There were five peas in one pod; th

There were five peas in one pod; the peas were green and the pod was green, and so they believed that the whole world was green-and that was absolutely right! The pod grew and the peas grew; they adjusted themselves to their surroundings, sitting straight in a row. The sun shone outside and warmed the pod; the rain made it clear and clean. It was nice and cozy inside, bright in the daytime and dark at night, just as it should be; and the peas became larger, and more and more thoughtful, as they sat there, for surely there was something they must do.

"Shall I always remain sitting here?" said one. "If only I don't become hard from sitting so long. It seems to me there must be something outside; I have a feeling about it."

And weeks went by; the peas became yellow, and the pod became yellow. "The whole world's becoming yellow," they said, and that they had a right to say.

Then they felt a jerk at the pod. It was torn off, came into human hands, and then was put down into the pocket of a jacket, along with other full pods.

"Now it will soon be opened up!" they said, and they waited for that.

"Now I'd like to know which of us will get the farthest," said the smallest pea. "Yes, now we'll soon find that out."

"Let happen what may!" said the biggest.

"Crack!" the pod burst open, and all five peas rolled out into the bright sunshine. They were lying in a child's hand; a little boy held them, and said that they were suitable peas for his peashooter, and immediately one was put in and shot out.

"Now I'm flying out into the wide world! Catch me if you can!" And then it was gone.

"I'm going to fly right into the sun!" said the second. "That's a perfect pod, and very well suited to me!" Away it went.

"We'll go to sleep wherever we come to," said two of the others, "but we'll roll on, anyway." And they rolled about on the ground before being put into the shooter, but they went into it all the same.

"We'll go the farthest!"

"Let happen what may!" said the last one as it was shot into the air. And it flew up against the old board under the garret window, right into a crack, where there was moss and soft soil; and the moss closed around the pea. There it lay hidden, but not forgotten by our Lord.

"Let happen what may!" it said.

Inside the little garret lived a poor woman who went out by the day to polish stoves; yes, even chop up wood and do other hard work, for she had strength and she was industrious; but still she remained poor. And at home in the little room lay her half-grown, only daughter, who was so very frail and thin. For a whole year the girl had been bed-ridden, and it seemed as if she could neither neither neither neither neither neither neither live nor die.

"She will go to her little sister," the woman said. "I had the two children, and it was hard for me to care for both, but then our Lord divided with me and took the one home to Himself. I want to keep the one I have left, but probably He doesn't want them to be separated, and she will go up to her little sister."

But the sick girl stayed; she lay patient and quiet the day long, while her mother went out to earn money.

It was springtime, and early one morning, just as the mother was about to go to work; the sun shone beautifully through the little window, across the floor. The sick girl looked over at the lowest windowpane.

"What is that green thing that's peeping in the window? It's moving in the wind."

And the mother went over to the window and opened it a little. "Why," she said, "it is a little pea that has sprouted out here with green leaves! How did it ever get here in the crack? You now have a little garden to look at!"

And the sick girl's bed was moved closer to the window, where she could see the growing pea vine, and the mother went to her work.

"Mother, I think I am going to get well!" said the little girl in the evening.

"The sun today shone so warmly in on me. The little pea is prospering so well, and I will also prosper and get up and out into the sunshine!"

