At a place even farther away from t

At a place even farther away from the Capital, there was a white coloured barren plain. Within the centre of this barren plain, there is a city built from stone, its walls encircled tens of kilometres, looking extremely grand.

Several million people knelt upon the barren plains that were outside of the stone city.
Their knees and foreheads, having been in contact for a long time with the scalding hot sand that had been heated by the nine suns, gave off the faint smell of burning, but no signs of pain could be seen upon their faces, only an absolute tranquillity. Neither did they let out any sounds, there was only an absolute silence, akin to a peaceful yet terrifying sea; a sea of people.

At the fore of this congregation was a platform constructed from wood, the wooden platform still had countless green leaves around its edges, making a clear contrast from the barren, simple and blistering surroundings.

Within the centre of the platform there was a symbol shaped like the character “zheng” erected, conveying a strongly religious feeling.
Following the prayers of several million believers, the symbol was currently emanating a faint Holy Radiance.

A middle-aged man stood in front of the religious symbol, quietly watching the millions of people that were knelt before him.
From the look of this man’s clothing, he should be a religious monk.
With his age, faint wrinkles could be seen on the edge of his eyes, but this did nothing to detract from his perfect features. The most captivating feature was his eyes, those calm and peaceful eyes contained boundless compassion and love, as if they could gaze upon places infinitely distant; gaze upon everything.

He raised the Blessed Rod within his hand, using a faintly smiling visage to face this wicked world.

The millions of people upon the white, barren plains stood up, annunciating to the hills and valleys:

“None care not for their homeland.”

…..

It was early Spring in the Capital, yet it still remained bitingly cold. Old Snow City’s early Spring was unrelentingly cold and harsh; blizzards fell like a sobbing grievance upon the city’s streets and alleys, chafing across as if it were a sandstorm, making it hard to open one’s eyes.

The demon race enjoyed the night and tranquillity, enjoyed blood and slaughter, with the latter being to their core; therefore, within the secretive dwellings of the demon race’s royalty or artists, there would inexorably be paintings that had vivid colours or strange outlines.
Yet, the colour hue for Old Snow City was a drab grey, causing people to feel tranquil, or perhaps even a little numb. The city’s populace enjoyed wearing black robes and from afar, it was difficult to make out as to who was who.

A demon dressed in a black robe walked within the blizzard; the black robe he wore was rather plain and a little old, with its hem showing some tears, but at the very least, this black robe was slightly different from others.

The black robe flitted in and out of view within the furious blizzard, even if one was to stare intently, it would be hard to confirm its position, this lasted until he exited Old Snow City, standing at the glacier on the Southern side.

A chill wind blasted through, lifting the brim of his hat and revealing the side of his face. That face was abnormally pale; as if it hadn’t come into contact with the sun for many years; as if he had just recently suffered a serious illness; as if it lacked any warmth at all; even more so, as if it was completely devoid of life, carrying with it a sense of death that could cause palpitations.

