In Fig. 1, we suggested that the se

In Fig. 1, we suggested that the selection of appropriate discourse is a factor in
the treatment of pronunciation within the integrated strategic pedagogic model.
Given that the purpose in the controlled speaking phase of the pedagogic model is
to focus on form, it makes sense to ensure that the discourse to be spoken at this
`output 1' phase is monologic and highly ideational in its orientation. When in the
real world we participate in dialogue, our attention tends to be on meaning,
including interpersonal meaning, most of the time; so that in the language-learning
J. Burgess, S. Spencer / System 28 (2000) 191±215 203
classroom highly communicative dialogue is perhaps a poor vehicle for a focus on
pronunciation form. And in any case, all aspects of pronunciation are to be found
at work in highly ideational discourse, ful®lling ideational or textual functions.
Even intonation, which clearly has very signi®cant interpersonal functions (functions
which are, however, notoriously dicult to describe concisely or satisfactorily,
given the number of variables in personal behaviours, etc.), can be practised very
well in its highly ideational or textual functions. If, for instance, one trains learners
to perceive and produce appropriate message-oriented intonation patterns (marking,
say, message-®nality or non-®nality) in highly ideational monologic contexts, it
is then relatively straightforward to tune their listening to the many and various
interpersonal uses of intonation in dialogic contexts, and to get them to experiment
with these uses in roleplay activities. So, following our example above of the lesson
beginning with the dialogue, the controlled speaking would e€ect a monologic
retelling of the ideational content Ð the story. This does not mean that the learners
would not participate in a dialogue at any stage of the lesson, however. They would
very likely do so in the ®nal freer `input/output 2' activity, perhaps using new information
so that their dialogue would be closer to the communicative use of language
that we experience in the real world. The importance of the link between the controlled
speaking phase and this freer one is that the former provides guidance for the
latter, in pronunciation as well as other formal aspects of the discourse.