It now seems clear that the Smart D

It now seems clear that the Smart Dust vision of the late 1990s was well ahead of its time. It may also be argued that
the challenges of extreme scalability were vastly underestimated. The transition from hundreds to thousands of nodes was
achieved with multi-tiered networks within the scope of early efforts, such as the DARPA-funded ExScal project [123] of a
decade ago, but was virtually ignored in subsequent work. Similarly to scalability, miniaturization was demonstrated over
a decade ago with the Spec mote design [12] and later ignored to concentrate on matchbox-sized platforms [21]. The same
goes for application scenarios: sensor nodes were dropped from aircrafts at the Twenty nine Palms DARPA demos [124]
over ten years ago to showcase a scenario recurrently mentioned in the literature at the time [29], but today’s tendency is
to build sensors into unmanned aerial vehicles rather than to drop them. While failing to become truly pervasive, however,
wireless sensor networks have demonstrated their role as a powerful tool for domain scientists whose applications do not
require or do not want humans to be actively in the loop. Going forward, we expect them to retain this specialized role.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนนี้ดูเหมือนชัดเจนว่า วิสัยทัศน์สมาร์ทฝุ่นของปลายทศวรรษที่ 1990 ดีก่อนเวลา มันอาจยังสามารถโต้เถียงที่ความท้าทายของภาระมาก underestimated สำคัญ ๆ ได้ จากหลายร้อยหลายพันคนของโหนดที่มีมีเครือข่ายหลายชั้นภายในขอบเขตของความพยายามก่อน เช่นโครงการสนับสนุน DARPA ExScal [123] ของการทศวรรษที่ผ่านมา แต่แทบถูกละเว้นในการทำงานต่อไป ในทำนองเดียวกัน เพื่อขยับ miniaturization ถูกแสดงผ่านทศวรรษที่ผ่านมา มีมลทินข้อมูลจำเพาะออก [12] และภายหลังถูกละเว้นการเน้นขนาดเล่นแพลตฟอร์ม [21] เหมือนเดิมไปสำหรับสถานการณ์สมมติของโปรแกรมประยุกต์: โหนเซ็นเซอร์ถูกตัดทิ้งจากเครื่องบินที่สาธิตยี่สิบเก้าปาล์ม DARPA [124]กว่าสิบปีที่ผ่านมาเพื่อแสดงสถานการณ์สมมติ recurrently กล่าวถึงในวรรณคดีครั้ง [29], แต่วันนี้แนวโน้มเป็นสร้างเซนเซอร์เป็นยานพาหนะทางอากาศไม่มากกว่า การปล่อยให้ ในขณะที่ล้มเหลวเป็นอย่างแท้จริงชุมชนที่แพร่หลาย แต่เครือข่ายเซ็นเซอร์ไร้สายได้แสดงบทบาทของตนเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับนักวิทยาศาสตร์โดเมนโปรแกรมประยุกต์ที่ไม่ต้องการ หรือไม่ต้องการมนุษย์อย่างแข็งขันอยู่ในลูป เราไป คาดว่าพวกเขาจะรักษาบทบาทนี้เฉพาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าวิสัยทัศน์ของสมาร์ทฝุ่นปลายปี 1990 เป็นอย่างดีในขณะนี้ นอกจากนี้ยังอาจจะแย้งว่าความท้าทายของการขยายขีดความสามารถมากที่ถูกประเมินอย่างมากมาย
การเปลี่ยนแปลงจากหลายร้อยหลายพันโหนดได้รับการประสบความสำเร็จที่มีเครือข่ายหลายชั้นอยู่ในขอบเขตของความพยายามของต้นเช่น DARPA ได้รับการสนับสนุนโครงการ ExScal [123] ของทศวรรษที่ผ่านมาแต่ก็ไม่สนใจความจริงในการทำงานภายหลัง เช่นเดียวกันกับการขยายขนาดเล็กก็แสดงให้เห็นในช่วงทศวรรษที่ผ่านมาด้วยการออกแบบมลทิน Spec [12] และต่อมาไม่สนใจที่จะมีสมาธิบนแพลตฟอร์มกลักขนาด [21] เช่นเดียวกับที่จะไปสำหรับสถานการณ์การประยุกต์ใช้: โหนดเซ็นเซอร์ถูกทิ้งลงมาจากเครื่องบินที่ Palms ยี่สิบเก้าสาธิต DARPA [124] กว่าสิบปีที่ผ่านมาเพื่อแสดงสถานการณ์ที่กล่าวถึงเกิดขึ้นอีกในวรรณคดีในเวลา [29] แต่แนวโน้มวันนี้คือการสร้างเซ็นเซอร์เข้าไปในยานพาหนะกำลังใจมากกว่าที่จะวางพวกเขา ในขณะที่ความล้มเหลวที่จะกลายเป็นที่แพร่หลายอย่างแท้จริงอย่างไรก็ตามเครือข่ายเซ็นเซอร์ไร้สายได้แสดงให้เห็นบทบาทของพวกเขาเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับนักวิทยาศาสตร์ที่มีการใช้งานโดเมนไม่จำเป็นต้องใช้หรือไม่ต้องการที่จะเป็นมนุษย์อย่างแข็งขันในวง ก้าวไปข้างหน้าเราคาดว่าพวกเขาจะเก็บเฉพาะบทบาทนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้ดูเหมือนว่าชัดเจนว่าสมาร์ทฝุ่นวิสัยทัศน์ของปลายปี 1990 เป็นอย่างดีก่อนถึงเวลา มันอาจจะแย้งว่า ความท้าทายของตลาดมีมาก
อย่างดูถูก การเปลี่ยนแปลงจากหลายร้อยหลายพันของโหนดเป็น
ประสบกับหลายระบบเครือข่ายภายในขอบเขตของความพยายามในวัยเด็ก เช่น ทุนโครงการ DARPA exscal [ 123 ] ของ
ในทศวรรษที่ผ่านมาแต่ก็แทบไม่สนใจด้วยงาน ในทํานองเดียวกันกับ scalability , miniaturization ) มากกว่า
ทศวรรษที่ผ่านมากับสเป็คแฟชั่นการออกแบบ [ 12 ] และละเว้นในภายหลังเพื่อสมาธิในกล่องไม้ขีดขนาดแพลตฟอร์ม [ 21 ] เดียวกันไปสำหรับสถานการณ์การ
: เซ็นเซอร์โหนดถูกทิ้งจากเครื่องบินที่ยี่สิบเก้า Palms DARPA การสาธิต [ 124 ]
กว่าสิบปีมาแล้ว เพื่อแสดงสถานการณ์ recurrently กล่าวถึงในวรรณคดีในเวลา [ 29 ] , แต่แนวโน้มของวันนี้คือ
สร้างเซ็นเซอร์ในยานพาหนะไร้คนขับมากกว่าที่จะปล่อยพวกเขา ในขณะที่ล้มเหลวที่จะกลายเป็นที่แพร่หลายอย่างแท้จริง อย่างไรก็ตาม
เครือข่ายเซ็นเซอร์ไร้สายได้แสดงให้เห็นถึงบทบาทของพวกเขาเป็นเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพสำหรับโดเมนนักวิทยาศาสตร์ที่มีการใช้งานไม่
ต้องการหรือไม่ต้องการ มนุษย์ เป็น อย่าง ห่วง ก้าวไปข้างหน้า เราคาดหวังว่าพวกเขาจะรักษาบทบาทพิเศษนี้