The present findings showed that st

The present findings showed that stigma-related knowledge, employer/work place and personal contact are associated with mental health nursing staff’s general attitudes towards persons with mental illness. We found that mental health nursing staff have more positive attitudes towards persons with mental illness if their knowledge about mental illness is less stigmatized, if their work places are in the county council, and if they currently have, or have once had, a close friend with mental health problems.
In line with Hansson and co-workers (2013) we found that work places have an impact on staff members’ attitudes. In the present study, attitudes differ between staff employed by the county council and those employed by the municipalities. One reasonable explanation for this finding is that staff working in the county council (inpatient and outpatient settings) are more likely to encounter patients who recover and returns to normal life in the society, while staff working in the municipalities (in residential homes and with persons living at home) encounter patients with long-term and recurrent mental illness. This, in turn, may lead to more positive, or more negative, attitudes towards and intentions to interact with persons with mental illness in society. The fact that staff derives their attitudes from professional experiences has been shown in earlier research. A review by Ross & Goldner (2009), for example, found that mental health nurses have more negative attitudes towards patients’ recovery than does the normal population. Another possible explanation could have been education level; as seen in Table 1, agreater proportion of staff working in the county council had university degrees (registered nurses and specialized licensed nurses). However, in contrast to several other studies (e.g. Munro & Baker 2007, van der Kluit & Goossens 2011), education level did not turn out to be a significant predictor of mental health nursing staff’s attitudes towards persons with mental illness. It is evident that employer/work place and organization type are stronger predictors than education level. In the county council, nursing staff work in teams, and the more highly educated staff’s knowledge and attitudes may be transferred to and spread within the team. Earlier studies have shown that cultures, at the micro-/meso-level (Hansson et al. 2013) and the macro-level (Chambers et al. 2010), have a strong impact on staff’s attitudes towards persons with mental illness. In line with the present study, Hansson and co-workers found differences between work places, and Chambers and co-workers found differences between countries.
One interesting finding was that the only significant predictor of personal contact was that mental health nursing staff currently have, or have once had, a close friend with mental health problems. Perhaps this finding reflects more than open-mindedness, namely the voluntary nature of friendship and having an option. In the relation with a partner, a workmate or a neighbour – types of personal contact that have previously been shown to be associated with mental health staff’s attitudes (Björkman et al. 2008, van der Kluit & Goossens 2011), the alternative to select or deselect is not as obvious. The present finding thus adds new knowledge to the research area concerning what types of contact influence attitudes towards persons with mental illness (Couture & Penn 2003).
As presented in Table 1, a large proportion of staff, currently have or have had personal contact with someone with a mental health problem. Data from two random samples of the general population in England (age 25–45 years), show that 37–39% currently worked with or had worked with a person with a mental illness (Henderson et al. 2012). In the present study of mental health nursing staff, as many as 72 % have had that experience. Similar differences could be seen regarding; experiences of a neighbour 29–34% vs. 57%; experiences of a friend, 42–43% vs. 76%. A Swedish population study (Hansson 2009) using the RIBS also found significant differences in occurrence of reported behaviours when comparing persons with and without professional experience. Mental health nursing staff’s extensive personal contact with persons with mental illness reflects a so-called ‘contact hypothesis’. The simple question is which came first ‘the chicken or the egg?’ One interpretation is that personal experiences of mental illness are of importance to individuals in their career choice: another is that mental health staff are more open-minded and permissive, causing others to dare to describe and share their problems with them.
