THE art of Shelley James is derived

THE art of Shelley James is derived from her PhD research into how the brain and visual perception work together to help us make sense (or not) of the world around us. Her works are intriguing, beguiling and disturbing. Superficially they conjure up the effects of the hall of mirrors or a 60’s disco, affording the onlooker a moment of enjoyment and other-worldliness that the adult world rarely provides. She creates “room dividers” like translucent Bridget Riley paintings, whose optical moiré effects astound and engage passers-by. The moiré interference patterns are essentially two panels of glass, each printed with slightly different frequencies of fine lines, the illusory stripes generated entirely by the viewer’s visual system. These ‘mobile rhythms invite the viewer to explore their own personal experience of time and space: each individual, literally, sees them differently’ says James. The same is
true of her glass floor panels whose distorting effects interfere with spacial orientation and upset balance with their undulating, receding and advancing forms; and her glass sculptures – cuboctahedrons, dodec ahedrons and truncated octahedrons – whose internal patterns of geometrically arranged bubbles confuse the eye. They are not pretty, witty objects with patterns made purely for amusement, but serious artworks that explore our place and relationship in the physical world using a range of studio glass processes, from traditional hot glass encapsulation, kiln-casting and lamp-working to direct printing and laser etching. She employs exacting technical precision and highly researched techniques, many of which she has developed herself. Over the past six years, she has focused her work on ‘combining the optical qualities of glass with the graphic range of print to explore the dialogue between eye and brain’. James explored these ideas during her PhD at the Royal College of Art, working with psychologists, physicians, curators and technicians. She was, she says, ‘inspired by Ruskin’s instruction to focus on the unique qualities of my chosen medium. I became fascinated by the permeable qualities of the work – the apparent suspension and multiplication of rhythms within and beyond the form, engaging in a constantly shifting dialogue with structures, people and light’. Since graduating in 2013, James has refined her ideas through collaborations with psychologists, philosophers, mathematicians and crystallographers with exhibitions including “From DNA to the Brain” at Somerset House and the “Illusions” exhibition at the Science Gallery in Dublin, as well as at the Royal Society, the Museum of the History of Science, and the Gordon Museum. It’s a long way from her youth when she was told that she wasn’t talented enough to do Art A-Level. Born in Jamaica, she was aged two when her family returned to the UK, before spending time in Nigeria and then the US. Her father was an eminent academic who specialised in Commonwealth literature. ‘It wasn’t a making family. I was left to my own devices. My escape was always making things from found materials. Today making is how I work things out.’ Her education was somewhat disrupted, but in a clear indication of her character and formidable

