The concept of an illocutionary act

The concept of an illocutionary act is central to the concept of a speech act. Although there are numerous opinions
regarding how to define 'illocutionary acts', there are some kinds of acts which are widely accepted as illocutionary,
for example warning, promising, ordering, requesting and refusing.
Following the usage of, for example, John R. Searle, "speech act" is often meant to refer just to the same thing as the
term illocutionary act, which John L. Austin had originally introduced in How to Do Things with Words (published
posthumously in 1962). Searle's (1969) work on speech acts is also commonly understood to refine Austin's
conception. However, some philosophers have pointed out a significant difference between the two conceptions:
whereas Austin emphasized the conventional interpretation of speech acts, Searle emphasized a psychological
interpretation (based on beliefs, intentions, etc.).
According to Austin's preliminary informal description, the idea of an "illocutionary act" can be captured by
emphasizing that "by saying something, we do something", as when someone issues an order to someone to go by
saying "Go!", or when a minister joins two people in marriage saying, "I now pronounce you husband and wife."
An interesting type of illocutionary speech act is that performed in the utterance of what Austin calls performatives,
typical instances of which are "I nominate John to be President", "I sentence you to ten years' imprisonment", or "I
promise to pay you back." In these typical, rather explicit cases of performative sentences, the action that the
sentence describes (nominating, sentencing, promising) is performed by the utterance of the sentence itself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนวคิดขององค์ illocutionary เป็นแนวคิดของการกระทำคำพูด แม้ว่าจะมีความคิดเห็นมากมายเกี่ยวกับวิธีการกำหนด 'illocutionary กระทำ' มีบางชนิดของการกระทำซึ่งเป็นที่ยอมรับกันอย่างแพร่หลายเป็น illocutionaryตัวอย่างคำเตือน สัญญา สั่งซื้อ ร้อง และปฏิเสธต่อการใช้งานของ เช่น ไร John R. Searle "พระราชบัญญัติคำพูด" มักจะตั้งใจเพื่ออ้างถึงสิ่งเดียวกันเป็นเพียงการillocutionary ระยะเวลาดำเนินการ ที่ Austin L. จอห์นได้แนะนำในวิธีการทำสิ่งต่าง ๆ ด้วยคำ (ประกาศเดิมในปี 1962) posthumously โดยทั่วไปยังเป็นที่เข้าใจงานของ Searle (1969) พูดกระทำกลั่นของ Austinความคิด อย่างไรก็ตาม บางปรัชญาได้ชี้ให้เห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง conceptions 2:ในขณะที่ Austin เน้นตีธรรมดาของการกระทำคำพูด Searle เน้นที่จิตใจการตีความ (ตามความเชื่อ ความตั้งใจ ฯลฯ)ตามของ Austin เบื้องต้นเป็นคำอธิบาย ความคิดของ "illocutionary กฎหมาย" สามารถบันทึกโดยเน้นว่า "ตามคำพูดบางอย่าง เราทำงาน" เป็นเมื่อคนออกใบสั่งให้คนไปตามบอกว่า "ไป" หรือเมื่อรัฐมนตรีว่าการรวมสองคนในบอกว่าแต่งงาน "ฉันตอนนี้ เสียงคุณสามีและภรรยานั้น"เป็นชนิดน่าสนใจ illocutionary คำพูดการกระทำที่ดำเนินการใน utterance ของ performatives เรียกว่า Austinกรณีทั่วไปซึ่งมี "ผมเสนอชื่อจอห์นเป็น ประธาน" "ฉันประโยคคุณจะจำคุกสิบปี" หรือ "ฉันยินดีคืนเงินให้คุณ" ในกรณีทั่วไป ค่อนข้างชัดเจนของประโยค performative การดำเนินการที่จะประโยคอธิบาย (สรรหา sentencing สัญญา) ดำเนินการ โดย utterance ของประโยคเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวคิดของการกระทำ illocutionary เป็นศูนย์กลางแนวคิดของการกระทำคำพูด แม้ว่าจะมีความคิดเห็นที่ต่าง ๆ นานา
เกี่ยวกับวิธีการกำหนด 'illocutionary ทำหน้าที่' มีบางชนิดของการกระทำที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่าเป็น illocutionary,
ตัวอย่างเช่นการเตือนแนวโน้มการสั่งซื้อและขอปฏิเสธ.
