The rate of transpiration from a cr

The rate of transpiration from a crop is closely related to crop growth and is sometimes used in models
that seek to optimize yield and profitability (Wallace et al., 1990). Crop transpiration can be deduced
from total evapotranspiration only if soil evaporation
is known (Allen, 1990). Alternatively, transpiration can be estimated with some assumptions from direct
measurements of sap flow within the plant stems.
Researchers have used a variety of methods to
measure plant water status. Since the introduction
of thermodynamic terminology by Slatyer and Taylor
(1960), total water potential (9l) has been widely
used as an index. Physiologists have also used leaf
stomatal conductance as an indirect index of water status (Hsiao, 1990). More recently, heat-balance
(Sakuratani, 1981) and heat-pulse (Cohen et al, 1981;
Swanson and Whitfield, 1981) techniques have be come widely adopted as a convenient and reliable way
to estimate the rate of water use by plants.
The compensation heat-pulse method (Green and
Clothier, 1988) is an appropiate technique for nondestructive measurements of sap flow in woody
stemmed plants. It has already been used in a wide
variety of species including apple (Green et al., 1989),
olive (Moreno et al., 1996), pear (Caspari et al., 1993),
kiwi (Green and Clothier, 1995) and walnut (Green,
1993). In each case, the heat-pulse velocity, measured
with temperature sensors inserted downstream and upstream of a line heater, has been related to the rate of
sap flow using theoretical calibration factors derived
by Swanson and Whitfield (1981). However, these theoretical calibration factors have not been widely tested
(Fernández et al., 1997) and further tests are required.
The purpose of this work was, first, to evaluate the
heat pulse technique as a means of estimating transpiration from young apricot trees growing in pots.
The validity of heat-pulse measurements was tested
by comparing sap flow against actual transpiration determined gravimetrically. These measurements were
made under differing environmental conditions and
differing water availability. We developed a relationship between leaf water potential and transpiration in
order to infer total resistance to water flow, that was
then monitored during the onset and recovery from
a short-term drought. Differences between water loss
via transpiration and water uptake as determined from
measurements of trunk sap-flow are used to examine
the short-term dynamics associated with changes in
the water status of apricot trees

