On the way home some of the boys fr

On the way home some of the boys from my class started shouting at me and some other children. They followed us home and threw stones at us. Zoe was with me when they started but suddenly she ran away. thought shed gone home but I saw her later when I went to the store. She was standing with the same boys who had thrown the stones.I thought she must have been angry with them for hurting me, so I went to tell her not to worry. Then, as I got closer, I saw that she was laughing and joking with them. When she saw me, she stopped laughing and we both just looked at each other as if the rest of the world wasn't there. I had a funny feeling in my stomach. I don't know why. Maybe it was the strange look in her eyes a little bit frightened, a little confused, and very sad. I opened my mouth to say something, but she just turned and walked away with the boys! Why did she go with them and not stop and talk to me Something very odd is happening. The teachers have stopped smiling, some classmates are being mean to me, and my best friend's avoiding me. "Remember who your true friends are," the principal said this morning. I thought I knew who mine were. I'm not so sure now

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทางบ้าน ของเด็กชายจากชั้นของฉันเริ่มการตะโกนใส่ฉันและเด็กบางคน พวกเขาตามเราบ้าน และขว้างหินที่เรา โซอี้เป็นกับฉันเมื่อพวกเขาเริ่มต้น แต่จู่ ๆ เธอวิ่งหนีไป คิดว่า ลูกไปบ้าน แต่ผมเห็นเธอในภายหลังเมื่อผมไปเก็บ เธอกำลังยืนอยู่กับเด็กชายเดียวที่ได้โยนก้อนหิน ผมคิดว่า เธอต้องได้รับโกรธสำหรับทำร้ายฉัน ดังนั้นฉันไปบอกเธอไม่ต้องกังวล แล้ว ฉันได้ใกล้ชิด ผมเห็นว่า เธอหัวเราะ และล้อเล่นกับพวกเขา เมื่อเธอเห็นฉัน เธอหยุดหัวเราะ และเราทั้งสองก็มองกันว่าส่วนเหลือของโลกไม่มี ผมมีความรู้สึกตลกในท้องของฉัน ผมไม่ทราบเหตุผล บางทีมันก็ดูแปลก ๆ ในสายตาของเธอตกใจเล็กน้อย เพิ่ม และเศร้ามาก เปิดปากของฉันจะบอกอะไร แต่เธอเพียงแค่เปิด และเดินทางไปยังเด็กผู้ชาย ทำไมไม่เธอไปกับพวกเขา และไม่หยุด และพูดคุยกับฉันบางสิ่งบางอย่างที่แปลกมากเกิดขึ้น ครูหยุดยิ้ม เพื่อนร่วมชั้นบางกำลังหมายถึงอะไรกับฉัน และหลีกเลี่ยงที่ดีที่สุดเพื่อนของฉัน หลักการ "จดจำที่เป็นเพื่อนแท้ของคุณ กล่าวว่า เช้านี้ ฉันคิดว่า ฉันรู้ที่ฉัน ไม่แน่ใจดังนั้นตอนนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระหว่างทางกลับบ้านบางส่วนของเด็กชายจากชั้นเรียนของฉันเริ่มตะโกนมาที่ผมและบางส่วนเด็กคนอื่น ๆ พวกเขาเดินตามเราที่บ้านและขว้างก้อนหินที่พวกเรา โซอี้อยู่กับฉันเมื่อพวกเขาเริ่ม แต่จู่ ๆ เธอก็วิ่งหนีไป คิดว่าโรงเก็บกลับบ้านไปแล้ว แต่ผมเห็นเธอในภายหลังเมื่อผมเดินไปที่ร้าน เธอเป็นคนที่ยืนอยู่กับชายเดียวที่ได้โยน stones.I คิดว่าเธอจะต้องได้รับโกรธกับพวกเขาสำหรับการทำร้ายฉันดังนั้นฉันไปบอกเธอว่าไม่ต้องกังวล แล้วที่ผมได้ใกล้ชิดผมเห็นว่าเธอกำลังหัวเราะและล้อเล่นกับพวกเขา เมื่อเธอเห็นฉันเธอหยุดหัวเราะและเราทั้งสองเพียงแค่มองหน้ากันเช่นถ้าส่วนที่เหลือของโลกไม่ได้มี ผมมีความรู้สึกตลกในท้องของฉัน ผมไม่ทราบว่าทำไม บางทีมันอาจจะเป็นรูปลักษณ์ที่แปลกประหลาดในดวงตาของเธอเล็กน้อยกลัวสับสนเล็กน้อยและที่น่าเศร้ามาก ฉันเปิดปากของฉันที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอก็หันหลังกลับและเดินออกไปกับชาย! เธอไม่ไปกับพวกเขาและทำไมไม่หยุดและพูดคุยกับฉันสิ่งที่แปลกมากที่เกิดขึ้น ครูได้หยุดยิ้มเพื่อนร่วมชั้นบางอย่างถูกหมายถึงฉันและเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันฉันหลีกเลี่ยง "จำไว้ว่าที่เพื่อนแท้ของคุณมี" ครูใหญ่กล่าวว่าในเช้าวันนี้ ฉันคิดว่าฉันรู้ว่าใครเป็นเหมือง ผมไม่แน่ใจว่าดังนั้นตอนนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระหว่างทางกลับบ้าน บางส่วนของเด็กจากห้องของผมเริ่มตะโกนใส่ฉันและเด็กอื่นๆ พวกเขาจะตามเรากลับบ้าน และขว้างหินใส่เรา โซอี้ อยู่กับฉันเมื่อพวกเขาเริ่มต้น แต่จู่ๆ เธอก็วิ่งหนีไป คิดว่าหลั่งไปที่บ้าน แต่ผมเห็นเธอนะ เมื่อฉันไปที่ร้าน เธอยืนอยู่กับผู้ชายที่ได้โยนก้อนหิน ฉันคิดว่าเธอคงจะโกรธเค้าที่ทำร้ายฉัน ฉันก็จะบอกเธอไม่ต้องเป็นห่วง แล้วที่ผมเข้าไปใกล้ๆ ฉันเห็นเธอกำลังหัวเราะและเล่นกับพวกเขา เมื่อเธอเห็นผม เธอหยุดหัวเราะ และเราต่างก็มองกันว่าส่วนที่เหลือของโลกไม่ได้มี ฉันรู้สึกแปลกๆในท้องของฉัน ฉันไม่รู้ว่าทำไม บางทีมันอาจจะดูแปลกๆในสายตาของเธอเล็กน้อย หวาดกลัว สับสน และเศร้ามาก ฉันอ้าปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เธอเพิ่งจะเดินออกไปกับชาย ! ทำไมเธอจะไปกับพวกเขาและไม่ได้หยุดคุยกับฉันมีเรื่องแปลกเกิดขึ้น ครูต้องหยุดยิ้ม เพื่อนร่วมชั้นบางคนกำลังหมายถึงฉันและเพื่อนสนิทของฉันกำลังหลบหน้าฉัน . " จำได้ว่าเพื่อนที่แท้จริงของคุณ " ครูใหญ่พูดเมื่อเช้านี้ ฉันคิดว่าฉันรู้ว่าฉันคือ ผมไม่แน่ใจว่าตอนนี้