In 1936, Phra Dhamma Vathi Kanachan

In 1936, Phra Dhamma Vathi Kanachan (Luang Pho Ngeun), the abbot of Wat Don Yai Hom initiated to build a church, and digging from the base of the hill, he found two square green laterite pillars both about four metres height with a unique carving at the crown of the pillars that resemble pillar doors of Sanchi Chedi of King Asoka Maharaj, a laterite statue of a crouching deer, another Dvaravati period Buddha image, and a broken stone Sema Dhamma Chakra (a Buddhist Wheel of Virtue used to signify temple boundaries).

The laterite stone pillars have a gap at the top to fit the Sema Dhama Chakra in place. The same style is found at Phra Pathom Chedi, Wat Phra Ngam, Wat Phra Padhone, and Sanam Chan Palace. Presently, the pillars are still at Wat Don Yai Hom while the laterite crouching deer and the Buddha images are on exhibition at Bangkok National Museum.

These discoveries confirm that this area was once an ancient temple and the hill must have been a large Chedi since Dvaravati period, or earlier, roughly about 1,000 years ago, marking it as a revered and significant historical site.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 1936 พระธรรม Vathi Kanachan (Ngeun หลวงโพธิ์), เจ้าอาวาสของวัดดอนหอมใหญ่เริ่มต้นในการสร้างโบสถ์ และขุดจากฐานของเขา เขาพบสองเสาศิลาแลงสี่เหลี่ยมสีเขียวทั้งสองสูงประมาณสี่เมตร มีการแกะสลักที่เป็นเอกลักษณ์ที่มงกุฎของเสาที่มีลักษณะเสาประตูของสถูปสาญจีเจดีย์ของพระอโศกมหาราช รูปปั้นศิลาแลงเป็นกวาง crouching อื่นทวารวดีรอบพระพุทธรูป และหินหักเสมาธรรมจัก (ล้อคุณธรรมของชาวพุทธใช้แสดงขอบเขตวัด) เสาหินศิลาแลงมีช่องว่างด้านบนให้พอดีกับจักระ Dhama เสมาในสถาน แบบเดียวกันที่พบที่พระปฐมเจดีย์ วัดพระงาม วัดพระ Padhone และ พระราชวังสนามจันทร์ ปัจจุบัน หลักยังคงอยู่ที่วัดดอนใหญ่หอมขณะที่กวาง crouching ศิลาแลง และพระพุทธรูปอยู่ในนิทรรศการที่พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ การค้นพบนี้ยืนยันว่า บริเวณนี้เคยใช้วัดโบราณและเขาต้องได้รับเป็นเจดีย์ขนาดใหญ่ ตั้งแต่สมัยทวารวดี หรือก่อนหน้า นี้ ประมาณ 1,000 ปีที่ผ่านมา ทำเครื่องหมายจะเป็นโบราณสถานสำคัญ และเคารพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1936, พระธรรม Vathi Kanachan (หลวงพ่อ Ngeun) เจ้าอาวาสวัดดอนยายหอมริเริ่มในการสร้างคริสตจักรและรถตักดินจากฐานของเนินเขาพบว่าทั้งสองตารางเสาศิลาแลงสีเขียวทั้งสองประมาณสี่เมตรความสูงที่ไม่ซ้ำกัน แกะสลักมงกุฎของเสาที่มีลักษณะคล้ายประตูเสาหลักของซันจิเจดีย์สมเด็จพระอโศกมหาราช, รูปปั้นศิลาแลงของกวางหมอบสมัยทวาราวดีอีกพระพุทธรูปและหินหักเสมาธรรมจักระ (กล้อพุทธคุณธรรมใช้ในความหมายว่าพระวิหาร ขอบเขต). เสาหินศิลาแลงมีช่องว่างที่ด้านบนเพื่อให้พอดีกับเสมา Dhama จักรในสถานที่ที่ รูปแบบเดียวกับที่พบในที่องค์พระปฐมเจดีย์วัดพระงามวัดพระประโท ณ และพระราชวังสนามจันทร์ ปัจจุบันเสายังคงอยู่ในวัดดอนยายหอมในขณะที่กวางหมอบศิลาแลงและพระพุทธรูปที่อยู่ในการจัดนิทรรศการที่พิพิธภัณฑ์แห่งชาติพระนคร. การค้นพบเหล่านี้ยืนยันว่าพื้นที่นี้เคยเป็นวัดโบราณและเนินเขาต้องได้รับเจดีย์ขนาดใหญ่ตั้งแต่สมัยทวารวดี ระยะเวลาหรือก่อนหน้านี้ประมาณประมาณ 1,000 ปีที่ผ่านมาการทำเครื่องหมายว่าเป็นสถานที่ทางประวัติศาสตร์ที่เคารพและมีความสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1936 , พระธรรม แวธี kanachan ( หลวงพ่องเงิน ) เจ้าอาวาสวัดดอนยายหอม ริเริ่มขึ้นเพื่อสร้างโบสถ์ และขุดจากฐานของเนินเขา , เขาพบสองเสาศิลาแลงสี่เหลี่ยมสีเขียวทั้งสองประมาณสี่เมตร ความสูงกับการแกะสลักเฉพาะในมงกุฎของเสาที่คล้ายกับเสาประตูสาญจีเจดีย์ ของพระเจ้าอโศกมหาราช เป็นศิลาแลงรูปปั้นของหมอบ กวาง อีกสมัยทวาราวดี พระพุทธรูปและหินแตกเสมาธรรมจักร ( วงล้อแห่งธรรมพุทธศาสนาวัดใช้แสดงขอบเขต )หินศิลาแลง เสามีช่องว่างที่ด้านบนให้พอดีกับเสมาธรรมจักรในสถานที่ ลักษณะเดียวกันที่พบในพระเจดีย์นครปฐม วัดพระงาม วัดพระ padhone และพระราชวังสนามจันทร์ . ปัจจุบัน เสา ยังอยู่ที่ วัดดอนยายหอม ส่วนกวางหมอบ ศิลาแลงและพระพุทธรูปอยู่ในนิทรรศการที่พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ กรุงเทพฯการค้นพบเหล่านี้ยืนยันว่า บริเวณนี้เคยเป็นวัดโบราณ และเขาต้องเป็นเจดีย์ขนาดใหญ่ตั้งแต่สมัยทวารวดี หรือก่อนหน้านี้ ประมาณ 1 , 000 ปีก่อน เครื่องหมายเป็นเคารพและเว็บไซต์สำคัญของประวัติศาสตร์