COB PORTION OF GROUND EAR CORN AS S

COB PORTION OF GROUND EAR CORN AS SOLE ROUGHAGE FOR FATTENING CATTLE
H. B. GEURIN, J. C. THOMPSON, H. L. WILCKE AND R. M. BETHKE Ralston Purina Company Research Department i
ASERIES of cattle feeding tests have evolved a new concept foi _L J. effective utilization of the roughage of cobs in ground ear corn conducive to maximum gains and finish. A review of the literature shows that corn cobs as a part of a balanced ration supply valuable nutrients to ruminants. For instance, cattle cannot subsist on cobs alone (Burroughs et al., 1945; Snapp, 1952); however, cobs can serve as a valuable source of energy for cattle when they are properly supplemented by other nutrients (Beeson and Perry, 1952; Burroughs et al., 1945; Burroughs et al., 1946). In a literature summary covering 158,414 steer feeding days the results of practical feedlot tests were divided as to whether the cob portion of ear corn contributes to over-all cattle feeding profits. In some cases the cob fraction has apparently added sufficient nutrients to the corn and remainder of the ration to result in greater profit (Gerlaugh and Rogers, 1935, 1948; Good and Horlacker, 1921; Gramlich, 1919; Skinner and King, 1938; Vaughan, 1927); whereas, in other cases less profit has resulted (Allison, 1917; Culbertson et al., 1941; Gerlaugh, 1928; Jacob et al., 1940; Peters, 1933; Vaughan, 1927). In general, the cob fraction causes lower gains, less finish and a lower dressing percent. (Baker and Arthaud, 1949; Burroughs et al., 1945; Gerlaugh and Kunkle, 1950; Snapp, 1952; Thalman, 1944). In some cases, however, steers get started on feed easier and stay on feed better when the cob fraction is included (Gerlaugh and Rogers, 1935; Peters, 1933; Snapp, 1952; Vaughan, 1927). We have summarized in table 1 long-time feeding results with 275 steers, which show that steers fed on ground ear corn made lower daily gains and carried less finish than steers receiving shelled corn. In studying these results it has seemed that part of the lower gain results from the much higher roughage intake in the ground ear corn group (following the thinking of Gerlaugh and Gay, 1937). From table 1 we have calculated that the cobs in ground ear corn (averaging 20
1 St. Louis, Missouri.
797
798 GEURIN, THOMPSON, WILCKE AND BETI-IKE
percent cobs) supply 161.6 lb. of roughage per 100 lb. of gain. This plus 163 lb. of hay, equals a total of 324.6 lb. of roughage per 100 lb. of gain, vs. 184 lb. in the shelled corn group. This is an increase of 76 percent in roughage. The question that arises is whether the cob portion of ground ear corn can replace hay as the minimum amount of roughage to keep steers on full feed, and in this way hold the total roughage intake low for maximum finish. The purpose of these experiments was to explore the use of corn
TABLE 1. SHELLED CORN VS. GROUND EAR CORN FOR FATTENING STEERS 1
Comparisons Shelled corn Ground ear corn

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนซังของพื้นหูข้าวโพด เป็นอาหารหยาบเพียงอย่างเดียวสำหรับสุกรขุนวัว H. B. GEURIN, J. C. ทอมป์สัน H. L. WILCKE และ R. M. BETHKE รัลสตันสตรี Purina บริษัทวิจัยแผนกผม ASERIES of cattle feeding tests have evolved a new concept foi _L J. effective utilization of the roughage of cobs in ground ear corn conducive to maximum gains and finish. A review of the literature shows that corn cobs as a part of a balanced ration supply valuable nutrients to ruminants. For instance, cattle cannot subsist on cobs alone (Burroughs et al., 1945; Snapp, 1952); however, cobs can serve as a valuable source of energy for cattle when they are properly supplemented by other nutrients (Beeson and Perry, 1952; Burroughs et al., 1945; Burroughs et al., 1946). In a literature summary covering 158,414 steer feeding days the results of practical feedlot tests were divided as to whether the cob portion of ear corn contributes to over-all cattle feeding profits. In some cases the cob fraction has apparently added sufficient nutrients to the corn and remainder of the ration to result in greater profit (Gerlaugh and Rogers, 1935, 1948; Good and Horlacker, 1921; Gramlich, 1919; Skinner and King, 1938; Vaughan, 1927); whereas, in other cases less profit has resulted (Allison, 1917; Culbertson et al., 1941; Gerlaugh, 1928; Jacob et al., 1940; Peters, 1933; Vaughan, 1927). In general, the cob fraction causes lower gains, less finish and a lower dressing percent. (Baker and Arthaud, 1949; Burroughs et al., 1945; Gerlaugh and Kunkle, 1950; Snapp, 1952; Thalman, 1944). In some cases, however, steers get started on feed easier and stay on feed better when the cob fraction is included (Gerlaugh and Rogers, 1935; Peters, 1933; Snapp, 1952; Vaughan, 1927). We have summarized in table 1 long-time feeding results with 275 steers, which show that steers fed on ground ear corn made lower daily gains and carried less finish than steers receiving shelled corn. In studying these results it has seemed that part of the lower gain results from the much higher roughage intake in the ground ear corn group (following the thinking of Gerlaugh and Gay, 1937). From table 1 we have calculated that the cobs in ground ear corn (averaging 20 1 St. Louis, Missouri. 797 798 GEURIN, THOMPSON, WILCKE AND BETI-IKE percent cobs) supply 161.6 lb. of roughage per 100 lb. of gain. This plus 163 lb. of hay, equals a total of 324.6 lb. of roughage per 100 lb. of gain, vs. 184 lb. in the shelled corn group. This is an increase of 76 percent in roughage. The question that arises is whether the cob portion of ground ear corn can replace hay as the minimum amount of roughage to keep steers on full feed, and in this way hold the total roughage intake low for maximum finish. The purpose of these experiments was to explore the use of corn TABLE 1. SHELLED CORN VS. GROUND EAR CORN FOR FATTENING STEERS 1 Comparisons Shelled corn Ground ear corn

