Carbon-14Carbon-14, 14C, or radioca

Carbon-14
Carbon-14, 14C, or radiocarbon, is a radioactive isotope of carbon with a nucleus containing 6 protons and 8 neutrons. Its presence in organic materials is the basis of theradiocarbon dating method pioneered by Willard Libby and colleagues (1949) to date archaeological, geological and hydrogeological samples. Carbon-14 was discovered on 27 February 1940, by Martin Kamen and Sam Ruben at the University of California Radiation Laboratory in Berkeley. Its existence had been suggested by Franz Kurie in 1934.[2]
There are three naturally occurring isotopes of carbon on Earth: 99% of the carbon is carbon-12, 1% is carbon-13, and carbon-14 occurs in trace amounts, i.e., making up about 1 or 1.5 atoms per 1012 atoms of the carbon in the atmosphere. The half-life of carbon-14 is 5,730±40 years.[3] Carbon-14 decays into nitrogen-14 through beta decay.[4] A gram of carbon containing 1 atom of carbon-14 per 1012 atoms will emit 0.192[citation needed] beta rays per second. The primary natural source of carbon-14 on Earth is cosmic ray action on nitrogen in the atmosphere, and it is therefore a cosmogenic nuclide. However, open-air nuclear testing between 1955–1980 contributed to this pool.
The different isotopes of carbon do not differ appreciably in their chemical properties. This is used in chemical and biological research, in a technique called carbon labeling: carbon-14 atoms can be used to replace nonradioactive carbon, in order to trace chemical and biochemical reactions involving carbon atoms from any given organic compound.
Radioactive decay and detection[edit]
Carbon-14 goes through radioactive beta decay:

By emitting an electron and an electron antineutrino, one of the neutrons in the carbon-14 atom decays to a proton and the carbon-14 (half-life of 5730 years) decays into the stable (non-radioactive) isotope nitrogen-14.
The emitted beta particles have a maximum energy of 156 keV, while their average[clarification needed] energy is 49 keV. These are relatively low energies; the maximum distance traveled is estimated to be 22 cm in air and 0.27 mm in body tissue. The fraction of the radiation transmitted through the dead skin layer is estimated to be 0.11. Small amounts of carbon-14 are not easily detected by typical Geiger–Müller (G-M) detectors; it is estimated that G-M detectors will not normally detect contamination of less than about 100 000 disintegration per minute (0.05 µCi). Liquid scintillation counting is the preferred method.[5] The G-M counting efficiency is estimated to be 3%. The half-distance layer in water is 0.05 mm.[6]
Radiocarbon dating[edit]
Main article: Radiocarbon dating
Radiocarbon dating is a radiometric dating method that uses (14C) to determine the age of carbonaceous materials up to about 60,000 years old. The technique was developed by Willard Libby and his colleagues in 1949[7]during his tenure as a professor at the University of Chicago. Libby estimated that the radioactivity of exchangeable carbon-14 would be about 14 disintegrations per minute (dpm) per gram of pure carbon, and this is still used as the activity of the modern radiocarbon standard.[8][9] In 1960, Libby was awarded the Nobel Prize in chemistry for this work.
One of the frequent uses of the technique is to date organic remains from archaeological sites. Plants fix atmospheric carbon during photosynthesis, so the level of 14C in plants and animals when they die approximately equals the level of 14C in the atmosphere at that time. However, it decreases thereafter from radioactive decay, allowing the date of death or fixation to be estimated. The initial 14C level for the calculation can either be estimated, or else directly compared with known year-by-year data from tree-ring data (dendrochronology) up to 10,000 years ago (using overlapping data from live and dead trees in a given area), or else from cave deposits (speleothems), back to about 45,000 years before the present. A calculation or (more accurately) a direct comparison of carbon-14 levels in a sample, with tree ring or cave-deposit carbon-14 levels of a known age, then gives the wood or animal sample age-since-formation.
Origin[edit]
Natural production in the atmosphere[edit]
Carbon-14 is produced in the upper layers of the troposphere and the stratosphere by thermal neutrons absorbed by nitrogen atoms. When cosmic rays enter the atmosphere, they undergo various transformations, including the production of neutrons. The resulting neutrons (1n) participate in the following reaction:
n + 14N → 14C + p
The highest rate of carbon-14 production takes place at altitudes of 9 to 15 km (30,000 to 49,000 ft) and at high geomagnetic latitudes.
The rate of 14C production can be modelled[10] and is between 16 400 to 18 800 atoms 14C per m2, which agrees with the global carbon budget that can be used to backtrack,[11]but attempts to directly measure the production rate in situ were not very successful. Production rates vary because of changes to the cosmic ray flux caused by the heliospheric modulation (solar wind and solar magnetic field), and due to variations in the Earth's magnetic field. The latter can create significant variations in 14C production rates, although the changes of the carbon cycle can make these effects difficult to tease out.[11][12] Occasional spikes may occur; for example, there is evidence for an unusually strong increase of the production rate in AD 774–775.,[13] caused by an extreme solar energetic particle event, strongest for the last ten millennia.[14][15]
Other carbon-14 sources[edit]
Carbon-14 can also be produced by other neutron reactions, including in particular 13C(n,gamma)14C and 17O(n,alpha)14C with thermal neutrons, and 15N(n,d)14C and16O(n,3He)14C with fast neutrons.[16] The most notable routes for 14C production by thermal neutron irradiation of targets (e.g., in a nuclear reactor) are summarized in the table.
Carbon-14 may also be radiogenic (cluster decay of 223Ra, 224Ra, 226Ra). However, this origin is extremely rare.
14C production routes[17]

Formation during nuclear tests[edit]
The above-ground nuclear tests that occurred in several countries between 1955 and 1980 (see nuclear test list) dramatically increased the amount of carbon-14 in the atmosphere and subsequently in the biosphere; after the tests ended, the atmospheric concentration of the isotope began to decrease.
