2. Different basis for grouping/org

2. Different basis for grouping/organising the literature on business models

A lot of the confusion that exists within academic literature about business models stems from the fact that when different authors write about business models they do not necessarily mean the same thing (Linder and Cantrell, 2000). In the literature, the expression stands for various things, such as parts of a business model (e.g. auction model), types of business models (e.g. direct-to-customer model), concrete real world instances of business models (e.g. the Dell model) or concepts, i.e. elements and relationships of a model (Osterwalder et al, 2005).

2.1 Levels of conceptualisation

Paragraph above indicates a range of conceptualizations of business models in the literature. According to Zott et al. (2011) this multitude of (sometimes ad-hoc) conceptualisations has prevented, or at least slowed, cumulative research progress. Different levels of conceptualisation, identified in Osterwalder et al. (2005), thus provide a first possible basis for grouping/organising the literature on business models.

Osterwalder et al. (2005) believe that the authors writing about business models can be classified in three different categories that can (but do not necessarily have to be) hierarchically linked to one another:

* Authors that describe the business model concept as an abstract overarching concept that can describe all real world businesses.

* Authors that describe a number of different abstract types of business models (i.e. a classification scheme), each one describing a set of businesses with common characteristics.

* Authors presenting aspects of or a conceptualization of a particular real world business model.

All three categories can vary in their modelling rigour, ranging from simple definitions, over the listing of elements to a set of related, defined and conceptualized elements. Osterwalder et al (2005) do not advocate any one of these three categories because they are not mutually exclusive and they all make sense. However, they strongly believe that they must be distinguished conceptually in order to achieve a common understanding of business models. Furthermore, they think that the three levels make the most sense when they are hierarchically linked to each other through a comprehensive approach (Figure 1).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. พื้นฐานที่แตกต่างกันสำหรับการจัดกลุ่ม / การจัดหนังสือที่เกี่ยวกับรูปแบบธุรกิจจำนวนมากของความสับสนที่มีอยู่ภายในวรรณกรรมทางวิชาการเกี่ยวกับรูปแบบธุรกิจที่เกิดจากความจริงที่ว่าเมื่อผู้เขียนที่แตกต่างกันเขียนเกี่ยวกับรูปแบบธุรกิจที่พวกเขาไม่จำเป็นต้องหมายถึงสิ่งเดียวกัน(ลินเดอและ Cantrell , 2000) ในวรรณคดีแสดงออกย่อมาจากสิ่งต่างๆเช่นชิ้นส่วนของรูปแบบธุรกิจ (เช่นรูปแบบการประมูล) ประเภทของรูปแบบธุรกิจ (เช่นโดยตรงต่อลูกค้ารูปแบบ) กรณีที่โลกแห่งความจริงที่เป็นรูปธรรมของรูปแบบธุรกิจ (เช่นรูปแบบของเดลล์ ) หรือแนวคิดองค์ประกอบเช่นและความสัมพันธ์ของรูปแบบ (Osterwalder et al, 2005). 2.1 ระดับของ conceptualisation ย่อหน้าข้างต้นแสดงให้เห็นช่วงของ conceptualizations ของรูปแบบธุรกิจในวรรณคดี ตามที่ Zott et al, (2011) ความหลากหลายของ (บางครั้งเฉพาะกิจ) conceptualisations นี้มีการป้องกันหรืออย่างน้อยชะลอความคืบหน้าการวิจัยที่สะสม ระดับที่แตกต่างกันของ conceptualisation ระบุใน Osterwalder et al, (2005) จึงให้พื้นฐานที่เป็นไปได้เป็นครั้งแรกสำหรับการจัดกลุ่ม / การจัดหนังสือที่เกี่ยวกับรูปแบบธุรกิจ. Osterwalder et al, (2005) เชื่อว่าผู้เขียนเขียนเกี่ยวกับรูปแบบธุรกิจที่สามารถจัดในสามประเภทที่แตกต่างกันที่สามารถ (แต่ไม่จำเป็นต้องเป็น) เชื่อมโยงลำดับชั้นไปอีกคนหนึ่ง: * ผู้เขียนที่อธิบายแนวคิดรูปแบบธุรกิจที่เป็นแนวคิดที่ครอบคลุมนามธรรมที่สามารถ อธิบายทุกธุรกิจโลกแห่งความจริง. * ผู้เขียนที่อธิบายถึงจำนวนชนิดที่เป็นนามธรรมที่แตกต่างกันของรูปแบบธุรกิจ (เช่นรูปแบบการจัดหมวดหมู่) แต่ละคนอธิบายชุดของธุรกิจที่มีลักษณะร่วมกัน. * ผู้เขียนนำเสนอแง่มุมของหรือแนวความคิดของโลกแห่งความจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง รูปแบบธุรกิจ. ทั้งสามประเภทจะแตกต่างกันในการสร้างแบบจำลองความรุนแรงของพวกเขาตั้งแต่คำจำกัดความที่ง่ายกว่ารายชื่อขององค์ประกอบที่จะเกี่ยวข้องกับชุดขององค์ประกอบที่กำหนดไว้และแนวความคิด Osterwalder, et al (2005) ไม่สนับสนุนคนใดคนหนึ่งของทั้งสามประเภทเพราะพวกเขาไม่ได้พิเศษร่วมกันและพวกเขาทั้งหมดให้ความรู้สึก แต่พวกเขาเชื่อมั่นว่าพวกเขาจะต้องประสบความสำเร็จแนวคิดเพื่อให้บรรลุความเข้าใจร่วมกันของรูปแบบธุรกิจ นอกจากนี้พวกเขาคิดว่าสามระดับให้ความรู้สึกมากที่สุดเมื่อพวกเขามีการเชื่อมโยงลำดับชั้นต่อกันผ่านวิธีการที่ครอบคลุม (รูปที่ 1)