"Oh, I hope so!" said the mother, but she didn't believe it would happen; yet she was careful to strengthen with a little stick the green plant that had given her daughter such happy thoughts about life, so that it wouldn't be broken by the wind. She tied a piece of string to the window sill and to the upper part of the frame, so that the vine could have something to wind around as it shot up. And this it did. You could see every day that it was growing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีห้าถั่วในฝักหนึ่ง ถั่วมีสีเขียว และฝักมีสีเขียว และดังนั้น พวกเขาเชื่อว่า โลกทั้งโลกเป็นสีเขียว- และที่ถูกแน่นอน ฝักจะโต และถั่วเติบ โต พวกเขาปรับปรุงตัวเองเพื่อสิ่งแวดล้อม นั่งตรงแถว ดวงอาทิตย์ shone นอก และ warmed ฝัก ฝนทำล้าง และทำความสะอาด ก็ดี และสะดวกสบายภายใน มืดในเวลากลางคืน และสว่างในเวลากลางวันเช่นเดียวกับที่ควรมี ถั่วลันเตาเป็นขนาดใหญ่ และมากเด่น ตามที่พวกเขานั่ง สำหรับย่อม มีสิ่งที่พวกเขาต้องทำ"จะฉันเสมออยู่พี่เลี้ยงที่นี่" กล่าวว่า หนึ่ง "ถ้าเพียงแต่ฉันไม่เป็นอย่างหนักจากการนั่งเป็นเวลานาน เหมือนว่าฉันต้องมีสิ่งภายนอก มีความรู้สึกเกี่ยวกับมัน"และสัปดาห์ไป ด้วย ถั่วจะเป็นสีเหลือง และพ็อดกลายเป็นสีเหลือง "โลกทั้งโลกของกลายเป็นสีเหลือง พวกเขากล่าวว่า และพวกเขามีสิทธิที่จะพูดแล้ว พวกเขารู้สึกว่า jerk ที่ฝักตัว มันฉีกออก มาถึงมือของมนุษย์ แล้ว ถูกใส่ลงในกระเป๋าเสื้อ พร้อมฝักอื่น ๆ เต็ม"ตอนนี้มันจะเร็วจะเปิด" พวกเขากล่าวว่า และพวกเขารอที่"ตอนนี้อยากทราบว่าการที่เราจะได้รับมากที่สุด กล่าวว่า ถั่วน้อยที่สุด "ใช่ ตอนนี้เราจะพบที่ออก""ปล่อยให้เกิดพฤษภาคมอะไร" กล่าวไป"แตก" เปิดระเบิดฝัก และถั่วห้าทั้งหมดที่รีดออกมาเป็นแสงแดดสดใส พวกเขาได้อยู่ในมือของเด็ก ชายกัน และกล่าวว่า พวกถั่วเหมาะสำหรับ peashooter ของเขา และทันทีที่ใส่ และยิงออก"ตอนนี้ฉันกำลังบินออกสู่โลกกว้าง จับฉันถ้าคุณสามารถ" แล้ว ก็หายไป"ฉันจะบินไปขวาเป็นดวงอาทิตย์" กล่าวว่า การที่สอง "ที่เป็นฝักสมบูรณ์ และเหมาะกับผมดีมาก" เก็บมันไป"เราจะไปนอนไหนก็ได้มาถึง กล่าวว่า ทั้งสองคน "แต่เราจะม้วนบน หรือ" และพวกเขาสะสมเกี่ยวกับบนพื้นดินก่อนที่จะย้ายไปยิง แต่พวกเขาเดินเข้าไปในเรื่องเดียวกัน"เราจะไปมากที่สุด""ปล่อยให้เกิดพฤษภาคมอะไร" กล่าวว่า สุดท้ายจะถูกยิงขึ้นไปในอากาศ และในอดีตขึ้นกับบอร์ดเก่าภายใต้หน้าต่าง garret ขวาเป็นรอยแตก มีมอสส์และดินอ่อน และมอที่ปิดรอบถั่ว มีมันวางซ่อนไว้ แต่ไม่ลืม โดยพระเจ้าของเรา"ปล่อยให้เกิดพฤษภาคมอะไร" ก็ว่าภายใน garret น้อยอาศัยผู้หญิงไม่ดีที่ออกไปตามวันขัดปิ้ง ใช่ แม้แต่สับขึ้นไม้ และทำงานหนักอื่น ๆ เธอมีความแข็งแรง และเธอขยันหมั่นเพียร แต่เธอยังคงยากจนยังคง มาที่บ้านในห้องน้อยของเธอครึ่งโต ลูกสาวเท่านั้น ที่ถูกดังนั้น frail และบางมากขึ้น สำหรับทั้งปีที่เธอเคยนั่งเตียง และ ดูเหมือน ว่า เธอไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ อยู่ หรือตายผู้หญิงกล่าวว่า "เธอจะไปกับน้องน้อย "มีเด็ก 2 คน และมันยากที่จะดูแลทั้งสอง ได้พระเจ้าของเราแบ่งกับผม แล้วเอาบ้านหนึ่งพระองค์ อยากให้หนึ่งมีข้าพเจ้า แต่คงไม่อยากให้แยกออก และเธอจะไปกับน้องสาวน้อย ๆ ของเธอ"แต่สาวป่วย อยู่ เธอวางผู้ป่วยและเงียบวันยาว ในขณะที่แม่ของเธอก็ได้รับเงินมันเป็น