As a group, the present participants’ attitudes towards persons with mental illness were mainly positive. In comparison with data from the Swedish population (Högberg et al. 2012), they gave higher ratings and showed more favourable attitudes on all of the CAMI-S factors. [Intention to interact (one-sample t-test: mean diffe

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลการวิจัยปัจจุบันพบว่าความรู้ที่เกี่ยวข้องกับความอัปยศ สถานที่ทำงาน/นายจ้างและผู้ติดต่อส่วนบุคคลเกี่ยวข้องกับสุขภาพจิตพยาบาลพนักงานทั่วไปทัศนคติคนเจ็บป่วยทางจิต เราพบว่า เจ้าหน้าที่พยาบาลสุขภาพจิตมีคนเจ็บป่วยทางจิตทัศนคติเชิงบวกมากขึ้นว่าความรู้เกี่ยวกับการเจ็บป่วยทางจิต น้อย stigmatized หากสถานทำงานของพวกเขาในสภาเขต และ ถ้าพวกเขาขณะนี้มี หรือเมื่อ มี เป็นเพื่อนสนิทกับปัญหาสุขภาพจิต In line with Hansson and co-workers (2013) we found that work places have an impact on staff members’ attitudes. In the present study, attitudes differ between staff employed by the county council and those employed by the municipalities. One reasonable explanation for this finding is that staff working in the county council (inpatient and outpatient settings) are more likely to encounter patients who recover and returns to normal life in the society, while staff working in the municipalities (in residential homes and with persons living at home) encounter patients with long-term and recurrent mental illness. This, in turn, may lead to more positive, or more negative, attitudes towards and intentions to interact with persons with mental illness in society. The fact that staff derives their attitudes from professional experiences has been shown in earlier research. A review by Ross & Goldner (2009), for example, found that mental health nurses have more negative attitudes towards patients’ recovery than does the normal population. Another possible explanation could have been education level; as seen in Table 1, agreater proportion of staff working in the county council had university degrees (registered nurses and specialized licensed nurses). However, in contrast to several other studies (e.g. Munro & Baker 2007, van der Kluit & Goossens 2011), education level did not turn out to be a significant predictor of mental health nursing staff’s attitudes towards persons with mental illness. It is evident that employer/work place and organization type are stronger predictors than education level. In the county council, nursing staff work in teams, and the more highly educated staff’s knowledge and attitudes may be transferred to and spread within the team. Earlier studies have shown that cultures, at the micro-/meso-level (Hansson et al. 2013) and the macro-level (Chambers et al. 2010), have a strong impact on staff’s attitudes towards persons with mental illness. In line with the present study, Hansson and co-workers found differences between work places, and Chambers and co-workers found differences between countries. ค้นหาน่าสนใจที่หนึ่งได้ว่า predictor สำคัญเฉพาะของผู้ติดต่อส่วนบุคคลที่เจ้าหน้าที่พยาบาลสุขภาพจิตขณะนี้มี หรือเมื่อ มี เป็นเพื่อนสนิทกับปัญหาสุขภาพจิต ทีนี้หาสะท้อนมากกว่า สิ่งเสพย์ติด คือธรรมชาติความสมัครใจของมิตรภาพและมีตัวเลือก ในความสัมพันธ์กับคู่ค้า workmate มี หรือเพื่อน บ้าน – ชนิดของผู้ติดต่อส่วนบุคคลที่เคยได้รับการแสดงจะเกี่ยวข้องกับสุขภาพจิตของพนักงานทัศนคติ (Björkman et al. 2008, van der Kluit และ Goossens 2011), ทางเลือกในการเลือก หรือยกเลิกไม่เป็นชัดเจน หาอยู่จึงเพิ่มความรู้ใหม่ในพื้นที่วิจัยเกี่ยวกับชนิดของอิทธิพลติดต่อทัศนคติคนเจ็บป่วยทางจิต (Couture และเพนน์ 2003) As presented in Table 1, a large proportion of staff, currently have or have had personal contact with someone with a mental health problem. Data from two random samples of the general population in England (age 25–45 years), show that 37–39% currently worked with or had worked with a person with a mental illness (Henderson et al. 2012). In the present study of mental health nursing staff, as many as 72 % have had that experience. Similar differences could be seen regarding; experiences of a neighbour 29–34% vs. 57%; experiences of a friend, 42–43% vs. 76%. A Swedish population study (Hansson 2009) using the RIBS also found significant differences in occurrence of reported behaviours when comparing persons with and without professional experience. Mental health nursing staff’s extensive personal contact with persons with mental illness reflects a so-called ‘contact hypothesis’. The simple question is which came first ‘the chicken or the egg?’ One interpretation is that personal experiences of mental illness are of importance to individuals in their career choice: another is that mental health staff are more open-minded and permissive, causing others to dare to describe and share their problems with them. As a group, the present participants’ attitudes towards persons with mental illness were mainly positive. In comparison with data from the Swedish population (Högberg et al. 2012), they gave higher ratings and showed more favourable attitudes on all of the CAMI-S factors. [Intention to interact (one-sample t-test: mean diffe

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าในปัจจุบันความรู้ความอัปยศที่เกี่ยวข้องกับนายจ้าง / สถานที่ทำงานและที่ติดต่อส่วนบุคคลที่เกี่ยวข้องกับทัศนคติทั่วไปบุคลากรทางการพยาบาลสุขภาพจิตที่มีต่อบุคคลที่มีความเจ็บป่วยทางจิต เราพบว่าบุคลากรทางการพยาบาลสุขภาพจิตมีทัศนคติในเชิงบวกมากขึ้นต่อบุคคลที่มีความเจ็บป่วยทางจิตถ้าความรู้เกี่ยวกับความเจ็บป่วยทางจิตเป็น stigmatized น้อยถ้าสถานที่ทำงานของพวกเขาอยู่ในสภามณฑลและถ้าพวกเขาในขณะนี้หรือได้เคยมีเพื่อนสนิท ที่มีปัญหาสุขภาพจิต.
