It was a collision of gold and bloo

It was a collision of gold and blood!

It was a struggle between the power of reincarnation and the Black White Pearls!

This was Fang Wei… versus Meng Hao! Their first battle!

Rumbling filled the air as the colors of gold and blood smashed into each other. The night sky suddenly grew bright as the power of reincarnation and the Black White Pearls collided, causing Heaven and Earth to tremble. Massive roaring echoed out in all directions.

The Blood Demon head collapsed, and the world of gold shattered. The sensation of reincarnation faded away… and Meng Hao’s Black White Pearls also collapsed.

A tremor ran through Meng Hao, and his Eternal stratum immediately surged into action, giving him the power to completely shrug off the blow. What all onlookers saw was that Fang Wei’s palm strike did nothing to stop him! He didn’t even pause… he just stepped right into the East Ascension Pavilion!

Fang Wei’s eyes brimmed with icy coldness, and his face had turned a bit pale. Although he had been separated from Meng Hao’s counterstrike to his palm attack, he was still struck by the backlash.

Most shocking of all was that this was Brightmoon Lake, a place where Fang Wei practiced cultivation. He had formed a resonance with the lake water, and therefore held the upper hand. Furthermore, Meng Hao had been protecting Fang Xi.

In the end, however, it was really difficult to determine which of them was actually more powerful!

Almost in the same moment that Meng Hao set foot into the pavilion, dozens of Blackmoon Guards flew out across the lake toward him.

Meng Hao completely ignored them. Instead, his cold gaze flitted across the crowd and came to fall on Fang Wei.

“Junior Cousin Fang Wei, why is it that I’m not qualified to enter this pavilion?”

“Anyone who is being pursued by the Blackmoon Guards is naturally not qualified to set foot inside,” Fang Wei replied coolly. The Blackmoon Guards were closing in on the pavilion, and even more were now converging further out beyond the lakeshore. Furthermore, it would only be a short time before their true experts arrived.

In his heart, Fang Wei laughed coldly. He truly wanted to see how Meng Hao could possibly resolve the current situation.

Fang Xi’s face was ashen as he stood there next to Meng Hao, panting. He had never been inside the East Ascension Pavilion before, and would normally have been very excited. Right now though, the Blackmoon Guards were moments away from catching up, and when he thought about what would happen then, he couldn’t help but take a deep breath and brace himself to go for broke.

He had already decided that because all of this was happening because of him, he would take full responsibility, and make sure that the clan didn’t cause any problems for Meng Hao.

“Is that so?” replied Meng Hao, smiling. Sharp whistling sounds could be heard as seven or eight Blackmoon Guards shot through the air behind him. Their expressions brimmed with killing intent, and they were just about to attack when…

Meng Hao casually raised his hand and showed something to the Blackmoon Guards behind him.

Then, without even turning his head, he coldly barked, “Screw off!”

As his voice echoed out, the Blackmoon Guards outside of the pavilion saw the item in his hand. Their faces fell, and they suddenly stopped in place, staring in disbelief at Meng Hao’s hand, and the object therein.

Then they began to pant. Meanwhile, more Blackmoon Guards converged in the area. All of them had the same reaction, as if lightning were crashing around inside their minds.

The dozens of nearby Blackmoon Guards, and the hundreds that were gathered further off, all stared wordlessly in shock.

When the Chosen in the East Ascension Pavilion saw what was happening, their eyes gleamed with a strange light. Fang Wei suddenly seemed to remember something, and his face turned extremely unsightly. Fang Yunyi gaped, unsure of how to react to this sudden development.

