In the very olden time there lived

In the very olden time there lived a semi-barbaric king, whose ideas, though somewhat polished and sharpened by the progressiveness of distant Latin neighbors, were still large, florid, and untrammeled, as became the half of him which was barbaric. He was a man of exuberant fancy, and, withal, of an authority so irresistible that, at his will, he turned his varied fancies into facts. He was greatly given to self-communing, and, when he and himself agreed upon anything, the thing was done. When every member of his domestic and political systems moved smoothly in its appointed course, his nature was bland and genial; but, whenever there was a little hitch, and some of his orbs got out of their orbits, he was blander and more genial still, for nothing pleased him so much as to make the crooked straight and crush down uneven places.

Among the borrowed notions by which his barbarism had become semified was that of the public arena, in which, by exhibitions of manly and beastly valor, the minds of his subjects were refined and cultured.

But even here the exuberant and barbaric fancy asserted itself. The arena of the king was built, not to give the people an opportunity of hearing the rhapsodies of dying gladiators, nor to enable them to view the inevitable conclusion of a conflict between religious opinions and hungry jaws, but for purposes far better adapted to widen and develop the mental energies of the people. This vast amphitheater, with its encircling galleries, its mysterious vaults, and its unseen passages, was an agent of poetic justice, in which crime was punished, or virtue rewarded, by the decrees of an impartial and incorruptible chance.girlplays

When a subject was accused of a crime of sufficient importance to interest the king, public notice was given that on an appointed day the fate of the accused person would be decided in the king's arena, a structure which well deserved its name, for, although its form and plan were borrowed from afar, its purpose emanated solely from the brain of this man, who, every barleycorn a king, knew no tradition to which he owed more allegiance than pleased his fancy, and who ingrafted on every adopted form of human thought and action the rich growth of his barbaric idealism.

< 2 >

When all the people had assembled in the galleries, and the king, surrounded by his court, sat high up on his throne of royal state on one side of the arena, he gave a signal, a door beneath him opened, and the accused subject stepped out into the amphitheater. Directly opposite him, on the other side of the enclosed space, were two doors, exactly alike and side by side. It was the duty and the privilege of the person on trial to walk directly to these doors and open one of them. He could open either door he pleased; he was subject to no guidance or influence but that of the aforementioned impartial and incorruptible chance. If he opened the one, there came out of it a hungry tiger, the fiercest and most cruel that could be procured, which immediately sprang upon him and tore him to pieces as a punishment for his guilt. The moment that the case of the criminal was thus decided, doleful iron bells were clanged, great wails went up from the hired mourners posted on the outer rim of the arena, and the vast audience, with bowed heads and downcast hearts, wended slowly their homeward way, mourning greatly that one so young and fair, or so old and respected, should have merited so dire a fate.

But, if the accused person opened the other door, there came forth from it a lady, the most suitable to his years and station that his majesty could select among his fair subjects, and to this lady he was immediately married, as a reward of his innocence. It mattered not that he might already possess a wife and family, or that his affections might be engaged upon an object of his own selection; the king allowed no such subordinate arrangements to interfere with his great scheme of retribution and reward. The exercises, as in the other instance, took place immediately, and in the arena. Another door opened beneath the king, and a priest, followed by a band of choristers, and dancing maidens blowing joyous airs on golden horns and treading an epithalamic measure, advanced to where the pair stood, side by side, and the wedding was promptly and cheerily solemnized. Then the gay brass bells rang forth their merry peals, the people shouted glad hurrahs, and the innocent man, preceded by children strewing flowers on his path, led his bride to his home.