สอดคล้องกับ Hansson และเพื่อนร่วมงาน (2013) เราพบว่าสถานที่ทำงานมีผลกระทบต่อทัศนคติของพนักงาน ' ในการศึกษาปัจจุบันทัศนคติแตกต่างกันระหว่างพนักงานลูกจ้างโดยสภาเขตและผู้ว่าจ้างโดยเทศบาล หนึ่งคำอธิบายที่เหมาะสมสำหรับการค้นพบนี้เป็นพนักงานที่ทำงานในสภามณฑลที่ (ผู้ป่วยในและการตั้งค่าผู้ป่วยนอก) มีแนวโน้มที่จะพบผู้ป่วยที่ฟื้นตัวและกลับไปใช้ชีวิตตามปกติในสังคมในขณะที่พนักงานที่ทำงานอยู่ในเขตเทศบาล (ในบ้านที่อยู่อาศัยและกับบุคคล อาศัยอยู่ที่บ้าน) พบการป่วยที่มีระยะยาวและความเจ็บป่วยทางจิตกำเริบ นี้ในที่สุดก็อาจนำไปสู่เชิงบวกมากขึ้นหรือเชิงลบมากขึ้น, ทัศนคติและความตั้งใจในการโต้ตอบกับบุคคลที่มีความเจ็บป่วยทางจิตในสังคม ความจริงที่ว่าพนักงานทัศนคติของพวกเขามาจากประสบการณ์มืออาชีพที่ได้รับการแสดงในการวิจัยก่อนหน้านี้ การสอบทานโดยรอสส์และ Goldner (2009) เช่นพบว่าพยาบาลสุขภาพจิตมีทัศนคติเชิงลบมากขึ้นต่อการฟื้นตัวของผู้ป่วยกว่าประชากรปกติ อีกอธิบายได้จะได้รับระดับการศึกษา เท่าที่เห็นในตารางที่ 1 สัดส่วนของพนักงานที่ทำงานในสภามณฑล agreater มีระดับมหาวิทยาลัย (พยาบาลวิชาชีพและพยาบาลที่ได้รับอนุญาตพิเศษ) แต่ในทางตรงกันข้ามกับการศึกษาอื่น ๆ หลายคน (เช่นมันโรและเบเกอร์ 2007 แวนเดอร์ Kluit และ Goossens 2011) ระดับการศึกษาไม่ได้เปิดออกจะเป็นปัจจัยบ่งชี้ที่สำคัญของทัศนคติของบุคลากรทางการพยาบาลสุขภาพจิตที่มีต่อบุคคลที่มีความเจ็บป่วยทางจิต จะเห็นว่านายจ้าง / สถานที่ทำงานและประเภทองค์กรที่มีการพยากรณ์แข็งแกร่งกว่าระดับการศึกษา ในสภามณฑล, บุคลากรทางการพยาบาลในการทำงานในทีมและความรู้ของบุคลากรที่มีการศึกษาสูงขึ้นและทัศนคติที่อาจถูกโอนไปและการแพร่กระจายภายในทีม ศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าวัฒนธรรมที่ไมโคร / ตรงกลางระดับ (Hansson et al. 2013) และระดับมหภาค (Chambers et al. 2010) มีผลกระทบอย่างมากต่อทัศนคติของพนักงานที่มีต่อบุคคลที่มีความเจ็บป่วยทางจิต สอดคล้องกับการศึกษาในปัจจุบัน Hansson และเพื่อนร่วมงานพบความแตกต่างระหว่างสถานที่ทำงานและให้เช่าและเพื่อนร่วมงานพบความแตกต่างระหว่างประเทศ.
