2. Surface irrigation systems2.1 In

2. Surface irrigation systems

2.1 Introduction to surface irrigation
2.2 Surface irrigation methods
2.3 Requirements for optimal performance
2.4 Surface irrigation structures

2.1 Introduction to surface irrigation

2.1.1 Definition

Surface irrigation has evolved into an extensive array of configurations which can be broadly classified as: (1) basin irrigation; (2) border irrigation; (3) furrow irrigation; and (4) uncontrolled flooding. As noted previously, there are two features that distinguish a surface irrigation system: (a) the flow has a free surface responding to the gravitational gradient; and (b) the on-field means of conveyance and distribution is the field surface itself.

A surface irrigation event is composed of four phases as illustrated graphically in Figure 1. When water is applied to the field, it 'advances' across the surface until the water extends over the entire area. It may or may not directly wet the entire surface, but all of the flow paths have been completed. Then the irrigation water either runs off the field or begins to pond on its surface. The interval between the end of the advance and when the inflow is cut off is called the wetting or ponding phase. The volume of water on the surface begins to decline after the water is no longer being applied. It either drains from the surface (runoff) or infiltrates into the soil. For the purposes of describing the hydraulics of the surface flows, the drainage period is segregated into the depletion phase (vertical recession) and the recession phase (horizontal recession). Depletion is the interval between cut off and the appearance of the first bare soil under the water. Recession begins at that point and continues until the surface is drained.

Figure 1. Time-space trajectory of water during a surface irrigation showing its advance, wetting, depletion and recession phases.



The time and space references shown in Figure 1 are relatively standard. Time is cumulative since the beginning of the irrigation, distance is referenced to the point water enters the field. The advance and recession curves are therefore trajectories of the leading and receding edges of the surface flows and the period defined between the two curves at any distance is the time water is on the surface and therefore also the time water is infiltrating into the soil.

It is useful to note here that in observing surface irrigation one may not always observe a ponding, depletion or recession phase. In basins, for example, the post-cut off period may only involve a depletion phase as the water infiltrates vertically over the entire field. Likewise, in the irrigation of paddy rice, an irrigation very often adds to the ponded water in the basin so there is neither advance nor recession - only wetting or ponding phase and part of the depletion phase. In furrow systems, the volume of water in the furrow is very often a small part of the total supply for the field and it drains rapidly. For practical purposes, there may not be a depletion phase and recession can be ignored. Thus, surface irrigation may appear in several configurations and operate under several regimes.

2.1.2 Scope of the guide

The surface irrigation system is one component of a much larger network of facilities diverting and delivering water to farmlands. Figure 2 illustrates the 'irrigation system' and some of its features. It may be divided into the following four component systems: (1) water supply; (2) water conveyance or delivery; (3) water use; and (4) drainage. For the complete system to work well, each must work conjunctively toward the common goal of promoting maximum on-farm production. Historically, the elements of an irrigation system have not functioned well as a system and the result has too often been very low project irrigation efficiencies.

The focus of surface irrigation engineering is at the water use level, the individual irrigated field. For design and evaluation purposes, these guidelines will note elements of the conveyance and distribution system, especially those near the field such as flow measurement and control, but will leave detailed treatment to other technical sources.

Figure 2. Typical irrigation system components (redrafted from USDA-SCS, 1967)

2.1.3 Evolution of the practice

Although surface irrigation is thousands of years old, the most significant advances have been made within the last decade. In the developed and industrialized countries, land holdings have become as much as 10-20 times as large, and the number of farm families has dropped sharply. Very large mechanized farming equipment has replaced animal-powered planting, cultivating and harvesting operations. The precision of preparing the field for planting has improved by an order of magnitude with the advent of the laser-controlled land grading equipment. Similarly, the irrigation works themselves are better constructed because of the application of high technology equipment.