< 3 >
This was the king's semi-barbaric method of administering justice. Its perfect fairness is obvious. The criminal could not know out of which door would come the lady; he opened either he pleased, without having the slightest idea whether, in the next instant, he was to be devoured or married. On some occasions the tiger came out of one door, and on some out of the other. The decisions of this tribunal were not only fair

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเวลามากสมัย อยู่กษัตริย์กึ่งเถื่อน มีไอเดีย แม้ว่าค่อนข้างขัด และรุนแรงขึ้น โดยนำพาเพื่อนไกลบ้านละติน ถูกยังคงใหญ่ ฟลอริด และ untrammeled ขณะที่กลายเป็น ครึ่งของเขาซึ่งป่าเถื่อน เขาเป็นคนของแฟนซีอุดมสมบูรณ์ และ withal มีอำนาจจน ว่า ได้ของเขา เขาเปิดเขาแตกต่างกันในข้อเท็จจริงที่เพ้อฝัน เขาช่วยให้ภาพตนเอง และ เมื่อเขาและตัวเองตกลงอะไร สิ่งที่ทำ เมื่อสมาชิกทุกคนในระบบภายในประเทศ และการเมืองของเขาย้ายได้อย่างราบรื่นในหลักสูตรของตกแต่ง ธรรมชาติของเขาคือหวาน และ จิบ แต่ เมื่อใดก็ ตามที่มีขัดข้องเล็กน้อย และบางส่วนของเทวทูตของเขาได้ออกจากวงโคจรของพวกเขา เขา blander และจิบมากยังคง สำหรับอะไรพอใจเขามากจะทำให้ตรงคดงอและบดลงสถานที่ไม่สม่ำเสมอ ในการคิดยืมซึ่ง barbarism ของเขาได้กลายเป็น semified เป็นว่า ของกลางเวที ที่ โดยจัดนิทรรศการของความกล้าหาญลูกผู้ชาย และ beastly จิตใจของวิชาของเขาบริสุทธิ์ และล้าง แต่นี่แม้แฟนซีมีชีวิตชีวา และเถื่อนอ้างตัวเอง สร้างเวทีของกษัตริย์ ไม่ให้คน มีโอกาสได้ยิน rhapsodies โจนตาย หรือ เพื่อใช้ในการดูบทสรุปสิ่งที่หลีกเลี่ยงความขัดแย้ง ระหว่างศาสนาความคิดเห็นและขากรรไกรหิว แต่ สำหรับวัตถุประสงค์ดีดัดแปลงขยาย และพัฒนาพลังงานทางจิตของคน นี้อัฒจันทร์ใหญ่ แกลเลอรี่ของ encircling กระโดดสูงความลึกลับ และทาง เดินมองไม่เห็น เป็นตัวแทนของกวียุติธรรม ที่ถูกการลงโทษอาชญากรรม หรือคุณธรรม ได้รับรางวัล โดยกฤษฎีกาของ chance.girlplays เป็นกลาง และอคติ เมื่อเรื่องถูกถูกกล่าวมาความสำคัญเพียงพอสนใจกษัตริย์ ประกาศได้ระบุว่าในวันแต่งตั้ง ชะตากรรมของผู้ถูกกล่าวหาจะตัดสินใจในเวทีคิงส์ โครงสร้างที่ดีสมควรชื่อ สำหรับ แม้ว่าการฟอร์มแผนถูกยืมและจากระยะไกล วัตถุประสงค์เล็ดลอดออกมาจากสมองของคนนี้ ที่ กษัตริย์ barleycorn ทุกรู้ประเพณีไม่ซึ่งเขาหนี้ให้สัตยาบันเพิ่มเติมกว่ายินดีที่แฟนซีของเขา และที่ ingrafted บนฟอร์มทุกบุญธรรมของมนุษย์คิดและกระทำการเติบโตรวยของอุดมคติของเขาป่าเถื่อน< 2 > เมื่อทุกคนได้ประกอบในแกลเลอรี่ กษัตริย์ ล้อมรอบ ด้วยเขาศาล สูงลุกขึ้นนั่งบนบัลลังก์ของราชรัฐบนด้านหนึ่งของเวที