนใจในสิ่งที่ออกไปข้างนอกในปัจจุบันทันที ฉันยังคงมีปัญหา เขากล่าวว่า 'Carry on' [แต่] มันไม่ได้จริงๆคำตอบ. ผู้สูงอายุที่มีโรคหอบหืดมักจะพบว่าตัวเองอยู่ในรูปแบบการจัดการทางการแพทย์ แต่นี้หมายความว่าคำสั่งของแพทย์ได้รับการปฏิบัติตามและยาที่ถูกนำมาเป็นที่กำหนด; มิฉะนั้นผู้ป่วยอาจจะมีการระบุว่าเป็นความร่วมมือ. แพทย์มีแนวโน้มที่จะได้รับความเชื่อถือถ้าพวกเขาให้หลักฐานที่แสดงว่าพวกเขามีความรู้โรคที่เฉพาะเจาะจงและสามารถให้คำแนะนำทางการแพทย์เสียง สำหรับผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลสุขภาพ, การจัดการตนเองถูกมองว่าเป็นผู้ป่วยที่เหมาะสมการใช้วิธีปฏิบัติที่มีความสัมพันธ์กับโรคของพวกเขา การจัดการทางการแพทย์เอามุมมองแคบ ๆ ขณะที่การบริหารจัดการของโรคหอบหืดเพราะธรรมชาติในระยะยาวของการเจ็บป่วยที่สมควรที่จะวางไว้ในบริบทของชีวิตของบุคคลที่ ในรูปแบบนี้คนที่ได้รับการ objectified เป็น 'ผู้ป่วย'

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเชี่ยวชาญทางการแพทย์ได้ถูกถามโดยจิม และมีฉลากที่เจ็บป่วยเรื้อรังอีก

หมายความว่าโรคหืดไม่ได้รับความสนใจทางการแพทย์ เทียบเท่า
การแพทย์การจัดการบางครั้งทำให้โฟกัสแคบ
และการจัดการที่มีประสิทธิภาพของโรคหอบหืดให้ชีวิต
คนดูในบริบท , และไม่เพียง แต่ตอบสนอง diseasespecific

ละครทำให้การเรียกร้องการจัดการแบบองค์รวมของโรคหอบหืดของเขา :
นี่ค่อนข้างสนใจฉันเพราะฉันได้รับโรคหืดสำหรับปี .
ฉันมีพื้นหลังที่ดีของวิทยาศาสตร์ ฉันคิดว่าเราต้องตั้งค่าของ
คลีนิคพิเศษ ที่สามารถให้มุมมองแบบองค์รวมของบุคคลและของพวกเขา
โรค บริโภคนิสัย อันตรายจากสิ่งที่ชอบเจือ . . . . . . . มัน
สารปัญหา ผมเข้าร่วมผู้เชี่ยวชาญด้านระบบทางเดินหายใจและเขา
ไม่ได้สนใจอะไรนอกปัจจุบันทันที ฉันยังคง
มีปัญหา เขากล่าวว่า , ' อุ้ม ' , [ แต่ ] มันไม่ใช่คำตอบ
ผู้สูงอายุโรคหืดมักจะพบตัวเองในการจัดการทางการแพทย์รูปแบบ อย่างไรก็ตาม , นี้หมายถึงว่า คำสั่งของหมอ และโรคตาม

ถ่ายตามที่กำหนด มิฉะนั้นผู้ป่วยอาจถูกมองว่าเป็น noncompliant .