He couldn’t understand what the Blackmoon Guards had seen that would suddenly cause them to stop in place and not dare to get any closer.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นการชนทองและเลือดมันเป็นการต่อสู้ระหว่างพลังของเกิดใหม่และไข่มุกขาวดำเว่ยฝาง...เมื่อเทียบกับเมงห้าวมาก การต่อสู้ครั้งแรกของพวกเขาเสียงดังก้องเติมอากาศเป็นสีทองและเลือดที่ทุบเข้ากัน ท้องฟ้ากลางคืนก็เติบโตสดใสเป็นของเกิดใหม่ และสีดำสีขาวไข่มุก สองกระเบื้อง ทำให้สวรรค์และโลกสั่นเครือ ขนาดใหญ่คำรามดังก้องออกในทุกทิศทางหัวหน้าปีศาจเลือดยุบ และทำลายโลกของทอง ความรู้สึกของการกลับชาติมาเกิดทันจางหาย...และเมงเฮาสีดำสีขาวไข่มุกยุบการสั่นสะเทือนวิ่งผ่านเมงเฮา และเขา stratum นิรันดร์ทันทีเพิ่มขึ้นไปสู่การปฏิบัติ ให้เขาไฟยักอย่างสมบูรณ์ปิดเป่า สิ่งทั้งหมดเอ็นดูเห็น ที่ฝางเว่ยปาล์มตีก็ไม่มีอะไรจะหยุดเขา เขายังไม่หยุด...เขาเพียงก้าวขวาเข้าศาลาสวรรค์ตะวันออกตาฟางเว่ยหล่อนเปี่ยมไป ด้วยความหนาวเย็นเป็นน้ำแข็ง และหันใบหน้าของเขาซีดบิต แม้ว่าเขาได้ถูกแยกออกจากเมงเฮา counterstrike เพื่อโจมตีปาล์มของเขา เขายังคงหลงใหลแบคแลน่าตกใจมากที่สุดของทั้งหมดถูกว่านี้ไบรท์มูนเลค สถานที่ฝางเว่ยฝึกฝนเพาะปลูก เขาเกิดสะท้อนกับน้ำทะเลสาบ และดังนั้น จัดขึ้นบนมือ นอกจากนี้ เมงเฮาได้รับปกป้อง Xi ฝางในสุด อย่างไรก็ตาม มันเป็นจริง ๆ ยากที่จะกำหนดที่ของพวกเขาถูกจริงมีประสิทธิภาพเกือบในช่วงเวลาเดียวกันที่เมงเฮาตั้งเท้าเข้าไปในศาลา สิบฟูลมูลรวมยามบินออกข้ามทะเลสาบไปยังเขาเมงเฮาละเว้นสมบูรณ์พวกเขา แทน สายตาของเขาเย็น flitted ผ่านฝูงชน และมาอยู่ฝางเว่ย"ลูกพี่ลูกน้องจูเนียร์ฝางเว่ย ทำไมมันไม่มีคุณสมบัติการป้อนพาวิลเลี่ยนนี้""ทุกคนที่กำลังถูกไล่ล่า โดยเจ้าหน้าที่ฟูลมูลรวมไม่ธรรมชาติคุณสมบัติก้าวภายใน ฝางเว่ยตอบเฉย ฟูลมูลรวมยามถูกปิดในบนศาลา และยิ่งตอนนี้บรรจบออกเพิ่มเติมนอกเหนือจากทะเลสาบ นอกจากนี้ มันจะเฉพาะเป็นเวลาสั้น ๆ ก่อนที่ผู้เชี่ยวชาญของพวกเขามาถึงในใจ เว่ยฟางหัวเราะจ้างงาน แท้จริงเขาอยากเห็นวิธีเมงเฮาอาจจะสามารถแก้ไขสถานการณ์ในปัจจุบันหน้าฟาง Xi เป็นมณโฑหน้าขาวเป็นยืนมีถัดจากเมงเฮา หอบ เขาไม่เคยภายในพาวิลเลี่ยนสวรรค์ตะวันออกก่อน และจะปกติได้รับตื่นเต้นมาก ขณะนี้แม้ว่า ฟูลมูลรวมยาม ใกล้จับ และ เมื่อเขาคิดว่า เกี่ยวกับอะไรจะเกิดขึ้นแล้ว เขาไม่สามารถช่วย แต่หายใจลึก ๆ และรั้งตัวเองไปยากจนเขาได้ตัดสินใจแล้วที่ เพราะทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเนื่องจากเขา เขาจะรับผิดชอบ และการตรวจสอบให้แน่ใจว่า กองทัพไม่เกิดปัญหาสำหรับเฮาเมง"เป็นที่ดังนั้น? " ตอบว่า เฮาเมง ยิ้ม เสียงแดงคมชัดอาจจะได้ยินเป็นเจ็ด หรือแปดฟูลมูลรวมยามถ่ายผ่านอากาศหลังเขา ท่าหล่อนเปี่ยมไป ด้วยเจตนาฆ่า และพวกเขาก็จะโจมตีเมื่อ...เมงเฮาตั้งใจยกมือขึ้น และแสดงให้เห็นบางสิ่งบางอย่างเพื่อยามฟูลมูลรวมหลังเขาแล้ว โดยไม่แม้แต่หันหัวของเขา เขาจ้างงานเห่า "ขันปิด"เป็นเสียงของเขาดังก้องออก ฟูลมูลรวมยามอยู่นอกศาลาเห็นสินค้าในมือของเขา ล้มลงใบหน้าของพวกเขา และพวกเขาก็หยุดในสถานที่ จ้องมองในศรัทธาที่เมงเฮามือ และวัตถุนั้นจากนั้น พวกเขาเริ่มหอบ ในขณะเดียวกัน ยามฟูลมูลรวมเพิ่มเติม converged ในพื้นที่ พวกเขาทั้งหมดมีปฏิกิริยาเดียวกัน เช่นถ้าฟ้าผ่าถูก crashing ทั่วภายในจิตใจของพวกเขาจำนวนมากใกล้เคียงฟูลมูลรวมยาม และหลายร้อยคนที่มารวมตัวปิดเพิ่มเติม ทั้งหมดจ้อง wordlessly ในช็อตเมื่อเลือกในศาลาสวรรค์ตะวันออกเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ตาของพวกเขา gleamed มีแสงแปลก ๆ เว่ยฟางก็ดูเหมือนจะ จดจำบางสิ่งบางอย่าง และใบหน้าของเขาเปิดน่าเกลียดมาก ฝาง Yunyi ดำ แน่ใจในวิธีการตอบสนองการพัฒนานี้อย่างฉับพลันเขาไม่สามารถเข้าใจอะไรฟูลมูลรวมยามได้เห็นที่ก็จะทำให้พวกเขาหยุดในสถาน และไม่กล้ารับขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันคือเลือดและการชนกันของทอง !มันคือการต่อสู้ระหว่างอำนาจของการเกิดใหม่และสีดำสีขาวไข่มุก !นี้คือฟางเว่ย . . . . . . . เมื่อเทียบกับ เมิ่งฮ่าว ! การต่อสู้ครั้งแรกของพวกเขา !เสียงครางยาวที่เต็มไปอากาศเป็นสีของเลือดทองและพังลงในแต่ละอื่น ๆ ท้องฟ้าก็เริ่มสดใส เป็นพลังของการกลับชาติมาเกิดและสีดำสีขาวไข่มุกประสานงากัน ทำให้โลกและสวรรค์ สั่น ใหญ่คำรามสะท้อนออกมาในทุกทิศทางหัวเลือดปีศาจล้มลง และโลกของทองแตก ความรู้สึกของการกลับชาติมาเกิดเลือนลาง . . . และเหม็ง เฮาสีดำสีขาวไข่มุกก็ล้มลงสั่นวิ่งผ่าน เมิ่งฮ่าวและชนชั้นนิรันดร์ของเขาทันทีเพิ่มขึ้นในการกระทํา ให้เขามีพลังที่จะสมบูรณ์ขจัดเป่า สิ่งที่ผู้ชมเห็นที่ฟางเว่ย ปาล์ม ตีไม่ได้ทำอะไรเพื่อหยุดเขา เขาไม่ได้หยุด . . . . . . . เขาเพิ่งก้าวเข้ามาทางศาลาขึ้น !ของฝางเว่ยตาปีเย็นฉ่ำเย็นชา และใบหน้าของเขาก็ซีดไปนะ แม้ว่าเขาจะถูกแยกออกจากเมิ่งฮ่าว Counterstrike ฝ่ามือโจมตีของเขา เขายังคงหลงโดยฟันเฟือง .