One side-effect of the change in atmospheric carbon-14 is that this has enabled some options (e.g. bomb-pulse dating[21]) for determining the birth year of an individual, in particular, the amount of carbon-14 in tooth enamel,[22][23] or the carbon-14 concentration in the lens of the eye.[24]
Occurrence[edit]
Dispersion in the environment[edit]
After production in the upper atmosphere, the carbon-14 atoms react rapidly to form mostly (about 93%) 14CO (carbon monoxide), which subsequently oxidizes at a slower rate to form 14CO2, radioactive carbon dioxide. The gas mixes rapidly and becomes evenly distributed throughout the atmosphere (the mixing timescale in the order of weeks). Carbon dioxide also dissolves in water and thus permeates the oceans, but at a slower rate.[12] The atmospheric half-life for removal of 14CO2 has been estimated to be roughly 12 to 16 years in the northern hemisphere. The transfer between the ocean shallow layer and the large reservoir of bicarbonates in the ocean depths occurs at a limited rate.[17] In 2009 the activity of 14C was 238 Bq per kg carbon of fresh terrestrial biomatter, close to the values before atmospheric nuclear testing (226 Bq/kg C; 1950).[25]
Total inventory[edit]
The inventory of carbon-14 in Earth's biosphere is about 300 megacuries (11 EBq), of which most is in the oceans.[26] The following inventory of carbon-14 has been given:[27]
Global inventory: ~8500 PBq (about 50 t)
Atmosphere: 140 PBq (840 kg)
Terrestrial materials: the balance
From nuclear testing (till 1990): 220 PBq (1.3 t)
In fossil fuels[edit]
Many man-made chemicals are derived from fossil fuels (such as petroleum or coal) in which 14C is greatly depleted. 14CO2--or rather, its relative absence—is therefore used to determine the relative contribution (or mixing ratio) of fossil fuel oxidation to the total carbon dioxide in a given region of the Earth's atmosphere.[28]
Dating a specific sample of fossilized carbonaceous material is more complicated. Such deposits often contain trace amounts of carbon-14. These amounts can vary significantly between samples, ranging up to 1% of the ratio found in living organisms, a concentration comparable to an apparent age of 40,000.[29] This may indicate possible contamination by small amounts of bacteria, underground sources of radiation causing the 14N(n,p)14C reaction, direct uranium decay (although reported measured ratios of 14C/U in uranium-bearing ores[30] would imply roughly 1 uranium atom for every two carbon atoms in order to cause the 14C/12C ratio, measured to be on the order of 10−15), or other unknown secondary sources of carbon-14 production. The presence of carbon-14 in the isotopic signature of a sample of carbonaceous material possibly indicates its contamination by biogenic sources or the decay of radioactive material in surrounding geologic strata. In connection with building the Borexino solar neutrino observatory, petroleum feedstock (for synthesizing the primary scintillant) was obtained with low 14C content. In the Borexino Counting Test Facility, a 14C/12C ratio of 1.94×10−18 was determined;[31] probable reactions responsible for varied levels of 14C in different petroleum reservoirs, and the lower 14C levels in methane, have been discussed by Bonvicini et al.[32]
In the human body[edit]
Since essentially all sources of human food are derived from plants, the carbon that comprises our bodies contains carbon-14 at the same concentration as the atmosphere. The rates of disintegration of potassium-40 and carbon-14 in the normal adult body are comparable (a few thousand

