In their study, The algebraic natur

In their study, The algebraic nature of students’ numerical manipulation in the New Zealand Numeracy
Project, Irwin and Britt (2005) argue that the methods of compensating and equivalence that some
students use in solving number sentences may provide a foundation for algebraic thinking (p. 169).
These authors give as an example the number sentence 47 + 25 which can be transformed into 50 + 22
by ‘adding 3’ to 47 and subtracting 3’ from 25. They claim “that when students apply this strategy to
sensibly solve different numerical problems they disclose an … understanding of the relationships of the
numbers involved. They show, without recourse to literal symbols, that the strategy is generalisable” (p.
171). Several authors, including Stephens (2006) and Carpenter and Franke (2001), refer to the thinking
underpinning this kind of strategy as relational thinking.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษาของพวกเขาธรรมชาติที่เกี่ยวกับพีชคณิตของนักเรียนการจัดการตัวเลขในการคำนวณนิวซีแลนด์โครงการเออร์วินและ Britt (2005) ยืนยันว่าวิธีการของการชดเชยและความเท่าเทียมกันที่บางนักเรียนใช้ในการแก้ประโยคจำนวนอาจให้รากฐานสำหรับการคิดเชิงพีชคณิต(พี . 169). ผู้เขียนเหล่านี้ให้เป็นตัวอย่างประโยคจำนวน 47 + 25 ซึ่งสามารถเปลี่ยนเป็น 50 + 22 โดย 'เพิ่ม 3' 47 และลบ 3 จาก 25 พวกเขาอ้างว่า "เมื่อนักเรียนใช้กลยุทธ์นี้ในการแก้ปัญหาอย่างสมเหตุสมผลปัญหาตัวเลขที่แตกต่างกันที่พวกเขาเปิดเผยและ ... ความเข้าใจในความสัมพันธ์ของตัวเลขที่เกี่ยวข้องกับ พวกเขาแสดงให้เห็นโดยไม่ต้องขอความช่วยเหลือไปสัญลักษณ์ตัวอักษรที่เป็นกลยุทธ์ที่ generalisable "(พี. 171) ผู้เขียนหลายแห่งรวมถึงสตีเฟนส์ (2006) และไม้และ Franke (2001) หมายถึงความคิดหนุนชนิดของกลยุทธ์การคิดเชิงสัมพันธ์นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการศึกษาของพวกเขา ธรรมชาติของการจัดการเชิงพีชคณิตของนักเรียนใหม่ในนิวซีแลนด์และความรู้พื้นฐานที่ดีทางการคำนวณ
โครงการ เดอะ บริท ( 2005 ) ยืนยันว่าวิธีการชดเชยและการเทียบเคียงที่นักเรียนใช้ในการแก้ประโยค
หมายเลขอาจให้พื้นฐานสำหรับการคิดเชิงพีชคณิต ( หน้า 169 ) .
นักเขียนเหล่านี้ให้เป็นตัวอย่างหมายเลข ประโยคที่ 47 25 ซึ่งสามารถเปลี่ยนเป็น 50 22
โดย ' เพิ่ม 3 ' 47 และลบ 3 จาก 25 พวกเขาอ้างว่า " เมื่อนักเรียนใช้กลวิธีนี้

อย่างสมเหตุสมผล แก้ปัญหาแตกต่างกันตัวเลขพวกเขาเปิดเผย . . . . เข้าใจความสัมพันธ์ของ
ตัวเลขที่เกี่ยวข้อง พวกเขาแสดง โดยไม่ต้องอาศัยการสัญลักษณ์อักษร ว่า กลยุทธ์ generalisable " ( P .
171 ) ผู้เขียนหลายได้แก่ สตีเฟนส์ ( 2006 ) และช่างไม้และแฟรงก์ ( 2001 ) , อ้างถึงการคิด
ชนิดนี้ของกลยุทธ์การคิดเชิงความสัมพันธ์