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อัตรา transpiration จากพืชมีสัมพันธ์ใกล้ชิดกับพืชเจริญเติบโต และบางครั้งใช้ในแบบจำลองที่พยายามเพิ่มประสิทธิภาพผลผลิตและผลกำไร (Wallace et al., 1990) สามารถ deduced transpiration พืชจาก evapotranspiration รวมเฉพาะในกรณีของดินระเหยมีชื่อเสียง (อัลเลน 1990) หรือ transpiration ความกับสมมติฐานบางจากโดยตรงวัดซับกระแสภายในลำต้นพืชนักวิจัยได้ใช้วิธีการต่าง ๆวัดพืชน้ำสถานะการ ตั้งแต่การแนะนำศัพท์ทางอุณหพลศาสตร์โดย Slatyer และเทย์เลอร์(1960), ศักยภาพรวมน้ำ (9l) ได้อย่างกว้างขวางใช้เป็นดัชนี Physiologists ยังใช้ใบไม้ต้านทาน stomatal เป็นดัชนีทางอ้อมของน้ำสถานะ (Hsiao, 1990) สมดุลความร้อนเมื่อเร็ว ๆ นี้(Sakuratani, 1981) และความร้อนชีพจร (โคเฮน et al, 1981Swanson และ Whitfield, 1981) เทคนิคสามารถมานำมาใช้กันอย่างแพร่หลายเป็นวิธีสะดวก และน่าเชื่อถือการประเมินอัตราการใช้น้ำ โดยพืชวิธีการหมุนความร้อนค่าตอบแทน (สีเขียว และClothier, 1988) เป็นเทคนิคการ appropiate สำหรับการทำลายวัดกระแส sap ในไม้ยืนต้นพืชดังนั้น แล้วมีการใช้ในเป็นหลากหลายชนิดรวมทั้งแอปเปิ้ล (Green et al., 1989),มะกอก (Moreno et al., 1996), ลูกแพร์ (Caspari et al., 1993),กีวี่ (สีเขียวและ Clothier, 1995) และวอลนัท (สีเขียว1993) ในแต่ละกรณี วัดความเร็วความร้อนชีพจรมีเซนเซอร์อุณหภูมิน้ำแทรก และขั้นต้นน้ำเป็นฮีตเตอร์เส้น มีการเกี่ยวข้องกับอัตราโดยใช้ปัจจัยเทียบทฤษฎีมาบั่นทอนSwanson และ Whitfield (1981) อย่างไรก็ตาม เทียบทฤษฎีปัจจัยเหล่านี้ได้ไม่รับกันอย่างแพร่หลายทดสอบ(Fernández et al., 1997) และทดสอบจำเป็นเพิ่มเติมวัตถุประสงค์ของงานนี้คือ ครั้งแรก การประเมินการเทคนิคพัลส์ความร้อนจัดประมาณ transpiration จากหนุ่มบ๊วยต้นไม้ที่ปลูกในกระถางทดสอบใช้วัดความร้อนแบบหมุนโดยการเปรียบเทียบกระแส sap กับ transpiration จริงถูกกำหนด gravimetrically วัดเหล่านี้ได้ทำภายใต้สภาพแวดล้อมที่แตกต่างกัน และแตกต่างกันน้ำพร้อมใช้งาน เราพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างน้ำ transpiration ในสั่งรู้ความต้านทานรวมน้ำไหล ที่ตรวจสอบแล้ว ในระหว่างเริ่มการกู้คืนจากแล้งระยะสั้น ความแตกต่างระหว่างการสูญเสียน้ำผ่าน transpiration และน้ำดูดซับตามที่กำหนดไว้จากวัดซับลำกระแสที่ใช้ในการตรวจสอบเปลี่ยนแปลงระยะสั้นที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในสถานะน้ำบ๊วยต้นไม้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อัตราการคายจากพืชที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับการเจริญเติบโตของพืชและบางครั้งก็ถูกนำมาใช้ในรูปแบบที่ต้องการที่จะเพิ่มประสิทธิภาพผลผลิตและผลกำไร (วอลเลซ et al., 1990)
คายพืชจะสามารถสรุปได้จากการคายระเหยรวมเฉพาะในกรณีที่การระเหยดินเป็นที่รู้จักกัน(อัลเลน, 1990) อีกวิธีหนึ่งคือการคายสามารถประมาณได้กับสมมติฐานโดยตรงจากการวัดการไหลของน้ำนมภายในโรงงานลำต้น. นักวิจัยได้ใช้ความหลากหลายของวิธีการที่จะวัดสถานะพืชน้ำ นับตั้งแต่การเปิดตัวของคำศัพท์ทางอุณหพลศาสตร์โดย Slatyer และเทย์เลอร์ (1960) ที่มีศักยภาพน้ำทั้งหมด (9L) ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางใช้เป็นดัชนี physiologists ยังใช้ใบconductance ปากใบเป็นดัชนีทางอ้อมของสถานะทางน้ำ (มี Hsiao, 1990) เมื่อเร็ว ๆ นี้ความร้อนสมดุล(Sakuratani, 1981) และความร้อนชีพจร (โคเฮน, et al, 1981; เวนสันและวิ ธ ฟิลด์ 1981) เทคนิคได้ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายมาเป็นวิธีที่สะดวกและเชื่อถือได้ในการประมาณการอัตราการใช้น้ำจากพืชวิธีการชดเชยความร้อนชีพจร (สีเขียวและเครื่องนุ่งห่ม, 1988) เป็นเทคนิคที่เหมาะสมสำหรับการตรวจวัดแบบไม่ทำลายการไหลของน้ำนมในวู้ดดี้เกิดพืช มันได้ถูกนำมาใช้ในกว้างหลากหลายของสายพันธุ์รวมทั้งแอปเปิ้ล (สีเขียว et al., 1989), มะกอก (Moreno et al., 1996), ลูกแพร์ (Caspari et al., 1993), กีวี (สีเขียวและเครื่องนุ่งห่ม, 1995) และวอลนัท (สีเขียว, 1993) ในแต่ละกรณีความเร็วความร้อนชีพจรวัดที่มีเซ็นเซอร์วัดอุณหภูมิแทรกล่องต้นน้ำลำธารและสายของเครื่องทำความร้อนได้รับการที่เกี่ยวข้องกับอัตราการไหลของน้ำนมโดยใช้ปัจจัยการสอบเทียบทฤษฎีที่ได้รับจากสเวนสันและวิธ ฟิลด์ (1981) แต่เหล่านี้ปัจจัยการสอบเทียบทางทฤษฎียังไม่ได้รับการทดสอบอย่างกว้างขวาง(Fernández et al., 1997) และการทดสอบต่อไปจะต้อง. จุดประสงค์ของงานนี้เป็นครั้งแรกในการประเมินเทคนิคการเต้นของชีพจรความร้อนเป็นวิธีการประเมินการคายจากต้นไม้ apricot หนุ่ม การเจริญเติบโตในกระถาง. ความถูกต้องของการวัดความร้อนชีพจรได้รับการทดสอบโดยการเปรียบเทียบกับการไหลของน้ำนมคายกำหนด gravimetrically ที่เกิดขึ้นจริง วัดเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกันและสิ่งแวดล้อมที่แตกต่างกันมีน้ำ เราได้พัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างใบที่มีศักยภาพและการคายน้ำในเพื่อที่จะสรุปความต้านทานรวมการไหลของน้ำที่ได้รับการตรวจสอบจากนั้นในช่วงการโจมตีและการกู้คืนจากภัยแล้งระยะสั้น ความแตกต่างระหว่างการสูญเสียน้ำผ่านการคายและดูดน้ำตามที่กำหนดจากการวัดของน้ำนมไหลลำต้นจะใช้ในการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในระยะสั้นที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในสถานะของต้นไม้น้ำแอปริคอท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อัตราการคายน้ำของพืชจากพืชจะเกี่ยวข้องกับการเจริญเติบโตของพืชและบางครั้งใช้ในแบบจำลอง
ที่แสวงหาเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพผลผลิตและผลตอบแทน ( วอลเลซ et al . , 1990 ) การคายน้ำ พืชสามารถ deduced จากการคายระเหยทั้งหมดเท่านั้น