The changes in the lesser-deve

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2 ระบบชลประทานพื้นผิว2.1 บทนำสู่ผิวน้ำ2.2 วิธีการชลประทานผิว2.3 ข้อกำหนดเพื่อประสิทธิภาพสูงสุด2.4 โครงสร้างชลประทานผิว2.1 บทนำสู่ผิวน้ำ2.1.1 นิยามมีพัฒนาชลประทานผิวเป็นโครงซึ่งสามารถแบ่งออกกว้าง ๆ เป็นหลากหลาย: ชลประทานอ่าง (1) (2) ชลประทานเส้นขอบ (3) furrow ชลประทาน และ (4) ไม่มีการควบคุมน้ำท่วม ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ มีสองคุณลักษณะที่แยกระบบชลประทานพื้นผิว: (a) การไหลมีพื้นที่ฟรีที่ตอบสนองต่อแรงโน้มถ่วงไล่ระดับสี และ (b) ในฟิลด์วิธีการขนส่ง และกระจายเป็นฟิลด์ผิวตัวเองเหตุการณ์ผิวน้ำจะประกอบด้วยสี่ขั้นตอนดังที่แสดงในรูปที่ 1 ภาพ เมื่อน้ำกับฟิลด์ มัน 'ม' บนผิวจนน้ำครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมด มันอาจ หรืออาจไม่ตรงเปียกพื้นผิวทั้งหมด แต่เส้นทางกระแสทั้งหมดเสร็จสมบูรณ์แล้ว แล้วน้ำชลประทานออกจากเขตข้อมูลที่ทำงาน หรือเริ่มบ่อบนพื้นผิวของมัน ช่วงท้าย ของล่วงหน้า และ เมื่อกระแสการตัดเรียกว่าเปียกหรือบ่อระยะ ของน้ำบนผิวเริ่มลดลงหลังจากที่ไม่มีการใช้น้ำ มันอาจไหลจากผิว (ไหลบ่า) หรือแทรกตัวเข้าไปในดิน สำหรับวัตถุประสงค์ของการอธิบายระบบไฮดรอลิกส์กระแสผิว ระยะเวลาระบายน้ำถูกแบ่งแยกเป็นระยะจนหมด (แนวถดถอย) และระยะถดถอย (แนวถดถอย) ลดลงเป็นช่วงเวลาระหว่างการตัดออก และลักษณะของดินเปลือยครั้งแรกภายใต้น้ำ ภาวะถดถอยซึ่งจุดเริ่มต้น และต่อเนื่องจนหมดผิวรูปที่ 1 วิถีลูกเวลา-พื้นที่น้ำชลประทานพื้นผิวที่แสดงระยะของล่วงหน้า เปียก ลดลง และภาวะเศรษฐกิจถดถอยการอ้างอิงเวลาและพื้นที่ที่แสดงในรูปที่ 1 จะค่อนข้างมาตรฐาน เวลาจะสะสมตั้งแต่จุดเริ่มต้นของการชลประทาน ระยะที่มีการอ้างอิงไปยังจุด น้ำป้อนฟิลด์ เส้นโค้งล่วงหน้าและภาวะถดถอยดังทีมของขอบชั้นนำ และร่นกระแสผิว และระยะเวลาที่กำหนดระหว่างเส้นโค้งที่สองที่ระยะใด ๆ น้ำเวลาอยู่บนพื้นผิว และจึง ยังเวลาน้ำจะแทรกซึมลงในดินมันมีหมายเหตุที่นี่ว่า ในการสังเกตพื้นผิวน้ำ หนึ่งอาจไม่เสมอสังเกตระยะบ่อ สูญเสีย หรือภาวะเศรษฐกิจถดถอยการ ในอ่าง เช่น