That demon gazed towards the South, the direction of the Capital, and remained silent for a long while. His lips then curled and his detached voice bore an uncontrollable sense of elation: “You finally cannot continue to ignore his existence.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ราบแห้งแล้งสีขาวมากที่แม้แต่ให้ห่างจากเมืองหลวง ภายในศูนย์กลางของความแห้งแล้งนี้ ธรรมดา เป็นเมืองที่สร้างขึ้นจากหิน กำแพงของมันล้อมรอบสิบกิโลเมตร มองแกรนด์มากหลายล้านคนที่ทำตามราบแห้งแล้งที่นอกเมืองหินเข่า และหน้า ผาก มีประสบการณ์ในการติดต่อเป็นเวลานานด้วยทรายร้อน scalding ที่ได้รับความร้อน โดยดวงอาทิตย์เก้า ให้ออกกลิ่นจาง ๆ ของเขียน แต่ไม่มีสัญญาณของความเจ็บปวดอาจจะเห็นตามใบหน้า เท่านั้นที่เงียบสงบ ไม่ได้ให้ออกเสียงใด ๆ ก็เพียงความสงัด คล้ายกับทะเลสงบ แต่น่ากลัว ทะเลคนที่ของชุมนุมนี้เป็นเวทีที่สร้างจากไม้ แพลตฟอร์มไม้ยังคงมีใบสีเขียวนับไม่ถ้วนรอบขอบ ทำให้ความเปรียบต่างที่ชัดเจนจากสภาพแวดล้อมแห้งแล้ง ง่าย และพองภายในศูนย์บริการของแพลตฟอร์ม มีสัญลักษณ์รูปตัวอักขระ "เจิ้ง" เกร็ง ถ่ายทอดความรู้สึกทางศาสนาขอต่อคำอธิษฐานของผู้เชื่อหลายล้านคน สัญลักษณ์คือขณะนี้เล็ดลอดออกมาใสบริสุทธิ์ที่จางชายวัยกลางคนยืนอยู่ด้านหน้าสัญลักษณ์ทางศาสนา เงียบ ๆ ดูนับล้านคนที่ถูกทำก่อนที่เขาจากลักษณะของเสื้อผ้าของผู้ชายคนนี้ เขาควรจะมีพระสงฆ์ศาสนาด้วยอายุของเขา เห็นริ้วรอยจาง ๆ ที่ขอบของตาของเขา แต่นี้ไม่ได้ทำอะไรจังหวะคุณสมบัติที่สมบูรณ์แบบของเขา คุณลักษณะเสน่ห์ถูกตา ตาคู่นั้นเงียบ สงบอยู่เมตตาไร้ขีดจำกัดและความรัก ว่าพวกเขาสามารถมองเห็นสถานห่างไกลอนันต์ มองเห็นทุกอย่างเขายกก้านความสุขภายในมือของเขา ใช้ได้ยิ้มหวานที่จะเผชิญโลกนี้คนชั่วนับล้านคนตามราบแห้งแล้ง ขาวยืน annunciating เนินเขาและหุบเขา:"ไม่มี care สำหรับบ้านเกิดของพวกเขา"…..มันเป็นต้นฤดูใบไม้ผลิในเมืองหลวง ยังยังคงอยู่เย็น bitingly เมืองหิมะเก่าช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิเป็น unrelentingly เย็น และ รุนแรง blizzards น่าร้องเป็น sobbing ตามถนนและซอยแคบ ๆ การถลอกทั้งเป็นถ้าจะมีพายุทราย ทำให้ยากที่จะเปิดตาของเมืองเพลิดเพลินไปกับการแข่งขันปีศาจคืน และความเงียบสงบ จัดเตรียมเลือด และ ฆ่า หลังเป็นการหลักของพวกเขา ดังนั้น ภายในอาคารบ้านเรือนความลับของศิลปินหรือค่าลิขสิทธิ์การแข่งขันปีศาจ อัตราจะมีภาพวาดที่มีสีสันสดใสหรือเค้าแปลกยัง เฉดสีสำหรับเมืองหิมะเก่าถูกเทาเรียบ ทำให้คนรู้สึกถึงความเงียบสงบ หรือบางทีแม้แต่เหงือออกเล็กน้อย ประชาชนของเมืองสุขสวมชุดคลุมสีดำ และจากระยะไกล ก็ยากที่จะทำตามจะเป็นผู้ที่ปีศาจสวมชุดแบบเสื้อคลุมสีดำเดินภายในพายุหิมะ เสื้อคลุมสีดำที่เขาสวมค่อนข้างธรรมดาและเก่า กับกุ๊นการแสดงร้องไห้บาง แต่อย่างน้อย เสื้อคลุมสีดำนี้แตกต่างจากผู้อื่นเสื้อคลุมสีดำ flitted ในการมองภายในพายุหิมะรุนแรง แม้ถ้าหนึ่งถูกจ้องอย่างตั้งใจ มันจะยากที่จะยืนยันตำแหน่ง นี้ได้นานจนกว่าเขาออกจากเมืองหิมะเก่า ยืนที่ธารน้ำแข็งบนด้านใต้ลมเย็นเสียหายผ่าน ยกปีกหมวกของเขา และเผยให้เห็นด้านข้างของใบหน้าของเขา ว่าหน้าซีดผิดปกติ ว่ามันไม่สัมผัสกับแสงแดดหลายปี ว่าเขาเพิ่งได้ประสบกับการเจ็บป่วยร้ายแรง เหมือนว่ามันขาดความอบอุ่นใด ๆ เลย แม้ได้มาก หากสมบูรณ์ไร้ชีวิต ดำเนินการกับมันความรู้สึกแห่งความตายที่อาจทำให้ใจสั่นปีศาจที่จ้องไปทางทิศใต้ ทิศทางของเมืองหลวง และยังคงเงียบเป็นเวลานาน แล้วม้วนริมฝีปากของเขา และความรู้สึกที่ไม่สามารถควบคุมของความอิ่มเอมใจเบื่อเสียงเดี่ยวของเขา: "คุณก็ไม่สามารถทำให้ละเว้นชีวิตของเขา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ในสถานที่ห่างไกลออกไปจากเมืองหลวงที่มีสีขาวธรรมดาหมัน ภายในศูนย์แห่งที่ราบแห้งแล้งนี้มีเป็นเมืองที่สร้างขึ้นจากหินกำแพงล้อมรอบหลายสิบกิโลเมตรที่กำลังมองหาที่ยิ่งใหญ่มาก.