ถ้าสภาพดินเป็นที่รู้จักกัน ( Allen , 1990 ) หรือการคายน้ำสามารถประมาณได้กับบางสมมติฐานจากตรง
การวัดการไหลของ SAP ในพืชลำต้น .
นักวิจัยใช้หลากหลายวิธีการ
ตวงน้ำพืช สถานะ ตั้งแต่การแนะนำของคำศัพท์โดย slatyer
อุณหพลศาสตร์และเทย์เลอร์
( 1960 ) , ศักย์น้ำทั้งหมด ( 9L ) ได้รับอย่างกว้างขวาง
ใช้เป็นดัชนี อุตุนิยมวิทยายังใช้ระบบใบ
ปากเป็นดัชนีทางอ้อมของน้ำ สถานะ ( เซา , 2533 ) เมื่อเร็วๆ นี้
สมดุลความร้อน ( sakuratani , 1981 ) และพัลส์ความร้อน ( Cohen et al , 1981 ;
บำรุงเส้น และ วิตฟิลด์ , 1981 ) เทคนิคได้ถูกมาใช้อย่างกว้างขวางในฐานะที่สะดวกและน่าเชื่อถือ
ประมาณการอัตราการใช้น้ำของพืช การใช้ความร้อน (

สีเขียวชีพจรและตัดเสื้อ , 1988 ) เป็น เทคนิคที่เหมาะสมสำหรับการวัดการไหลแบบไม่ SAP ในวู้ดดี้
ก้านพืชมันมีการใช้ในหลากหลายชนิดรวมทั้งแอปเปิ้ล
( สีเขียว et al . , 1989 ) ,
มะกอก ( Moreno et al . , 1996 ) , ลูกแพร์ ( caspari et al . , 1993 ) ,
กีวี่ ( สีเขียวและตัดเสื้อ , 1995 ) และวอลนัท ( สีเขียว
1993 ) ในแต่ละกรณีร้อน ชีพจรความเร็ววัด
กับเซนเซอร์อุณหภูมิแทรกปลายน้ำและต้นน้ำของเส้นฮีตเตอร์ มีความสัมพันธ์กับอัตรา
การใช้ทฤษฎีการสอบเทียบด้าน SAP และได้มา
โดย Swanson Whitfield ( 1981 ) อย่างไรก็ตาม ปัจจัยเหล่านี้ทฤษฎีการสอบเทียบได้แพร่หลายทดสอบ
( เฟร์นันเดซ et al . , 1997 ) และการทดสอบเพิ่มเติมจะต้อง
วัตถุประสงค์ของงานนี้คือ อย่างแรก เพื่อประเมินชีพจร
ความร้อนเทคนิคเป็นวิธีการประเมินการคายน้ำจากต้นท้อ ยังปลูกในกระถาง .
ความถูกต้องของการวัดชีพจรความร้อนถูกทดสอบโดยเปรียบเทียบการไหลของ SAP กับ
แท้จริงการคายน้ำกำหนด gravimetrically . วัดนี้อยู่ภายใต้สภาพแวดล้อมที่แตกต่างกัน

ต่างกันและน้ำพร้อมใช้งาน เราได้พัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างศักย์น้ำในใบและการคายน้ำเพื่อสรุปรวม
ความต้านทานการไหลของน้ำ นั่นคือ
แล้วตรวจสอบในระหว่างการโจมตีและการกู้คืนจาก
แล้งระยะสั้น ความแตกต่างระหว่างการสูญเสียน้ำ
ผ่านการคายน้ำการดูดน้ำและเมื่อพิจารณาจากขนาดของลำต้นยางไหล

ใช้เพื่อศึกษาพลวัตระยะสั้นที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในสถานะของต้นไม้ apricot
น้ำ