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คาร์บอน-14คาร์บอน-14, 14C หรือ radiocarbon เป็นไอโซโทปกัมมันตรังสีของคาร์บอนกับนิวเคลียสที่ประกอบด้วยโปรตอน 6 และ 8 neutrons สถานะของวัสดุอินทรีย์เป็นพื้นฐานของ theradiocarbon เดทวิธีเป็นผู้บุกเบิก โดย Willard รับและเพื่อนร่วมงาน (1949) ตัวอย่างทางโบราณคดี ธรณีวิทยา และ hydrogeological วัน คาร์บอน-14 ถูกค้นพบบน 27 1940 กุมภาพันธ์ มาสค์มาร์ตินและ Sam Ruben ที่ปฏิบัติรังสีมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียเบิร์กลีย์ แนะการดำรงอยู่ของ โดย Franz Kurie ใน 1934 [2]มี 3 ไอโซโทปที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติของคาร์บอนในดิน: 99% ของคาร์บอนคือคาร์บอน-12, 1% เป็นคาร์บอน-13 และคาร์บอน-14 เกิดขึ้นในจำนวนการติดตาม เช่น ทำประมาณ 1 หรือ 1.5 อะตอมต่อ 1012 อะตอมของคาร์บอนในบรรยากาศ Half-life ของคาร์บอน-14 เป็น 5, 730±40 ปีนี้ [3] decays คาร์บอน-14 เป็นไนโตรเจน-14 ผ่านการสลายให้อนุภาคบีตา [4] เป็นกรัมของคาร์บอนที่ประกอบด้วยอะตอมของคาร์บอน-14 ต่อ 1012 อะตอม 1 จะปล่อยรังสีเบต้า [ต้องการอ้างอิง] 0.192 ต่อวินาที ต้นธรรมชาติของคาร์บอน-14 ในโลกเป็นการกระทำของรังสีคอสมิกในไนโตรเจนในบรรยากาศ และจึงเป็นนิวไคลด์ cosmogenic อย่างไรก็ตาม เปิดโล่งนิวเคลียร์ระหว่างปี 1955-1980 ส่วนสระนี้ไอโซโทปต่าง ๆ ของคาร์บอนไม่แตกต่าง appreciably ในคุณสมบัติของสารเคมี ใช้สารเคมี และชีวภาพงานวิจัย ในเทคนิคที่เรียกว่าการติดฉลากคาร์บอน: อะตอมคาร์บอน-14 สามารถใช้แทนคาร์บอน nonradioactive ในการติดตามสารเคมี และชีวเคมีปฏิกิริยาเกี่ยวข้องกับอะตอมคาร์บอนจากสารประกอบอินทรีย์ใด ๆ กำหนดได้การสลายตัวของสารกัมมันตรังสีให้อนุภาคและตรวจพบ [แก้ไข]คาร์บอน-14 ไปผ่านการสลายให้อนุภาคบีตากัมมันตรังสี: โดยเปล่งเป็นอิเล็กตรอนและอิเล็กตรอน antineutrino การ neutrons ใน decays อะตอมของคาร์บอน-14 เป็นโปรตอนและคาร์บอน-14 (half-life 5730 ปี) อย่างใดอย่างหนึ่ง decays เป็นไอโซโทปเสถียร (ไม่ใช่กัมมันตรังสี) ไนโตรเจน-14อนุภาคบีตา emitted มีพลังงานสูงสุดของ 156 keV ในขณะที่ค่าเฉลี่ยของพวกเขา [ชี้แจงที่จำเป็น] พลังงานเป็น 49 keV เหล่านี้เป็นพลังงานค่อนข้างต่ำ ระยะห่างสูงสุดเดินทางคือประมาณ 22 เซนติเมตร ในอากาศ และ 0.27 มม.ในเนื้อเยื่อของร่างกาย เศษส่วนของรังสีที่ส่งผ่านชั้นผิวหนังที่ตายแล้วคือประมาณ 0.11 เงินคาร์บอน-14 จะไม่ได้พบ โดยทั่วไปจับ Geiger – Müller (G-M) มีประเมินว่า จับ G-M จะไม่ปกติตรวจพบปนเปื้อนของบูรณภาพก็ประมาณ 100 000 ต่อนาที (0.05 µCi) ของเหลว scintillation นับเป็นวิธีที่ต้องการ [5] G M นับประสิทธิภาพคือประมาณ 3% ชั้นครึ่งห่างน้ำเป็น 0.05 mm. [6]กัมมันตรังสี [แก้ไข]บทความหลัก: กัมมันตรังสีกัมมันตรังสีเป็นวิธีหาคู่การนับที่ใช้ (14C) จะกำหนดอายุของวัสดุ carbonaceous ถึง 60000 ปี เทคนิคได้รับการพัฒนา โดย Willard รับและเพื่อนร่วมงานของเขาใน 1949 [7] ระหว่างอายุงานของเขาเป็นศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยชิคาโก รับประมาณว่า radioactivity ของกำนัลคาร์บอน-14 จะเป็น disintegrations ประมาณ 14 ต่อนาที (dpm) ต่อกรัมของคาร์บอนบริสุทธิ์ และยังใช้เป็นการ radiocarbon ทันสมัยมาตรฐาน [8] [9] ใน 1960 รับได้รับรางวัลโนเบลในสาขาเคมีสำหรับงานนี้ใช้บ่อยเทคนิคอย่างใดอย่างหนึ่งจะยังคงอินทรีย์จากเว็บไซต์โบราณคดีวัน พืชแก้ไขบรรยากาศคาร์บอนในระหว่างการสังเคราะห์ด้วยแสง เพื่อให้ระดับของ 14C ในพืชและสัตว์เมื่อพวกเขาตายประมาณเท่ากับระดับของ 14C ในบรรยากาศที่ อย่างไรก็ตาม จะลดลงหลังจากตัวของสารกัมมันตรังสีผุ ช่วยให้วันตายหรือเบีจะประมาณ ระดับ 14C เริ่มต้นสำหรับการคำนวณสามารถอาจจะประเมิน หรือ อื่น ๆ โดยตรงเปรียบเทียบกับชื่อดังโดยปีข้อมูลจากข้อมูลแผนภูมิวงแหวน (dendrochronology) ขึ้น ไป 10000 ปีที่ผ่านมา (โดยใช้ข้อมูลที่ทับซ้อนกันจากสด และต้นไม้ตายในพื้นที่ที่กำหนด), or else จากถ้ำเงินฝาก (speleothems), กลับไปประมาณ 45000 ปีก่อนปัจจุบัน การคำนวณหรือ (แม่นยำ) การเปรียบเทียบโดยตรงระดับคาร์บอน-14 ตัวอย่าง กับแหวนต้นไม้หรือถ้ำนิรภัยระดับคาร์บอน-14 อายุรู้จัก ให้ตัวอย่างไม้ หรือสัตว์อายุตั้งแต่ก่อ[แก้ไข] ต้นกำเนิดผลิตจากธรรมชาติในบรรยากาศ [แก้ไข]ผลิตคาร์บอน-14 ในชั้นบนของโทรโพสเฟียร์และสตราโทสเฟียร์ที่ ด้วย thermal neutrons เข้ากับอะตอมของไนโตรเจน เมื่อรังสีคอสมิกป้อนบรรยากาศ ที่รับแปลงต่าง ๆ รวมถึงการผลิต neutrons Neutrons ผลลัพธ์ (1n) เข้าร่วมในปฏิกิริยาต่อไปนี้:n + p → 14N 14Cอัตราสูงสุดของการผลิตคาร์บอน-14 ใช้สถาน ที่ระดับความสูง 9-15 กิโลเมตร (30000-49,000 