หลายล้านคนที่คุกเข่าอยู่บนที่ราบแห้งแล้งที่อยู่นอกเมืองหิน.
หัวเข่าและหน้าผากของพวกเขาได้รับ ในการติดต่อเป็นเวลานานกับทรายร้อนลวกที่ได้รับความร้อนจากดาวทองเก้าให้ออกกลิ่นลมของการเผาไหม้ แต่สัญญาณของอาการปวดอาจจะเห็นบนใบหน้าของพวกเขาเพียงความเงียบสงบแน่นอน พวกเขาก็ไม่ให้ออกเสียงใด ๆ มีเพียงความเงียบแน่นอนคล้ายกับทะเลเลยน่ากลัวที่สงบสุข ทะเลของคน.

ที่อยู่ข้างหน้าของการชุมนุมนี้ถูกแพลตฟอร์มที่สร้างจากไม้แพลตฟอร์มไม้ยังคงมีใบสีเขียวนับไม่ถ้วนรอบขอบของมันทำให้ความแตกต่างที่ชัดเจนจากการเป็นหมันง่ายและพองสภาพแวดล้อม.

ภายในศูนย์ของแพลตฟอร์มที่นั่น เป็นสัญลักษณ์ที่มีรูปร่างเหมือนตัวอักษร "เจิ้งเหอ" สร้างนำพาความรู้สึกทางศาสนาอย่างยิ่ง.
ต่อไปนี้คำอธิษฐานของผู้ศรัทธาหลายล้านเป็นสัญลักษณ์ที่ถูกขณะนี้เล็ดลอดออกมาลมบริสุทธิ์ Radiance.

มีชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของสัญลักษณ์ทางศาสนาอย่างเงียบ ๆ ดูผู้คนนับล้านที่ได้รับก่อนที่จะคุกเข่าเขา.
จากรูปลักษณ์ของเครื่องแต่งกายของผู้ชายคนนี้ที่เขาควรจะเป็นพระภิกษุสงฆ์ศาสนา.
ด้วยอายุของเขา, ริ้วรอยจาง ๆ อาจจะเห็นบนขอบของดวงตาของเขา แต่ตอนนี้ไม่ได้ทำอะไรที่จะเอาออกจากเขา คุณลักษณะที่สมบูรณ์แบบ คุณลักษณะที่น่ารักมากที่สุดคือดวงตาของเขาเหล่านั้นตาสงบและเงียบสงบมีความเมตตาไม่มีที่สิ้นสุดและความรักเช่นถ้าพวกเขาสามารถจ้องมองสถานที่ห่างไกลอนันต์; . จ้องมองทุกอย่าง

. เขายกความสุขก้านภายในมือของเขาโดยใช้ใบหน้าอย่างแผ่วเบายิ้มที่จะเผชิญกับโลกที่ชั่วร้ายนี้

นับล้านคนบนสีขาวที่ราบหมันยืนขึ้น annunciating ไปยังเนินเขาและหุบเขา:

"ไม่มีการดูแลไม่ได้สำหรับพวกเขา บ้านเกิด. "

... ..

