In this paper, we focus on real-tim

In this paper, we focus on real-time systems programming. Designs
of such systems often consist of several hundreds of highlevel
functionalities (or computational nodes) with timing constraints.
For example, the number of nodes ranges from 500 to 1000 in the
flight control system of an aircraft or of a space vehicle [9, 17].
When implementing such systems, real-time programmers can not
directly implement each of the nodes as a thread (or task) because
real-time operating system usually do not support such a high number
of threads. This limitation stems from the fact that having a
huge number of tasks in a system induces important overheads,
such as time overhead due to context switches [33, 21] and a bigger
memory footprint (e.g. task control block, size of the stack,
etc.) Thus, to cope with this limitation, real-time developers have
to group several nodes together into the same thread. This work is
generally performed manually and may be tedious and error prone
regarding the number of nodes involved. We are concerned here
with the automation of this process.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในกระดาษนี้เราเน้นการเขียนโปรแกรมระบบแบบเรียลไทม์ การออกแบบ
ระบบดังกล่าวมักจะประกอบด้วยหลายร้อยของฟังก์ชัน ( หรือโหนดคำนวณมาก

) ด้วยข้อจำกัดเวลา ตัวอย่างเช่น จำนวนของโหนดตั้งแต่ 500 ถึง 1000 ใน
ระบบควบคุมการบินของอากาศยานหรือยานพาหนะอวกาศ [ 9 , 17 ] .
เมื่อใช้ระบบ โปรแกรมเมอร์แบบเรียลไทม์ ไม่สามารถ
โดยตรงใช้แต่ละโหนดเป็นหัวข้อ ( หรืองาน ) เพราะ
ระบบปฏิบัติการแบบเวลาจริงมักจะไม่สนับสนุน เช่น ตัวเลขสูง
ของหัวข้อ ข้อ จำกัด นี้เกิดจากความเป็นจริงว่ามี
ตัวเลขขนาดใหญ่ของงานในระบบมีบทบาทสำคัญเช่นค่าโสหุ้ย , ค่าใช้จ่าย
เวลาเนื่องจากบริบทสวิตช์ [ 33 , 21 ] และรอยเท้าหน่วยความจำใหญ่
( เช่นการควบคุมงานบล็อก ขนาดของสแต็ค
ฯลฯ) ดังนั้น การรับมือกับข้อ จำกัด นี้นักพัฒนาแบบเรียลไทม์ได้
กลุ่มหลายโหนดด้วยกันในหัวข้อเดียวกัน งานนี้
โดยทั่วไปแสดงด้วยตนเอง และอาจจะน่าเบื่อ และแนวโน้มข้อผิดพลาด
เกี่ยวกับโหนดที่เกี่ยวข้อง เรามีความกังวลที่นี่
ด้วยระบบอัตโนมัติของกระบวนการนี้