ระยะเวลาตัดหลังอาจเท่านั้นเกี่ยวข้องกับเฟสเชิงเป็นน้ำแทรกตัวเข้าไปในแนวตั้งผ่านฟิลด์ทั้งหมด ทำนองเดียวกัน ชลประทานข้าวนา การชลประทานบ่อยเพิ่มน้ำในลุ่มน้ำดังนั้นจึงไม่ล่วงหน้าหรือถดถอย - เปียกเท่านั้น หรือบ่อระยะ และเป็นส่วนหนึ่งของขั้นตอนการสูญเสีย ponded ด้วย ในระบบ furrow ปริมาตรของน้ำใน furrow เป็นมากมักจะส่วนเล็ก ๆ ของอุปทานรวมสำหรับฟิลด์ และมันไหลอย่างรวดเร็ว สำหรับวัตถุประสงค์ในการปฏิบัติ อาจไม่มีขั้นตอนการสูญเสีย และสามารถถูกละเว้นถดถอย ดังนั้น ชลประทานผิวอาจปรากฏขึ้นในการกำหนดค่าต่าง ๆ และทำงานภายใต้ระบอบการปกครองหลาย2.1.2 การขอบเขตของคำแนะนำระบบชลประทานพื้นผิวเป็นส่วนประกอบหนึ่งของเครือข่ายขนาดใหญ่ความเบี่ยงเบน และส่งน้ำไปถี รูปที่ 2 แสดงให้เห็นถึงระบบชลประทาน' และคุณลักษณะบางประการ มันอาจจะแบ่งออกเป็นระบบคอมโพเนนต์ที่สี่ต่อไปนี้: (1) น้ำ (2) น้ำพาหนะหรือจัดส่ง (3) น้ำใช้ และระบายน้ำ (4) สำหรับระบบที่สมบูรณ์ได้ดี แต่ละต้องทำ conjunctively ไปยังเป้าหมายทั่วไปของการส่งเสริมการผลิตในฟาร์มสูงสุด อดีต องค์ประกอบของระบบชลประทานมีไม่ทำกันเป็นระบบ และผลมักมีประสิทธิภาพต่ำมากโครงการชลประทานวิศวกรรมชลประทานผิวเป็นระดับน้ำใช้ ฟิลด์ชลประทานแต่ละ สำหรับการออกแบบ และประเมินวัตถุประสงค์ แนวทางเหล่านี้จะทราบองค์ประกอบของการขนส่งและการกระจายระบบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งใกล้ฟิลด์เช่นวัดอัตราการไหลและการควบคุม แต่จะได้รายละเอียดการรักษาแหล่งข้อมูลทางเทคนิคอื่น ๆรูปที่ 2 ส่วนประกอบของระบบชลประทานทั่วไป (redrafted จาก USDA-SCS, 1967)2.1.3 วิวัฒนาการของการฝึกแม้ว่าผิวน้ำเป็นพัน ๆ ปี ได้รับการทำความก้าวหน้าสำคัญที่สุดในทศวรรษ ในประเทศที่พัฒนาแล้ว และอุตสาหกรรม ถือครองที่ดินมีมากถึง 10 - 20 เท่าขนาดใหญ่ และจำนวนของครอบครัวฟาร์มได้ลดลงอย่างรวดเร็ว อุปกรณ์เกษตรยานใหญ่ได้แทนพลังงานสัตว์ปลูก ปลูก และเก็บเกี่ยวการดำเนินงาน ความแม่นยำของฟิลด์สำหรับการเพาะปลูกดีขึ้นได้ โดยการสั่งของขนาดกับการถือกำเนิดของที่ดินควบคุมเลเซอร์คัดเกรดอุปกรณ์ ในทำนองเดียวกัน งานชลประทานเองดีสร้างขึ้นมาเนื่องจากการประยุกต์ใช้เครื่องมือการเปลี่ยนแปลงน้อยกว่า deve

