Societies are producing more and mo

Societies are producing more and more electronic goods, and therefore more and more electronic waste, or e-waste. The United Nations' Environment Program has released a report that warns of a dangerous rise in the amount of such waste, which is often simply dumped in developing countries, posing health hazards to residents.

Every year the world produces 40 million tons of electronic waste: from TVs to refrigerators to cell phones and computers. And this figure will only increase.

For instance, by 2020, China is expected to throw away seven times more cell phones than now, and India 18 times more.

These high-technology goods not only are bulky, they often contain toxic materials such as lead and mercury. If the e-waste is not taken care of properly, it can cause pollution and health hazards.

The Basel Action Network is a private group focused on halting the trade in toxic goods, particularly waste goods. Executive director Jim Puckett says the world needs to take urgent measures to end toxic trash.

"The industry has built in obsolescence unfortunately, so we're seeing things become waste quicker than every before," Puckett said. "Computers now have a life span of about two years now in the North; many mobile phones are turned over within six months when somebody wants to newest model. So we are creating a mountain and we're not going to stop people from consuming. So the first thing we need to do is to get the toxic materials out of the equation".

The issue of e-waste is one of several topics being discussed this week at the United Nation Program for Environment's conference in Nusa Dua, Indonesia.

Achim Steiner, the agency's secretary-general, says much of the e-waste should be recycled. Beyond the environmental reasons, there is also an economic incentive, he says: for example, three percent of the gold and silver mined worldwide is used in personal computers and mobile phones.

"If you start investing and recycling and reusing these materials, you actually begin to look at turning a problem into an opportunity; you start creating jobs, you start reducing the amount of metals that leaves the cycle of our economy, you can reuse them," Steiner said. "So those are all advantages if you begin to manage electronic waste not as we see from industrialized countries to least developed countries without legislation. It is actually being dumped in the backyards of the slums of this world."

The Basel Convention is an international agreement setting global guidelines on handling e-waste. But it is not without weaknesses.

The United States, the single largest producer of e-waste, has never ratified the convention. Also, e-waste has become a highly profitable illegal trade. Some companies get rid of their trash by exporting it to poor countries where, instead of being treated or recycled, it piles up in landfills, and the toxic materials can leach out into water and soil.

"One example that happened in West Africa: they export obsolete cars, and they stuff the cars with obsolete computers hidden in the cars. So we have all those ingenious schemes to do it. And it is actually in that sense very comparable to arms smuggling, and drug smuggling because the incentives are financial and a huge business is to be found in this," said Katharina Kummer, the executive secretary of the Basel Convention.

The problem today is compounded by the growing complexity of the trade. E-waste used to be produced by developed nations and then dumped in poor countries. But today poor countries without recycling capacity export their e-waste to nations like China, and emerging economies are also increasingly net producers of e-waste: China for example has become the second larger producer after the United States.

Katharina Kummer says there remain limits to how much the traffic can be curbed.

"The responsibility of the countries is to adopt legislation and to enforce it," Kummer said. "The problem though is that it requires a huge amount of money, and even the highest developed countries, like the countries of the European Union, do not have the necessary resources to prevent all those illegal exports from happening. So you can imagine what it would look like for a poor country in Africa for example or a poor country from another part of the world".

Electronic waste is more than an economical problem. It also affects the health of millions of people who make a living by stripping out the waste dumped in their countries. Environmental experts say it will take new funds and manpower to solve the problem, by establishing safe recycling facilities and curbing illegal exports