springtime และหนึ่งเช้า เหมือนแม่ไม่ให้ ไปทำงาน ดวงอาทิตย์ shone อย่างสวยงามผ่านหน้าต่างน้อย ข้ามชั้น มองผ่านสาวป่วยที่ windowpane ต่ำอะไรคือสิ่งที่สีเขียวที่เป็น peeping ในหน้าต่าง กำลังเคลื่อนที่ในลม"และแม่ไปเหนือหน้าต่าง และเปิดเล็กน้อย "ทำไม เธอกล่าวว่า "มันเป็นถั่วน้อยที่ได้แทนที่นี่กับใบไม้สีเขียว วิธีไม่ได้มันเคยมาในรอยแตก ขณะนี้คุณมีสวนเล็ก ๆ ให้ดู"และเตียงของสาวป่วยถูกย้ายไปชิดหน้าต่าง ที่เธอได้เห็นเถาวัลย์ถั่วเติบโต และแม่ไปงานของเธอ"แม่ ฉันคิดว่า ฉันจะได้รับดี! " สาวน้อยกล่าวว่า ในช่วงเย็น"ดวงอาทิตย์วันนี้ shone อย่างอบอุ่นเพื่อในฉัน Prospering ถั่วน้อยดี และฉันจะยังรุ่งเรือง และได้รับขึ้น และออกเป็นแสงแดด""โอ้ ฉันหวังว่าดังนั้น" กล่าวว่า แม่ แต่เธอไม่เชื่อว่า มันจะเกิดขึ้น แต่เธอระวังหนุน ด้วยไม้น้อยพืชสีเขียวที่มีให้ลูกสาวคิดชีวิต เพื่อจะไม่ให้เสียลมดังกล่าวมีความสุข เธอเชื่อมโยงชิ้นส่วนของสตริงที่สืบหน้าต่าง และส่วนบนของกรอบ เพื่อให้ไวน์ได้ให้ลมสถานมันยิงขึ้น และนี้มัน คุณได้เห็นทุกวันที่มีการเจริญเติบโตได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีห้าเป็นถั่วในฝัก; ถั่วเป็นสีเขียวและฝักเป็นสีเขียวและเพื่อให้พวกเขาเชื่อว่าโลกทั้งโลกเป็นสีเขียวและถูกต้องอย่างแน่นอน! ฝักเติบโตและถั่วเพิ่มขึ้น; พวกเขาปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของพวกเขานั่งอยู่ตรงในแถว ดวงอาทิตย์ส่องแสงภายนอกและอบอุ่นฝัก; ฝนทำให้มันชัดเจนและสะอาด มันเป็นสิ่งที่ดีและสะดวกสบายภายในที่สดใสในเวลากลางวันและมืดในเวลากลางคืนเช่นเดียวกับที่มันควรจะเป็น; และกลายเป็นถั่วที่มีขนาดใหญ่ขึ้นและรอบคอบมากขึ้นขณะที่พวกเขานั่งอยู่ที่นั่นสำหรับแน่นอนมีบางอย่างที่พวกเขาต้องทำ. "ฉันจะยังคงอยู่เสมอนั่งอยู่ที่นี่?" หนึ่งกล่าวว่า "ถ้าเดียวที่ฉันไม่ได้กลายเป็นยากจากการนั่งนาน ๆ มันดูเหมือนว่าฉันจะต้องมีบางสิ่งบางอย่างออกไปข้างนอก.. ฉันมีความรู้สึกเกี่ยวกับเรื่องนี้" และสัปดาห์ที่ผ่านไป; ถั่วกลายเป็นสีเหลืองและฝักกลายเป็นสีเหลือง "การกลายเป็นโลกทั้งโลกของสีเหลือง" พวกเขากล่าวและว่าพวกเขามีสิทธิที่จะบอกว่า. แล้วพวกเขาก็รู้สึกกระตุกที่ฝัก มันถูกฉีกออกมาอยู่ในมือของมนุษย์และจากนั้นได้รับการใส่ลงในกระเป๋าของแจ็คเก็ตพร้อมกับฝักเต็มรูปแบบอื่น ๆ . "ตอนนี้มันเร็ว ๆ นี้จะเปิดขึ้น!" พวกเขากล่าวว่าและพวกเขารอคอยที่. "ตอนนี้ฉันต้องการที่จะทราบว่าเราจะได้รับมากที่สุด" ถั่วน้อยที่สุดกล่าวว่า "ใช่ตอนนี้เราเร็ว ๆ นี้จะพบว่าการออก." "ให้เกิดขึ้นสิ่งที่อาจ!" กล่าวว่าที่ใหญ่ที่สุด. "เปิด" ฝักออกมาเปิดและทั้งห้าถั่วรีดออกไปในแสงแดดสดใส พวกเขากำลังนอนอยู่ในมือของเด็ก; เด็กชายตัวเล็ก ๆ ที่จัดขึ้นพวกเขาและกล่าวว่าพวกเขาเป็นถั่วที่เหมาะสมสำหรับการ Peashooter ของเขาและทันทีที่หนึ่งถูกขังอยู่ในและยิงออกมา. "ตอนนี้ฉันกำลังบินออกไปสู่โลกกว้าง! จับฉันถ้าคุณสามารถ!" แล้วมันก็หายไป. "ฉันจะบินลงในดวงอาทิตย์!" กล่าวว่าที่สอง "นั่นเป็นฝักที่สมบูรณ์แบบและดีมากเหมาะกับฉัน!" ออกไปมันไป. "เราจะไปนอนที่ใดก็ตามที่เรามา" กล่าวว่าทั้งสองของผู้อื่น "แต่เราจะม้วนที่ต่อไป." และพวกเขาเกี่ยวกับการรีดบนพื้นดินก่อนที่จะถูกใส่ลงไปในนักกีฬา แต่พวกเขาเดินเข้าไปในมันเหมือนกันทั้งหมด. "เราจะไปไกลที่สุด!" "ให้เกิดขึ้นสิ่งที่อาจ!" กล่าวว่าคนสุดท้ายที่มันถูกยิงขึ้นไปในอากาศ และมันก็บินขึ้นกับบอร์ดเก่าภายใต้หน้าต่างห้องใต้หลังคาขวาเข้าไปในรอยแตกที่มีตะไคร่น้ำและดินนุ่ม และมอสปิดรอบถั่ว มีมันวางซ่อน แต่ไม่ลืมพระเจ้าของเรา. "ให้เกิดขึ้นสิ่งที่อาจ!" ก็กล่าวว่า. ภายในห้องใต้หลังคาเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อาศัยอยู่เป็นผู้หญิงที่ยากจนที่เดินออกไปจากวันเตาขัด; yes แม้ตัดไม้และทำงานอย่างหนักอื่น ๆ ที่เธอได้มีความแข็งแรงและเธอเป็นคนขยัน; แต่ก็ยังไม่ดีเธอยังคงอยู่ และที่บ้านในห้องนอนเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอครึ่งปลูกลูกสาวคนเดียวที่เป็นที่อ่อนแอมากและบาง สำหรับตลอดทั้งปีหญิงสาวที่ได้รับการนอนสลัดและมันดูเหมือนว่าเธอจะไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่ไม่สดหรือตาย. "เธอจะไปที่น้องสาวคนเล็กของเธอ" หญิงกล่าวว่า "ฉันมีลูกสองคนและมันเป็นเรื่องยากสำหรับผมที่จะดูแลทั้งสอง แต่แล้วพระเจ้าของเราแบ่งออกกับฉันและเอาหนึ่งในบ้านตัวเอง. ฉันต้องการที่จะให้คนที่ฉันได้ทิ้ง แต่อาจจะเป็นเขาไม่ต้องการ พวกเขาจะแยกออกจากกันและเธอจะไปถึงน้องสาวคนเล็กของเธอ ". แต่หญิงสาวที่ป่วยอยู่; เธอนอนของผู้ป่วยและเงียบสงบวันที่ยาวนานในขณะที่แม่ของเธอก็ออกไปจะได้รับเงิน. มันเป็นฤดูใบไม้ผลิและต้นเช้าวันหนึ่งเช่นเดียวกับที่แม่กำลังจะไปทำงาน; ดวงอาทิตย์ส่องแสงสวยงามผ่านหน้าต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ บนพื้น สาวป่วยมองไปที่กระจกหน้าต่างต่ำสุด. "อะไรคือสิ่งที่สีเขียวที่แอบในหน้าต่างหรือไม่ก็ย้ายไปอยู่ในสายลม." และแม่เดินไปที่หน้าต่างและเปิดมันเล็ก ๆ น้อย ๆ "ทำไม" เธอกล่าว "มันเป็นถั่วเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีการแตกหน่อออกจากที่นี่มีใบสีเขียววิธีมันไม่เคยได้รับที่นี่ในรอยแตกหรือไม่ขณะนี้คุณมีสวนเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะมอง!" และเตียงสาวป่วยถูกย้าย ใกล้ชิดกับหน้าต่างที่เธอจะได้เห็นเถาถั่วเจริญเติบโตและแม่ไปทำงานของเธอ. "แม่ฉันคิดว่าฉันกำลังจะได้รับกัน!" กล่าวว่าสาวน้อยในช่วงเย็น. "ดวงอาทิตย์ในวันนี้ส่องอย่างอบอุ่นในกับฉัน. ถั่วน้อยจะเจริญรุ่งเรืองเป็นอย่างดีและผมก็จะประสบความสำเร็จและได้รับการขึ้นและออกไปในแสงแดด!" "โอ้ฉันหวังว่าอย่างนั้น!" กล่าวว่าแม่ แต่เธอไม่เชื่อว่ามันจะเกิดขึ้น; แต่เธอก็ระมัดระวังในการเสริมสร้างด้วยไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ ของพืชสีเขียวที่ได้รับลูกสาวของเธอมีความสุขความคิดดังกล่าวเกี่ยวกับชีวิตเพื่อที่มันจะไม่ถูกหักไปตามลม เธอผูกชิ้นส่วนของสตริงธรณีประตูหน้าต่างและส่วนบนของกรอบเพื่อให้เถาอาจจะมีบางสิ่งบางอย่างที่จะลมรอบในขณะที่มันยิงขึ้น และมันก็ไม่ได้นี้ คุณจะได้เห็นในวันนั้นมันก็เพิ่มขึ้นทุก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีห้าถั่วในฝัก ; ถั่วเขียว และฝักเป็นสีเขียว และดังนั้น พวกเขาเชื่อว่าโลกเป็นสีเขียว นั่นถูกต้องแล้ว ฝักโตและถั่วเติบโต พวกเขาปรับเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้สภาพแวดล้อมของพวกเขานั่งอยู่ตรงแถว ดวงอาทิตย์ส่องแสงภายนอกและออกฝัก ฝนทำให้มันชัดเจนและสะอาด ดีใจและอบอุ่นภายในสดใสในตอนกลางวัน และมืดตอนกลางคืน อย่างที่ควรเป็น และ ถั่ว กลายเป็นขนาดใหญ่และมากขึ้นและรอบคอบมากขึ้นเช่นที่พวกเขานั่งอยู่ตรงนั้น เพราะมันเป็นสิ่งที่พวกเขาต้องทำ

