I wish I could take credit for this

I wish I could take credit for this tiny but powerful quote, but I cannot. It was posted on Instagram and whomever originated the sentence full of so much magnitude, I salute you.

Because let’s be real for a second… We all have had or continue to have a proverbial door that no matter what we do, the darn thing will not open. Over and over, we do everything we can to open that door. We pull on the handle, we shake the knob, we beat our fists against that domineering piece of wood, we pound our forehead against the frame, crying in frustration.

But have we ever given thought to that tiny whisper that is barely perceptible? The one that whispers in a small voice that is barely audible: maybe it is not our door?

I know this is a hard truth to grasp for some of us, but is well worth the time to stop and think about how this hard truth may be affecting your life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันสามารถใช้เครดิตนี้เล็ก ๆ แต่ใบเสนอราคาที่มีประสิทธิภาพ แต่ฉันไม่ต้องการ มันถูกโพสต์ Instagram และใครก็ตามกำเนิดของประโยคเต็มของขนาดมาก เลยขอคารวะต่อคุณเนื่องจากมาเป็นจริงสำหรับสอง... เราทั้งหมดมี หรือยังมีประตูสุภาษิตที่ว่า ไม่ว่าสิ่งที่เราทำ สิ่งที่สาปจะไม่เปิด มากกว่า เราทำทุกอย่างเพื่อเปิดประตูที่ เราดึงจับ เราเขย่าลูกบิด กำปั้นของเรากับชิ้นส่วนโดยไม้ที่เราเอาชนะ เราปอนด์ของเราหน้าผากกับกรอบ ร้องไห้ในความยุ่งยากแต่เราเคยให้มีความคิดที่กระซิบว่าเล็ก ๆ ที่แทบไม่สำเหนียก Whispers ในเสียงเล็ก ๆ ที่เป็นเสียงแทบ: บางทีมันไม่ได้ประตูของเราฉันรู้ว่า นี้เป็นความจริงที่ยากจะเข้าใจสำหรับบางคน แต่คุ้มเวลาที่จะหยุด และคิดเกี่ยวกับวิธีนี้ความจริงที่ยากอาจมีผลกระทบชีวิตของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันหวังว่าฉันจะใช้บัตรเครดิตสำหรับคำพูดเล็ก ๆ แต่มีประสิทธิภาพนี้ แต่ผมไม่สามารถ มันถูกโพสต์บน Instagram และใครก็ตามที่เกิดขึ้นประโยคเต็มรูปแบบของขนาดมากถวายพระพรผม. เพราะขอให้เป็นจริงเป็นครั้งที่สอง ... เราทุกคนมีหรือยังคงมีประตูที่เลื่องลือว่าไม่ว่าสิ่งที่เราทำในสิ่งที่ยี้จะ ไม่เปิด. กว่าและมากกว่าที่เราทำทุกอย่างที่เราสามารถที่จะเปิดประตูว่า เราดึงที่จับเราเขย่าลูกบิดเราเอาชนะกำปั้นของเรากับว่าชิ้นส่วนของไม้ที่ครอบงำเราปอนด์หน้าผากของเรากับกรอบร้องไห้ในแห้ว. มี แต่ที่เราเคยได้รับความคิดที่กระซิบเล็ก ๆ ที่แทบจะไม่สำเหนียก? หนึ่งที่กระซิบด้วยเสียงเล็ก ๆ ที่แทบจะไม่ได้ยิน: บางทีมันอาจจะไม่ได้เป็นประตูของเราหรือไม่ฉันรู้ว่านี่เป็นความจริงที่ยากจะเข้าใจสำหรับบางส่วนของเรา แต่เป็นอย่างดีคุ้มค่าเวลาที่จะหยุดและคิดเกี่ยวกับวิธีนี้ความจริงที่ยากอาจ จะส่งผลกระทบต่อชีวิตของคุณ