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในรูปที่ 1 เราแนะนำว่า การเลือกของวาทกรรมที่เหมาะสมเป็นปัจจัยในการการรักษาโรคการออกเสียงในแบบ pedagogic ยุทธศาสตร์แบบบูรณาการระบุว่าวัตถุประสงค์ในระยะการพูดการควบคุมรุ่น pedagogicเน้นฟอร์ม มันทำให้รู้สึกให้แน่ใจว่าวาทกรรมถูกพูดเวลานี้'เอาต์พุต 1' เฟสเป็น monologic และ ideational สูงในการวางแนวทาง เมื่ออยู่ในโลกแห่งความจริงเรามีส่วนร่วมในบทสนทนา ความสนใจของเราอาจจะนิยามรวมทั้งมนุษยสัมพันธ์หมายถึง ส่วนใหญ่ของเวลา ดังนั้นในการเรียนรู้ภาษาJ. Burgess สเปนเซอร์ S. / ระบบ 28 (2000) 191±215 203ชั้นเรียนสนทนาสื่อสารสูงอยู่บางทีรถไม่ดีสำหรับโฟกัสแบบฟอร์มการออกเสียง และในกรณีใด ๆ ทุกแง่มุมของการออกเสียงเป็นที่ทำงานในวาทกรรม ideational สูง ful ® lling ideational หรือข้อความฟังก์ชันแม้โทนเสียง ที่ชัดเจนมาก signi ® ลาดเทมนุษยสัมพันธ์ฟังก์ชัน (ฟังก์ชันซึ่งบ้าง อย่างไรก็ตาม ฉาวโฉ่ di ลัทธิเพื่ออธิบายเร้น หรือน่าพอ ใจกำหนดจำนวนตัวแปรในพฤติกรรมส่วนบุคคล ฯลฯ), สามารถจะปฏิบัติมากดีในการทำงานของ ideational สูง หรือเป็นข้อความ หาก เช่น หนึ่งรถไฟผู้เรียนการรับรู้ และผลิตรูปแบบเน้นเน้นข้อความที่เหมาะสม (ทำเครื่องหมายพูด nality ข้อความ®หรือ nality®ไม่ใช่) ในบริบท monologic ideational สูง มันจากนั้นจะค่อนข้างตรงไปตรงมาฟังฟังไปหลาย และต่าง ๆโทนเสียง ในบริบทแบบโต้ตอบ และเพื่อให้ทดลองการใช้มนุษยสัมพันธ์ด้วยเหล่านี้ใช้ในกิจกรรมสวมบทบาท ดังนั้น ตามตัวอย่างข้างต้นของบทเรียนเริ่มต้น ด้วยบทสนทนา พูดควบคุมจะ e ect เป็น monologicretelling เรื่องราวเนื้อหา ideational Ð ไม่ได้ ที่เรียนจะไม่เข้าร่วมในการเจรจาในขั้นตอนใด ๆ ของบทเรียน อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะมากอาจจะทำดังนั้นในการ® กิจกรรมอิสระ 'เอาท์พุต 2' nal บางทีใช้ข้อมูลใหม่ดังนั้นบทสนทนาของพวกเขาจะใกล้ชิดกับการใช้ภาษาสื่อสารที่เราพบในโลกจริง ความสำคัญของการเชื่อมโยงระหว่างการควบคุมพูดเฟสและหนึ่งอิสระนี้คือ อดีตให้คำแนะนำสำหรับการหลัง ในการออกเสียงเช่นเดียวกับด้านอื่น ๆ อย่างเป็นทางการของวาท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในรูป 1 เราชี้ให้เห็นว่าการเลือกของวาทกรรมที่เหมาะสมเป็นปัจจัยใน
การรักษาออกเสียงในรูปแบบการสอนแบบบูรณาการเชิงกลยุทธ์.
ระบุว่าจุดประสงค์ในขั้นตอนการพูดการควบคุมของรูปแบบการสอนคือ
ให้ความสำคัญกับรูปแบบมันทำให้รู้สึกเพื่อให้มั่นใจว่า วาทกรรมที่จะพูดในที่นี้
ขั้นตอนการส่งออก `1 'monologic และ ideational สูงในการปฐมนิเทศ เมื่ออยู่ใน
โลกแห่งความจริงที่เรามีส่วนร่วมในการเจรจาความสนใจของเรามีแนวโน้มที่จะอยู่ในความหมาย
รวมถึงความหมายระหว่างบุคคลมากที่สุดของเวลา; เพื่อที่ว่าในภาษาการเรียนรู้
เจ ประชากรเอสสเปนเซอร์ / ระบบ 28 (2000) 191 ± 215 203
ในชั้นเรียนสนทนาสื่อสารสูงอาจจะเป็นรถที่ดีสำหรับการเน้น
รูปแบบการออกเสียง และในกรณีใด ๆ ทุกแง่มุมของการออกเสียงจะพบ
ในที่ทำงานในวาทกรรม ideational สูงful®llingฟังก์ชั่น ideational หรือข้อความ.
น้ำเสียงแม้ที่ชัดเจนมากมีฟังก์ชั่นความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลsigni®cant (ฟังก์ชั่น
ที่มี แต่ฉาวโฉ่ดิ? ? ลัทธิเพื่ออธิบายรัดกุมหรือที่น่าพอใจ
ได้รับหมายเลขของตัวแปรในพฤติกรรมส่วนบุคคล ฯลฯ ) ที่สามารถปฏิบัติได้มาก
ได้ดีในการทำงานสูง ideational หรือข้อความของมัน ตัวอย่างเช่นถ้าหนึ่งรถไฟผู้เรียน
ในการรับรู้และการผลิตข้อความที่มุ่งเน้นรูปแบบน้ำเสียงที่เหมาะสม (เครื่องหมาย
