The hall is a closed dwelling, squa

The hall is a closed dwelling, square in layout, with windows located high above. Or there are none at all. The length and width of the walls of the hall is 10 meters. Sixteen ropes are stretched between the walls of the hall horizontally and parallel to one another at eye level, i.e. approximately 168 cm., so that together they form a single horizontal surface. The distance between the stretched ropes is 42 cm. All kinds of ‘garbage’ fragments are hung from fine strings on each of the ropes at intervals of 12-15 cm: a cork, the top of a can, an empty match box, etc., and to each of these, in turn, are attached from below white labels with texts on both sides. All of the hanging garbage forms, and from the outside looks like, a unique sea in which the viewer can submerge, if he makes the effort to go between these rows, taking in hand the labels and reading the texts written on them. But then he will wind up in yet another sea, this time a verbal one. All of the texts consist of phrases, and not even of phrases but of scraps of them. This is everyday, ordinary noise, pieces of non-individualized speech which could belong to ‘each and every person.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห้องโถงเป็นอาวาสปิด สแควร์อิน กับ windows ที่สวย หรือไม่มีเลยทั้งหมด ความยาวและความกว้างของผนังของห้องโถงเป็น 10 เมตร สิบหกเชือกยืดออกระหว่างผนังของห้องโถงในแนวนอน และแบบขนานอื่นที่ระดับตา เช่นประมาณ 168 cm. เพื่อให้พวกเขารูปพื้นผิวแนวนอนเดียวกัน ระยะห่างระหว่างเชือกขึงเป็น 42 ซม. ทุกชนิดเศษ 'ขยะ' จะแขวนจากสตริงที่ดีของเชือกแต่ละช่วง 12-15 ซม.เวลา: คอร์ก ด้านบน ของกระป๋อง กล่องว่างเปล่าตรง ฯลฯ และเหล่านี้ แต่ละ จะแนบจากด้านล่างป้ายสีขาวมีข้อความทั้งสองด้าน ทั้งหมดของขยะแขวนแบบฟอร์ม และจากภายนอกดูเหมือน วิวทะเลซึ่งผู้ชมสามารถจุ่ม ถ้าเขาทำให้ความพยายามที่จะไประหว่างแถวเหล่านี้ ใช้มือป้ายชื่อ และอ่านข้อความที่เขียนบนพวกเขา แต่แล้ว เขาจะลมขึ้นในทะเลอีก เวลานี้หนึ่งวาจา ทั้งหมดของข้อความประกอบด้วย วลี และไม่ได้ ของวลี แต่เศษจากการผลิตของพวกเขา นี่คือเสียงในชีวิตประจำวัน ธรรมดา ชิ้นส่วนของออมสินไม่พูดซึ่งอาจเป็นของ 'ทุกคน'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห้องโถงเป็นที่อยู่อาศัยที่ปิดสแควร์ในรูปแบบที่มีหน้าต่างอยู่สูงเหนือ หรือมีไม่มีเลย ความยาวและความกว้างของผนังของห้องโถงเป็น 10 เมตร สิบหกเชือกจะถูกยืดระหว่างผนังของห้องโถงในแนวนอนและขนานไปกับอีกคนหนึ่งในระดับสายตาคือประมาณ 168 ซม. เพื่อให้ร่วมกันพวกเขาในรูปแบบพื้นผิวแนวนอนเดียว ระยะห่างระหว่างเชือกยืดเป็น 42 ซม. ทุกชนิดของ 'ขยะ' เศษจะห้อยลงมาจากสายที่ดีในแต่ละเชือกในช่วงเวลา 12-15 ซม.: ก๊อกด้านบนของกระป๋องที่ตรงกล่องที่ว่างเปล่า ฯลฯ และแต่ละเหล่านี้ในทางกลับกัน แนบจากด้านล่างป้ายขาวที่มีข้อความทั้งสองด้าน ทั้งหมดของรูปแบบแขวนขยะและจากภายนอกดูเหมือนทะเลที่ไม่ซ้ำกันในการที่ผู้ชมจะได้จมลงใต้น้ำถ้าเขาทำให้ความพยายามที่จะไประหว่างแถวเหล่านี้ถ่ายในมือฉลากและการอ่านตำราที่เขียนเกี่ยวกับพวกเขา แต่แล้วเขาก็จะลมในทะเลยังอีกครั้งคราวนี้ด้วยวาจาหนึ่ง ทั้งหมดของข้อความประกอบด้วยวลีและไม่ได้ของวลี แต่เศษของพวกเขา นี่คือชีวิตประจำวัน, เสียงสามัญชิ้นส่วนของคำพูดที่ไม่เป็นรายบุคคลซึ่งอาจเป็น 'แต่ละคนและทุกคน.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศาลาที่ประทับ ปิดสแควร์ในเค้าโครง กับหน้าต่างอยู่สูงเหนือ หรือมีทั้งหมด ความยาวและความกว้างของผนังของห้องโถงเป็น 10 เมตร 16 เชือกขึงระหว่างผนังของห้องโถงในแนวนอนและขนานกับอีกหนึ่งที่ระดับสายตา เช่นประมาณ 168 ซม. เพื่อให้ร่วมกันพวกเขาฟอร์มเดียวแนวนอนพื้นผิว ระยะห่างระหว่างขึงเชือกเป็น 42 ซม. ทุกชนิด เศษขยะ ' ' แขวนจากเชือกปรับสายในแต่ละช่วงเวลา 12-15 ซม. เป็นไม้ด้านบนของสามารถ ว่าง ราคากล่อง ฯลฯ และแต่ละเหล่านี้ในการเปิดจะติดจากด้านล่างป้ายขาวกับข้อความบนทั้งสองด้าน ทั้งหมดของรูปแบบและแขวนขยะจากภายนอกดูเหมือนทะเลเฉพาะ ซึ่งผู้ชมสามารถจม ถ้าเขาทำให้ความพยายามที่จะไประหว่างแถวเหล่านี้ สละในมือป้าย และอ่านข้อความที่เขียนบนพวกเขา แต่แล้วเขาก็ขึ้นไปยังทะเลอีก คราวนี้คำพูดหนึ่ง ทั้งหมดของข้อความที่ประกอบด้วยวลี และแม้แต่วลีแต่เศษของพวกเขา นี่มันทุกวัน เสียงธรรมดา ชิ้นไม่ใช่คำพูดรายบุคคลซึ่งจะเป็นของ ' ' แต่ละคนและทุก คน