To: Rin From: DadThere was far too

To: Rin
From: Dad
There was far too little time left after you were born. I wonder how much love I was able to show after your mother passed...
Seeing you cheerful and well gave me courage.

It really would have been better if we could have gone together, but I couldn't make it work.
I thought I wanted you to forget everything and go forward...knowing you, you'll be okay.
You'll realize your loneliness, and surely remember me.

I believe that you'll grow strong and read this letter. I wish we could have made more memories. I'm sorry.
When you were little you probably didn't understand well, but now you should.

I'll say the words from that day once more.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การ: ริ้น จาก: พ่อมีเวลาน้อยเกินไปที่เหลือหลังจากที่คุณเกิด ไม่ทราบว่า เท่าใดรักได้แสดงหลังจากคุณแม่ผ่านไป เห็นคุณร่าเริง และดีให้ฉันความกล้าหาญจริง ๆ ทำได้ดีกว่าถ้าเราไม่ได้ไปด้วยกัน แต่ไม่ทำงาน ผมคิดว่า ผมอยากให้คุณลืมทุกอย่าง และไปข้างหน้า...รู้คุณ คุณจะโอเค คุณจะตระหนักถึงความเหงาของคุณ และย่อม จดจำผมเชื่อว่า คุณจะเติบโตแข็งแรง และอ่านจดหมายนี้ ฉันหวังว่าเราจะได้ทำการเพิ่มเติมความทรงจำ ขอโทษ เมื่อคุณได้น้อยคุณอาจจะไม่เข้าใจกัน แต่ตอนนี้ คุณควรผมจะบอกว่า คำว่าจากวันนั้นอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไปที่: ริ้น
จาก: พ่อ
มีเวลาน้อยเกินไปไกลที่เหลือหลังจากที่คุณเกิด ฉันสงสัยว่ารักมากก็สามารถที่จะแสดงหลังจากที่แม่ของคุณผ่าน ...
เห็นคุณร่าเริงและมีความกล้าหาญให้ฉัน.

จริงๆมันจะได้รับดีกว่าถ้าเราจะได้ไปด้วยกัน แต่ผมไม่สามารถทำให้การทำงาน.
ฉันคิดว่า ผมอยากให้คุณลืมทุกอย่างและก้าวไปข้างหน้า ... รู้ว่าคุณคุณจะโอเค.
คุณจะได้ตระหนักถึงความเหงาของคุณและก็จำผม.

ผมเชื่อว่าคุณจะเติบโตที่แข็งแกร่งและอ่านจดหมายฉบับนี้ ฉันหวังว่าเราจะได้ทำทรงจำที่มากขึ้น ฉันขอโทษ.
เมื่อคุณอายุน้อยคุณอาจจะไม่เข้าใจกัน แต่ตอนนี้คุณควร.

ฉันจะบอกคำจากวันนั้นอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

: รินจาก : พ่อมีเวลาน้อยเกินไปทิ้งหลังจากที่เธอเกิด ผมสงสัยว่า ความรักที่ฉันก็สามารถที่จะแสดงหลังจากแม่เสียไป . . . . . . .เห็นคุณร่าเริง และก็ทำให้ผมกล้ามันคงจะดีกว่านี้ ถ้าเราได้ไปด้วยกัน แต่ก็ไม่ทำให้มันทำงานได้ฉันคิดว่าฉันต้องการให้คุณลืมทุกอย่างและก้าวไปข้างหน้า . . . . . . . คุณรู้ คุณจะไม่เป็นไรคุณจะรู้ว่า ความเหงา และก็จำฉันได้ผมเชื่อว่าคุณจะเติบโตแข็งแรง และอ่านจดหมายฉบับนี้ ฉันหวังว่าเราจะสามารถทำให้ความทรงจำเพิ่มเติม ฉันขอโทษเมื่อคุณอายุน้อย คุณอาจจะยังไม่เข้าใจ แต่ตอนนี้คุณควรฉันก็จะพูดในวันนั้นอีกครั้ง