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สังคมมีการผลิตไฟฟ้ามากขึ้น และขยะอิเล็กทรอนิกส์มากขึ้นดังนั้น หรือ e-เสีย โปรแกรมสภาพแวดล้อมของสหประชาชาติได้ออกรายงานคำเตือนของอันตรายขึ้นจำนวนขยะดังกล่าว ซึ่งก็มักจะถูก dumped ในประเทศกำลังพัฒนา วางตัวสุขภาพอันตรายอาศัยอยู่ ทุก ๆ ปีโลกผลิตราคา 40 ล้านตันของขยะอิเล็กทรอนิกส์: จากทีวีกับตู้เย็นโทรศัพท์และคอมพิวเตอร์ และตัวเลขนี้จะเพิ่มขึ้นเท่านั้น ตัวอย่าง 2563 จีนคาดว่าจะทิ้งโทรศัพท์เพิ่มเติมครั้งที่ 7 ตอนนี้ และอินเดีย 18 ครั้งขึ้นไป สินค้าเทคโนโลยีเหล่านี้ไม่เพียงแต่มีขนาดใหญ่ พวกเขามักจะประกอบด้วยวัสดุเป็นพิษเช่นปรอทและนำ หากเสีย e จะไม่ดูแลอย่างถูกต้อง มันอาจทำให้เกิดมลภาวะและภัยสุขภาพเครือข่ายบาเซิลเป็นกลุ่มส่วนตัวเน้นการยุติการทำงานการค้าในสินค้าที่เป็นพิษ เสียสินค้าโดยเฉพาะอย่างยิ่ง กรรมการบริหาร Puckett จิมกล่าวว่า โลกจำเป็นต้องใช้มาตรการเร่งด่วนเพื่อจบขยะพิษ "อุตสาหกรรมได้สร้าง obsolescence อับ ดังนั้นเราจะเห็นสิ่งที่เป็นขยะได้เร็วกว่าทุกก่อน, " Puckett กล่าวว่า "คอมพิวเตอร์มีช่วงชีวิตประมาณ 2 ปีตอนนี้เหนือ เปิดในโทรศัพท์มือถือผ่านหกเดือนเมื่อใครต้องการรุ่นใหม่ล่าสุด ดังนั้น เราจะสร้างเขา และที่เรากำลังจะหยุดคนจากการใช้ ดังนั้น สิ่งแรกที่เราต้องได้รับวัสดุเป็นพิษจากสมการ" ปัญหาของเสียอีเป็นหนึ่งในหลายหัวข้อที่กำลังกล่าวถึงนี้สัปดาห์ที่โปรแกรมประเทศสหรัฐสำหรับการประชุมของสภาพแวดล้อมในบาหลี อินโดนีเซียAchim Steiner ของสำนักงานเลขาธิการ กล่าวว่า e-เสียมากควรรีไซเคิล นอกเหนือจากเหตุผลด้านสิ่งแวดล้อม มีสิ่งจูงใจทางเศรษฐกิจ เขากล่าวว่า: สามเปอร์เซ็นต์ทองและเงินที่ขุดทั่วโลกใช้ในโทรศัพท์มือถือและคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล "ถ้าคุณเริ่มลงทุน และการรีไซเคิล และการใช้ซ้ำวัสดุเหล่านี้ คุณจะเริ่มที่เปลี่ยนปัญหาให้เป็นโอกาส คุณเริ่มต้นสร้างงาน คุณเริ่มลดปริมาณโลหะที่ออกจากวงจรของเศรษฐกิจของเรา คุณสามารถใช้พวกเขา สไตเนอร์กล่าวว่า การ "ดังนั้นผู้ที่ได้ประโยชน์ทั้งหมดถ้าคุณเริ่มต้นการจัดการขยะอิเล็กทรอนิกส์ไม่ตรงกับที่เราดูจากประเทศอุตสาหกรรมกับประเทศที่พัฒนาน้อยที่สุดโดยไม่มีกฎหมาย มันมีจริงถูก dumped ใน backyards ของ slums ของโลกนี้" อนุสัญญาบาเซิลเป็นข้อตกลงระหว่างประเทศที่ตั้งค่าแนวทางสากลในการจัดการขยะอี แต่มันจะไม่ไม่ มีจุดอ่อน ประเทศสหรัฐอเมริกา ผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดเดียวของ e-เสีย มีไม่สำคัญการประชุม