UMG further argues that the distric

UMG further argues that the district court erred in failing to inform the jury, in connection with the instruction on substantial similarity, that they should consider the similarity of the works as a whole.   Given that the two songs differed in theme, tempo, and style, UMG argues, no reasonable jury could have found substantial similarity.   But, instead of instructing the jury to consider the works as a whole, the district court utilized the “fragmented literal similarity” standard.   We conclude that in the circumstances of this case, there was no error.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

UMG เพิ่มเติมจนว่า ศาลชั้นต้นที่ผิดพลาดในการแจ้งคณะ กับคำแนะนำในการพบความคล้ายคลึงกัน พวกเขาควรพิจารณาความคล้ายคลึงกันของงานทั้งหมด   ระบุว่าเพลงทั้งสองแตกต่างในธีม จังหวะ และ UMG จน คณะไม่เหมาะสมอาจพบพบความคล้ายคลึงกัน   แต่ แทนที่จะสอนคณะการงานทั้งหมด ศาลอำเภอใช้มาตรฐาน "กระจัดกระจายคล้ายอักษร"   เราสรุปว่า ในสถานการณ์ของกรณีนี้ มีไม่มี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยูเอ็มจีเพิ่มเติมระบุว่าศาลแขวงผิดพลาดในการล้มเหลวที่จะแจ้งให้คณะลูกขุนในการเชื่อมต่อกับคำแนะนำเกี่ยวกับความคล้ายคลึงกันอย่างมากว่าพวกเขาควรพิจารณาความคล้ายคลึงกันของผลงานโดยรวม ระบุว่าสองเพลงที่แตกต่างกันในรูปแบบจังหวะและรูปแบบยูเอ็มจีระบุว่าไม่มีคณะลูกขุนที่เหมาะสมจะได้พบความคล้ายคลึงกันอย่างมาก แต่แทนที่จะสอนคณะลูกขุนในการพิจารณาผลงานโดยรวมศาลแขวงที่ใช้ "ความคล้ายคลึงกันตามตัวอักษรแยกส่วน" มาตรฐาน เราสรุปได้ว่าในกรณีของคดีนี้ไม่มีข้อผิดพลาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพิ่มเติมนะครับว่าศาลชั้นต้นมิได้แจ้งผิดในคณะลูกขุน ในการเชื่อมต่อกับการสอนในความเหมือนที่สำคัญที่พวกเขาควรพิจารณาความคล้ายคลึงกันของงานโดยรวม  ระบุว่าสองเพลงที่แตกต่างในรูปแบบจังหวะและสไตล์ นะครับว่า ไม่สมเหตุสมผล คณะลูกขุนจะพบความคล้ายคลึงกันอย่างมาก  แต่แทนที่จะสั่งให้คณะลูกขุนพิจารณาผลงานโดยรวมแล้ว ศาลใช้มาตรฐาน " อักษรความเหมือน " แตก  เราสรุปได้ว่า ในสถานการณ์ของกรณีนี้คือ ไม่มีข้อผิดพลาด