Second floor.Along the corridor.The

Second floor.

Along the corridor.

The sixth class’ public lesson had ended early, so the parents had already come out. They were chatting outside, and those with smoking addictions even hid in the bathroom to smoke.

“Eh? Why is there such a commotion in the first class?”

“What’s the matter? Is the teacher teaching?”

“It’s not teaching; I heard the experimental class is writing compositions today.”

“Oh, a student’s essay? Let’s go and take a look.”

“Alright, but we should be quiet. There’s the school’s Leaders and teachers in there.”

Soon, a number of curious parents had come outside of the first class. They had happened to hear Zhang Ye’s recitation of that “Tribute to the White Poplar”!

A parent touched the goose bumps on his arm. He was alarmed.

The other parents were also stunned. A person looked at the other parent from before, “Friend, are you sure this is a composition written by an elementary school student?”

The person wiped his sweat, “That’s right; their class is having a composition writing public lesson.”

The parents were all feeling amazed. Were elementary school students so impressive these days?

…

A few minutes later, The public lesson ended.

“End of class.”

“Rise.”

“Goodbye, students.”

“Goodbye, teacher.”

The language teacher smiled, “Thank you to all the parents who came. Today’s lesson will end here, so you can bring your children home. Today’s homework is for everyone to write a reflective piece after you read ‘Tribute to the White Poplar’. Tomorrow, I will check them in class.”

The moment that the lesson ended, Chenchen’s seat was surrounded by all the other children!

“Chenchen! Your uncle is so awesome!” Dede was the first to run over.

Chenchen was unlike her peers who would be smug in such a situation. She still had that grumpy little face of hers as she nonchalantly said, “Passable.”

“Is your uncle a superstar?” Another boy asked, “Why do the principal and the teachers know him?”

Chenchen quietly kept her pencil case and books, saying, “I guess so. I didn’t know he was that famous.”

“Chenchen, let’s go home together.”

“I want to go, too. Let my father drive us home.”

“Chenchen, Chenchen, do you want to come to my house and play? My house is nearby.”

A group of boys and girls surrounded her, asking all sorts of questions. They were very friendly.

Zhang Ye also felt relieved when he saw the current situation. He was greatly wishing to see this little rascal have good relationships with her classmates. Actually, little Chenchen was pretty and cute, like a porcelain doll, and probably no child in the school was prettier than her. From an aesthetic point of view, most people would be willing to play with her; however, as little Chenchen was too cold, and was mature beyond her years, this resulted in her not mixing well with others. After today’s matter, there was reason to believe that Chenchen’s interpersonal relationships would improve. This was also the only thing that Zhang Ye could do.

Tongtong and her father were already silent at this moment. The father brought his daughter out of the class. He did not want to stay a second longer, for he felt disgraced.

“Teacher Zhang Ye!” The language teacher suddenly walked over.

Zhang Ye, who was about to bring the child home, stopped in his tracks. He recalled that she had said something in class, something about talking after class. He then asked, “Teacher, previously, you were saying?”

The language teacher was a bit embarrassed. She did not look much older than Zhang Ye, and she had also not graduated for more than two years. After she hesitated for a moment, she took out a book, “Actually, actually, it’s nothing important, just that… I especially like your poems. I have seen your ‘Flying Bird and Fish’, ‘The Song of the Stormy Petrel’ and ‘A Generation’ more than ten times. I can even recite them without a mistake now. Especially that ‘Dead Water’ you recited a few days ago.. I like that the most. I am one of your hardcore fans!”

Upon hearing this, Zhang Ye felt embarrassed, “Ah? Thank you, thank you.”

The language teacher held the book and looked at him, “Could I have an autograph? My husband also likes you. He likes your ‘Ghost Blows Out the Light’. He stays up late every night to tune in to it. He has not missed a single episode!”

Zhang Ye immediately took the book over, “There’s definitely no problem at all. How many do you want?”