ยัง e-เสียได้กลายเป็น การค้าที่ผิดกฎหมายมีกำไรสูง บริษัทกำจัดขยะของตน โดยการส่งออกไปยังประเทศยากจนที่ แทนการถือ หรือรีไซเคิล มันกองขึ้นใน landfills และวัสดุเป็นพิษสามารถ leach ออกเป็นน้ำและดิน"อย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นในแอฟริกาตะวันตก: พวกเขาส่งออกรถยนต์ล้าสมัย และพวกเขาสิ่งที่รถยนต์ มีคอมพิวเตอร์ล้าสมัยที่ซ่อนอยู่ในรถยนต์ ดังนั้น เรามีเหล่าแผนแยบยลจะทำ เป็นในมากเทียบเท่ากับอาวุธลักลอบ และการลักลอบยาเสพติดเนื่องจากแรงจูงใจเป็นเงินและธุรกิจขนาดใหญ่จะพบในนี้ กล่าวว่า อย่างไร Katharina Kummer เลขานุการผู้บริหารของอนุสัญญาบาเซิล ปัญหาวันนี้จะเพิ่มตามความซับซ้อนของการค้าเติบโต E-เสียใช้ในการผลิต โดยประเทศที่พัฒนาแล้วแล้ว dumped ในประเทศยากจน แต่วันนี้ประเทศยากจน โดยไม่มีการรีไซเคิลผลิตส่งออก e-เสียประชาชาติเช่นจีน และประเทศเกิดใหม่ยังมีผู้ผลิตเพิ่มขึ้นสุทธิของ e-เสีย: จีนเช่นกลายเป็น ผู้ผลิตขนาดใหญ่ที่สองหลังจากสหรัฐอเมริกา อย่างไร Katharina Kummer กล่าวว่า มีอยู่จำกัดให้สามารถ curbed จำนวนการจราจร อย่างไร Kummer กล่าวว่า "ความรับผิดชอบของประเทศคือ การนำกฎหมาย และก็ "ปัญหาแม้ว่าคือ ต้องการเป็นจำนวนมากของเงิน และแม้การสูงสุดประเทศพัฒนาแล้ว เช่นสหภาพยุโรป ประเทศไม่มีทรัพยากรที่จำเป็นเพื่อป้องกันไม่ให้ส่งออกไม่ถูกต้องเหล่านั้นเกิดขึ้น เพื่อให้คุณสามารถจินตนาการว่ามันจะเหมือนในประเทศยากจนเช่นหรือประเทศที่ยากจนจากส่วนอื่นของโลก" ขยะอิเล็กทรอนิกส์เป็นปัญหาประหยัดมากกว่า มันยังมีผลต่อสุขภาพของล้านของคนที่ดำรงชีพ โดยปอกออกเสีย dumped ในประเทศของตน ผู้เชี่ยวชาญด้านสิ่งแวดล้อมว่า จะใช้ทุนและกำลังคนเพื่อแก้ปัญหา โดยการสร้างรีไซเคิลสิ่งอำนวยความสะดวกปลอดภัยและกำเนิดส่งออกไม่ถูกต้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สังคมมีการผลิตสินค้าอิเล็กทรอนิกส์มากขึ้นและดังนั้นจึงขยะอิเล็กทรอนิกส์มากขึ้นและมากขึ้นหรือขยะอิเล็กทรอนิกส์ ยูเอ็นสิ่งแวดล้อมได้ออกรายงานที่เตือนของการเพิ่มขึ้นของอันตรายในจำนวนของเสียดังกล่าวซึ่งมักจะทิ้งเพียงแค่ในประเทศกำลังพัฒนาวางตัวอันตรายต่อสุขภาพที่อาศัยอยู่. ทุกปีโลกผลิต 40 ล้านตันของขยะอิเล็กทรอนิกส์: จากทีวีตู้เย็นไปยังโทรศัพท์มือถือและคอมพิวเตอร์ และตัวเลขนี้จะเพิ่มขึ้น. ยกตัวอย่างเช่นในปี 2020 จีนคาดว่าจะโยนออกไปเจ็ดครั้งมากขึ้นกว่าโทรศัพท์มือถือในขณะนี้และอินเดีย 18 ครั้ง. เหล่านี้สินค้าที่ใช้เทคโนโลยีสูงไม่เพียง แต่จะมีขนาดใหญ่ที่พวกเขามักจะมีวัสดุที่เป็นพิษเช่น