หนึ่งในการค้นพบที่น่าสนใจคือการที่ทำนายอย่างมีนัยสำคัญเพียงหนึ่งเดียวของการติดต่อส่วนบุคคลคือการที่บุคลากรทางการพยาบาลสุขภาพจิตในปัจจุบันมี หรือมีครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนที่ใกล้ชิดกับปัญหาสุขภาพจิต บางทีการค้นพบนี้สะท้อนให้เห็นถึงมากกว่าใจกว้างคือธรรมชาติของความสมัครใจของมิตรภาพและมีตัวเลือก ในความสัมพันธ์กับพันธมิตรที่เป็นเพื่อนร่วมงานหรือเพื่อนบ้าน - ประเภทที่ติดต่อส่วนบุคคลที่ได้รับก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่ามีความสัมพันธ์กับทัศนคติของพนักงานสุขภาพจิตของ (. Björkman et al, 2008, ฟานเดอร์ Kluit และ Goossens 2011) ทางเลือกเพื่อเลือกหรือ ยกเลิกการเลือกไม่เป็นที่เห็นได้ชัด การค้นพบในปัจจุบันจึงเพิ่มความรู้ใหม่ไปยังพื้นที่การวิจัยที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่ประเภทของทัศนคติที่มีอิทธิพลต่อการติดต่อที่มีต่อบุคคลที่มีความเจ็บป่วยทางจิต (Couture และเพนน์ 2003).
ในฐานะที่นำเสนอในตารางที่ 1 เป็นสัดส่วนใหญ่ของพนักงานในปัจจุบันได้หรือมีบุคคลติดต่อกับ คนที่มีปัญหาสุขภาพจิต ข้อมูลจากทั้งสองตัวอย่างแบบสุ่มของประชากรทั่วไปในอังกฤษ (อายุ 25-45 ปี) แสดงให้เห็นว่า 37-39% ทำงานอยู่ในขณะที่มีหรือเคยร่วมงานกับคนที่มีความเจ็บป่วยทางจิต (เฮนเดอ et al. 2012) ในการศึกษาปัจจุบันของบุคลากรทางการพยาบาลสุขภาพจิตมากที่สุดเท่าที่ 72% มีประสบการณ์ว่า ความแตกต่างที่คล้ายกันอาจจะเห็นเกี่ยวกับการ; ประสบการณ์ของเพื่อนบ้าน 29-34% เทียบกับ 57%; ประสบการณ์ของเพื่อน, 42-43% เทียบกับ 76% การศึกษาประชากรสวีเดน (Hansson 2009) โดยใช้ซี่โครงนอกจากนี้ยังพบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในการเกิดขึ้นของพฤติกรรมการรายงานเมื่อเปรียบเทียบกับคนที่มีและไม่มีประสบการณ์ระดับมืออาชีพ ติดต่อส่วนบุคคลบุคลากรทางการพยาบาลสุขภาพจิตของกว้างขวางกับบุคคลที่มีความเจ็บป่วยทางจิตสะท้อนให้เห็นถึงสิ่งที่เรียกว่า 'ติดต่อสมมติฐาน' คำถามง่ายๆคือที่มาก่อน 'ไก่หรือไข่? ความหมายก็คือว่าประสบการณ์ส่วนตัวของความเจ็บป่วยทางจิตที่มีความสำคัญกับประชาชนในการเลือกอาชีพของพวกเขา. อื่นที่พนักงานสุขภาพจิตมีมากขึ้นเปิดกว้างและบุตรทำให้คนอื่น ๆ
ที่จะกล้าที่จะอธิบายและแบ่งปันปัญหาของพวกเขากับพวกเขาในฐานะที่เป็นกลุ่มทัศนคติของผู้เข้าร่วมในปัจจุบันที่มีต่อบุคคลที่มีความเจ็บป่วยทางจิตส่วนใหญ่เป็นบวก ในการเปรียบเทียบกับข้อมูลจากประชากรสวีเดน (Högberg et al. 2012) พวกเขาให้การจัดอันดับที่สูงขึ้นและแสดงให้เห็นทัศนคติที่ดีขึ้นในทุกปัจจัยบัง-S [ความตั้งใจที่จะมีปฏิสัมพันธ์ (หนึ่งตัวอย่าง t-test: หมายถึง diffe