The UV–vis absorption spectrum of c

The UV–vis absorption spectrum of caffeine in water is
found to be in the region of 243–302 nm at room temperature.
It is clearly shown in Fig. 1 that the spectral intensity
of caffeine drops to zero at wavelength greater than
302 nm, on the other hand a new peak absorbance is
noticed at a wavelength below 243 nm. This new spectrum
is expected to be the peak absorbance due to the solvent.
The peak absorbance of the solution is found to be
A = 1.224 at the maximum wavelength kmax ¼ 272 nm.
The maximum peak absorbance for caffeine observed in
these experiments was quite similar to those reported by
Clarke and Macrae (1985). The molar decadic absorption
coefficient measuring the intensity of optical absorption
at a given wavelength was calculated using Beer–Lambert’s
equation (Liptay, 1969). The molar decadic absorption
coefficient of caffeine in water is computed and value of
emax = 1115 m2 mol1 is obtained. The transitional dipole
moment of the dissolved molecule, which is related to the
molar decadic absorption coefficient by the integral absorption coefficient, was calculated using the following
equation

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สเปกตรัมการดูดซับ UV – vis คาเฟอีนในน้ำคือพบในภูมิภาคของ 243 – 302 nm ที่อุณหภูมิห้องมันจะแสดงอย่างชัดเจนในรูปที่ 1 ที่ความเข้มของสเปกตรัมหยดคาเฟอีเป็นศูนย์เมื่อความยาวคลื่นมากกว่า302 nm คงมีค่าสูงสุดใหม่เป็นสังเกตที่มีความยาวคลื่นด้านล่าง 243 nm คลื่นความถี่ใหม่นี้จะต้องเป็นค่าสูงสุดเนื่องจากตัวทำละลายค่าสูงสุดของการแก้ปัญหาที่พบเป็นA = 1.224 ที่ความยาวคลื่นสูงสุด kmax ¼ 272 nmค่า peak สูงสุดสำหรับคาเฟอีนที่พบในการทดลองนี้คือค่อนข้างคล้ายกับที่รายงานโดยClarke และ Macrae (1985) การดูดซึม decadic สบสัมประสิทธิ์การวัดความเข้มของแสงการดูดซึมที่มีความยาวคลื่นที่กำหนดคำนวณใช้เบียร์แลมเบิร์ตของสมการ (Liptay, 1969) การดูดซึม decadic สบคำนวณค่าสัมประสิทธิ์ของคาเฟอีนในน้ำ และค่าของemax = 1115 m2 โมล 1 จะได้รับ ไดโพลช่วงเปลี่ยนแปลงช่วงเวลาของโมเลกุลละลาย ซึ่งเกี่ยวข้องกับการสัมประสิทธิ์การดูดซึมโมเลกุล decadic โดยสัมประสิทธิ์การดูดซับที่สำคัญ คำนวณการใช้ต่อไปนี้สมการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สเปกตรัมการดูดซึม UV-Vis ของคาเฟอีนในน้ำ
พบว่าในพื้นที่ของ 243-302 นาโนเมตรที่อุณหภูมิห้อง.
มันแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนในรูป 1 ว่าความเข้มของสเปกตรัม
ของคาเฟอีนลดลงไปอยู่ที่ศูนย์ที่ความยาวคลื่นมากกว่า
302 นาโนเมตรบนมืออื่น ๆ ที่ดูดกลืนแสงสูงสุดใหม่จะ
สังเกตเห็นด้านล่างที่ความยาวคลื่น 243 นาโนเมตร นี้คลื่นความถี่ใหม่
คาดว่าจะมีการดูดกลืนแสงสูงสุดเนื่องจากตัวทำละลาย.
ค่าการดูดกลืนสูงสุดของการแก้ปัญหาพบว่าเป็น
A = 1.224 ที่ความยาวคลื่นสูงสุด kmax ¼ 272 นาโนเมตร.
ค่าการดูดกลืนยอดสูงสุดของคาเฟอีนที่สังเกตใน
การทดลองเหล่านี้ก็ค่อนข้างคล้ายกัน ให้กับผู้ที่รายงานโดย
คลาร์กและ Macrae (1985) ฟันกรามการดูดซึมเลขทศนิยม
ค่าสัมประสิทธิ์การวัดความเข้มของการดูดซึมแสง
ที่มีความยาวคลื่นที่กำหนดได้รับการคำนวณโดยใช้เบียร์แลมเบิร์
สมการ (Liptay, 1969) ฟันกรามการดูดซึมเลขทศนิยม
ค่าสัมประสิทธิ์ของคาเฟอีนในน้ำจะถูกคำนวณและค่าของ
Emax = 1,115 m2 mol 1 จะได้รับ ขั้วเปลี่ยนผ่าน
ช่วงเวลาของโมเลกุลที่ละลายในน้ำซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับ
ค่าสัมประสิทธิ์การดูดซึมกรามเลขทศนิยมโดยค่าสัมประสิทธิ์การดูดซึมหนึ่งถูกคำนวณโดยใช้ต่อไปนี้
สมการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

UV Vis การดูดซึมและสเปกตรัมของคาเฟอีนในน้ำ คือที่พบได้ในภูมิภาคของ 243 – 302 nm ที่อุณหภูมิห้องมันเป็นอย่างชัดเจนที่แสดงในรูปที่ 1 ที่ความเข้มแสงของคาเฟอีนลดลงเป็นศูนย์ที่ความยาวคลื่นมากกว่า302 nm ในมืออื่น ๆเป็นค่าการดูดกลืนแสงสูงสุดใหม่สังเกตที่ด้านล่าง มีความยาวคลื่นนาโนเมตร สเปกตรัมใหม่คาดว่าจะมีการดูดกลืนแสงสูงสุดเทียบกับตัวทำละลายพีคการดูดกลืนแสงของสารละลาย พบเป็น= 1.224 ที่ความยาวคลื่นสูงสุด kmax ¼ 272 nm .นยอดเขาสูงสุดของคาเฟอีนที่พบในการทดลองเหล่านี้ค่อนข้างคล้ายกับผู้ที่รายงานโดยคลาร์กและ MacRae ( 1985 ) การดูดซึม decadic ฟันกรามการวัดความเข้มของสัมประสิทธิ์การดูดกลืนเชิงแสงที่ให้ความยาวคลื่นมีค่าใช้เบียร์–ของแลมเบิร์ตสมการ ( liptay , 1969 ) การดูดซึม decadic ฟันกรามสัมประสิทธิ์ของคาเฟอีนในน้ำจะคำนวณค่าของemax = 1 , 115 ตารางเมตร mol1 จะได้รับ การเปลี่ยนผ่านขั้วช่วงเวลาของการสลายโมเลกุลที่เกี่ยวข้องกับฟันกราม decadic มีค่าสัมประสิทธิ์การดูดกลืนแสงโดยสัมประสิทธิ์การดูดกลืน integral คำนวณการใช้ดังต่อไปนี้สมการ