The topography of Laos is largely m

The topography of Laos is largely mountainous, with elevations above 500 meters typically characterized by steep terrain, narrow river valleys, and low agricultural potential. This mountainous landscape extends across most of the north of the country, except for the plain of Vientiane and the Plain of Jars in Xiangkhoang Province. The southern "panhandle" of the country contains large level areas in Savannakh้t and Champasak provinces that are well suited for extensive paddy rice cultivation and livestock rising. Much of Khammouan Province and the eastern part of all the southern provinces are mountainous. Together, the alluvial plains and terraces of the Mekong and its tributaries cover only about 20 percent of the land area.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภูมิประเทศของลาวเป็นส่วนใหญ่เป็นภูเขา กับ elevations เหนือ 500 เมตรโดยทั่วไปลักษณะภูมิประเทศสูงชัน หุบเขาแม่น้ำแคบ และศักยภาพทางการเกษตรต่ำ ภูมิทัศน์ภูเขานี้ขยายข้ามส่วนใหญ่ของภาคเหนือของประเทศ ยกเว้นล้วนเวียงจันทน์และธรรมดาขวด Xiangkhoang จังหวัด ในภาคใต้ "panhandle" ของประเทศประกอบด้วยพื้นที่ขนาดใหญ่ระดับที่จังหวัด Savannakh้t และจำปาที่เหมาะสมสำหรับปลูกข้าวนาอย่างละเอียดและปศุสัตว์ที่เพิ่มขึ้น มาก Khammouan จังหวัดและภาคตะวันออกของจังหวัดภาคใต้ทั้งหมดเป็นภูเขา กัน ที่ราบลุ่มน้ำและระเบียงโขงและสายครอบคลุมเพียงประมาณ 20 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ที่ดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภูมิประเทศของประเทศลาวส่วนใหญ่เป็นภูเขาที่มีระดับความสูง 500 เมตรเหนือโดยทั่วไปมีลักษณะภูมิประเทศที่สูงชันหุบเขาแม่น้ำแคบและศักยภาพทางการเกษตรต่ำ ภูมิประเทศเป็นภูเขานี้ทอดตัวข้ามมากที่สุดของภาคเหนือของประเทศยกเว้นธรรมดาของเวียงจันทน์และทุ่งไหหินในจังหวัดเชียง ภาคใต้ "ขอทาน" ของประเทศที่มีพื้นที่ขนาดใหญ่ในระดับที Savannakh ้จำปาสักและจังหวัดที่มีความเหมาะสมดีสำหรับการเพาะปลูกข้าวอย่างกว้างขวางและปศุสัตว์ที่เพิ่มขึ้น มากม่วนจังหวัดและภาคตะวันออกของทุกจังหวัดภาคใต้เป็นภูเขา ร่วมกันที่ราบลุ่มน้ำและระเบียงของแม่น้ำโขงและลำน้ำสาขาครอบคลุมเพียงประมาณร้อยละ 20 ของพื้นที่ที่ดิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภูมิประเทศของลาวส่วนใหญ่เป็นภูเขาที่มีความสูงมากกว่า 500 เมตร โดยทั่วไปลักษณะภูมิประเทศที่สูงชัน , แม่น้ำหุบเขาแคบและศักยภาพทางการเกษตรต่ำ ภูมิทัศน์ภูเขานี้ขยายมากที่สุดของภูมิภาคทางตอนเหนือของประเทศ ยกเว้น ธรรมดาของเวียงจันทน์และธรรมดาของไหใน xiangkhoang )ภาคใต้ " panhandle " ของประเทศที่มีขนาดใหญ่ในระดับพื้นที่ savannakh นะ T และจำปาสักจังหวัดที่เหมาะสำหรับการเพาะปลูกและปศุสัตว์ที่กว้างขวาง ปลูกข้าวเพิ่มขึ้น มากของจังหวัดคำม่วน และภาคตะวันออกทุกจังหวัดภาคใต้ คือ ภูเขา ด้วยกันที่ราบตะกอนและระเบียงของแม่น้ำโขง และแควครอบคลุมเพียงประมาณ 20 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ที่ดิน