The shock that Ling Jie was in was

The shock that Ling Jie was in was no small matter. At this time, Yun Che’s heavy sword also swung towards him. Wherever the heavy sword went, a berserk air current blasted open. Ling Jie quickly used all his strength to receive the sword explosions while retreating. At the same time, he continually swung out numerous waves of sword energy in resistance. But even though he did that, he was still swept by the heavy sword’s wind force. The wild force suffocated his heart as his inner organs violently quaked.

Ling Jie staggered backwards as he landed and had to take several steps back before barely managing to stabilize his balance. A line of blood slowly trickled down the corner of his mouth. At the Heavenly Sword Villa’s seating area, Ling Yun creased his eyebrows greatly. Then, he suddenly stood up and shouted: “Little Jie, take this!!”

In the midst of Ling Yun’s roar, a thin sword completely suffused with a bizarre cyan light flew out from his hands. Like a shooting star, it crossed a distance of over three hundred meters in a flash. Without even being slightly obstructed when it passed through the profound energy barrier, it was then caught in the hands of a somewhat stupefied Ling Jie.

Once the cyan sword was in hand, as if they had suddenly developed intelligence, the two swords simultaneously emitted an excited sword cry. As the orange and cyan colored glows added to each other’s beauty and radiance, they became more and more intense. What intensified along with it, were two waves of sword energy that stirred and surged out, while also merging into one amidst the stirring.

“This is… Big brother’s Celestial Yuan Sword!” Ling Jie clenched the cyan sword with one hand, and the orange sword with the other. The two swords at this time seemed to have let go of all their proud air, and even gave him a feeling that they were connected through blood.

As he wielded both swords in his hands, Ling Jie slowly lifted his head. There wasn’t the slightest hint of childness that belonged to a sixteen year old in his eyes. There was not any color of excitement, and even the sharpness from earlier had all died down.

