DiscussionResults of the present in

Discussion
Results of the present investigation strongly suggest an antidiabetic
potential for aloe. In-vivo results show decreased serum
glucose and increased serum insulin levels in aloe-treated rats
compared to diabetic controls (Table 1). In agreement, previous
authors claimed for such antidiabetic effect for aloe extract
on experimental animals. Our in vitro results support this
finding, where aloe was found to increase the rate of insulin
secretion from pancreatic islets (Figs. 4 and 5).
Many explanations were suggested for this antidiabetic effect
of aloe. The first explanation is the potent antioxidant effect
of aloe extract. Aloe is long known to have antioxidant
potential via suppression of free radical formation and
enhancement of cellular thiol status. It is also reported
to stimulate glutathione-S-transferase enzyme activity. Our
results strongly supported the antioxidant potential of aloe,
where it was found to suppress elevated serum MDA levels
and increase blood GSH and SOD levels. Recent approaches
focus on the role of oxidative stress in pancreatic beta cell
damage. That is, oxidative stress is involved as a causative
factor in the pathogenesis of diabetes, and hence antioxidants
like aloe may have a true antidiabetic effect via antioxidant
potential.
The anti-inflammatory potential of aloe may be the second
explanation for its antidiabetic effect. Diabetes may be considered
as an inflammatory disease where inflammation participates
in the progression of diabetes, where tumor necrosis
factor-a was found to decrease peripheral insulin sensitivity.25
Many authors claimed for the anti-inflammatory potential of
aloe due to many of its components like emodin and mannose-
6-phosphate. It was reported that the anti-inflammatory
effect of aloe extract is comparable to that of
hydrocortisone.
Finally, aloe may act as a hypoglycemic agent through potent
inhibition of pancreatic a-amylase activity.29 This action
decreases starch breakdown and offers good postprandial glycemic
control.
These findings are promising for further clinical studies on
aloe extract or extract components in the management of diabetes
mellitus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาผลการตรวจสอบปัจจุบันแนะนำ antidiabetic เป็นอย่างยิ่งศักยภาพของน้ำ เซรั่มลดแสดงผลใน vivoกลูโคสและระดับอินซูลินเพิ่มเซรั่มหนูถือว่าว่านเมื่อเทียบกับการควบคุมโรคเบาหวาน (ตารางที่ 1) ในข้อตกลง ก่อนหน้านี้ผู้เขียนอ้างในลักษณะพิเศษเช่น antidiabetic สำหรับน้ำสกัดในสัตว์ทดลอง ผลของเราในการสนับสนุนนี้ค้นหา การที่มีการค้นพบน้ำเพิ่มอัตราของอินซูลินหลั่งจากตับอ่อนเกาะ (Figs. 4 และ 5)คำอธิบายต่าง ๆ แนะนำสำหรับลักษณะพิเศษนี้ antidiabeticของน้ำ คำอธิบายแรกมีผลต้านอนุมูลอิสระที่มีศักยภาพของสารสกัดว่าน ว่านมีชื่อเสียงยาวนานมีสารต้านอนุมูลอิสระมีศักยภาพทางปราบปรามของอนุมูลอิสระ และปรับปรุงสถานะ thiol โทรศัพท์มือถือ แต่ก็มีรายงานกระตุ้นเอนไซม์กลูตาไธโอน-S-transferase ของเราผลการขอรับการสนับสนุนศักยภาพของสารต้านอนุมูลอิสระของน้ำพบบีฑาระดับ MDA ซีรั่มสูงและเพิ่มระดับ GSH และสดเลือด วิธีล่าสุดเน้นบทบาทของความเครียด oxidative ในเบต้าเซลล์ที่ตับอ่อนความเสียหาย