ฟุต) และสูง geomagnetic latitudesอัตราการผลิต 14C สามารถคือ แบบจำลอง [10] และอยู่ระหว่าง 16 400-18 800 อะตอม C 14 ต่อ m2 ซึ่งตกลงกับงบประมาณคาร์บอนทั่วโลกที่สามารถใช้ backtrack, [11] แต่ความพยายามที่จะวัดอัตราการผลิตที่มีใน situ โดยตรงก็ไม่ประสบความสำเร็จมากขึ้น ราคาการผลิตแตกต่างกันไปเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของฟลักซ์รังสีคอสมิกเกิดเอ็ม heliospheric (ลมสุริยะและสนามแม่เหล็กพลังงานแสงอาทิตย์), และเนื่อง จากการเปลี่ยนแปลงในสนามแม่เหล็กของโลก หลังสามารถสร้างความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญใน 14C ผลิตราคา แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงของวัฏจักรคาร์บอนจะทำให้ลักษณะพิเศษเหล่านี้ยากล้อออก [11] [12] spikes เป็นครั้งคราวอาจเกิดขึ้น ตัวอย่าง มีหลักฐานในการปกติแข็งแรงเพิ่มขึ้นของอัตราการผลิตในโฆษณา 774 – 775., [13] เกิดจากอนุภาคมีพลังแสงอาทิตย์มากเหตุการณ์ แข็งแกร่งสำหรับวรรษสิบสุดท้าย [14] [15]แหล่งคาร์บอน-14 อื่น ๆ [แก้ไข]คาร์บอน-14 ผลิต โดยปฏิกิริยานิวตรอนอื่น ๆ รวมเฉพาะ 13C (n แกมมา) 14C และ 17O C 14 (n อัลฟา) ด้วย thermal neutrons, 15N (n, d) 14C and16O(n,3He) C 14 กับ neutrons รวดเร็วได้ [16] เส้นทางสุดโดดเด่นสำหรับการผลิต 14C โดยวิธีการฉายรังสีนิวตรอนความร้อนของเป้าหมาย (เช่น ในเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์) ได้สรุปไว้ในตารางคาร์บอน-14 อาจ radiogenic (คลัสเตอร์ผุ 226Ra, 224Ra, 223Ra) อย่างไรก็ตาม จุดเริ่มต้นนี้มีน้อยมากกระบวนการผลิต 14C [17]ก่อตัวในระหว่างการทดสอบนิวเคลียร์ [แก้ไข]การทดสอบนิวเคลียร์บนพื้นดินที่เกิดขึ้นในหลายประเทศระหว่าง 1955 และ 1980 (ดูรายการทดสอบนิวเคลียร์) เพิ่มจำนวนคาร์บอน-14 ในบรรยากาศ และในเวลาต่อมา ใน ชีวบริเวณ อย่างมาก หลังจากสิ้นสุดการทดสอบ บรรยากาศความเข้มข้นของไอโซโทปเริ่มลดลงหนึ่งผลข้างเคียงการเปลี่ยนแปลงในบรรยากาศคาร์บอน-14 เป็นว่า นี้ได้เปิดใช้งานตัวเลือกบางตัว (เช่น dating[21]) ระเบิดชีพจรในการกำหนดปีเกิดของบุคคล เฉพาะ จำนวนของคาร์บอน-14 ในฟันเคลือบ, [22] [23] หรือความเข้มข้นคาร์บอน-14 ในเลนส์ตา [24]เกิดขึ้น [แก้ไข]แพร่กระจายในสิ่งแวดล้อม [แก้ไข]หลังจากผลิตในบรรยากาศบน อะตอมคาร์บอน-14 ตอบสนองอย่างรวดเร็วแบบฟอร์มส่วนใหญ่ (ประมาณ 93%) 14CO (คาร์บอนมอนอกไซด์), ซึ่งต่อมา oxidizes ในอัตราที่ช้าลงจะฟอร์ม 14CO2 กัมมันตรังสีคาร์บอนไดออกไซด์ ก๊าซผสมอย่างรวดเร็ว และจะกระจายอย่างสม่ำเสมอทั่วบรรยากาศ (สเกลผสมกับสัปดาห์ที่ผ่านมา) ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ละลายในน้ำยัง และดังนั้น บริเวณห่างออกไปมหาสมุทร แต่ ในอัตราช้าลง [12] มีการประมาณ half-life ในบรรยากาศสำหรับลบ 14CO2 จะประมาณ 12-16 ปีในซีกโลกเหนือ การโอนย้ายระหว่างอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ของ bicarbonates ในความลึกของมหาสมุทรและชั้นน้ำตื้นทะเลเกิดขึ้นในอัตราที่จำกัด [17] ในปี 2009 การ 14C ถูกนโต้ 238 ต่อกิโลกรัมคาร์บอนของสด biomatter ภาคพื้น ใกล้กับค่าก่อนบรรยากาศนิวเคลียร์ (226 C กิโลกรัมนโต้ 1950) [25]รวมสินค้าคงคลัง [แก้ไข]สินค้าคงคลังของคาร์บอน-14 ในชีวบริเวณของโลกคือ ประมาณ 300 megacuries (11 EBq), มากที่สุดอยู่ในมหาสมุทร [26] ต่อไปนี้สินค้าคงคลังของคาร์บอน-14 ได้รับ: [27]สินค้าคงคลังทั่วโลก: ~ 8500 แผ่น PBq (ประมาณ 50 t)บรรยากาศ: 140 PBq (840 กิโลกรัม)วัสดุภาคพื้น: ดุลจากการทดสอบนิวเคลียร์ (จนถึงปี 1990): 220 PBq (1.3 t)ในเชื้อเพลิงฟอสซิล [แก้ไข]ในสารเคมีที่มนุษย์สร้างขึ้นมาจากการเชื้อเพลิงฟอสซิล (เช่นน้ำมันหรือถ่านหิน) ที่ที่ 14 C อย่างมากสิ้นสุดลง 14CO2 - หรือมากกว่า ขาดความสัมพันธ์ซึ่งใช้ดังนั้นการกำหนดสัดส่วนสัมพัทธ์ (หรืออัตราส่วนผสม) ของเชื้อเพลิงฟอสซิลเกิดออกซิเดชันกับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์รวมในภูมิภาคที่กำหนดของบรรยากาศของโลก [28]ตัวอย่างเฉพาะวัสดุ carbonaceous fossilized เดทจะซับซ้อนมากขึ้น เงินฝากดังกล่าวมักจะประกอบด้วยจำนวนการติดตามของคาร์บอน-14 ยอดเงินเหล่านี้อาจแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างตัวอย่าง ไปจนถึง 1% ของอัตราส่วนที่พบในชีวิต ความเข้มข้นเทียบได้กับอายุชัดเจนของ 40000 [29] ซึ่งอาจบ่งชี้ปนเปื้อนได้ โดยเงินของแบคทีเรีย แหล่งของรังสีที่เกิด 14N ชั้นใต้ดิน (n, p) ปฏิกิริยา 14C ยูเรเนียมโดยตรงการเสื่อมสลาย (ถึงแม้ว่ารายงานการวัดอัตราส่วนของ 14C/U ในแร่ยูเรเนียมแบริ่ง [30] จะเป็นสิทธิ์แบบหยาบ ๆ 1 ยูเรเนียมอะตอมสำหรับทุกคาร์บอน 2 อะตอมเพื่อทำให้อัตราส่วน 14 C/12 C วัดเป็นขั้น 10−15) หรือแหล่งรองอื่น ๆ ไม่รู้จักผลิตคาร์บอน-14 ของคาร์บอน-14 ในนาม isotopic ตัวอย่างวัสดุ carbonaceous อาจบ่งชี้ว่า การปนเปื้อน โดยแหล่ง biogenic หรือเสื่อมลงของวัสดุกัมมันตรังสีในชั้นธรณีวิทยา พร้อมกับการสร้างหอดูดาวนิวตริโนที่พลังงานแสงอาทิตย์ Borexino วัตถุดิบปิโตรเลียม (สำหรับสังเคราะห์ scintillant หลัก) ได้รับเนื้อหา 14 C ต่ำ ในการ Borexino นับทดสอบสิ่งอำนวยความสะดวก 12C 14C อัตราส่วนของ 1.94 × 10−18 กำหนด [31] มีการกล่าวถึงโดย Bonvicini et al. [32] น่าเป็นปฏิกิริยาที่รับผิดชอบในระดับแตกต่างกันของ 14C ในปริมาณน้ำมันที่แตกต่างกัน และ 14C ระดับล่างในมีเทนในร่างกายมนุษย์ [แก้ไข]เนื่องจากแหล่งอาหารมนุษย์เป็นหลักทั้งหมดมาจากพืช คาร์บอนที่ประกอบด้วยร่างกายของเราประกอบด้วยคาร์บอน-14 ที่ความเข้มข้นเดียวกันเป็นบรรยากาศ อัตราการสลายตัวของโพแทสเซียม-40 และคาร์บอน-14 ในร่างกายผู้ใหญ่ปกติจะเทียบ (ไม่กี่พัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Carbon-14
Carbon-14, 14C หรือเรดิโอเป็นไอโซโทปกัมมันตรังสีของคาร์บอนที่มีนิวเคลียสที่มี 6 โปรตอนและนิวตรอน 8 การแสดงตนในวัสดุอินทรีย์เป็นพื้นฐานของวิธีการ theradiocarbon เดทบุกเบิกโดยวิลลาร์ดลิบบี้และเพื่อนร่วมงาน (1949) ถึงวันที่ทางโบราณคดีตัวอย่างทางธรณีวิทยาและธรณีวิทยา Carbon-14 ถูกค้นพบเมื่อวันที่ 27 กุมภาพันธ์ 1940 โดยมาร์ตินและแซมเมนรูเบนที่มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียห้องปฏิบัติการรังสีในเบิร์กลีย์ ดำรงอยู่ของมันได้รับการแนะนำโดยฟรานซ์ kurie ในปี 1934 [2]
มีสามไอโซโทปที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติของคาร์บอนในโลกคือ 99% ของคาร์บอนเป็นคาร์บอน 12, 1% เป็น 13 คาร์บอนและคาร์บอน -14 ที่เกิดขึ้นในการติดตามปริมาณ คือทำขึ้นประมาณ 1 หรือ 1.5 อะตอมต่อ 1012 อะตอมของคาร์บอนในชั้นบรรยากาศ ครึ่งชีวิตของคาร์บอน -14 เป็น 5,730 ± 40 ปี. [3] Carbon-14 สลายตัวลงในไนโตรเจน 14 ผ่านเบต้าสลาย. [4] กรัมของคาร์บอนที่มี 1 อะตอมของคาร์บอน -14 ต่อ 1012 อะตอมจะปล่อย 0.192 [ อ้างจำเป็น] รังสีเบต้าต่อวินาที แหล่งธรรมชาติหลักของคาร์บอน -14 ในโลกคือการกระทำรังสีคอสมิกไนโตรเจนในบรรยากาศและมันจึงเป็นนิวไคลด์จากรังสีคอสมิก แต่เปิดโล่งทดสอบนิวเคลียร์ระหว่าง 1955-1980 มีส่วนทำให้สระว่ายน้ำนี้.
ไอโซโทปคาร์บอนที่แตกต่างกันไม่แตกต่างกันในการประเมินคุณสมบัติทางเคมีของพวกเขา นี้จะใช้ในการวิจัยทางเคมีและชีวภาพในเทคนิคที่เรียกว่าการติดฉลากคาร์บอน: C-14 สามารถนำมาใช้แทนคาร์บอน nonradioactive เพื่อที่จะติดตามปฏิกิริยาทางเคมีและชีวเคมีที่เกี่ยวข้องกับอะตอมของคาร์บอนจากสารอินทรีย์ใดก็ตาม.
การสลายตัวของสารกัมมันตรังสีและการตรวจสอบ [ แก้ไข]
Carbon-14 ผ่านไปเบต้าสลายกัมมันตรังสี: โดยเปล่งอิเล็กตรอนและ antineutrino อิเล็กตรอนซึ่งเป็นหนึ่งในนิวตรอนในสูญสลายคาร์บอน 14 อะตอมเพื่อโปรตอนและคาร์บอน -14 (ครึ่งชีวิต 5730 ปี) สูญสลายลงไป ที่มีเสถียรภาพ (ไม่ใช่สารกัมมันตรังสี) ไอโซโทปไนโตรเจน 14. อนุภาคเบต้าที่ปล่อยออกมามีพลังงานสูงสุด 156 เคฟในขณะที่พวกเขาเฉลี่ย [ชี้แจงจำเป็น] พลังงาน 49 keV เหล่านี้เป็นพลังงานที่ค่อนข้างต่ำ; ระยะทางสูงสุดเดินทางประมาณ 22 ซม. ในอากาศและ 0.27 มมเนื้อเยื่อของร่างกาย ส่วนของการฉายรังสีที่ส่งผ่านชั้นผิวที่ตายแล้วประมาณ 0.11 ขนาดเล็กจำนวนคาร์บอน -14 จะไม่พบได้ง่ายโดยทั่วไปวัด-Müller (GM) เครื่องตรวจจับ; ก็คาดว่าเครื่องตรวจจับจีเอ็มจะไม่ปกติตรวจสอบการปนเปื้อนน้อยกว่าประมาณ 100 000 สลายตัวต่อนาที (0.05 μCi) นับประกายของเหลวเป็นวิธีที่ต้องการ. [5] จีเอ็มมีประสิทธิภาพนับเป็นที่คาดกันว่าจะเป็น 3% ชั้นครึ่งระยะทางในน้ำเป็น 0.05 มม [6]. เรดิโอย้อน [แก้ไข] บทความหลัก: เรดิโอเดทเดทเรดิโอเป็นวิธี radiometric สืบที่ใช้ (14C) เพื่อตรวจสอบอายุของวัสดุคาร์บอนได้ถึงประมาณ 60,000 ปี เทคนิคที่ได้รับการพัฒนาโดยวิลลาร์ดลิบบี้และเพื่อนร่วมงานของเขาในปี 1949 [7] ในช่วงที่เขาดำรงตำแหน่งเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยชิคาโก ลิบบี้ที่คาดกันว่ากัมมันตภาพรังสีของคาร์บอน -14 แลกเปลี่ยนจะอยู่ที่ประมาณ 14 สลายต่อนาที (DPM) ต่อกรัมของคาร์บอนบริสุทธิ์และนี้ยังคงใช้เป็นกิจกรรมของมาตรฐานที่ทันสมัยเรดิโอ. [8] [9] ในปี 