เขาให้สัญญาณ ประตูใต้เขาเปิด และเรื่องผู้ก้าวออกสู่อัฒจันทร์ ตรงข้ามเขา ด้านอื่น ๆ ของพื้นที่ปิดล้อม ได้สองประตู เหมือนกันทุกประการ และเคียงข้าง มันเป็นหน้าที่และสิทธิของบุคคลที่จะเดินตรงไปที่ประตูเหล่านี้ และเปิดหนึ่งของพวกเขาในการพิจารณาคดี เขาสามารถเปิดประตูใดเขายินดี เขาก็อาจไม่มีคำแนะนำ หรืออิทธิพล แต่ที่อคติ และเป็นธรรมโอกาสดังกล่าว ถ้าเขาเปิด ที่มีออกมาจากมันหิวเสือ ร้ายมากที่สุด และโหดร้ายที่สุดที่สามารถจัดหา ซึ่งผุดพระองค์ และฉีกเขาเป็นชิ้น ๆ เป็นโทษสำหรับความผิดของเขาทันที ขณะที่กรณีของอาชญากรดังนั้นระฆังเหล็กตัดสินใจ doleful ถูก clanged ดี wails ขึ้นไปจาก mourners เข้ที่ขอบด้านนอกของเวที โพสต์ชมเพลิน หัวโค้งคำนับและท่าหัวใจ wended ช้าทาง homeward ไว้ทุกข์อย่างมากที่หนึ่งดังนั้นหนุ่ม และ ยุติธรรม หรือดังนั้นเก่า และ เคารพ ควรมี merited มีชะตากรรมเลวร้ายดังนั้น But, if the accused person opened the other door, there came forth from it a lady, the most suitable to his years and station that his majesty could select among his fair subjects, and to this lady he was immediately married, as a reward of his innocence. It mattered not that he might already possess a wife and family, or that his affections might be engaged upon an object of his own selection; the king allowed no such subordinate arrangements to interfere with his great scheme of retribution and reward. The exercises, as in the other instance, took place immediately, and in the arena. Another door opened beneath the king, and a priest, followed by a band of choristers, and dancing maidens blowing joyous airs on golden horns and treading an epithalamic measure, advanced to where the pair stood, side by side, and the wedding was promptly and cheerily solemnized. Then the gay brass bells rang forth their merry peals, the people shouted glad hurrahs, and the innocent man, preceded by children strewing flowers on his path, led his bride to his home.< 3 > This was the king's semi-barbaric method of administering justice. Its perfect fairness is obvious. The criminal could not know out of which door would come the lady; he opened either he pleased, without having the slightest idea whether, in the next instant, he was to be devoured or married. On some occasions the tiger came out of one door, and on some out of the other. The decisions of this tribunal were not only fair