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซังข้าวโพดส่วนที่ GROUND EAR AS แต่เพียงผู้เดียวอาหารหยาบขุนโค
HB GEURIN เจซี ธ อมป์สัน HL Wilcke และ RM Bethke Ralston Purina บริษัท ฝ่ายวิจัยฉัน
ASERIES วัวให้อาหารการทดสอบมีการพัฒนาแนวคิดใหม่ฉะนี้ _L เจการใช้งานที่มีประสิทธิภาพของอาหารหยาบของซัง ในพื้นดินข้าวโพดเอื้อต่อกำไรสูงสุดและเสร็จสิ้น การทบทวนวรรณกรรมที่แสดงให้เห็นว่าซังข้าวโพดเป็นส่วนหนึ่งของการจัดหาอาหารที่สมดุลสารอาหารที่มีคุณค่าให้กับสัตว์เคี้ยวเอื้อง ยกตัวอย่างเช่นวัวไม่สามารถดำรงชีวิตในซังคนเดียว (โรห์ et al, 1945;. Snapp, 1952); แต่ซังสามารถทำหน้าที่เป็นแหล่งที่มีคุณค่าของพลังงานสำหรับวัวเมื่อพวกเขากำลังเสริมอย่างถูกต้องโดยสารอาหารอื่น ๆ (Beeson และเพอร์รี่ 1952. โรห์ et al, 1945;. โรห์, et al, 1946) ในบทสรุปวรรณกรรมครอบคลุม 158,414 วันที่ยืดให้อาหารผลของการทดสอบขุนปฏิบัติถูกแบ่งออกเป็นไปได้ว่าส่วนซังข้าวโพดหูก่อให้มากกว่าทุกวัวให้อาหารผลกำไร ในบางกรณีส่วนซังได้เพิ่มเห็นได้ชัดว่าสารอาหารที่เพียงพอที่จะข้าวโพดและส่วนที่เหลือของอาหารที่จะส่งผลให้มีกำไรมากขึ้น (Gerlaugh และโรเจอร์ส 1935 1948; ที่ดีและ Horlacker 1921; Gramlich 1919; สกินเนอร์และพระมหากษัตริย์ 1938; วอห์น , 1927); ขณะที่ในกรณีอื่น ๆ กำไรน้อยมีผล (แอลลิสัน 1917; Culbertson et al, 1941;. Gerlaugh 1928. จาค็อบ et al, 1940; ปีเตอร์ส 1933; วอน, 1927) โดยทั่วไปส่วนซังเป็นสาเหตุที่ทำให้กำไรลดลงผิวน้อยลงและต่ำกว่าร้อยละแต่งตัว (เบเกอร์และ Arthaud 1949. โรห์ et al, 1945; Gerlaugh และ Kunkle 1950; Snapp 1952; Thalman, 1944) ในบางกรณี แต่นำพาเริ่มต้นในการดึงข้อมูลได้ง่ายขึ้นและอยู่ในฟีดที่ดีขึ้นเมื่อส่วนซังจะรวม (Gerlaugh และโรเจอร์ส 1935; ปีเตอร์ส 1933; Snapp 1952; วอน, 1927) เราได้สรุปไว้ในตารางผลการให้อาหารเป็นเวลานาน 1 กับ 275 นำพาซึ่งแสดงให้เห็นว่าโคกินข้าวโพดหูพื้นดินทำกำไรทุกวันลดลงและดำเนินการเสร็จสิ้นน้อยกว่าโคที่ได้รับข้าวโพดตะพาบ ในการศึกษาผลเหล่านี้จะได้ดูเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของผลกำไรที่ลดลงจากการบริโภคอาหารหยาบที่สูงขึ้นมากในกลุ่มข้าวโพดหูพื้นดินที่ (ตามความคิดของ Gerlaugh และเกย์, 1937) จากตารางที่ 1 เราได้คำนวณว่าซังข้าวโพดหูพื้นดิน (เฉลี่ย 20
1 เซนต์หลุยส์.
797
798 GEURIN ธ อมป์สันและ Wilcke BETI-IKE
ซังเปอร์เซ็นต์) จัดหา 161.6 ปอนด์ของอาหารหยาบต่อ 100 ปอนด์ของกำไร นี้บวก 163 ปอนด์ของหญ้าแห้งเท่ากับรวม 324.6 ปอนด์ของอาหารหยาบต่อ 100 ปอนด์ของกำไรเทียบกับ 184 ปอนด์ในกลุ่มข้าวโพดตะพาบ นี่คือการเพิ่มขึ้นร้อยละ 76 ในอาหารหยาบ คำถามที่เกิดขึ้นคือว่าส่วนซังข้าวโพดหูพื้นดินสามารถแทนที่ฟางเป็นจำนวนเงินขั้นต่ำของอาหารหยาบเพื่อให้นำพาในฟีดเต็มรูปแบบและในลักษณะนี้ถือการบริโภคอาหารหยาบต่ำรวมเสร็จสูงสุด วัตถุประสงค์ของการทดลองเหล่านี้คือการสำรวจการใช้ข้าวโพด
ตารางที่ 1. ปอกเปลือกข้าวโพด VS. GROUND CORN หูขุนนำพา 1
เปรียบเทียบเปลือกข้าวโพดหูพื้น