1960, ลิบ ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีสำหรับงานนี้. หนึ่งของการใช้บ่อยของเทคนิคเป็นวันที่ซากอินทรีย์จากแหล่งโบราณคดี พืชแก้ไขคาร์บอนไดออกไซด์ในชั้นบรรยากาศในระหว่างการสังเคราะห์แสงเพื่อให้ระดับของ 14C ในพืชและสัตว์เมื่อพวกเขาตายประมาณเท่ากับระดับของ 14C ในชั้นบรรยากาศในช่วงเวลานั้น แต่ก็ลดลงหลังจากนั้นจากการสลายตัวของสารกัมมันตรังสีที่ช่วยให้วันของการเสียชีวิตหรือการตรึงที่จะประมาณ ระดับ 14C เริ่มต้นสำหรับการคำนวณก็จะสามารถคาดหรืออื่น ๆ เมื่อเทียบโดยตรงกับที่รู้จักกันข้อมูลปีโดยปีจากข้อมูลที่มีต้นไม้แหวน (dendrochronology) ได้ถึง 10,000 ปีที่ผ่านมา (โดยใช้ข้อมูลที่ทับซ้อนกันจากต้นไม้ที่อยู่อาศัยและตายในพื้นที่ที่กำหนด ) หรืออื่น ๆ จากเงินฝากถ้ำ (speleothems) กลับไปประมาณ 45,000 ปีก่อนปัจจุบัน การคำนวณหรือ (ถูกต้องมากขึ้น) การเปรียบเทียบโดยตรงของคาร์บอน 14 ระดับในกลุ่มตัวอย่างที่มีแหวนต้นไม้หรือเงินฝากถ้ำคาร์บอน 14 ระดับของยุคที่รู้จักกันแล้วจะช่วยให้ไม้หรือตัวอย่างสัตว์อายุตั้งแต่การก่อ. กำเนิด [ แก้ไข] การผลิตธรรมชาติในบรรยากาศ [แก้ไข] Carbon-14 ที่ผลิตในชั้นบนของ troposphere และบรรยากาศโดยนิวตรอนความร้อนดูดกลืนโดยอะตอมไนโตรเจน เมื่อรังสีคอสมิกเข้าสู่บรรยากาศที่พวกเขาได้รับการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ รวมทั้งการผลิตของนิวตรอน นิวตรอนที่เกิด (1N) มีส่วนร่วมในการตอบสนองต่อไปนี้: + n 14N → 14C + P อัตราสูงสุดของการผลิตคาร์บอน -14 จะเกิดขึ้นที่ระดับความสูง 9-15 กิโลเมตร (30,000 ถึง 49,000 ฟุต) และที่ละติจูด geomagnetic สูง. อัตรา ของการผลิต 14C สามารถจำลอง [10] และระหว่างวันที่ 16 400-18 800 อะตอม 14C ต่อ M2 ซึ่งเห็นด้วยกับงบประมาณคาร์บอนทั่วโลกที่สามารถใช้ในการเปลี่ยนใจ [11] แต่ความพยายามที่จะโดยตรงวัดอัตราการผลิตในแหล่งกำเนิดอยู่ ไม่ประสบความสำเร็จมาก อัตราการผลิตที่แตกต่างกันเพราะการเปลี่ยนแปลงฟลักซ์รังสีคอสมิกที่เกิดจากการปรับ Heliospheric (ลมแสงอาทิตย์และสนามแม่เหล็กพลังงานแสงอาทิตย์) และเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของสนามแม่เหล็กของโลก หลังสามารถสร้างรูปแบบที่สำคัญในอัตราการผลิต 14C แม้ว่าการเปลี่ยนแปลงของวัฏจักรคาร์บอนสามารถทำให้ผลกระทบเหล่านี้ยากที่จะหยอกล้อออก [11] [12] แหลมบางครั้งอาจเกิดขึ้น. ตัวอย่างเช่นมีหลักฐานเพิ่มขึ้นแข็งแกร่งผิดปกติของอัตราการผลิตในปี ค.ศ. 774-775. [13] ที่เกิดจากเหตุการณ์อนุภาคพลังแสงอาทิตย์มากที่แข็งแกร่งสำหรับสิบนับพันปีที่ผ่านมา. [14] [15] คาร์บอนอื่น ๆ 14 แหล่งที่มา [แก้ไข] Carbon-14 ยังสามารถผลิตได้โดยปฏิกิริยานิวตรอนอื่น ๆ รวมทั้งโดยเฉพาะอย่างยิ่ง 13C (n แกมมา) 14C และ 17O (n, อัลฟา) 14C กับนิวตรอนความร้อนและ 15N (n, d) 14C and16O (n , 3HE) 14C กับนิวตรอนเร็ว. [16] เส้นทางที่น่าสังเกตมากที่สุด 14C การผลิตโดยการฉายรังสีนิวตรอนของเป้าหมาย (เช่นในเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์) ได้สรุปไว้ในตาราง. Carbon-14 ก็อาจจะเป็น radiogenic (สลายกลุ่มของ 223Ra , 224Ra, 226Ra) แต่จุดเริ่มต้นนี้เป็นเรื่องยากมาก. เส้นทางการผลิต 14C [17] การก่อตัวในระหว่างการทดสอบนิวเคลียร์ [แก้ไข] ข้างต้นพื้นดินทดสอบอาวุธนิวเคลียร์ที่เกิดขึ้นในหลายประเทศระหว่าง 1955 และ 1980 (ดูรายชื่อการทดสอบนิวเคลียร์) เพิ่มขึ้นอย่างมากปริมาณของคาร์บอน -14 ในชั้นบรรยากาศและต่อมาในชีวมณฑล; หลังจากการทดสอบสิ้นสุดวันที่ความเข้มข้นบรรยากาศของไอโซโทปเริ่มลดลง. หนึ่งผลข้างเคียงของการเปลี่ยนแปลงในบรรยากาศคาร์บอน 14 ว่าขณะนี้ได้เปิดใช้งานตัวเลือกบางอย่าง (เช่นระเบิดชีพจรย้อน [21]) สำหรับการกำหนดปีเกิดของ บุคคลโดยเฉพาะอย่างยิ่งปริมาณของคาร์บอน -14 ในเคลือบฟัน [22] [23] หรือความเข้มข้นของคาร์บอน -14 ในเลนส์ตา. [24] เกิด [แก้ไข] การแพร่กระจายในสิ่งแวดล้อม [แก้ไข] หลังจาก การผลิตในบรรยากาศชั้นบนที่ C-14 ตอบสนองอย่างรวดเร็วในรูปแบบส่วนใหญ่ (ประมาณ 93%) 14CO (คาร์บอนมอนอกไซด์) ซึ่งต่อมา oxidizes ในอัตราที่ช้าลงในรูปแบบ 14CO2 คาร์บอนไดออกไซด์ของสารกัมมันตรังสี ก๊าซผสมได้อย่างรวดเร็วและกลายเป็นกระจายอย่างสม่ำเสมอตลอดทั้งบรรยากาศ (คนระยะเวลาการผสมในคำสั่งของสัปดาห์ที่ผ่านมา) ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ยังละลายในน้ำและทำให้แทรกซึมมหาสมุทร