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในสมัยก่อนเวลามีมากอาศัยอยู่กึ่งป่าเถื่อนกษัตริย์ที่มีความคิด แต่ค่อนข้างขัดและรุนแรงขึ้นโดย progressiveness เพื่อนบ้านละตินไกลก็ยังคงมีขนาดใหญ่ก่ำและไม่มีเครื่องเหนี่ยวรั้งเป็นกลายเป็นครึ่งหนึ่งของเขาซึ่งเป็นป่าเถื่อน เขาเป็นคนที่มีความเจริญงอกงามแฟนซีและ, อันเป็นของผู้มีอำนาจเพื่อต่อต้านไม่ว่าในพินัยกรรมของเขาเขาหันเพ้อฝันที่แตกต่างกันของเขาเข้าไปในข้อเท็จจริง เขาได้รับอย่างมากในตัวเอง communing และเมื่อเขาและตัวเขาเองตามที่ตกลงกันอะไรสิ่งที่ได้ทำ เมื่อสมาชิกคนหนึ่งของประเทศและระบบการเมืองของเขาทุกย้ายได้อย่างราบรื่นในหลักสูตรได้รับการแต่งตั้งของธรรมชาติของเขาเป็นอ่อนโยนและใจดี; แต่เมื่อใดก็ตามที่มีการผูกปมเล็ก ๆ น้อย ๆ และบางส่วนของลูกกลมของเขาได้ออกจากวงโคจรของพวกเขาเป็น blander และใจดีมากขึ้นยังคงไม่มีอะไรที่พอใจเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำให้ตรงคดเคี้ยวและผู้ที่สนใจลงตำแหน่งที่ไม่สม่ำเสมอ. ท่ามกลางความคิดที่ยืม โดยที่ความป่าเถื่อนของเขาได้กลายเป็น semified เป็นที่ของเวทีสาธารณะซึ่งในโดยการจัดนิทรรศการของความกล้าหาญเยี่ยงลูกผู้ชายและจิตใจของอาสาสมัครที่ถูกกลั่นและการเพาะเลี้ยง. แต่ถึงแม้ที่นี่แฟนซีเจริญงอกงามและป่าเถื่อนกล่าวหาตัวเอง ที่เกิดเหตุเป็นของพระมหากษัตริย์ที่ถูกสร้างขึ้นไม่ได้ที่จะให้คนโอกาสของการได้ยินพอใจของโจนส์ที่กำลังจะตายและไม่เพื่อให้พวกเขาเพื่อดูข้อสรุปแน่นอนของความขัดแย้งระหว่างความคิดเห็นทางศาสนาและขากรรไกรหิว แต่สำหรับวัตถุประสงค์ไกลดีเหมาะที่จะขยาย และพัฒนาพลังงานทางจิตของผู้คน นี้อัฒจันทร์กว้างใหญ่มีแกลเลอรี่ของมันล้อมรอบห้องใต้ดินลึกลับของตนและทางเดินที่มองไม่เห็นของตนเป็นตัวแทนของความยุติธรรมกวีซึ่งในอาชญากรรมถูกลงโทษหรือคุณธรรมได้รับรางวัลโดยในนามของ chance.girlplays เป็นกลางและไม่เน่าเปื่อยเมื่อเรื่องเป็น ที่ถูกกล่าวหาว่าก่ออาชญากรรมที่มีความสำคัญเพียงพอที่จะสนใจกษัตริย์แจ้งให้ทราบล่วงหน้าของประชาชนที่ได้รับว่าเมื่อวันที่วันที่ได้รับการแต่งตั้งชะตากรรมของผู้ถูกกล่าวหาจะต้องตัดสินใจในเวทีของกษัตริย์โครงสร้างที่ดีสมควรชื่อสำหรับแม้ว่ารูปแบบและแผน ถูกยืมมาจากที่ไกลจุดประสงค์ของมันเล็ดลอดออกมา แต่เพียงผู้เดียวจากสมองของผู้ชายคนนี้ที่ทุกข้าวบาร์เลย์กษัตริย์รู้ประเพณีที่เขาเป็นหนี้จงรักภักดีมากกว่ายินดีที่คิดฝันของเขาและผู้ที่ ingrafted ในทุกรูปแบบที่นำมาใช้ในการคิดของมนุษย์และการกระทำไม่มี การเจริญเติบโตที่อุดมไปด้วยความเพ้อฝันป่าเถื่อนของเขา. <2> เมื่อทุกคนมาชุมนุมในแกลเลอรี่และพระมหากษัตริย์ล้อมรอบโดยศาลของเขานั่งอยู่สูงขึ้นไปบนบัลลังก์ของเขาของรัฐรอยัลบนด้านหนึ่งของเวทีเขาให้สัญญาณ ประตูใต้เขาเปิดและเรื่องที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นก้าวออกไปสู่อัฒจันทร์ ตรงข้ามกับเขาในด้านอื่น ๆ ของพื้นที่ปิดล้อมที่สองประตูเหมือนกันและอยู่เคียงข้างกัน มันเป็นหน้าที่และสิทธิพิเศษของบุคคลในการพิจารณาคดีที่จะเดินตรงไปยังประตูเหล่านี้และเปิดหนึ่งของพวกเขา เขาจะเปิดประตูทั้งที่เขายินดี; เขาเป็นเรื่องที่ไม่มีคำแนะนำหรือมีอิทธิพล แต่ที่ของโอกาสที่เป็นกลางและไม่เน่าเปื่อยดังกล่าวข้างต้น ถ้าเขาเปิดหนึ่งที่มีออกมาจากมันมาเสือหิวที่ดุเดือดและโหดร้ายที่สุดที่จะได้รับการจัดหาซึ่งทันทีผุดเมื่อเขาและฉีกเขาเป็นชิ้น ๆ เพื่อเป็นการลงโทษความผิดของเขา ขณะที่กรณีของความผิดทางอาญาก็ตัดสินใจจึงระฆังเหล็กละห้อยถูก clanged, ร้องไห้ที่ดีก็ขึ้นไปจากผู้มาร่วมไว้อาลัยจ้างโพสต์บนขอบด้านนอกของเวทีและผู้ชมมากมายกับหัวโค้งคำนับและหัวใจต่ำต้อย wended ช้าของพวกเขา ทางกลับบ้านไว้ทุกข์อย่างมากที่หนึ่งเพื่อให้หนุ่มสาวและเป็นธรรมหรือเก่ามากและเป็นที่เคารพควรจะสมควรได้รับการตกระกำลำบากเพื่อให้ชะตากรรม. แต่ถ้าคนที่ถูกกล่าวหาว่าเปิดประตูอื่น ๆ ที่มีออกมาจากมันเป็นผู้หญิงที่เหมาะสมที่สุดในการของเขา ปีและสถานีที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจะเลือกในกลุ่มอาสาสมัครยุติธรรมของพระองค์และผู้หญิงคนนี้เขาแต่งงานทันทีเป็นรางวัลแห่งความบริสุทธิ์ของเขา มันสำคัญที่ว่าเขาไม่ได้อยู่แล้วอาจจะมีภรรยาและครอบครัวหรือความรักของเขาอาจจะมีส่วนร่วมอยู่กับวัตถุของการเลือกของตัวเองของเขา; พระมหากษัตริย์ที่ได้รับอนุญาตไม่มีการเตรียมการดังกล่าวผู้ใต้บังคับบัญชาเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับรูปแบบที่ดีของเขาในการลงโทษและให้รางวัล การออกกำลังกายเช่นเดียวกับในกรณีอื่น ๆ ที่เกิดขึ้นในทันทีและในเวที ประตูอีกเปิดภายใต้พระมหากษัตริย์และพระสงฆ์ตามด้วยวงดนตรีของร้องและสาวเต้นพัดมาดความสุขเชิงงอนสีทองและเหยียบมาตรการ epithalamic ขั้นสูงไปยังที่ที่ทั้งคู่ยืนอยู่เคียงข้างและจัดงานแต่งงานได้อย่างรวดเร็วและ solemnized สนุกสนานร่าเริง จากนั้นกระดิ่งทองเหลืองเกย์รังมา peals ความสุขของพวกเขาคนตะโกน hurrahs ดีใจและคนบริสุทธิ์นำโดยเด็ก strewing ดอกไม้บนเส้นทางของเขานำเจ้าสาวของเขาที่บ้านของเขา. <3> นี่เป็นวิธีกึ่งป่าเถื่อนของกษัตริย์ของ การบริหารความยุติธรรม ความเป็นธรรมที่สมบูรณ์แบบที่เห็นได้ชัด ความผิดทางอาญาไม่สามารถรู้ว่าการที่ประตูจะมาผู้หญิง; เขาเปิดอย่างใดอย่างหนึ่งที่เขายินดีโดยไม่ต้องมีความคิดน้อยไม่ว่าจะในทันทีต่อมาเขาก็จะกินหรือแต่งงาน ในบางโอกาสเสือออกมาจากประตูหนึ่งและในบางส่วนออกจากคนอื่น ๆ การตัดสินใจของศาลนี้ไม่ยุติธรรมเท่านั้น