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. พื้นผิวระบบชลประทาน2.1 เบื้องต้นเกี่ยวกับพื้นผิวชลประทาน2.2 พื้นผิววิธีการชลประทาน2.3 ความต้องการเพื่อประสิทธิภาพสูงสุด2.4 พื้นผิวโครงสร้างชลประทาน2.1 เบื้องต้นเกี่ยวกับพื้นผิวชลประทาน2.1.1 นิยามชลประทานพื้นผิวมีการพัฒนาเป็นอาร์เรย์ที่กว้างขวางของการกำหนดค่าซึ่งสามารถแบ่งกว้างเป็น: ( 1) อ่างชลประทาน (2) การชลประทานชายแดน (3) การให้น้ำแบบร่อง; และ (4) ไม่มีการควบคุมน้ำท่วม ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้มีสองคุณสมบัติที่แตกต่างระบบชลประทานผิว (ก) การไหลมีพื้นผิวฟรีการตอบสนองต่อการไล่ระดับสีแรงโน้มถ่วง; และ (ข) หมายถึงบนสนามพาหนะและการจัดจำหน่ายเป็นพื้นผิวสนามตัวเอง. เหตุการณ์พื้นผิวชลประทานประกอบด้วยสี่ขั้นตอนแสดงเป็นกราฟในรูปที่ 1 เมื่อน้ำถูกนำไปใช้สนามก็ 'ก้าวหน้า' ทั่วพื้นผิว จนน้ำครอบคลุมไปทั่วทั้งบริเวณ มันอาจจะหรืออาจไม่ได้โดยตรงเปียกพื้นผิวทั้งหมด แต่ทั้งหมดของเส้นทางการไหลได้รับการเสร็จ จากนั้นน้ำชลประทานอย่างใดอย่างหนึ่งวิ่งออกมาจากสนามหรือเริ่มบ่อบนพื้นผิว ช่วงระหว่างปลายล่วงหน้าและเมื่อไหลเข้าถูกตัดออกที่เรียกว่าเปียกหรือเฟสขังน้ำ ปริมาณของน้ำบนพื้นผิวจะเริ่มลดลงหลังจากที่น้ำจะไม่ถูกนำมาใช้ ท่อระบายน้ำทั้งจากพื้นผิว (ไหลบ่า) หรือแทรกซึมลงไปในดิน สำหรับวัตถุประสงค์ของการอธิบายชลกระแสพื้นผิวระยะเวลาการระบายน้ำจะแยกเป็นเฟสพร่อง (ภาวะถดถอยแนวตั้ง) และเฟสภาวะเศรษฐกิจถดถอย (ภาวะถดถอยแนวนอน) พร่องคือช่วงเวลาระหว่างการตัดและลักษณะของดินเปลือยครั้งแรกภายใต้น้ำที่ ภาวะเศรษฐกิจถดถอยเริ่มต้นที่จุดนั้นและต่อเนื่องจนกว่าพื้นผิวที่เป็นเนื้อ. รูปที่ 1 วิถี Time พื้นที่ของน้ำในระหว่างการชลประทานพื้นผิวการแสดงล่วงหน้าของมันเปียกพร่องและภาวะเศรษฐกิจถดถอยขั้นตอน. เวลาและพื้นที่การอ้างอิงที่แสดงในรูปที่ 1 จะค่อนข้างมาตรฐาน เวลาเป็นสิ่งที่สะสมมาตั้งแต่จุดเริ่มต้นของการชลประทานระยะมีการอ้างอิงไปในน้ำจุดที่จะเข้าสู่สนาม ล่วงหน้าและภาวะเศรษฐกิจถดถอยโค้งจึงวิถีของขอบชั้นนำและถอยของกระแสพื้นผิวและระยะเวลาที่กำหนดไว้ระหว่างสองเส้นโค้งที่ระยะใด ๆ ที่เป็นเวลาที่น้ำอยู่บนพื้นผิวและจึงยังน้ำเวลาที่จะแทรกซึมลงไปในดิน. มัน เป็นประโยชน์ในการทราบที่นี่ที่สังเกตชลประทานพื้นผิวหนึ่งอาจไม่เคยสังเกตขังน้ำพร่องหรือเฟสภาวะเศรษฐกิจถดถอย ในแอ่งตัวอย่างเช่นช่วงหลังตัดออกอาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับขั้นตอนการสูญเสียเป็นน้ำแทรกตัวเข้าไปในแนวตั้งมากกว่าทั้งสนาม