" ฉันยังคงนั่งอยู่ตรงนี้ ? หนึ่งกล่าวว่า " . ถ้าเพียงแต่ผมไม่อยากจากการนั่งนาน ดูเหมือนว่าฉันต้องมีอะไรข้างนอก ผมมีความรู้สึกเกี่ยวกับมัน . "

และสัปดาห์ผ่านไปถั่วฝักก็กลายเป็นสีเหลือง และสีเหลือง” โลกทั้งใบก็กลายเป็นสีเหลือง เขากล่าว และว่าพวกเขามีสิทธิที่จะพูด

แล้วพวกเขารู้สึกโง่ที่ฝัก มันถูกฉีกออก มาอยู่ในมือของมนุษย์ จากนั้นก็ใส่ลงในกระเป๋าเสื้อพร้อมกับฝักเต็มรูปแบบอื่น ๆ

" ตอนนี้มันกำลังจะถูกเปิดขึ้น " พวกเขาบอกว่า พวกเขารอให้

" ตอนนี้ผมต้องการที่จะรู้ว่าที่พวกเราจะได้ไกลสุด , " กล่าวว่า " ถั่วที่เล็กที่สุด ใช่ ตอนนี้เรากำลังหา "

" ให้สิ่งที่อาจเกิดขึ้น ! " บอกว่าใหญ่ที่สุด

" ร้าว " ยานระเบิดเปิดและทั้งหมดห้าถั่วรีดออกในแสงแดดสดใส พวกเขาอยู่ในมือของเด็ก เด็กจับพวกเขาและกล่าวว่าพวกเขาเป็นถั่วที่เหมาะสมสำหรับหลอดเป่าเมล็ดถั่วของเด็กของเขา