แต่ในอัตราที่ช้าลง. [12] บรรยากาศครึ่งชีวิตสำหรับการกำจัดของ 14CO2 ได้รับการคาดว่าจะมีประมาณ 12-16 ปีในซีกโลกเหนือ การถ่ายโอนระหว่างมหาสมุทรชั้นตื้นและอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ของ bicarbonates ในมหาสมุทรลึกเกิดขึ้นในอัตราที่ จำกัด . [17] ในปี 2009 การทำงานของ 14C เป็น 238 Bq ต่อคาร์บอนกิโลกรัม biomatter บกสดใกล้กับค่าก่อนนิวเคลียร์บรรยากาศ การทดสอบ (226 Bq / kg C; 1950). [25] สินค้าคงคลังรวม [แก้ไข] สินค้าคงคลังของคาร์บอน -14 ในชีวมณฑลของโลกคือประมาณ 300 megacuries (11 EBQ) ซึ่งส่วนใหญ่อยู่ในมหาสมุทร [26] ต่อไปนี้. สินค้าคงคลังของคาร์บอน -14 ที่ได้รับ: [27] สินค้าคงคลังทั่วโลก: ~ 8500 PBq (ประมาณ 50 t) บรรยากาศ: 140 PBq (840 กิโลกรัม) วัสดุบก: ยอดเงินจากการทดสอบนิวเคลียร์(จนถึง 1990): 220 PBq (1.3 t) ในเชื้อเพลิงฟอสซิล [แก้ไข] สารเคมีที่มนุษย์สร้างขึ้นส่วนมากจะมาจากเชื้อเพลิงฟอสซิล (เช่นถ่านหินหรือน้ำมันปิโตรเลียม) ซึ่ง 14C จะหมดอย่างมาก 14CO2 - หรือมากกว่าการขาดจะถูกญาตินำมาใช้ดังนั้นเพื่อตรวจสอบผลงานญาติ (หรืออัตราการผสม) ของการเกิดออกซิเดชันเชื้อเพลิงฟอสซิลกับก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์รวมในพื้นที่ที่กำหนดของชั้นบรรยากาศของโลก [28]. ออกเดทตัวอย่างที่เฉพาะเจาะจงของฟอสซิล วัสดุคาร์บอนที่ซับซ้อนมากขึ้น เงินฝากดังกล่าวมักจะมีการติดตามปริมาณของคาร์บอน -14 จำนวนเงินเหล่านี้จะแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างกลุ่มตัวอย่างตั้งแต่ถึง 1% ของอัตราส่วนที่พบในสิ่งมีชีวิตที่มีความเข้มข้นเปรียบกับอายุที่ชัดเจนของ 40,000. [29] นี้อาจบ่งบอกถึงการปนเปื้อนที่เป็นไปได้โดยจำนวนเงินขนาดเล็กของแบคทีเรียแหล่งใต้ดินของรังสีที่ก่อให้เกิด 14N (n พี) ปฏิกิริยา 14C, การสลายตัวของยูเรเนียมโดยตรง (แม้ว่ารายงานวัดอัตราส่วนของ 14C / U ในแร่ยูเรเนียมแบก [30] จะบ่งบอกประมาณ 1 อะตอมยูเรเนียมสำหรับทุกสองอะตอมคาร์บอนเพื่อที่จะทำให้อัตราส่วน 14C / 12C วัดที่จะอยู่ในคำสั่งของ 10-15) หรือแหล่งข้อมูลทุติยภูมิอื่น ๆ ที่ไม่รู้จักการผลิตคาร์บอน -14 การปรากฏตัวของคาร์บอน -14 ในลายเซ็นของไอโซโทปของตัวอย่างของวัสดุคาร์บอนอาจบ่งชี้การปนเปื้อนของตนโดยแหล่งที่มาของไบโอจีหรือการสลายตัวของสารกัมมันตรังสีในรอบชั้นทางธรณีวิทยา ในการเชื่อมต่อกับการสร้างหอดูดาวนาโนเทคโนโลยีพลังงาน Borexino วัตถุดิบปิโตรเลียม (สำหรับการสังเคราะห์ scintillant หลัก) ที่ได้รับมีเนื้อหา 14C ต่ำ ใน Borexino นับสิ่งอำนวยความสะดวกการทดสอบเป็น 14C / 12C อัตราส่วน 1.94 × 10-18 ถูกกำหนด [31] ปฏิกิริยาที่น่าจะเป็นผู้รับผิดชอบในระดับที่แตกต่างกันของ 14C ในอ่างเก็บน้ำปิโตรเลียมที่แตกต่างกันและระดับที่ต่ำกว่า 14C ในมีเทนได้รับการกล่าวโดย Bonvicini et al. [32] ในร่างกายมนุษย์ [แก้ไข] ตั้งแต่หลักแหล่งที่มาของอาหารของมนุษย์จะได้มาจากพืชคาร์บอนที่ประกอบด้วยร่างกายของเรามีคาร์บอน -14 ที่มีความเข้มข้นเช่นเดียวกับบรรยากาศ อัตราการสลายตัวของโพแทสเซียม-40 และคาร์บอน -14 ในร่างกายปกติผู้ใหญ่ที่มีการเทียบเคียง (ไม่กี่พัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คาร์บอน - 14
ได้เล็กน้อย 14c หรือขนาดเป็นไอโซโทปกัมมันตรังสีของคาร์บอน มีนิวเคลียสที่ประกอบด้วยโปรตอนและนิวตรอน 6 8 . การแสดงตนในวัสดุอินทรีย์ คือ พื้นฐานของวิธีการหาคู่ theradiocarbon บุกเบิกโดยวิลลาร์ด ลิบบี้และเพื่อนร่วมงาน ( 1949 ) วัน ทางโบราณคดี ทางธรณีวิทยาและอุทกธรณีวิทยาบริเวณตัวอย่าง คือการค้นพบเมื่อ 27 กุมภาพันธ์ ปี 1940โดย มาร์ติน คาเมน และ แซม รูเบน ที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ห้องปฏิบัติการรังสีในเบิร์กลีย์ การดำรงอยู่ของมันได้รับการแนะนำโดย Franz kurie ใน 1934 . [ 2 ]
มีสามธรรมชาติเกิดไอโซโทปของคาร์บอนในดิน : 99% ของคาร์บอนเป็น carbon-12 1% เป็น carbon-13 และคาร์บอน - 14 พบร่องรอย เช่น สร้างขึ้นประมาณ 1 หรือ 1.5 ต่อ 1 อะตอม อะตอมของคาร์บอนในบรรยากาศ .ครึ่งชีวิตของคาร์บอน - 14 จะ 5730 ± 40 ปี [ 3 ] คือการสูญสลายไป nitrogen-14 ผ่านการสลายให้อนุภาคบีตา [ 4 ] กรัมของคาร์บอน 1 อะตอมของคาร์บอน - 14 ที่มีต่อขนาดของอะตอมจะปล่อย 0.192 [ อ้างอิงที่จำเป็น ] เบต้ารังสีต่อวินาที หลักของโลกเป็นแหล่งธรรมชาติคือการกระทำรังสีคอสมิกไนโตรเจนในบรรยากาศ , และดังนั้นจึงเป็น นิวไคลด์ cosmogenic . อย่างไรก็ตามการทดสอบนิวเคลียร์เปิดโล่งระหว่าง 1955 – 1980 ส่วนสระนี้ .