ตะกั่วและปรอท หากขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่ไม่ได้รับการดูแลอย่างถูกต้องก็สามารถก่อให้เกิดมลพิษและเป็นอันตรายต่อสุขภาพ. ปฏิบัติการเครือข่ายบาเซิลเป็นกลุ่มที่มุ่งเน้นการหยุดการค้าในสินค้าที่เป็นพิษของเสียโดยเฉพาะอย่างยิ่งสินค้า ผู้อำนวยการบริหารจิม Puckett กล่าวว่าโลกต้องการที่จะใช้มาตรการเร่งด่วนที่จะสิ้นสุดในถังขยะที่เป็นพิษ. "อุตสาหกรรมได้สร้างขึ้นในล้าสมัยโชคไม่ดีดังนั้นเราจึงได้เห็นสิ่งที่เป็นของเสียได้เร็วกว่าทุกครั้งก่อนที่" Puckett กล่าวว่า "คอมพิวเตอร์ในขณะนี้มีช่วงชีวิตประมาณสองปีแล้วในภาคเหนือ; โทรศัพท์มือถือจำนวนมากจะหันไปภายในหกเดือนเมื่อใครบางคนต้องการที่จะรูปแบบใหม่ล่าสุดดังนั้นเราจึงมีการสร้างภูเขาและเราจะไม่หยุดคนจากการบริโภค. ดังนั้นสิ่งแรกที่เราต้องทำคือการได้รับวัสดุที่เป็นพิษออกจากสมการ ". ปัญหาของขยะอิเล็กทรอนิกส์เป็นหนึ่งในหลายหัวข้อที่ถูกกล่าวถึงในสัปดาห์นี้ที่ประเทศโปรแกรมในประเทศสำหรับการประชุมของสิ่งแวดล้อมใน Nusa Dua, อินโดนีเซีย. Achim ทิหน่วยงานของเลขาธิการกล่าวว่าส่วนใหญ่ของขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่ควรนำมารีไซเคิล นอกเหนือจากเหตุผลทางด้านสิ่งแวดล้อมนอกจากนี้ยังมีแรงจูงใจทางเศรษฐกิจเขากล่าวว่า: ยกตัวอย่างเช่นสามเปอร์เซ็นต์ของเงินและทองที่ขุดได้ทั่วโลกที่ใช้ในเครื่องคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลและโทรศัพท์มือถือ. "ถ้าคุณเริ่มต้นการลงทุนและการรีไซเคิลและนำวัสดุเหล่านี้คุณจริง เริ่มที่จะมองในการเปลี่ยนปัญหาให้เป็นโอกาสที่คุณจะเริ่มต้นการสร้างงานที่คุณจะเริ่มลดปริมาณของโลหะที่ใบวงจรของเศรษฐกิจของเราที่คุณสามารถนำมาใช้ใหม่ "ทิกล่าวว่า "ดังนั้นผู้ที่เป็นประโยชน์เลยถ้าคุณจะเริ่มต้นในการจัดการขยะอิเล็กทรอนิกส์ไม่เหมือนที่เราเห็นจากประเทศอุตสาหกรรมที่จะน้อยกว่าประเทศที่พัฒนาแล้วโดยไม่ต้องออกกฎหมาย. มันเป็นจริงถูกทิ้งในหลังบ้านของชุมชนแออัดของโลกนี้." อนุสัญญาบาเซลเป็นข้อตกลงระหว่างประเทศ การตั้งค่าระดับโลกแนวทางในการจัดการขยะอิเล็กทรอนิกส์ แต่มันเป็นไปไม่ได้โดยไม่มีจุดอ่อน. สหรัฐอเมริกาผู้ผลิตเดียวที่ใหญ่ที่สุดของขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่ไม่เคยยอมรับการประชุม นอกจากนี้ขยะอิเล็กทรอนิกส์ได้กลายเป็นค้าที่ผิดกฎหมายมีผลกำไรสูง บาง บริษัท ได้รับการกำจัดขยะของพวกเขาโดยการส่งออกไปยังประเทศยากจนที่แทนการได้รับการรักษาหรือนำกลับมาใช้มันกองอยู่ในหลุมฝังกลบและวัสดุที่เป็นพิษสามารถชะออกไปในน้ำและดิน. "ตัวอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นในแอฟริกาตะวันตกที่พวกเขา