ที่น่าตกใจที่สุดคือ มีทะเลสาบ brightmoon สถานที่ที่ฟางเว่ย ฝึกการ เขามีรูปแบบที่สะท้อนกับน้ำในทะเลสาบ และดังนั้นจึง ที่จัดขึ้นบนมือ นอกจากนี้ เมิ่งฮ่าวถูกปกป้องฝาง Xiในที่สุด , อย่างไรก็ตาม , มันยากที่จะตรวจสอบว่าพวกเขาเป็นจริงมีประสิทธิภาพมากขึ้นเกือบจะในช่วงเวลาเดียวกันนั้น เมิ่งฮ่าวตั้งเท้าเข้าไปในศาลา องครักษ์แบล็คมูนบินข้ามทะเลสาบไปทางเขาเมิ่งเฮ่าไม่สนใจพวกเขา แทน สายตาเย็นของเขา flitted ในฝูงชนและมาตกอยู่กับฟางเว่ย" จูเนียร์ น้องฟางเว่ย ทำไมฉันไม่คุณสมบัติที่จะเข้าศาลานี้ ? "" ใครที่ถูกไล่ตามโดยแบล็คมูนยามย่อมไม่เหมาะที่จะตั้งเท้าใน " ฟางเหว่ยตอบอย่างใจเย็น ส่วนแบล็คมูนยามปิดในศาลา และยิ่งตอนนี้มาไกลออกไปเหนือทะเลสาบ . นอกจากนี้ มันก็เป็นแค่เวลาสั้นๆก่อนที่ผู้เชี่ยวชาญที่แท้จริงของพวกเขามาถึงในจิตใจของเขา ฟางเหว่ยหัวเราะอย่างเย็นชา เขาจะดูว่า เมิ่งฮ่าวอย่างแท้จริงอาจจะแก้ไขสถานการณ์ปัจจุบันใบหน้าของฝาง Xi เป็นซีดเผือดขณะที่เขายืนอยู่ตรงนั้นข้างๆเมิงเฮา . . . เขาไม่เคยอยู่ในตะวันออกเยื้องศาลาก่อน และปกติจะได้รับรู้สึกตื่นเต้นมาก ตอนนี้แม้ว่า แบล็คมูนยามช่วงเวลาห่างจากการจับขึ้น และเมื่อเขาคิดเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นแล้ว เขาไม่สามารถช่วยได้แต่สูดลมหายใจลึกๆ และรั้งตัวเองไปหักเขาได้ตัดสินใจ เพราะทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะเขา เขาจะรับผิดชอบ และให้แน่ใจว่าแคลนไม่ได้สร้างปัญหาให้ เมิ่งฮ่าว" งั้นเหรอครับ ? " ตอบ เมิ่งฮ่าวและยิ้ม คมผิวปากเสียงอาจจะได้ยินเป็น เจ็ด หรือ แปด แบล็คมูนยามพุ่งผ่านอากาศอยู่ข้างหลังเขา การแสดงออกของพวกเขาเต็มเปี่ยมด้วยเจตนาฆ่า และพวกเขากำลังจะโจมตีเมื่อ . . . . . . .เมงเฮาก็ยกมือแล้ว พบบางอย่างกับแบล็คมูนยามอยู่ข้างหลังเขาแล้วโดยไม่ได้หันหัวของเขา เขาเย็นชาเห่า " ถอยไป ! "เป็นเสียงของเขาสะท้อนออกมา แบล็คมูนยามนอกศาลา เห็นของที่อยู่ในมือของเขา ใบหน้าของพวกเขาลดลงและพวกเขาก็หยุดในสถานที่ที่จ้องมองอย่างไม่เชื่อ ที่เมิ่งเฮ่า และวัตถุนั้นแล้วพวกเขาก็เริ่มที่จะหอบ . ขณะเดียวกัน ทหารแบล็คมูนมากกว่าการทำงานในพื้นที่ ทั้งหมดของพวกเขามีปฏิกิริยาเดียวกัน เช่น ถ้าฟ้าผ่าถูกกระแทกอยู่ภายในจิตใจของพวกเขาหลายสิบของทหารแบล็คมูนใกล้เคียงและร้อยที่ชุมนุมต่อไปออกทั้งหมดจ้องได้แต่ตกใจเมื่อเลือกทางทิศตะวันออกเยื้องศาลาเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น สายตาของแสงสว่างกับแสงประหลาด Fang Wei ก็เหมือนจะนึกอะไรได้ และใบหน้าของเขาเปิดดูไม่ได้เลย ฟาง yunyi gaped ไม่แน่ใจวิธีการตอบสนองต่อการพัฒนากะทันหันแบบนี้เขาไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่แบล็คมูน ยามได้เห็นนั้นก็ทำให้พวกเขาหยุดในสถานที่และไม่กล้าเข้าใกล้ .