ไอโซโทปของคาร์บอนที่ได้แตกต่างกันไม่แตกต่างกันในคุณสมบัติทางเคมีของพวกเขา นี้จะใช้ในงานวิจัยทางชีววิทยาและเคมี ในเทคนิคที่เรียกว่าฉลากคาร์บอน : คาร์บอน - 14 อะตอมสามารถใช้แทน nonradioactive คาร์บอนเพื่อติดตามปฏิกิริยาทางชีวเคมีและเคมีเกี่ยวข้องกับอะตอมของคาร์บอนจากการใด ๆให้สารประกอบ อินทรีย์ .
กัมมันตรังสีสลาย และตรวจจับ [ แก้ไข ]
คือผ่านไปกัมมันตภาพรังสีการสลายให้อนุภาคบีตา :

โดยเปล่งเป็นอิเล็กตรอนและอิเล็กตรอนแอนตินิวตริโน ,หนึ่งของนิวตรอนในคืออะตอมสลายตัวไปเป็นโปรตอนและคาร์บอน - 14 ( ครึ่งชีวิตของ 5730 ปี ) สลายตัวเป็นมีเสถียรภาพ ( ไม่มีไอโซโทปกัมมันตรังสี ) nitrogen-14 .
ปล่อยอนุภาคบีตาพลังงานได้สูงสุด 156 เคฟ ขณะที่การเฉลี่ย [ ความต้องการ ] พลังงาน 49 เคฟ เหล่านี้เป็นพลังงานที่ค่อนข้างต่ำ ; ระยะห่างสูงสุดเดินทางประมาณ 22 ซม. ในอากาศและ 027 มม. ในเนื้อเยื่อของร่างกาย ส่วนของรังสีที่ผ่านชั้นผิวที่ตายแล้ว ซึ่งคาดว่าจะอยู่ที่ 0.11 . จำนวนเงินขนาดเล็กของคาร์บอน - 14 จะไม่สามารถตรวจพบโดยทั่วไปไกเกอร์ ( M ü ller ( G-M ) ตรวจจับ มันคือประมาณว่าเครื่องตรวจจับจะตรวจสอบการปนเปื้อน G-M ปกติไม่ต่ำกว่าประมาณ 100 000 การต่อนาที ( 0.05 µ CI )ของเหลวประกายนับเป็นวิธีการที่ต้องการ [ 5 ] G-M นับประสิทธิภาพ คาดว่าจะอยู่ที่ 3% ครึ่งระยะทางในชั้นน้ำเป็น 0.05 mm . [ 6 ] [ แก้ไข ]

พินิศบทความหลัก : พินิศ
พินิศเป็นวิธี radiometric dating ที่ใช้ ( 14c ) เพื่อกำหนดอายุของวัสดุที่ประกอบด้วยคาร์บอนได้ประมาณ 60 , 000 ปีเทคนิคที่พัฒนาโดยวิลลาร์ด ลิบบี้และเพื่อนร่วมงานของเขาในปี 1949 [ 7 ] ในการครอบครองของเขาเป็นศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยแห่งชิคาโก ลิบบี้ ประมาณว่า กัมมันตภาพรังสีของคาร์บอน - 14 - น่าจะประมาณ 14 disintegrations ต่อนาที ( DPM ) 1 กรัมคาร์บอนบริสุทธิ์ และยังใช้เป็นกิจกรรมของมาตรฐานขนาดสมัยใหม่ [ 8 ] [ 9 ] ใน 1960ลิบบี้เป็นรางวัลรางวัลโนเบลสาขาเคมีสำหรับงานนี้
หนึ่งของการใช้เทคนิคของบ่อยคือวันที่ยังคงอินทรีย์จากเว็บไซต์โบราณคดี แก้ไขบรรยากาศคาร์บอนในพืชสังเคราะห์แสง ดังนั้นระดับของ 14c ในพืชและสัตว์ เมื่อพวกเขาตาย เท่ากับประมาณระดับ 14c ในบรรยากาศตอนนั้น อย่างไรก็ตาม จากการสลายกัมมันตรังสีลดลงหลังจากนั้น ,ที่ช่วยให้วันที่ของการเสียชีวิตหรือการตรึงจะประมาณ ระดับ 14c เริ่มต้นของการคำนวณสามารถถูกประเมินหรืออื่น ๆที่รู้จักกันโดยตรง เมื่อเทียบกับปี จากข้อมูลปีจากข้อมูลแหวนต้นไม้ ( ใส่กุญแจมือ ) ได้ถึง 10 , 000 ปีมาแล้ว ( ใช้ซ้อนข้อมูลสด และต้นไม้ในบริเวณดังกล่าว ) , หรืออื่น ๆจากเงินฝากถ้ำ ( speleothems ) ย้อนกลับไปประมาณ 45 , 000 ปี ก่อน ปัจจุบันการคํานวณหรือ ( แม่นมาก ) การเปรียบเทียบโดยตรงของคาร์บอน - 14 ในระดับตัวอย่างกับต้นไม้แหวน หรือถ้ำฝากคือระดับรู้อายุแล้วจะช่วยให้ไม้หรือสัตว์ตัวอย่างอายุตั้งแต่เกิด กำเนิด [ แก้ไข ]

การผลิตตามธรรมชาติในบรรยากาศ [ แก้ไข ]
คือผลิตในด้านบนชั้น ร์และยังดูดซึมความร้อนนิวตรอนโดยไนโตรเจนอะตอมเมื่อรังสีคอสมิกเข้าบรรยากาศที่พวกเขาได้รับการแปลงต่างๆ รวมถึงการผลิตของนิวตรอน ส่งผลให้นิวตรอน ( 1n ) มีส่วนร่วมในปฏิกิริยาต่อไปนี้ :
n 14n → keyboard - key - name 14c P
อัตราสูงสุดของการผลิตคือการใช้สถานที่ ที่ระดับความสูง 9 ถึง 15 กม. ( 30 , 000 ต่อ 49000 ฟุต ) และสูง
geomagnetic เส้นรุ้ง