การส่งออกรถยนต์ที่ล้าสมัยและพวกเขาสิ่งที่รถยนต์ที่มีเครื่องคอมพิวเตอร์ที่ล้าสมัยที่ซ่อนอยู่ในรถ. ดังนั้นเราจึงมีรูปแบบที่ทุกคนมีความคิดสร้างสรรค์ที่จะทำมัน. และมันก็เป็นจริงในแง่ที่ว่ามากเทียบได้กับการลักลอบขนอาวุธและการลักลอบขนยาเสพติดเพราะมีแรงจูงใจทางการเงินและ ธุรกิจขนาดใหญ่ที่สามารถพบได้ในเรื่องนี้ "Katharina Kummer เลขานุการบริหารของอนุสัญญาบาเซล. กล่าวว่าปัญหาที่เกิดขึ้นในวันนี้ประกอบกับความซับซ้อนที่เพิ่มขึ้นของการค้า ขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่ใช้ในการผลิตโดยประเทศที่พัฒนาแล้วและทิ้งในประเทศยากจน แต่วันนี้ประเทศที่ยากจนโดยไม่ต้องความสามารถในการส่งออกการรีไซเคิลขยะอิเล็กทรอนิกส์ของพวกเขาไปยังประเทศเช่นจีนและประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่นอกจากนี้ยังมีผู้ผลิตมากขึ้นสุทธิของขยะอิเล็กทรอนิกส์: จีนตัวอย่างเช่นได้กลายเป็นผู้ผลิตที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับสองหลังจากที่สหรัฐอเมริกา. Katharina Kummer กล่าวว่ามีข้อ จำกัด ยังคงอยู่ เท่าใดจราจรสามารถ curbed. "ความรับผิดชอบของประเทศที่จะนำมาใช้ในการบังคับใช้กฎหมายและการบังคับใช้มัน" Kummer กล่าวว่า "ปัญหาก็คือว่ามันต้องใช้เงินจำนวนมากและแม้กระทั่งที่สูงที่สุดประเทศที่พัฒนาแล้วเช่นประเทศของสหภาพยุโรปไม่ได้มีทรัพยากรที่จำเป็นเพื่อป้องกันไม่ให้ทุกคนที่ส่งออกที่ผิดกฎหมายเกิดขึ้น. ดังนั้นคุณสามารถจินตนาการสิ่งที่มัน จะมีลักษณะเป็นประเทศที่ยากจนในแอฟริกาเช่นหรือประเทศที่ยากจนจากส่วนหนึ่งของโลก ". ขยะอิเล็กทรอนิกส์เป็นมากกว่าปัญหาทางเศรษฐกิจ นอกจากนี้ยังมีผลกระทบต่อสุขภาพของผู้คนนับล้านที่ทำให้ชีวิตโดยการลอกเอากากทิ้งในประเทศของตน ผู้เชี่ยวชาญด้านสิ่งแวดล้อมกล่าวว่ามันจะใช้เงินทุนใหม่และกำลังคนในการแก้ปัญหาโดยการสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกความปลอดภัยและการรีไซเคิลการเหนี่ยวรั้งการส่งออกที่ผิดกฎหมาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สังคมมีการผลิตมากขึ้น และสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ มากขึ้น และมากขึ้นดังนั้น และของเสีย หรือขยะอิเล็กทรอนิกส์มากขึ้น . โครงการสิ่งแวดล้อมของสหประชาชาติ ได้ออกรายงานเตือนของการเพิ่มขึ้นของปริมาณของเสียอันตรายดังกล่าว ซึ่งมักจะเป็นเพียงแค่ทิ้งในประเทศกำลังพัฒนา , วางตัวต่อร่างกายแต่อย่างใด