“Hm?” Yun Che’s brows slightly knitted as vigilance suddenly birthed in his heart. Because the Ling Jie in front of his eyes, had suddenly went through a great transformation in his aura. This kind of transformation did not come from himself, but instead came from… the two swords in his hands!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช็อตที่หลิง Jie อยู่ในก็ไม่มีเรื่องเล็ก ๆ ในเวลานี้ Yun เจ๊ดาบหนักยังยิงต่อเขา เมื่อใดก็ตามที่ดาบหนักไป, อากาศปัจจุบันบ้าดีเดือดเสียหายเปิด หลิง Jie ได้อย่างรวดเร็วใช้ความแข็งแรงของเขาทุกคนที่จะได้รับการระเบิดดาบขณะถอย ในเวลาเดียวกันเขาอย่างต่อเนื่องยิงคลื่นจำนวนมากของพลังงานดาบในการต่อต้าน แต่ถึงแม้เขาไม่ว่าเขายังคงพัดแรงลมดาบหนัก แรงป่าขาดอากาศหายใจหัวใจของเขาเป็นอวัยวะภายในของเขาอย่างรุนแรง quaked. หลิง Jie ได้ถูกย้ายไปข้างหลังในขณะที่เขาเป็นเจ้าของที่ดินและต้องใช้เวลาหลายขั้นตอนก่อนที่จะกลับมาแทบจะไม่จัดการเพื่อรักษาเสถียรภาพความสมดุลของเขา เส้นเลือดไหลช้าลงมุมปากของเขา ที่บริเวณที่นั่งดาบวิเศษวิลล่าหลิงหยุนยับคิ้วของเขาอย่างมาก จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนและตะโกน: "ลิตเติ้ล Jie, ใช้เวลานี้ !!" ในท่ามกลางเสียงคำรามหลิงหยุนของดาบบางอบอวลสมบูรณ์ด้วยแสงสีฟ้าที่แปลกประหลาดบินออกจากมือของเขา เหมือนดาวยิงข้ามระยะทางกว่าสามร้อยเมตรในแฟลช โดยไม่ได้ถูกบดบังเล็กน้อยเมื่อมันผ่านอุปสรรคพลังงานอย่างลึกซึ้งก็ถูกจับได้แล้วในมือของค่อนข้างมึนงงหลิง Jie ได้. เมื่อดาบฟ้าอยู่ในมือราวกับว่าพวกเขามีการพัฒนาอย่างกระทันหันปัญญาทั้งสองดาบที่ปล่อยออกมาพร้อมกัน ร้องไห้ดาบตื่นเต้น ในฐานะที่เป็นสีส้มและสีฟ้าเรืองแสงเพิ่มความงามของแต่ละคนและความกระจ่างใสพวกเขากลายเป็นมากขึ้นและรุนแรงมากขึ้น สิ่งที่ทวีความรุนแรงมากพร้อมกับมันทั้งสองคลื่นของพลังงานดาบที่ขยับและปรับตัวเพิ่มขึ้นจากในขณะที่ยังมีการรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียวท่ามกลางความตื่นเต้น. "นี่คือ ... พี่ใหญ่ของสวรรค์หยวนดาบ!" หลิง Jie กำดาบฟ้าด้วยมือข้างหนึ่งและ ดาบสีส้มกับคนอื่น ๆ ทั้งสองดาบในเวลานี้ดูเหมือนจะมีปล่อยให้ไปของทุกอากาศความภาคภูมิใจของพวกเขาและแม้กระทั่งให้เขารู้สึกว่าพวกเขากำลังเชื่อมต่อผ่านเลือด. ขณะที่เขาอาวุธทั้งดาบในมือของเขาหลิง Jie ช้ายกศีรษะของเขา ไม่ได้มีคำใบ้น้อยที่สุดของ childness ที่เป็นสิบหกปีเก่าในสายตาของเขา ไม่ได้มีสีของความตื่นเต้นใด ๆ และแม้กระทั่งความคมชัดจากก่อนหน้านี้มีทั้งหมดเสียชีวิตลง. the "หืม?" ยุนเจ๊คิ้วถักเล็กน้อยในขณะที่ความระมัดระวังอย่างกระทันหันกำเนิดในหัวใจของเขา เพราะลิง Jie ในสายตาของเขาได้จู่ ๆ ก็ผ่านการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ในกลิ่นอายของเขา ชนิดของการเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ไม่ได้มาจากตัวเอง แต่แทนที่จะมาจาก ... สองดาบในมือของเขา!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช็อตที่เจ๊หลิงอยู่ได้ไม่ว่าเล็ก ในช่วงเวลานี้ของยุนเชก็กวัดแกว่งดาบหนักต่อเขา ไม่ว่าดาบหนักไป กระแสอากาศที่บ้าคลั่งระเบิดเปิด เจ๊หลิงรีบใช้ความแข็งแรงทั้งหมดของเขาได้รับดาบระเบิด ขณะถอย ในเวลาเดียวกัน เขายังคงเหวี่ยงดาบคลื่นออกไปมากมายของพลังงานในการต้านทาน แต่ถึงแม้เขาจะทำแบบนั้น เขายังกวาดโดยหนักดาบลมแรง แรงบีบคั้นหัวใจเขาเป็นป่า อวัยวะภายในของเขาอย่างรุนแรงก็หวั่นไหว .เจ๊หลิงเซถอยหลัง เขาเป็นเจ้าของที่ดินและต้องใช้เวลาหลายขั้นตอนก่อนที่จะจัดการเพื่อรักษาเสถียรภาพสมดุลของเขา เส้น เลือดค่อยๆหยดลงมาที่มุมปากของเขา ที่ดาบสวรรค์วิลล่าบริเวณนั่งเล่น , หลิงหยุนรอยย่นคิ้วของเขาอย่างมาก แล้ว จู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นยืนและตะโกน : " น้อย เจีย เอานี่ไป ! ! "ท่ามกลางเสียงคำรามของหลิงหยุน ดาบบางสมบูรณ์ suffused กับแสงไฟสีฟ้าประหลาดบินออกมาจากมือของเขา เหมือนดาวตก มันได้ระยะมากกว่าในแฟลชสามร้อยเมตร โดยไม่ถูกบดบังเล็กน้อยเมื่อมันผ่านอุปสรรคพลังงานที่ลึกซึ้ง มันก็ถูกจับอยู่ในมือของค่อนข้างมึนงง Ling Jieเมื่อฟ้าดาบอยู่ในมือ เช่น ถ้าพวกเขาเพิ่งพัฒนาสติปัญญา สองดาบ ที่เป็นดาบพร้อมกัน ร้องไห้ ตื่นเต้น เป็นสีส้มและสีฟ้าสีเรืองแสงเพิ่มไปยังแต่ละอื่น ๆของความงามและความสดชื่นก็กลายเป็นมากขึ้นและรุนแรงมากขึ้น สิ่งที่รุนแรงพร้อมกับมัน คลื่นสองของดาบที่กวนและเป็นที่ออกในขณะที่ยังผสานเป็นหนึ่ง ท่ามกลาง กวน" นี่ . . . . . . . พี่ฟ้าหยวนดาบ ! " เจ๊หลิงกำฟ้า ดาบมือเดียวและดาบสีส้มๆ สองดาบในเวลานี้ดูเหมือนจะปล่อยให้ไปของพวกเขาในอากาศ และทำให้เขารู้สึกว่าพวกเขาเชื่อมต่อผ่านทางเลือดเขาใช้ทั้งดาบในมือของเขา เจ๊หลิงค่อยๆ ยกศีรษะของเขา ไม่ใบ้สักนิด childness เป็นของสิบหกปีเก่าในสายตาของเขา ไม่มีสีใด ๆตื่นเต้น และแม้ความคมชัดจากก่อนหน้านี้ทั้งหมดตายลง" หืม ? " ยุนเชขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างการถักก็สร้างในหัวใจของเขา เพราะเจ๊หลิงในสายตาของเขา ได้ทันทีผ่านการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในตัวของเขา ชนิดนี้ของการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ได้มาจากตัวเอง แต่มาจาก . . . . . สองดาบในมือของเขา !