มันเป็นฤดูใบไม้ผลิในช่วงต้นทุน แต่มันก็ยังคงเย็น bitingly เก่าของเมืองหิมะต้นฤดูใบไม้ผลิเป็นลดละที่หนาวเย็นและรุนแรง; พายุหิมะลดลงเช่นข้องใจสะอื้นบนท้องถนนในเมืองและตรอกซอกซอย chafing ทั่วราวกับว่ามันเป็นพายุทรายทำให้มันยากที่จะเปิดตา.

การแข่งขันปีศาจความสุขคืนและความเงียบสงบมีความสุขในเลือดและการฆ่าฟันกับความเป็นอยู่หลังของพวกเขา หลัก; ดังนั้นภายในอาคารบ้านเรือนลับของเจ้านายเผ่าพันธุ์ปีศาจหรือศิลปินก็จะไม่ยอมให้เป็นภาพวาดที่มีสีสันสดใสหรือโครงร่างแปลก.
แต่สีสีสำหรับ Old หิมะเมืองเป็นสีเทาสีน้ำตาลอมเหลืองก่อให้เกิดคนที่จะรู้สึกเงียบสงบหรือบางทีก็ ชาเล็ก ๆ น้อย ๆ ประชาชนของเมืองที่มีความสุขสวมเสื้อคลุมสีดำและจากระยะไกลมันเป็นเรื่องยากที่จะให้ออกว่าใครเป็นใคร.

ปีศาจในเสื้อคลุมสีดำสวมใส่เดินภายในพายุหิมะ; เสื้อคลุมสีดำเขาสวมค่อนข้างธรรมดาและน้อยเก่าที่มีการปิดล้อมของมันแสดงให้เห็นน้ำตาบาง แต่อย่างน้อยที่สุดนี้เสื้อคลุมสีดำแตกต่างจากคนอื่น ๆ .

เสื้อคลุมสีดำ flitted เข้าและออกจากมุมมองภายในพายุหิมะโกรธแม้ หากหนึ่งคือการจ้องมองอย่างตั้งใจก็จะยากที่จะยืนยันตำแหน่งนี้ยังคงอยู่จนกระทั่งเขาออกจากเก่าหิมะเมืองยืนอยู่ที่ธารน้ำแข็งทางตอนใต้.

ลมเย็นเสียหายผ่านยกขอบหมวกของเขาและเผยให้เห็นด้านข้าง ใบหน้าของเขา ใบหน้าที่ซีดผิดปกติ; ราวกับว่ามันไม่ได้เข้ามาสัมผัสกับแสงแดดเป็นเวลาหลายปี ราวกับว่าเขาได้รับความเดือดร้อนเพิ่งเจ็บป่วยที่รุนแรง; ราวกับว่ามันขาดความอบอุ่นในทุก ๆ ; มากยิ่งขึ้นเพื่อให้เป็นถ้ามันเป็นสมบูรณ์ไร้ชีวิตถือกับมันความรู้สึกของการเสียชีวิตที่อาจทำให้ใจสั่นได้.