ทุกปีโลกสร้าง 40 ล้านตันของขยะอิเล็กทรอนิกส์ :จากทีวี ตู้เย็นกับโทรศัพท์มือถือและคอมพิวเตอร์ และตัวเลขนี้จะเพิ่มขึ้นเพียง

เช่น ประเทศจีนที่คาดว่าภายในปี 2020 จะมีการทิ้งโทรศัพท์มือถือมากกว่าเจ็ดครั้งกว่าตอนนี้ และอินเดีย 18 ครั้ง

สินค้าไฮเทคเหล่านี้ไม่เพียงมีขนาดใหญ่ พวกเขามักจะประกอบด้วยวัสดุที่เป็นพิษ เช่น ตะกั่ว และปรอท ถ้าไม่ดูแลให้ดีมันสามารถทำให้เกิดมลพิษและเป็นอันตรายต่อสุขภาพ

Basel เครือข่ายปฏิบัติการคือ กลุ่มเอกชนที่เน้นยับยั้งการค้าสินค้าที่เป็นพิษ โดยเฉพาะของเสียสินค้า ผู้อำนวยการบริหาร จิมพักคิตว่าโลกต้องการที่จะใช้มาตรการเร่งด่วนเพื่อยุติขยะมีพิษ

" อุตสาหกรรมได้สร้างขึ้นในล้าสมัยแต่น่าเสียดาย ดังนั้นเราจะเห็นสิ่งที่เป็นขยะได้เร็วกว่าทุก ๆ ก่อนที่ " พักคิต กล่าว" คอมพิวเตอร์ขณะนี้มีช่วงชีวิตประมาณสองปี ตอนนี้ทาง โทรศัพท์มือถือ ส่วนมากจะเปลี่ยนภายในหกเดือนเมื่อมีใครบางคนต้องการ แบบใหม่ล่าสุด ดังนั้นเราจึงมีการสร้างภูเขาและเราไม่ได้หยุดผู้คนจากการบริโภค ดังนั้นสิ่งแรกที่เราต้องทำคือการได้รับวัสดุที่เป็นพิษออกจากสมการ "

ปัญหาของขยะอิเล็กทรอนิกส์เป็นหนึ่งในหลายหัวข้อที่ถูกกล่าวถึงในสัปดาห์นี้ที่สหประชาชาติโครงการสิ่งแวดล้อมของการประชุมใน Nusa Dua , อินโดนีเซีย .

Achim Steiner , เลขาธิการของหน่วยงาน , กล่าวมากของขยะอิเล็กทรอนิกส์ควรจะรีไซเคิล นอกเหนือจากเหตุผลด้านสิ่งแวดล้อม มีสิ่งจูงใจทางเศรษฐกิจเขากล่าวว่า : ตัวอย่างเช่นร้อยละสามของเงินและทองที่ขุดได้ทั่วโลกใช้ในคอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลและโทรศัพท์เคลื่อนที่

" ถ้าคุณเริ่มลงทุนและการรีไซเคิลและ reusing วัสดุเหล่านี้คุณจริงเริ่มมองที่เปลี่ยนปัญหาให้กลายเป็นโอกาส คุณเริ่มสร้างงาน เริ่มลดปริมาณโลหะที่ใบจักรของเศรษฐกิจของเรา คุณสามารถใช้พวกเขา " สไตเนอร์กล่าว" เรื่องเหล่านี้มีประโยชน์ถ้าเราเริ่มจัดการกับขยะอิเล็กทรอนิกส์ ไม่ใช่อย่างที่เราเห็นจากประเทศอุตสาหกรรมไปยังประเทศพัฒนาน้อยที่สุดโดยการออกกฎหมาย มันถูกทิ้งในนามของชุมชนแออัดของโลกใบนี้ "