ในทำนองเดียวกันในการชลประทานของข้าวเปลือกการชลประทานมากมักจะเพิ่มลงไปในน้ำ ponded ในอ่างจึงมีค่าล่วงหน้าหรือภาวะถดถอย - เพียงเปียกหรือขั้นตอนการขังน้ำและเป็นส่วนหนึ่งของขั้นตอนการพร่อง ในระบบร่องปริมาณของน้ำในร่องเป็นอย่างมากมักจะเป็นส่วนเล็ก ๆ ของอุปทานรวมสำหรับสนามและท่อระบายน้ำอย่างรวดเร็ว เพื่อวัตถุประสงค์ในทางปฏิบัติอาจจะไม่มีขั้นตอนการสูญเสียและภาวะเศรษฐกิจถดถอยสามารถละเลย ดังนั้นการชลประทานพื้นผิวอาจปรากฏขึ้นในการกำหนดค่าต่างๆและดำเนินงานภายใต้ระบอบการปกครองหลาย. 2.1.2 ขอบเขตของคู่มือระบบชลประทานพื้นผิวเป็นองค์ประกอบหนึ่งของเครือข่ายขนาดใหญ่กว่าของสิ่งอำนวยความสะดวกการโอนและการส่งมอบน้ำทุ่งนา รูปที่ 2 แสดงให้เห็นถึงระบบการชลประทานและบางส่วนของคุณลักษณะของมัน มันอาจจะถูกแบ่งออกเป็นสี่ต่อไปนี้ระบบส่วนประกอบ: (1) การประปา (2) การขนส่งน้ำหรือการส่งมอบ (3) การใช้น้ำ; และ (4) การระบายน้ำ สำหรับระบบที่สมบูรณ์ในการทำงานได้ดีแต่ละคนจะต้องทำงาน conjunctively ไปสู่เป้าหมายร่วมกันในการส่งเสริมการผลิตสูงสุดในฟาร์ม อดีตองค์ประกอบของระบบชลประทานยังไม่ได้ทำหน้าที่อย่างดีเป็นระบบและผลที่ได้ก็มักจะได้รับโครงการที่ต่ำมากประสิทธิภาพการชลประทาน. ความสำคัญของวิศวกรรมพื้นผิวชลประทานอยู่ในระดับการใช้น้ำที่เขตชลประทานของแต่ละบุคคล เพื่อวัตถุประสงค์ในการออกแบบและการประเมินผลแนวทางเหล่านี้จะทราบองค์ประกอบของยานพาหนะและระบบจำหน่ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่อยู่ใกล้กับสนามเช่นวัดอัตราการไหลและการควบคุม แต่จะออกจากการรักษารายละเอียดของแหล่งที่มาทางเทคนิคอื่น ๆ . รูปที่ 2 ส่วนประกอบของระบบชลประทานปกติ (redrafted จาก USDA-SCS 1967) 2.1.3 วิวัฒนาการของการปฏิบัติแม้ว่าชลประทานพื้นผิวเป็นพัน ๆ ปีเก่าความก้าวหน้าที่สำคัญที่สุดได้รับการทำในช่วงสิบปีที่ผ่านมา ในประเทศที่พัฒนาแล้วและอุตสาหกรรมการถือครองที่ดินได้กลายเป็นมากที่สุดเท่าที่ 10-20 ครั้งมีขนาดใหญ่และจำนวนของครอบครัวฟาร์มได้ลดลงอย่างรวดเร็ว อุปกรณ์การเกษตรยานยนต์ขนาดใหญ่มากได้เข้ามาแทนที่การปลูกสัตว์ขับเคลื่อนการเพาะปลูกและการดำเนินงานเก็บเกี่ยว ความแม่นยำของการเตรียมสนามสำหรับการเพาะปลูกได้ดีขึ้นโดยลำดับความสำคัญกับการถือกำเนิดของอุปกรณ์จัดลำดับที่ดินเลเซอร์ควบคุม ในทำนองเดียวกันการชลประทานการทำงานของตัวเองจะดีกว่าเพราะสร้างของการประยุกต์ใช้อุปกรณ์เทคโนโลยีชั้นสูง. การเปลี่ยนแปลงในไม่ค่อยมี deve