พูด, ข้อความ®nalityหรือไม่®nality) ในบริบท monologic ideational มากก็
เป็นแล้วค่อนข้างตรงไปตรงมาในการปรับแต่งการฟังของพวกเขาไป จำนวนมากและต่าง ๆ
ใช้ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลของน้ำเสียงในบริบท Dialogic และเพื่อให้พวกเขาที่จะทดสอบ
กับการใช้ประโยชน์เหล่านี้ในกิจกรรมบทบาทสมมุติ ดังนั้นต่อไปนี้ตัวอย่างด้านบนของบทเรียน
เริ่มต้นด้วยการเจรจาพูดควบคุมจะ e ?? ect monologic
บอกเล่าเนื้อหา ideational Ðเรื่อง นี้ไม่ได้หมายความว่าผู้เรียน
จะได้มีส่วนร่วมในการเจรจาในขั้นตอนของบทเรียนใด ๆ แต่ พวกเขาจะ
มีโอกาสมากที่จะทำเช่นนั้นใน®nalอิสระอินพุต / เอาต์พุต 2 'กิจกรรม `อาจใช้ข้อมูลใหม่
เพื่อให้การสนทนาของพวกเขาจะได้ใกล้ชิดกับการใช้การสื่อสารของภาษา
ที่เราพบในโลกแห่งความจริง ความสำคัญของการเชื่อมโยงระหว่างการควบคุม
ขั้นตอนการพูดและการนี้เป็นอิสระว่าอดีตให้คำแนะนำสำหรับ
หลังในการออกเสียงเช่นเดียวกับด้านอย่างเป็นทางการอื่น ๆ ของวาทกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในรูปที่ 1 เราจะเห็นว่าการเลือกของวาทกรรมที่เหมาะสมเป็นปัจจัยในการออกเสียงในทำนองยุทธศาสตร์แบบบูรณาการแบบระบุว่าวัตถุประสงค์ในการควบคุมการพูดเฟสของรูปแบบอิสระคือมุ่งเน้นรูปแบบมันทำให้รู้สึกเพื่อให้แน่ใจว่า วาทกรรมที่จะพูดนี้` ออก 1 เฟสและ ideational monologic อย่างสูงในการปฐมนิเทศ เมื่อในจริงโลกเรามีส่วนร่วมในบทสนทนา ความสนใจของเรามีแนวโน้มที่จะเป็นในความหมายรวมทั้งความหมายระหว่างบุคคล ส่วนใหญ่ของเวลา ดังนั้นในการเรียนรู้ภาษาเจ เบอร์เกสส์ เอสเซอร์ระบบ / 28 ( 2000 ) 191 ± 215 203เรียนสูงเพื่อการสื่อสารสนทนาบางทีรถที่ไม่ดีสำหรับการเน้นการออกเสียงแบบ และในกรณีใด ๆทุกด้านของการออกเสียงจะต้องพบในการทำงานสูง ideational วาทกรรม ful ®ง ideational หรือฟังก์ชันเดิมแม้น้ำเสียงที่ชัดเจน มี signi ®ลาดเทฟังก์ชัน ( ฟังก์ชันระหว่างซึ่งอย่างไรก็ตาม กระฉ่อนตี้ ? ศาสนาอธิบายสั้นๆ หรือในระดับที่น่าพอใจได้รับหมายเลขของตัวแปรในพฤติกรรมส่วนบุคคล ฯลฯ ) สามารถปฏิบัติมากดีในการทำงานสูง ideational หรือต้นฉบับเดิมของ ถ้า ตัวอย่าง หนึ่ง รถไฟ ผู้เรียนการรับรู้และผลิตที่เหมาะสมมุ่งเน้นรูปแบบข้อความเสียง ( เครื่องหมายพูด , ข้อความ - ® nality หรือไม่® nality ) สูง ideational monologic บริบท มันแล้วค่อนข้างตรงไปตรงมาเพื่อปรับแต่งของพวกเขาฟังมากมาย และต่าง ๆบุคคลใช้ในบริบทของการ dialogic , และเพื่อให้พวกเขา ทดลองกับการใช้เหล่านี้ในกิจกรรมบทบาทสมมุติ ดังนั้น ต่อไปนี้ ตัวอย่างข้างต้นของบทเรียนของเราเริ่มต้นด้วยบทสนทนา ควบคุมการพูดจะ E € ect เป็น monologicบอกเล่าเนื้อหาของ ideational Ðเรื่องราว นี้ไม่ได้หมายความว่าผู้เรียนจะไม่เข้าร่วมในการเจรจาในขั้นตอนใดของบทเรียน อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะมากทำกิจกรรม® Nal freer ` อินพุต / เอาต์พุต 2 ' , บางทีใช้ข้อมูลใหม่แล้วบทสนทนาของพวกเขาจะได้ใกล้ชิดกับการใช้ภาษาเพื่อการสื่อสารที่เราพบในโลกแห่งความจริง ความสำคัญของการเชื่อมโยงระหว่างควบคุมพูดและนี้จะมีระยะหนึ่งคืออดีตให้คำแนะนำสำหรับหลังในการออกเสียงเช่นเดียวกับด้านอื่น ๆที่เป็นทางการของวาทกรรม