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศิลปะเชลลีย์เจมส์ได้มาจากงานวิจัยปริญญาเอกของเธอลงในวิธีการสมองและตาทำงานด้วยกันช่วยให้เราเข้าใจ (หรือไม่) ของโลกรอบตัวเรา ผลงานของเธอร่วม beguiling และรบกวน เผิน ๆ จะนึกค่าผลกระทบของฮอลล์ของกระจกหรือแบบดิสโก้ 60 ซึ่ง onlooker ได้ของความบันเทิงและอื่น ๆ -worldliness ที่โลกผู้ใหญ่ไม่ค่อยให้ เธอสร้าง "วงเวียนห้อง" เช่นไรลีย์บริดเก็โปร่งแสงภาพวาด ที่มีผลกระทบแสงมัวทำ และเข้าร่วมเช้ง รบกวนเร่เป็นหลักสองแผงกระจก แต่ละพิมพ์ ด้วยความถี่ต่างกันเล็กน้อยของริ้ว ลายเส้นจริงที่สร้างขึ้นทั้งหมด โดยตัวแสดงระบบภาพ เหล่านี้ ' จังหวะมือถือเชิญแสดงการสำรวจตนเองประสบการณ์ส่วนตัวของเวลาและพื้นที่: ละ แท้จริง เห็นพวกเขาต่าง ' กล่าวว่า เจมส์ เดียวกันคือจริงของเธอชั้นกระจกที่มีผลกระทบปริมาณแซงพิเศษแนวสมดุลไม่พอใจกับฟอร์มของลูกคลื่น ร่น และ advancing และเธอแก้วประติมากรรม – cuboctahedrons, dodec ahedrons และ octahedrons ตัด – ซึ่งภายในลวดลายของฟองอากาศทางเรขาคณิตจัดตาสับสน พวกเขาจะไม่สวย ไหวพริบวัตถุที่ มีรูปแบบทำเตาเผาหล่อแท้สำหรับสวนสนุก แต่งานศิลปะอย่างจริงจังที่สำรวจสถานที่ของเราและความสัมพันธ์ในโลกโดยใช้ช่วงของกระบวนการแก้วสตูดิโอ จากที่หุ้มกระจกร้อนแบบดั้งเดิม และโคมไฟทำงานการพิมพ์โดยตรง และสลักด้วยเลเซอร์ พนักงานเธอเข้มงวดความแม่นยำทางเทคนิคและเทคนิคการวิจัยสูง ที่เธอได้พัฒนาตัวเอง หกปีที่ผ่านมา และเธอมุ่งทำงานของเธอใน 'รวมคุณภาพเลนส์แก้วที่ มีกราฟิกหลากหลายพิมพ์เป็นบทสนทนาระหว่างตาและสมอง' เจมส์สำรวจแนวคิดเหล่านี้ในระหว่างการศึกษาปริญญาเอกที่ราชวิทยาลัยศิลปะ การทำงานกับนักจิตวิทยา แพทย์ ผู้แนะนำ และช่างเทคนิค เธอ เธอบอกว่า, ' แรงบันดาลใจของรัสคิ่นสอนเน้นคุณสมบัติพิเศษของสื่อของฉันใน ฉันกลายเป็นหลง โดยคุณสมบัติซึมเข้าไปได้ของการทำงาน – ระงับชัดเจนและคูณของจังหวะภายใน และนอกเหนือ จากแบบฟอร์ม มีส่วนร่วมในการสนทนาขยับอย่างต่อเนื่องกับโครงสร้าง คน และแสง ' ตั้งแต่จบการศึกษาในปี 2556 เจมส์ได้กลั่นความคิดของเธอผ่านความร่วมมือกับนักจิตวิทยา นักปรัชญา mathematicians และ crystallographers กับนิทรรศการรวมทั้ง "จากดีเอ็นเอเพื่อสมอง" ที่โรงเฮาส์และนิทรรศการ "ภาพลวงตา" ที่แกล ลอรี่วิทยาศาสตร์ในดับลิน เช่นเดียว กับ ที่ Royal Society พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์วิทยาศาสตร์ และพิพิธภัณฑ์กอร์ดอน มันเป็นทางยาวจากเยาวชนของเธอเมื่อเธอบอกว่า เธอไม่มีความสามารถพอที่จะทำศิลปะระดับ เธอเกิดในจาเมกา เป็นสองอายุเมื่อครอบครัวของเธอกลับไปยังสหราชอาณาจักร ก่อนใช้เวลาในไนจีเรีย และสหรัฐอเมริกา พ่อของเขาชื่อเสียงนักวิชาการที่เชี่ยวชาญในวรรณกรรมเครือจักรภพ ' มันไม่ได้ทำให้ครอบครัว ฉันก็คืออุปกรณ์ของตัวเอง หลบหนีของฉันถูกเสมอทำให้สิ่งต่าง ๆ จากวัสดุที่พบ วันนี้ได้อย่างไรอย่างสิ่งนั้น ' การศึกษาของเธอคือค่อนข้างหยุดชะงัก แต่ ในการบ่งชี้ที่ชัดเจน ของตัวละครของเธอ และน่าสะพรึงกลัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศิลปะของเชลลีย์เจมส์ที่ได้มาจากการวิจัยระดับปริญญาเอกของเธอเข้าไปในวิธีการที่สมองและการทำงานของการรับรู้ภาพร่วมกันเพื่อช่วยให้เราทำให้ความรู้สึก (หรือไม่) ของโลกรอบตัวเรา ผลงานของเธอเป็นที่รัก, ล่อลวงและรบกวน เผิน ๆ ที่พวกเขาก่อให้เกิดผลกระทบของห้องโถงกระจกหรือดิสโก้ 60 ที่เจตนารมณ์ชมช่วงเวลาของความบันเทิงและอื่น ๆ ที่-เจนที่โลกของผู้ใหญ่ไม่ค่อยให้ เธอสร้าง "วงเวียนห้องพัก" เหมือนภาพวาดบริดไรลีย์โปร่งแสงที่มีผลกระทบmoiréแสงตกใจและมีส่วนร่วมคนโดย รูปแบบmoiréรบกวนเป็นหลักสองแผงกระจกแต่ละพิมพ์ที่มีความถี่แตกต่างกันเล็กน้อยของริ้ว, ลายภาพลวงตาที่สร้างขึ้นโดยสิ้นเชิงระบบการมองเห็นของผู้ชม เหล่านี้ถือเป็นจังหวะเชิญมุมมองในการสำรวจประสบการณ์ส่วนตัวของตัวเองของเวลาและพื้นที่: แต่ละตัวอักษรเห็นพวกเขาแตกต่างกัน 'เจมส์กล่าวว่า เดียวกับที่เป็น
จริงของการติดตั้งพื้นกระจกของเธอที่มีการบิดเบือนผลกระทบยุ่งเกี่ยวกับการวางแนวอวกาศและความสมดุลไม่พอใจกับคลื่นถอยและความก้าวหน้าในรูปแบบของพวกเขา; และประติมากรรมแก้วของเธอ - cuboctahedrons, ahedrons dodec และทรงแปดหน้าตัดทอน - มีรูปแบบภายในของฟองอากาศจัดเรขาคณิตสับสนตา พวกเขาจะไม่สวยวัตถุไหวพริบมีรูปแบบการทำอย่างหมดจดเพื่อความสนุก แต่อย่างจริงจังงานศิลปะที่สำรวจสถานที่และความสัมพันธ์ของเราในโลกทางกายภาพใช้ช่วงของกระบวนการแก้วสตูดิโอจากการห่อหุ้มแบบดั้งเดิมร้อนแก้วเตาเผาหล่อและโคมไฟทำงานให้ตรง การพิมพ์และแกะสลักเลเซอร์ เธอมีพนักงานที่มีความแม่นยำทางเทคนิคที่เข้มงวดและเทคนิคการวิจัยสูงหลายแห่งซึ่งเธอได้มีการพัฒนาตัวเอง ที่ผ่านมาหกปีที่เธอได้มุ่งเน้นการทำงานของเธอเกี่ยวกับ 'การรวมคุณภาพแสงของแก้วที่มีช่วงของการพิมพ์กราฟิกในการสำรวจการเจรจาระหว่างตาและสมอง' เจมส์สำรวจความคิดเหล่านี้ในช่วงปริญญาเอกของเธอที่วิทยาลัยศิลปะการทำงานร่วมกับนักจิตวิทยา, แพทย์ภัณฑารักษ์และช่างเทคนิค เธอเป็นคนที่เธอบอกว่า 'แรงบันดาลใจจากการเรียนการสอนรัสกินเพื่อมุ่งเน้นไปที่คุณภาพที่ไม่ซ้ำของกลางได้รับการแต่งตั้งของฉัน ฉันกลายเป็นหลงโดยคุณสมบัติดูดซึมของการทำงาน - การระงับชัดเจนและการคูณของจังหวะในและนอกรูปแบบการมีส่วนร่วมในการเจรจาอย่างต่อเนื่องขยับที่มีโครงสร้างคนและแสง ' ตั้งแต่จบการศึกษาในปี 2013 เจมส์ได้กลั่นความคิดของเธอผ่านความร่วมมือกับนักจิตวิทยา, นักปรัชญานักคณิตศาสตร์และ crystallographers มีการจัดนิทรรศการรวมทั้ง "จากดีเอ็นเอสมอง" ที่ Somerset House และ "ภาพลวงตา" นิทรรศการที่หอศิลป์วิทยาศาสตร์ในดับลินเช่นเดียวกับที่ สมาคมพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ของวิทยาศาสตร์และพิพิธภัณฑ์กอร์ดอน มันเป็นทางยาวจากเยาวชนของเธอเมื่อเธอบอกว่าเธอไม่ได้มีความสามารถพอที่จะทำศิลปะ A-Level เกิดในจาไมก้าที่เธออายุสองเมื่อครอบครัวของเธอกลับไปอังกฤษก่อนที่จะใช้เวลาอยู่ในประเทศไนจีเรียแล้วสหรัฐ พ่อของเธอเป็นนักวิชาการที่มีชื่อเสียงที่มีความเชี่ยวชาญในวรรณคดีเครือจักรภพ 'มันไม่ได้ทำให้ครอบครัว ฉันถูกทิ้งไว้กับอุปกรณ์ของตัวเอง การหลบหนีของฉันก็มักจะทำสิ่งที่พบจากวัสดุ ทำวันนี้เป็นวิธีการที่ผมทำงานสิ่งที่ออก. การศึกษาของเธอถูกรบกวนบ้าง แต่ในตัวบ่งชี้ที่ชัดเจนของตัวอักษรและที่น่ากลัวของเธอ