อนุสัญญาบาเซล เป็นข้อตกลงระหว่างประเทศกำหนดแนวทางสากลในการจัดการขยะอิเล็กทรอนิกส์ . แต่มันไม่มีจุดอ่อน

สหรัฐอเมริกาผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดเดียวของขยะอิเล็กทรอนิกส์ได้เคยให้สัตยาบันอนุสัญญาฯ นอกจากนี้ ขยะอิเล็กทรอนิกส์ได้กลายเป็นประโยชน์อย่างผิดกฎหมายการค้า บาง บริษัท กำจัดขยะ โดยการส่งออกไปยังประเทศที่ยากจนที่แทนการปฏิบัติ หรือรีไซเคิล มันกองอยู่ในหลุมฝังกลบ และวัสดุที่เป็นพิษสามารถละลายเข้าไปในน้ำและดิน

" ตัวอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นในแอฟริกาตะวันตก :พวกเขาส่งออกรถยนต์ที่ล้าสมัยและพวกเขาสิ่งรถยนต์ด้วยคอมพิวเตอร์ ล้าสมัย ซ่อนอยู่ในรถ ดังนั้นเราทั้งหมดที่แยบยลโครงร่างที่จะทำมัน และมันก็เป็นจริงในความรู้สึกมาก เปรียบได้กับอาวุธเถื่อน และค้ายาเสพติด เพราะแรงจูงใจทางการเงินและธุรกิจใหญ่จะพบในนี้ " katharina Kummer ผู้บริหารเลขานุการอนุสัญญา Basel .

ปัญหาในวันนี้คือการประกอบโดยความซับซ้อนของการค้า ขยะอิเล็กทรอนิกส์ที่ใช้จะถูกผลิตโดยประเทศพัฒนาแล้วทิ้งในประเทศยากจน แต่ในวันนี้ ประเทศที่ยากจน โดยความจุของส่งออกขยะอิเล็กทรอนิกส์ไปยังประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่อย่างจีน รีไซเคิล และยังมีเครือข่ายผู้ประกอบการมากขึ้นของขยะอิเล็กทรอนิกส์ :จีน ตัวอย่างเช่นได้กลายเป็นที่สองขนาดใหญ่ผลิตจากประเทศสหรัฐอเมริกา

katharina Kummer บอกว่ามียังคง จำกัด เท่าใดการจราจรสามารถเหนี่ยวรั้ง .

" ความรับผิดชอบของประเทศเพื่อนำมาใช้กฎหมายและบังคับมัน " คัมเมอร์กล่าว ปัญหา แต่คือว่ามันต้องใช้เงินจำนวนมหาศาล และแม้แต่ในประเทศที่พัฒนามากที่สุด ,เหมือนประเทศในสหภาพยุโรป ไม่ได้มีทรัพยากรที่จำเป็นเพื่อป้องกันไม่ให้พวกผิดกฎหมายการส่งออกจากเกิดขึ้น ดังนั้นคุณสามารถจินตนาการสิ่งที่มันจะมีลักษณะเช่นเป็นประเทศยากจนในแอฟริกา เช่น หรือประเทศที่ยากจนจากส่วนอื่นของโลก "

ขยะอิเล็กทรอนิกส์เป็นมากกว่าปัญหาเศรษฐกิจ .มันยังมีผลต่อสุขภาพของผู้คนนับล้านคนที่หาเลี้ยงชีพด้วยการเอากากทิ้งในประเทศของตน ผู้เชี่ยวชาญด้านสิ่งแวดล้อม กล่าวว่า จะนำเงินและกำลังคนเพื่อแก้ปัญหาโดยการสร้างเครื่องรีไซเคิลที่ปลอดภัยและการเหนี่ยวรั้ง
การส่งออกที่ผิดกฎหมาย