So terribly cold it was, and nearly

So terribly cold it was, and nearly dark on the last evening of the old year. The snow was falling fast. In the cold and the darkness, a poor little girl roamed through the streets. It is true she had on a pair of slippers when she left home, but they were not of much use. They were very large, so large, indeed, that they had belonged to her mother, and the poor little creature had lost them in running across the street to avoid two carriages that were rolling along at a terrible rate. She could not find one of the slippers, and a boy seized upon the other and ran away with it, saying that he could use it as a cradle when he had children of his own. So the little girl went on with her little naked feet, which were quite red and blue with the cold. In an old apron she carried a number of matches and had a bundle of them in her hands. No one had bought anything from her the whole day, nor had anyone given her even a penny. Shivering with cold and hunger, she crept along; poor little child, she looked the picture of misery. The snowflakes fell on her long, fair hair, which hung in curls on her shoulders, but she regarded them not.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้นฟ้าก็ และเย็นเกือบมืดเย็นสุดท้ายของปี หิมะตกอย่างรวดเร็ว ในความเย็นและความมืด สาวน้อยดี roamed ผ่านถนน มันเป็นความจริงเธอมีคู่รองเท้าแตะเมื่อเธอออกจากบ้าน แต่พวกเขาไม่ได้ใช้มาก พวกเขามีขนาดใหญ่มาก ใหญ่มาก จริง ที่พวกเขาได้อยู่กับแม่ของเธอ และสิ่งมีชีวิตน้อยจนมีสูญเสียพวกเขาในการทำงานข้ามถนนเพื่อหลีกเลี่ยงการนับสองที่กลิ้งตามที่อัตราน่ากลัว เธอไม่พบรองเท้าแตะแบบหนึ่ง และการยึดตามอีก และวิ่งหนีไป มันบอกว่า เขาสามารถใช้เป็นอู่เขามีเด็กของเขาเอง เพื่อให้ลูกสาวไปกับเท้าเปลือยของเธอเล็กน้อย ซึ่งมีสีแดง และน้ำเงิน ด้วยเย็นค่อนข้าง ในเรือเก่าเธอทำตัวเลขตรงกัน และมีกลุ่มของพวกเขาในมือของเธอ ไม่ได้ซื้ออะไรจากเธอทั้งวัน ไม่มีใครให้เธอแม้แต่เศษสตางค์ เธอสั่นเย็นด้วยความหิว crept ตาม เด็กน้อยไม่ดี เธอมองภาพความทุกข์ยาก เกล็ดหิมะตกบนผมยาว ยุติธรรม ที่แขวนในหยิกบนไหล่ของเธอ แต่เธอถือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นเย็นชะมัดมันเป็นและเกือบมืดในตอนสุดท้ายของปีเก่า หิมะกำลังตกอย่างรวดเร็ว ในเย็นและความมืด, สาวน้อยที่น่าสงสารท่องไปตามท้องถนน มันเป็นความจริงที่เธอมีต่อคู่ของรองเท้าแตะเมื่อเธอออกจากบ้าน แต่พวกเขาไม่ได้ใช้มาก พวกเขามีขนาดใหญ่มากที่มีขนาดใหญ่เช่นนั้นจริงว่าพวกเขาได้เป็นแม่ของเธอและสิ่งมีชีวิตที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าสงสารต้องสูญเสียพวกเขาในการวิ่งข้ามถนนเพื่อหลีกเลี่ยงการสองโบกี้ที่ถูกกลิ้งไปตามในอัตราที่น่ากลัว เธอไม่สามารถหาหนึ่งของรองเท้าแตะและเด็กผู้ชายคนหนึ่งคว้าอื่น ๆ และวิ่งไปกับมันบอกว่าเขาสามารถใช้มันเป็นแหล่งกำเนิดเมื่อเขามีลูกของเขาเอง เพื่อให้สาวน้อยเดินด้วยเท้าเปล่าของเธอเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งค่อนข้างสีแดงและสีฟ้าที่มีความหนาวเย็น ในผ้ากันเปื้อนเก่าเธอดำเนินการจำนวนของการแข่งขันและมีการบันเดิลของพวกเขาในมือของเธอ ไม่มีใครได้ซื้ออะไรจากเธอทั้งวันและไม่ได้รับทุกคนที่เธอได้เงิน ตัวสั่นด้วยความหนาวและความหิวเธอพุ่งพร้อม; เด็กเล็ก ๆ ที่น่าสงสารเธอมองภาพของความทุกข์ยาก เกล็ดหิมะลงบนยาวผมยุติธรรมของเธอซึ่งแขวนอยู่ในหยิกบนไหล่ของเธอ แต่เธอได้รับการยกย่องให้พวกเขาไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนาวโคตรมันและเกือบมืดในตอนเย็นสุดท้ายของปีเก่า หิมะกำลังตกลงมาอย่างรวดเร็ว ในความหนาวเย็นและความมืด เด็กสาวผู้น่าสงสารเดินผ่านถนน มันเป็นเรื่องจริงที่เธอมีในคู่ของรองเท้าเมื่อเธอออกจากบ้าน แต่พวกเขาไม่ได้ใช้มาก พวกเขามีขนาดใหญ่มาก ใหญ่มาก แน่นอนมันเป็นของแม่ของเธอและสิ่งมีชีวิตที่น่าสงสารได้สูญเสียพวกเขาวิ่งข้ามถนนเพื่อหลีกเลี่ยงสองรถม้า ที่กลิ้งตามอัตราที่น่ากลัว เธอไม่สามารถหาหนึ่งของรองเท้าแตะ เด็กชายคว้าอื่น ๆและวิ่งหนีไป เขาบอกว่า สามารถใช้เป็นเปลเมื่อเขามีเด็กของเขาเอง ดังนั้น เด็กน้อยเดินด้วยเท้าเปล่าเปลือยของเธอเล็กน้อยซึ่งค่อนข้างแดงและน้ำเงิน กับความหนาว ในผ้ากันเปื้อนเก่าเธอนำหมายเลขของรายการที่ตรงกัน และมีกำของไว้ในมือของเธอ ไม่มีใครซื้อทุกอย่างจากเธอทั้งวัน ไม่มีใครได้รับเงินแม้แต่น้อยของเธอ ตัวสั่น ด้วยความหิวและหนาว เธอพุ่งตาม ; เด็กที่น่าสงสาร เธอมองภาพแห่งความทุกข์ เกล็ดหิมะหล่นใส่เธอ ผมยาวที่ยุติธรรมซึ่งแขวนลอนบนไหล่ของเธอ แต่เธอยอมรับมันไม่ได้