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . ระบบน้ำผิว2.1 บทนำพื้นผิวการชลประทานวิธีการชลประทาน 2.2 พื้นผิว2.3 ความต้องการสำหรับการทำงานที่เหมาะสม2.4 โครงสร้างชลประทาน พื้นผิว2.1 บทนำพื้นผิวการชลประทาน2.1.1 ความหมายพื้นผิวการชลประทานมีวิวัฒนาการมาเป็นอาร์เรย์ที่กว้างขวางของรูปแบบซึ่งสามารถแบ่งกว้างเป็น : ( 1 ) อ่างน้ำชลประทาน ( 2 ) ขอบร่องชลประทานชลประทาน ; ( 3 ) และ ( 4 ) น้ำท่วมไม่มีการควบคุม . ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้มี 2 ลักษณะที่แยกระบบน้ำพื้นผิว : ( a ) การไหลมีพื้นผิวฟรีเพื่อตอบสนองระดับแรงโน้มถ่วง ; และ ( B ) ในเขตหมายความว่าของยานพาหนะและการกระจาย คือ พื้นผิวสนามเองพื้นผิวน้ำ กิจกรรมประกอบด้วยสี่ขั้นตอนที่แสดงกราฟในรูปที่ 1 เมื่อน้ำที่ใช้กับนาม มัน " ก้าวหน้า " ข้ามพื้นผิวจนกว่าน้ำขยายไปทั่วบริเวณ มันอาจจะหรืออาจจะไม่ตรงเปียกพื้นผิวทั้งหมด แต่ทั้งหมดของการไหลของเส้นทางเรียบร้อยแล้ว แล้วน้ำชลประทานให้วิ่งออกจากสนาม หรือเริ่มบ่อบนพื้นผิวของมัน ช่วงระหว่างการสิ้นสุดของล่วงหน้า และเมื่อไหลตัดเรียกว่าเปียกหรือให้น้ำระยะ ปริมาณน้ำบนพื้นผิวเริ่มลดลงหลังจากน้ำที่ไม่มีการใช้ มันให้ระบายจากพื้นผิว ( น้ำท่า ) หรือแทรกซึมเข้าไปในดิน สำหรับวัตถุประสงค์ของการอธิบายการไหลของพื้นผิว ระยะเวลาการระบายน้ำในการแยกเฟส ( ( แนวตั้ง ) และยุโรป ( ( ( แนวนอน ) คือช่วงเวลาระหว่างการตัดและการปรากฏตัวของแรกเปลือยดินภายใต้น้ำ ภาวะเศรษฐกิจถดถอยเริ่มต้นที่จุดที่และต่อเนื่องจนผิวเนื้อรูปที่ 1 เวลาพื้นที่วิถีของน้ำระหว่างพื้นผิวของน้ำแสดงล่วงหน้า , เปียก , ขั้นตอนการ , .เวลาและพื้นที่ที่อ้างอิงที่แสดงในรูปที่ 1 จะค่อนข้างมาตรฐาน เวลาเป็นแบบสะสม ตั้งแต่จุดเริ่มต้น ของชลประทาน ระยะทางอ้างอิงที่จุดน้ำเข้าสนาม ล่วงหน้า , ดังนั้นวิถีโค้งของผู้นําและถอยห่างขอบของพื้นผิวไหลและระยะเวลาที่กำหนดระหว่างสองเส้นโค้งที่ระยะทางใด ๆคือ เวลาน้ำบนพื้นผิว และดังนั้นจึง ยังเวลาที่น้ำจะแทรกซึมลงไปในดินมันเป็นประโยชน์ที่จะต้องทราบที่นี่ที่พื้นผิวการชลประทานสังเกตหนึ่งอาจไม่เคยสังเกตให้น้ำพร่องหรือเฟส , ภาวะถดถอย ในชาม , ตัวอย่างเช่น , โพสต์ตัดระยะเวลาเท่านั้นที่อาจเกี่ยวข้องกับการเป็นเฟสน้ำแทรกซึมแนวตั้งมากกว่าเขตข้อมูลทั้งหมด อนึ่ง ในการชลประทานในนาข้าว , การชลประทานบ่อยๆเพื่อเพิ่ม ponded น้ำในลุ่มน้ำ ดังนั้นไม่มีล่วงหน้าหรือภาวะถดถอย - เพียงให้น้ำเปียกหรือเฟส และส่วนหนึ่งของการขั้นตอนการ ในระบบร่อง , ปริมาณน้ำในร่องมากมักจะเป็นส่วนเล็ก ๆของอุปทานทั้งหมด ฟิลด์ และมันระบายอย่างรวดเร็ว ในทางปฏิบัติ อาจไม่มีขั้นตอนการถดถอยและสามารถถูกละเว้น ดังนั้น การชลประทานผิวอาจปรากฏในการกำหนดค่าและใช้งานภายใต้ระบอบการปกครองที่หลายหลาย2.1.2 ขอบเขตของคู่มือระบบน้ำพื้นผิวเป็นส่วนประกอบหนึ่งของเครือข่ายที่ใหญ่มากของเครื่องโอนและส่งน้ำให้พื้นที่เพาะปลูก . รูปที่ 2 แสดงให้เห็นถึง " ระบบชลประทานและบางส่วนของลักษณะของ มันอาจจะถูกแบ่งออกเป็นสี่ส่วนระบบดังต่อไปนี้ : ( 1 ) การประปา ( 2 ) น้ำ การขนส่งหรือการส่งมอบ ; ( 3 ) และ ( 4 ) การใช้น้ำ การระบายน้ำ สำหรับระบบที่สมบูรณ์ใช้งานได้ดี แต่ละคนต้องทำงาน conjunctively ต่อเป้าหมายร่วมกันในการส่งเสริมสูงสุดในการผลิตในฟาร์ม ในอดีต องค์ประกอบของระบบการชลประทานยังทำงานได้ดีเป็นระบบและผลที่ได้ก็มักจะถูกประสิทธิภาพต่ำมาก โครงการชลประทานความสำคัญของวิศวกรรมการชลประทานผิวอยู่ในระดับการใช้น้ำชลประทานในแต่ละสนาม สำหรับการออกแบบและการประเมินผลแนวทางเหล่านี้จะทราบองค์ประกอบของระบบการขนส่งและกระจายสินค้า โดยเฉพาะผู้ที่อยู่ใกล้สนาม เช่น การควบคุมการไหลและการวัด แต่จะให้รายละเอียดการรักษาข้อมูลทางเทคนิคอื่น ๆรูปที่ 2 ส่วนประกอบของระบบการชลประทานโดยทั่วไป ( redrafted จาก usda-scs 1967 )ทางวิวัฒนาการของการปฏิบัติแม้ว่าพื้นผิวการชลประทานเป็นพันปี ความก้าวหน้าที่สำคัญที่สุดเกิดขึ้นในทศวรรษที่ผ่านมา ในประเทศพัฒนาแล้ว และประเทศอุตสาหกรรม ถือครองที่ดินได้เป็น 10-20 เท่าขนาด และจำนวนของครอบครัวที่ฟาร์มได้ลดลงอย่างรวดเร็ว อุปกรณ์การเลี้ยงสัตว์ที่มีขนาดใหญ่มาก มีแทนที่ขับเคลื่อนปลูก , เพาะปลูกและเก็บเกี่ยวการดําเนินงาน ความแม่นยำของการเตรียมข้อมูลการปลูกมีการปรับปรุงโดยคำสั่งของขนาดกับแอดเวนต์ของเลเซอร์ที่ควบคุมอุปกรณ์เกรดที่ดิน เช่นเดียวกัน งานชลประทานตัวเองได้ดีขึ้น เพราะการใช้อุปกรณ์เทคโนโลยีชั้นสูงการเปลี่ยนแปลงในการพัฒนาน้อยกว่า