Pathology and clinical featuresIn p

Pathology and clinical features
In psoriatic arthritis, proliferation of T lymphocytes,
B lymphocytes and macrophages in the
joint lining cause thickening of the synovial
membranes, resulting in chronic inflammation.
A layer of granulation tissue, or pannus, then
develops, which invades the articular cartilage
and underlying bone causing erosions (Hill and Reay 2002). The combination of synovitis, joint
effusions, and damage to tendons and ligaments
characteristic of psoriatic arthritis, can lead to
joint instability and deformity.
Psoriatic arthritis can affect any joint, but
the peripheral joints, such as those in the feet,
hands, ankles and shoulders, are most commonly
affected. Involvement of distal joints of the fingers
and toes is typical, as is asymmetric distribution
(joints on one side of the body are affected). The
spine is also affected (spondylitis) in around half
of patients (Gladman 2007). Swelling of a whole
digit (dactylitis), as opposed to an individual joint,
is often present and can be painful and restrict
movement. Joints can remain swollen chronically
and effective drug therapy should be initiated to
avoid long-term damage.
Another feature typical of psoriatic arthritis
is enthesitis. The most common sites for enthesitis
are the Achilles tendon at the back of the heel and
the plantar fascia at the bottom of the heel.
Patients with psoriatic arthritis may or may
not present with symptoms of skin psoriasis; for
a positive diagnosis there must be a history of
psoriasis, a first-degree family history or evidence
of nail psoriasis. In addition to involvement of skin
and joints, patients may also develop extra-articular
features, which include inflammation in the eye
(iritis or uveitis) and inflammatory bowel disease.
Moll and Wright (1973) classified the extent of
joint involvement in psoriatic arthritis into five
distinct patterns (Box 1), and this remains the most
commonly used classification system. Prognosis
of psoriatic arthritis may range from a mild
monoarthritis, in which only one joint is affected,
to an erosive and destructive polyarticular
form with poor prognosis that is comparable to
rheumatoid arthritis (Gottlieb et al 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลักษณะทางคลินิกและพยาธิวิทยาในโรคไขข้ออักเสบ psoriatic ของ T lymphocytesB lymphocytes และบังเอิญในหนาของเนื้อที่ทำให้ซับร่วมเยื่อหุ้ม เกิดอักเสบเรื้อรังชั้นของเนื้อเยื่อ granulation, pannus แล้วพัฒนา ที่ invades ข้อกระดูกอ่อนและกระดูกต้นแบบที่ก่อให้เกิด erosions (ฮิลล์และ Reay 2002) ชุด synovitis ร่วมeffusions และความเสียหายกับเอ็นและเอ็นลักษณะของโรคไขข้ออักเสบ psoriatic สามารถนำไปร่วมขาดเสถียรภาพและ deformityโรคไขข้ออักเสบ psoriatic มีผลต่อใด ๆ แต่ร่วมข้อต่ออุปกรณ์ต่อพ่วง เท้า นั้นมือ เท้า และ ไหล่ มีมากที่สุดมีผลกระทบ มีส่วนร่วมของข้อต่อกระดูกของนิ้วและเท้าเป็นปกติ เป็น asymmetric กระจาย(รอยต่อด้านหนึ่งของร่างกายจะมีผลกระทบ) ที่กระดูกสันหลังก็ได้รับผลกระทบ (spondylitis) ประมาณครึ่งของผู้ป่วย (Gladman 2007) บวมทั้งหมดตัวเลข (dactylitis), ตรงข้ามกับการร่วมแต่ละเป็นปัจจุบัน และสามารถเจ็บปวด และจำกัดเคลื่อนไหว รอยต่อสามารถยังคงบวมโรคเรื้อรังและควรเริ่มต้นการรักษาด้วยยาที่มีประสิทธิภาพหลีกเลี่ยงความเสียหายระยะยาวคุณลักษณะทั่วไปของโรคไขข้ออักเสบ psoriatic อื่นenthesitis ได้ เว็บไซต์ทั่วไปสำหรับ enthesitisมีเอ็นอคิลลีสด้านหลังของส้นเท้า และplantar ก๊อกรับทั้งการบำบัดด้านส้นเท้าผู้ป่วยที่ มีอักเสบ psoriatic อาจ หรืออาจไม่แสดงอาการของโรคสะเก็ดเงินผิวหนัง สำหรับบวกการวินิจฉัยต้องมีประวัติของโรคสะเก็ดเงิน ประวัติครอบครัว first-degree หรือหลักฐานของโรคสะเก็ดเงินที่เล็บ นอกจากการมีส่วนร่วมของผิวหนังรอยต่อ ผู้ป่วยอาจยังพัฒนานอกข้อคุณลักษณะ การอักเสบในตา(iritis หรือม่านตาอักเสบ) และโรคลำไส้อักเสบMoll และไรท์ (1973) จำแนกขอบเขตของมีส่วนร่วมร่วมในโรคไขข้อ psoriatic เป็นห้ารูปแบบที่แตกต่าง (1 กล่อง), และนี้ยังคงมากที่สุดโดยทั่วไปใช้ระบบจำแนกประเภท การคาดคะเนของโรคไขข้ออักเสบ psoriatic อาจช่วงจากไมลด์เป็นmonoarthritis ที่เดียวร่วมได้รับผลกระทบเพื่อการทำลาย และ erosive polyarticularแบบฟอร์ม มีการคาดคะเนยากที่เทียบได้กับยังคงอักเสบ (Gottlieb et al 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พยาธิวิทยาคลินิกและคุณสมบัติ
ในโรคข้ออักเสบสะเก็ดเงิน, การขยายตัวของเซลล์เม็ดเลือดขาว T,
lymphocytes B และขนาดใหญ่ใน
เยื่อบุร่วมกันก่อให้เกิดความหนาของเยื่อหุ้ม
เยื่อหุ้มทำให้เกิดการอักเสบเรื้อรัง
ชั้นของเนื้อเยื่อหรือ Pannus แล้ว
พัฒนาซึ่งก้าวก่ายกระดูกอ่อน
และพื้นฐานของกระดูกทำให้เกิดการกร่อน (ฮิลล์และ Reay 2002) การรวมกันของ synovitis ร่วม
หลั่งไหลและความเสียหายให้กับเส้นเอ็นและเอ็น
ลักษณะของโรคข้ออักเสบสะเก็ดเงินสามารถนำไปสู่
​​ความไม่มั่นคงร่วมกันและความผิดปกติของ
โรคข้ออักเสบสะเก็ดเงินจะมีผลต่อการร่วมทุนใด ๆ แต่
ข้อต่ออุปกรณ์ต่อพ่วงเช่นผู้ที่อยู่ในฟุต,
มือ, ข้อเท้าและ ไหล่เป็นส่วนใหญ่
ได้รับผลกระทบ การมีส่วนร่วมของข้อต่อส่วนปลายของนิ้วมือ
และนิ้วเท้าเป็นเรื่องปกติเช่นเดียวกับการกระจายไม่สมมาตร
(ข้อต่อด้านใดด้านหนึ่งของร่างกายที่ได้รับผลกระทบ)
กระดูกสันหลังจะรับผลกระทบ (spondylitis) ในประมาณครึ่งหนึ่ง
ของผู้ป่วย (แกลดแมน 2007) บวมของทั้ง
หลัก (dactylitis) เมื่อเทียบกับทุนบุคคล
มักจะเป็นในปัจจุบันและจะเจ็บปวดและ จำกัด
การเคลื่อนไหว ข้อต่อจะยังคงบวมเรื้อรัง
และการรักษาด้วยยาที่มีประสิทธิภาพควรจะเริ่มต้นที่จะ
หลีกเลี่ยงความเสียหายในระยะยาว
มีอีกโดยทั่วไปของโรคข้ออักเสบสะเก็ดเงิน
เป็น enthesitis สถานที่พบบ่อยที่สุดสำหรับ enthesitis
เป็นร้อยหวายที่ด้านหลังของส้นเท้าและ
พังผืดฝ่าเท้าที่ด้านล่างของส้นเท้า
ผู้ป่วยที่มีโรคข้ออักเสบสะเก็ดเงินอาจจะหรืออาจ
ไม่ได้นำเสนอที่มีอาการของโรคสะเก็ดเงินผิว; สำหรับ
การวินิจฉัยที่ดีจะต้องมีประวัติของ
โรคสะเก็ดเงิน, ประวัติครอบครัวเป็นครั้งแรกองศาหรือหลักฐาน
ของเล็บโรคสะเก็ดเงิน นอกจากนี้การมีส่วนร่วมของผิวหนัง
และข้อต่อผู้ป่วยยังอาจพัฒนาพิเศษข้อ
คุณสมบัติซึ่งรวมถึงการอักเสบในลูกตา
(ม่านตาอักเสบหรือ uveitis) และโรคลำไส้อักเสบ
และนางสาวไรท์ (1973) จัดขอบเขตของ
การมีส่วนร่วมร่วมกันในโรคข้ออักเสบสะเก็ดเงินเป็น ห้า
รูปแบบที่แตกต่าง (กล่อง 1) และนี้ยังคงมากที่สุด
ระบบที่นิยมใช้การจัดหมวดหมู่ การพยากรณ์โรค
ของโรคข้ออักเสบสะเก็ดเงินอาจมีตั้งแต่อ่อน
monoarthritis ซึ่งมีเพียงหนึ่งร่วมกันได้รับผลกระทบ
ในการกัดกร่อนและทำลาย polyarticular
แบบฟอร์มที่มีการพยากรณ์โรคที่ไม่ดีที่เทียบได้กับ
โรคไขข้ออักเสบ (กอทท์เล et al, 2008)