นั่นคือ การเกี่ยวข้องกับความเครียด oxidative เป็นเป็นสาเหตุการในพยาธิกำเนิดของโรคเบาหวาน และดังนั้นสารต้านอนุมูลอิสระเช่นน้ำอาจมีผล antidiabetic จริงผ่านสารต้านอนุมูลอิสระศักยภาพศักยภาพของว่านแก้อักเสบอาจเป็นที่สองอธิบายลักษณะพิเศษของ antidiabetic โรคเบาหวานอาจถือได้ว่าเป็นโรคการอักเสบซึ่งการอักเสบร่วมในความก้าวหน้าของโรคเบาหวาน ที่เนื้องอกการตายเฉพาะส่วนปัจจัยที่พบเพื่อลดอินซูลินต่อพ่วง sensitivity.25ผู้เขียนมากมายที่อ้างสำหรับศักยภาพแก้อักเสบของว่านจากหลายคอมโพเนนต์เช่น emodin และ mannose-6-ฟอสเฟต มีรายงานที่ต้านการอักเสบผลของสารสกัดจากว่านคือเทียบได้กับที่ของhydrocortisoneสุดท้าย ว่านอาจทำหน้าที่เป็นตัวแทน②ฤทธิ์ลดน้ำตาลผ่านมีศักยภาพตับอ่อน activity.29 มี amylase ยับยั้งการดำเนินการนี้แบ่งแป้งลดลง และมี glycemic postprandial ดีควบคุมผลการวิจัยเหล่านี้มีแนวโน้มการศึกษาทางคลินิกเพิ่มเติมในน้ำสกัด หรือแยกส่วนประกอบในการจัดการโรคเบาหวานหวาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปราย
ผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงในปัจจุบันขอแนะนำเบาหวาน
ที่มีศักยภาพสำหรับว่านหางจระเข้ ในสัตว์ทดลองแสดงผลลดลงในเลือด
กลูโคสและเพิ่มระดับอินซูลินในซีรั่มหนูว่านหางจระเข้รับการรักษา
เมื่อเทียบกับการควบคุมโรคเบาหวาน (ตารางที่ 1) ในสัญญาก่อนหน้า
ผู้เขียนอ้างว่าสำหรับผลเบาหวานเช่นสารสกัดจากว่านหางจระเข้สำหรับ
ในสัตว์ทดลอง ในหลอดทดลองผลของเราสนับสนุนเรื่องนี้
การค้นพบที่ว่านหางจระเข้ก็พบว่าเพิ่มอัตราการอินซูลิน
หลั่งจากตับอ่อน (ภาพ 4. และ 5)
คำอธิบายหลายคนชี้ให้เห็นผลกระทบเบาหวานนี้
ของว่านหางจระเข้ คำอธิบายแรกคือผลกระทบสารต้านอนุมูลอิสระที่มีศักยภาพ
ของสารสกัดจากว่านหางจระเข้ ว่านหางจระเข้เป็นที่รู้จักกันมานานจะมีสารต้านอนุมูลอิสระ
ที่มีศักยภาพผ่านการปราบปรามการก่อตัวของอนุมูลอิสระและ
เพิ่มประสิทธิภาพของเซลล์สถานะ thiol มีรายงานยัง
เพื่อกระตุ้นการทำงานของเอนไซม์กลูตาไธโอน-S-transferase ของเรา
ผลการสนับสนุนที่มีศักยภาพต้านอนุมูลอิสระของว่านหางจระเข้
ที่ได้รับการค้นพบในการปราบปรามซีรั่มยกระดับภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
และเพิ่ม GSH เลือดและ SOD ระดับ วิธีการที่ผ่านมา
มุ่งเน้นไปที่บทบาทของความเครียดออกซิเดชันในเบต้าเซลล์ตับอ่อน
เกิดความเสียหาย นั่นคือความเครียดออกซิเดมีส่วนเกี่ยวข้องกับสาเหตุ
ปัจจัยในการเกิดโรคของโรคเบาหวานและสารต้านอนุมูลอิสระด้วยเหตุ
เช่นว่านหางจระเข้อาจมีผลกระทบเบาหวานจริงผ่านทางสารต้านอนุมูลอิสระ
ที่มีศักยภาพ
ที่มีศักยภาพต้านการอักเสบของว่านหางจระเข้อาจจะเป็นสอง
คำอธิบายสำหรับผลของเบาหวาน โรคเบาหวานอาจได้รับการพิจารณา
ในฐานะที่เป็นโรคการอักเสบที่เกิดการอักเสบมีส่วนร่วม
ในการก้าวหน้าของโรคเบาหวานที่เนื้องอกเนื้อร้าย
ปัจจัยพบว่าลดลงอินซูลินต่อพ่วง sensitivity.25
ผู้เขียนหลายคนอ้างสำหรับการที่มีศักยภาพต้านการอักเสบของ
ว่านหางจระเข้เนื่องจากหลายองค์ประกอบเช่น emodin และ mannose-
6 ฟอสเฟต มีรายงานว่าต้านการอักเสบ
ผลของสารสกัดจากว่านหางจระเข้เทียบได้กับที่ของ
hydrocortisone
สุดท้ายว่านหางจระเข้อาจทำหน้าที่เป็นตัวแทนฤทธิ์ลดน้ำตาลที่มีศักยภาพผ่าน
การยับยั้งการตับอ่อนอะไมเลส activity.29 ดำเนินการนี้จะ
ลดการสลายแป้งและมีระดับน้ำตาลในเลือดที่ดีภายหลังตอนกลางวัน
ควบคุม .
การค้นพบนี้มีแนวโน้มสำหรับการศึกษาทางคลินิกเพิ่มเติมเกี่ยวกับ
สารสกัดจากว่านหางจระเข้ส่วนประกอบหรือสารสกัดในการบริหารจัดการของโรคเบาหวาน
โรค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อภิปรายผลการวิจัยปัจจุบัน