ต่อไปนี้การใช้งานของตัวอย่างเช่นจอห์นอา เซิลร์ "คำพูดการกระทำ" มักจะมีความหมายในการอ้างเพียงสิ่งเดียวกับ
ระยะการกระทำ illocutionary ซึ่งจอห์นลิตรออสตินได้แนะนำให้รู้จักวิธีการทำสิ่งที่มีคำพูด (ตีพิมพ์
ต้อ 1962) เซิลร์ (1969) การทำงานเกี่ยวกับการพูดการกระทำก็ยังเป็นที่เข้าใจกันโดยทั่วไปในการปรับแต่งออสติน
คิด อย่างไรก็ตามนักปรัชญาบางคนได้ชี้ให้เห็นความแตกต่างระหว่างสองแนวความคิด:
ในขณะที่ออสตินเน้นการตีความธรรมดาของการกระทำคำพูดเซิลเน้นจิตวิทยา
การตีความ (ขึ้นอยู่กับความเชื่อความตั้งใจและอื่น ๆ ).
ตามคำอธิบายทางการเบื้องต้นของออสติน, ความคิด ของ "การกระทำ illocutionary" สามารถบันทึกโดย
เน้นว่า "โดยกล่าวว่าบางสิ่งบางอย่างที่เราทำบางสิ่งบางอย่าง" ในขณะที่เมื่อใครบางคนออกคำสั่งให้คนที่จะไปโดย
กล่าวว่า "Go!" หรือเมื่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงคนสองคนที่ร่วมในการแต่งงานว่า "ตอนนี้ผมออกเสียงคุณสามีและภรรยา."
ประเภทที่น่าสนใจของการกระทำคำพูด illocutionary คือการที่ดำเนินการในคำพูดของสิ่งที่เรียกออสติน performatives,
กรณีทั่วไปที่มี "ผมเสนอชื่อจอห์นจะเป็นประธานาธิบดี", "ฉันประโยคที่คุณปีถึงสิบปี 'จำคุก "หรือ" ฉัน
สัญญาว่าจะจ่ายเงินให้คุณกลับ. " เหล่านี้โดยทั่วไปในกรณีที่ชัดเจนค่อนข้างประโยค performative การกระทำที่
ประโยคอธิบาย (สรรหา, การพิจารณาสัญญา) จะดำเนินการโดยคำพูดของประโยคของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนวคิดของการทำ illocutionary เป็นศูนย์กลางแนวคิดของการพูดแสดง แม้จะมีความคิดเห็นมากมายเกี่ยวกับวิธีการกำหนด illocutionary
' การกระทำ ' มีบางชนิดของการกระทำที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่า illocutionary
ตัวอย่างเช่น , เตือน , สัญญา , สั่งซื้อ , ขอปฏิเสธ .
ต่อไปนี้การใช้ เช่น จอห์น เซิร์ล ," พระราชบัญญัติ " มักจะหมายถึงการอ้างถึงแค่เหมือนกัน
illocutionary ทำระยะยาว ซึ่ง จอห์น แอล ออสตินได้เปิดตัวครั้งแรกในวิธีที่จะทำสิ่งต่าง ๆด้วยคำพูด ( ตีพิมพ์
จนได้ใน 1962 ) เซิร์ล ( 1969 ) ทำงานในวาทะโดยทั่วไปยังเข้าใจการปรับแต่งของออสติน
ความคิด แต่ก็มีนักปรัชญาได้ชี้ให้เห็นความแตกต่างระหว่างสองแนวคิด :
ในขณะที่ออสติน เน้นการตีความแบบวาทะเซิล , เน้นการตีความทางจิตวิทยา
( ตามความเชื่อ , ความตั้งใจ , ฯลฯ ) .
ตามออสตินเบื้องต้นทางการอธิบายแนวคิดของ " illocutionary Act " สามารถบันทึกโดย
เน้นว่า " โดยพูดในสิ่งที่เราทำ " เช่นเมื่อมีปัญหา เพื่อให้ใครบางคนไปโดย
" ไป ! " ,หรือเมื่อรัฐมนตรีรวม 2 คน ในเรื่องการแต่งงานว่า " ฉันขอประกาศให้คุณเป็นสามีและภรรยา . "
ชนิดที่น่าสนใจของวัจน illocutionary ที่แสดงในที่สิ่งที่ออสตินเรียก performatives
กรณีทั่วไปของ , ซึ่งเป็น " ฉันเสนอ จอห์น เป็นประธาน " , " ผมสั่งไปสิบปีจำคุก " หรือ " ฉัน
สัญญาว่าจะคืนให้ " ในเหล่านี้โดยทั่วไปกรณีของประโยค performative ค่อนข้างชัดเจน การกระทำที่
ประโยคอธิบาย ( สรรหาโทษ , สัญญา ) จะดำเนินการตามข้อกำหนดของประโยคนั่นเอง