“One… No, two would be best.” The language teacher was very happy as she passed him a pen.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชั้นที่สองตามระเบียงชั้นหกสอนสิ้นสุดลงช่วงต้น เพื่อให้พ่อแม่ได้แล้วออกมา พวกเขามีการแชทกันภายนอก และผู้เสพติดบุหรี่แม้ซ่อนในห้องน้ำการสูบบุหรี่"เอ๊ะ เหตุใดจึงมีครองกว่าการดังกล่าวในชั้นแรก""เป็นอะไร เป็นครูสอนหรือไม่""มันไม่สอน ผมได้ยินชั้นทดลองจะเขียนองค์ประกอบวันนี้""โอ้ คม ลองไป และดู""ไม่เป็นไร แต่เราควรจะเงียบ มีผู้นำของโรงเรียนและครูมี"เร็ว ๆ นี้ จำนวนของพ่อแม่ที่อยากรู้อยากเห็นมานอกห้องเรียนครั้งแรก พวกเขาเกิดได้ยินจางเย่ของตัรของที่ "ส่วยการขาวป๊อป"พ่อแม่ขนลุกบนแขนของเขาเลย เขาก็ตกใจผู้ปกครองอื่น ๆ ก็สตัน ผู้มองหลักอื่น ๆ จากก่อน "เพื่อน เป็นคุณแน่ใจว่าองค์ประกอบที่เขียน โดยเด็กประถม"คนเช็ดเหงื่อของเขา "ที่นี่ สุดคือมีองค์ประกอบที่เขียนสอน"พ่อแม่กำลังทั้งหมดรู้สึกประหลาดใจ มีนักเรียนชั้นประถมน่าประทับใจเหล่านี้วัน…กี่นาทีต่อมา การสอนสิ้นสุดลง"สิ้นสุดของคลาส""เพิ่มขึ้น""ลา นักเรียน""บอกลา ครูด้วย"ครูสอนภาษายิ้ม ขอบคุณผู้ปกครองที่มา บทเรียนวันนี้จะสิ้นสุดที่นี่ เพื่อให้คุณสามารถนำบ้านของคุณลูก การบ้านวันนี้คือทุกคนในการเขียนชิ้นส่วนสะท้อนแสงหลังจากที่คุณอ่าน 'บรรณาการให้ป๊อปขาว' วันพรุ่งนี้ ฉันจะตรวจสอบได้ในชั้นเรียน"ช่วงเวลาที่สิ้นสุดบทเรียน ที่นั่งของ Chenchen ถูกล้อมรอบ ด้วยเด็กอื่น ๆ"Chenchen คุณลุงเป็นน่ากลัวดังนั้น" อนุรักษ์เป็นคนแรกที่เรียกกว่าChenchen ก็แตกต่างจากเพื่อนของเธอที่จะ smug ในสถานการณ์ดังกล่าว เธอยังคงมีหน้าตาไม่พอใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอเธออย่างเมินเฉยกล่าว "Passable""คือคุณลุงซุปเปอร์สตาร์ เด็กชายอื่นถาม "ทำไมหลักและครูรู้เขา"Chenchen เงียบ ๆ เก็บดินสอและหนังสือ บอกว่า "ฉันเดานั้นของเธอ ผมว่าไม่รู้เขาก็มีชื่อเสียงที่"Chenchen ลองไปบ้านกัน""ผมอยากไป เกินไป ให้พ่อขับบ้านเรา"" Chenchen, Chenchen คุณต้องการมาที่บ้านของฉัน และเล่น บ้านผมอยู่ใกล้ๆ"กลุ่มของเด็กชายและเด็กหญิงที่ล้อมรอบเธอ ขอให้ทุกคำถาม พวกเขาได้สบาย ๆจางเย่ยังรู้สึกโล่งใจเมื่อเขาเห็นสถานการณ์ในปัจจุบัน อย่างมากเขาก็อยากดู rascal นี้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนร่วมชั้นของเธอ จริง Chenchen น้อยสวย และน่า รัก เช่นตุ๊กตาพอร์ซเลน และอาจจะไม่มีเด็กในโรงเรียนสวยกว่าเธอ มีความงามมอง คนส่วนใหญ่จะเต็มใจเล่นกับเธอ อย่างไรก็ตาม เป็น Chenchen น้อยเย็นเกินไป และเป็นผู้ใหญ่เกินกว่าปีเธอ นี้ทำให้เธอไม่ผสมได้ดีกับผู้อื่น หลังจากที่เรื่องของวันนี้ มีเหตุผลที่เชื่อว่า จะช่วยปรับปรุงความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลของ Chenchen นี้เป็นสิ่งเดียวที่จางเย่สามารถทำของ Tongtong และพ่อของเธอได้แล้วเงียบขณะนี้ พ่อนำลูกสาวของเขาจากคลา เขาไม่ต้องการเข้าพักเป็นครั้งที่สองอีกต่อไป สำหรับเขารู้สึกรังวัด"ครูจางเย่! " ครูสอนภาษาก็เดินผ่านจางเย่ ผู้จะนำเด็กบ้าน หยุดในเพลงของเขา เขาเรียกว่า เธอได้กล่าวว่า บางสิ่งบางอย่างในชั้นเรียน บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับการพูดคุยหลังเลิกเรียน เขาก็ถาม "ครู ก่อนหน้านี้ คุณพูด"The language teacher was a bit embarrassed. She did not look much older than Zhang Ye, and she had also not graduated for more than two years. After she hesitated for a moment, she took out a book, “Actually, actually, it’s nothing important, just that… I especially like your poems. I have seen your ‘Flying Bird and Fish’, ‘The Song of the Stormy Petrel’ and ‘A Generation’ more than ten times. I can even recite them without a mistake now. Especially that ‘Dead Water’ you recited a few days ago.. I like that the most. I am one of your hardcore fans!”Upon hearing this, Zhang Ye felt embarrassed, “Ah? Thank you, thank you.”The language teacher held the book and looked at him, “Could I have an autograph? My husband also likes you. He likes your ‘Ghost Blows Out the Light’. He stays up late every night to tune in to it. He has not missed a single episode!”Zhang Ye immediately took the book over, “There’s definitely no problem at all. How many do you want?”“One… No, two would be best.” The language teacher was very happy as she passed him a pen.