Postmodern theories have exerted a

Postmodern theories have exerted a powerful influence on feminist thought in the latter half of the twentieth century. Building on the work of thinkers such as Foucault and Derrida, postmodern feminists advocate an approach to gender issues that emphasizes the constitutive role of discourse in defining gender, sexuality, and the realm of the feminine. Eschewing attempts to develop totalizing theories of social reality or the essential nature of ‘woman,’ postmodern feminists have focused on how discursive regimes construct and maintain male dominance and hierarchical definitions of sexuality. They argue for a redefinition of the subject as constituted by discourses. Postmodern concepts have generated both strong support and vehement criticism in the feminist community. Its defenders argue that modernist thought presupposes the essential inferiority of woman, while postmodernism allows feminists to understand gender and sexuality in nonessential, discursive terms. Its critics argue that it obviates the possibility of feminist politics and an agentic feminine subject.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีหลังสมัยใหม่ได้นั่นเองอิทธิพลคิด feminist ในครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบมีประสิทธิภาพ สร้างงานของ Foucault และ Derrida thinkers, feminists หลังสมัยใหม่สนับสนุนวิธีการเรื่องที่เน้นบทบาทของวาทกรรมในการกำหนดเพศ เพศ และขอบเขตของผู้หญิงขึ้น Eschewing พยายามพัฒนาทฤษฎี totalizing ของสังคมจริงหรือลักษณะสำคัญของ 'ผู้หญิง' feminists หลังสมัยใหม่ได้เน้นการสร้างระบอบวิธี discursive และรักษาชายครอบงำและกำหนดลำดับชั้นของเพศ พวกเขาโต้เถียงสำหรับ redefinition ของเรื่องเป็นทะลัก โดยประการ แนวคิดหลังสมัยใหม่ได้สร้างแรงสนับสนุนและวิจารณ์ vehement ในชุมชน feminist กองหลังของโต้เถียงว่า วิธีคิด presupposes ต่ำที่จำเป็นของผู้หญิง ในขณะ postmodernism feminists เข้าใจเพศและเพศวิถีใน discursive ไม่จำเป็นที่ช่วยให้ นักวิจารณ์การโต้เถียงที่ obviates ของเมือง feminist และเรื่องผู้หญิงเป็น agentic

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีหลังสมัยใหม่ได้กระทำผลต่อประสิทธิภาพในความคิดของนักสตรีนิยมในครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบ อาคารในการทำงานของนักคิดเช่น Foucault และแดริด้าสตรีหลังสมัยใหม่สนับสนุนวิธีการที่จะปัญหาทางเพศที่เน้นบทบาทเป็นส่วนประกอบของวาทกรรมในการกำหนดเพศเพศและดินแดนของผู้หญิงที่ ละทิ้งความพยายามที่จะพัฒนาทฤษฎี totalizing ของความเป็นจริงทางสังคมหรือลักษณะที่สำคัญของ 'หญิง' สตรีหลังสมัยใหม่ได้มุ่งเน้นเกี่ยวกับวิธีการสร้างระบอบประเด็นและรักษาอำนาจชายและคำจำกัดความลำดับชั้นของเพศ พวกเขาให้เหตุผลสำหรับนิยามใหม่ของเรื่องที่เป็น constituted โดยวาทกรรม แนวคิดหลังสมัยใหม่ได้สร้างทั้งการสนับสนุนที่แข็งแกร่งและดุดันวิจารณ์ในชุมชนเรียกร้องสิทธิสตรี กองหลังของมันยืนยันว่าความคิดสมัยใหม่เหด้อยกว่าที่สำคัญของผู้หญิงในขณะที่ลัทธิหลังสมัยใหม่ช่วยให้สตรีที่จะเข้าใจเพศและเพศที่ไม่จำเป็นในเงื่อนไขประเด็น วิจารณ์ยืนยันว่า obviates เป็นไปได้ของสตรีและการเมืองเป็นเรื่องของผู้หญิง agentic

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีหลังสมัยใหม่นั่นเองมีอิทธิพลในความคิดสตรีนิยมในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบ อาคารงานของนักคิดหลังสมัยใหม่เช่น " / และเดอริอนุรักษ์สนับสนุนแนวทางเพศ ประเด็นที่เน้นพฤติกรรมบทบาทของวาทกรรมในการกำหนดเพศ เพศวิถี และดินแดนของผู้หญิงละทิ้งความพยายามที่จะพัฒนา totalizing ทฤษฎีแห่งความเป็นจริงของสังคมหรือธรรมชาติที่สำคัญของ ' ผู้หญิง ' หลังสมัยใหม่อนุรักษ์ได้มุ่งเน้นในเรื่องการเลือกสร้างและรักษาระบอบการปกครองแบบเพศชายและความหมายของเพศ พวกเขาโต้เถียงกับการนิยามความหมายใหม่ของเรื่องเป็น constituted โดยวาทกรรม .แนวคิดหลังสมัยใหม่ได้สร้างทั้งแรงสนับสนุนและการวิจารณ์รุนแรงในชุมชนนักสิทธิสตรี ของป้อมปราการโต้เถียงว่า คนสมัยใหม่คิด presupposes ความปมด้อยสำคัญของผู้หญิง ในขณะที่แนวคิดหลังสมัยใหม่ช่วยให้การอนุรักษ์เข้าใจเพศภาวะและเพศวิถีในไม่จำเป็นวาทกรรม , เงื่อนไขของนักวิจารณ์โต้แย้งว่าลดการเกิดปฏิกริยาของความเป็นไปได้ของการเมืองเฟมินิสต์เรื่องผู้หญิง agentic .