ขอแนะนำให้มีศักยภาพกว่าสำหรับว่านหางจระเข้ ในร่างกายลดลงแสดงผลเซรั่มเซรั่ม
กลูโคสและเพิ่มระดับอินซูลินในว่านหางจระเข้รักษาหนู
เมื่อเทียบกับการควบคุมเบาหวาน ( ตารางที่ 1 ) ในข้อตกลงก่อนหน้านี้ ผู้เขียนอ้างว่าผลกว่า

เช่นว่านหางจระเข้ในสัตว์ทดลอง ผลการค้นหา
นี้สนับสนุนของเราที่ว่านหางจระเข้ พบว่า เพิ่มอัตราการหลั่งอินซูลินจากตับอ่อน
แก่ง ( Figs 4 และ 5 )
คำอธิบายหลายแนะนำสำหรับผลนี้กว่าของว่านหางจระเข้ คำอธิบายแรกเป็นสารต้านอนุมูลอิสระต้าผล
ของว่านหางจระเข้ . ว่านหางจระเข้เป็นที่รู้จักมานาน มีสารต้านอนุมูลอิสระที่มีศักยภาพผ่านการปราบปรามการเกิดอนุมูลอิสระ

เพิ่มขนาดของเซลล์และสถานะและมีรายงาน
เพื่อกระตุ้นกิจกรรมของเอนไซม์กลูตาไทโอน . ผลของเรา
ขอสนับสนุนศักยภาพของสารต้านอนุมูลอิสระว่านหางจระเข้ ,
ที่พบการยกระดับและเพิ่มระดับ GSH ( เซรั่ม
เลือดและเพิ่มระดับ เน้นแนว
ล่าสุดในบทบาทของพยาบาลในตับอ่อนเบต้าเซลล์
ความเสียหาย นั่นคือ ภาวะเครียดออกซิเดชันมีส่วนเกี่ยวข้องในฐานะที่เป็นสาเหตุ
ปัจจัยในการเกิดพยาธิสภาพของโรคเบาหวาน และดังนั้น สารต้านอนุมูลอิสระ เช่น ว่านหางจระเข้ อาจจะมีจริง
กว่าผลทางศักยภาพสารต้านอนุมูลอิสระ
.
ศักยภาพต้านการอักเสบของว่านหางจระเข้อาจเป็นคำอธิบายที่สอง
ผลกว่าของ โรคเบาหวานอาจจะถือว่าเป็นอักเสบ โรคอักเสบ

ที่เข้าร่วมในความก้าวหน้าของโรคเบาหวานที่เนื้องอกเนื้อร้าย
factor-a พบเพื่อลดความไวต่ออินซูลิน . 25
ผู้เขียนหลายคนอ้างว่าเพื่อต้านการอักเสบที่มีศักยภาพของ
ว่านหางจระเข้เนื่องจาก มีหลายองค์ประกอบ เช่น โมดิน mannose และ -
6-phosphate . มีรายงานว่า มีฤทธิ์ต้านการอักเสบ
ของว่านหางจระเข้จะเทียบเท่ากับที่ของ hydrocortisone
.
ในที่สุด ว่านหางจระเข้อาจทำหน้าที่เป็นเจ้าหน้าที่ทางผ่านที่มีศักยภาพ
ยับยั้งการกระทำของตับอ่อน a-amylase activity.29
ลดสลายแป้งและข้อเสนอที่ดีหลังอาหารระดับน้ำตาล

พบเหล่านี้เป็นสัญญาควบคุมการศึกษาทางคลินิกเพิ่มเติมเกี่ยวกับ
ว่านหางจระเข้หรือส่วนประกอบสารสกัดในการจัดการโรคเบาหวาน