The essence of the crisis was a hug

The essence of the crisis was a huge, sudden reversal of capital flows. Economies that had
been attracting large amounts of foreign capital suddenly became subject to withdrawals of shortterm
lines of credit, an exodus of portfolio capital, and offshore flight by domestic investors.
Table 1 shows that net private capital flows into the five most affected Asian economies (South
Korea, Indonesia, Thailand, Malaysia, and the Philippines) jumped from $37.9 billion in 1994 to
$97.1 billion in 1996. The bulk of these new inflows came as loans from private creditors
(commercial banks plus non-bank creditors, such as bond-holders), which tripled in just two years
from $25.8 billion to $78.4 billion. But in the last half of 1997, these inflows suddenly reversed
themselves, with net private capital flows turning to an outflow of $11.9 billion. This turnaround
of $109 billion in one year (actually just six months), from an inflow of $97 billion to an outflow
of $12 billion, is equivalent to about 10% of the pre-crisis GDP of these five countries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สาระสำคัญของวิกฤติถูกมาก อย่างฉับพลันย้อนกลับของเงินทุนไหล เศรษฐกิจที่มีการดึงดูดเงินทุนต่างชาติจำนวนมากก็กลายเป็นต้องถอน shorttermบัญชีธนาคาร การอพยพของทุนผลงาน และเที่ยวบินต่างประเทศ โดยนักลงทุนภายในประเทศตารางที่ 1 แสดงว่า ส่วนตัวเงินทุนสุทธิเป็นห้าประเทศเอเชีย (ใต้รับผลกระทบเกาหลี อินโดนีเซีย ไทย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ และ) เพิ่มขึ้นจาก $37.9 พันล้านในปี 1994 เพื่อ97.1 พันล้านเหรียญในปี 1996 จำนวนมากของกระแสเข้าใหม่เหล่านี้มาเป็นเงินกู้ยืมจากเจ้าหนี้ส่วนตัว(พาณิชย์ธนาคารเจ้าหนี้-ธนาคาร เช่นผู้ถือตราสารหนี้พลัส), ซึ่งสามเท่าในเวลาเพียงสองปีจาก 25.8 พันล้านเหรียญเพื่อ 78.4 พันล้านเหรียญ แต่ในครึ่งหลังของปี 1997 กระแสเข้าเหล่านี้ก็กลับตัวเอง ด้วยส่วนตัวทุนสุทธิเปลี่ยนไปเป็นกระแสของ $11.9 พันล้าน ระยะนี้ของ $109 พันล้านในหนึ่งปี (จริง ๆ 6 เดือน), จากการไหลเข้าของ 97 พันล้านเหรียญเพื่อเป็นกระแสของ $12 พันล้าน จะเท่ากับประมาณ 10% ของ GDP ก่อนเกิดภาวะวิกฤติของประเทศเหล่านี้ห้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สาระสำคัญของวิกฤตเป็นอย่างมากการพลิกกลับอย่างฉับพลันของเงินทุนเคลื่อนย้าย เศรษฐกิจที่ได้รับการดึงดูดจำนวนมากของเงินทุนต่างประเทศก็กลายเป็นเรื่องที่ถอนของระยะสั้นเส้นของเครดิต, การอพยพของทุนผลงานและเที่ยวบินในต่างประเทศโดยนักลงทุนในประเทศ. ตารางที่ 1 แสดงให้เห็นว่าเงินทุนภาคเอกชนสุทธิไหลลงสู่ห้าได้รับผลกระทบมากที่สุดในประเทศในเอเชีย ( ทางใต้ของประเทศเกาหลีอินโดนีเซีย, ไทย, มาเลเซียและฟิลิปปินส์) เพิ่มขึ้นจาก $ 37900000000 ในปี 1994 เพื่อ97100000000 $ ในปี 1996 เป็นกลุ่มของเงินทุนไหลเข้าใหม่เหล่านี้มาเป็นเงินกู้ยืมจากเจ้าหนี้ภาคเอกชน(ธนาคารพาณิชย์บวกเจ้าหนี้ที่ไม่ใช่ธนาคารเช่น bond- ผู้ถือ) ซึ่งสามเท่าในเวลาเพียงสองปีจาก25800000000 $ ไป $ 78400000000 แต่ในครึ่งหลังของปี 1997 เงินทุนไหลเข้าเหล่านี้อย่างกระทันหันกลับตัวเองมีเงินทุนภาคเอกชนสุทธิกระแสเปลี่ยนไปการไหลออกของ11900000000 $ ตอบสนองนี้ของ $ 109,000,000,000 ในหนึ่งปี (ที่จริงแค่หกเดือน) จากการไหลเข้าของ 97000000000 $ ในการเป็นนักการไหลออกของ 12000000000 $, เทียบเท่ากับประมาณ 10% ของจีดีพีก่อนวิกฤตเหล่านี้ห้าประเทศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาระสําคัญของวิกฤตเป็นขนาดใหญ่ พลิกผันกะทันหันของเงินทุน . เศรษฐกิจที่
จรุงจำนวนมากของเงินทุนต่างประเทศก็ต้องถอนุ
สายของเครดิต , อพยพของทุนผลงานและเที่ยวบินต่างประเทศ โดยนักลงทุนภายในประเทศ
ตารางที่ 1 แสดงที่ทุนเอกชนสุทธิไหลเข้าห้าเศรษฐกิจเอเชียได้รับผลกระทบมากที่สุด ( ใต้
เกาหลี , อินโดนีเซียไทย มาเลเซีย และฟิลิปปินส์ ) เพิ่มขึ้นจาก $ 37.9 พันล้านในปี 1994 เพื่อ
$ 97.1 พันล้านในปี 1996 ของเข้าใหม่มาเป็นเงินกู้จากเจ้าหนี้เอกชน
( ธนาคารพาณิชย์และธนาคารเจ้าหนี้ ไม่เช่นผู้ถือพันธบัตร ) ซึ่งเพิ่มขึ้นสามเท่า ในเวลาเพียงสองปี
จาก $ 25.8 พันล้านเพื่อ $ 78.4 พันล้าน แต่ในครึ่งหลังของปี 1997 , กระแสเหล่านี้ก็กลับ
ตัวเองสำหรับเงินทุนเคลื่อนย้ายสุทธิภาคเอกชนกับการสูญเสีย $ 11.9 ล้านบาท นี้ /
$ 109 , 000 ล้านในหนึ่งปี ( จริงๆ แล้วแค่ 6 เดือน จากการไหลเข้าของ $ 97 พันล้านเพื่อการรั่วไหล
$ 12 ล้าน ก็เท่ากับประมาณ 10 % ของ GDP ของเหล่านี้ก่อนวิกฤต
5 ประเทศ