ปีศาจที่จ้องมองไปทางทิศใต้ทิศทางของทุนและยังคงเงียบในขณะที่ยาว ริมฝีปากของเขาแล้วขดและเสียงแฝดของเขาเบื่อที่ไม่สามารถควบคุมความรู้สึกของความอิ่มเอมใจ ". คุณก็ไม่สามารถดำเนินการที่จะไม่สนใจดำรงอยู่ของเขา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ที่ไกลจากเมืองหลวง มีสีขาว สีแห้งธรรมดา ภายในศูนย์บริการของที่ราบแห้งแล้งนี้ มันเป็นเมืองที่สร้างขึ้นจากหิน ผนังล้อมรอบหลายสิบกิโลเมตร มองที่แสนยิ่งใหญ่หลายล้านคนคุกเข่าบนที่ราบแห้งแล้งที่ด้านนอกของหินเมืองของเข่า และหน้าผากมีติดต่อกันเป็นเวลานานด้วยทรายร้อนลวกที่ได้รับความร้อนจากเก้าตะวัน ให้ปิดกลิ่นลมของการเผาไหม้ แต่ไม่มีอาการปวดอาจจะเห็นบนใบหน้าของพวกเขา เพียง แต่ความสงบสุขแน่นอน ไม่ว่าพวกเขาให้ออกเสียงใด ๆ มีเพียงความเงียบที่สมบูรณ์ คล้ายกับทะเลสงบยังน่าเกรงขาม ; ทะเลคนที่ด้านหน้าของการชุมนุมครั้งนี้คือแพลตฟอร์มที่สร้างขึ้นจากไม้ ยกพื้นไม้ยังมีใบสีเขียวมากมายรอบ ๆขอบให้มีความคมชัดจากที่แห้งแล้ง ง่าย และมีความรอบภายในศูนย์บริการของแพลตฟอร์ม มีสัญลักษณ์คล้ายตัว " เจิ้ง " erected conveying ความรู้สึกทางศาสนาอย่างยิ่งตามคำอธิษฐานของหลายล้าน ศรัทธา สัญลักษณ์เป็นปัจจุบันบรรเลงแว่วพระโสภาชายวัยกลางคนที่ยืนอยู่ในด้านหน้าของสัญลักษณ์ทางศาสนา เงียบๆ ดูผู้คนที่กำลังคุกเข่าต่อหน้าเขาดูจากเสื้อผ้าของชายคนนี้ เขาเป็นพระกับวัย ริ้วรอยจางๆ อาจจะเห็นบนขอบของตา แต่มันก็ไม่มีอะไรให้เสียจากคุณลักษณะที่สมบูรณ์แบบของเขา น่ารักมากที่สุดคุณสมบัติเป็นตา ผู้สงบ ดวงตามีความเมตตาที่ไม่มีที่สิ้นสุดและความรักเป็นถ้าพวกเขาได้จับจ้องไปยังสถานที่ห่างไกลเหลือหลาย ; จ้องมองทุกอย่างเขายกไม้เท้าศักดิ์สิทธิ์ ภายในมือของเขาใช้บางๆ ยิ้มใบหน้าที่จะเผชิญโลกที่ชั่วร้ายนี้นับล้านของผู้คนบนสีขาวที่ราบแห้งแล้งก็ลุกขึ้นยืน annunciating ไปยังเนินเขาและหุบเขา" ไม่มีไม่สน บ้านเกิดของพวกเขา . ". . . . .มันเป็นฤดูใบไม้ผลิในเมืองหลวง แต่ก็ยังคง bitingly เย็น เก่าเมืองหิมะฤดูใบไม้ผลิ คือ unrelentingly เย็นชาและแข็งกร้าว ; พายุหิมะตกเหมือนสะอื้นน้อยบนถนนของเมืองและตรอกซอกซอย chafing ทั่วราวกับว่ามันเป็นทะเลทราย ทำให้ยากที่จะลืมตา .ปีศาจแข่งชอบกลางคืนและเงียบสงบ , เพลิดเพลินกับเลือดและการฆ่าฟัน กับหลังเป็นหลัก ดังนั้น ภายในอาคารบ้านเรือนอันลึกลับของปีศาจแข่งของค่าภาคหลวงหรือศิลปิน ก็จะมาเป็นภาพวาดที่มีสีสันสดใสหรือสรุปแปลกแต่สีสัน สีเมืองหิมะเก่าก็จืดชืด เกรย์ เป็นเหตุให้คนรู้สึกสงบ หรือบางทีแม้แต่น้อย ชา ของเมืองที่ประชาชนชอบใส่เสื้อคลุมสีดำ และจากที่ไกลๆ มันก็ยากที่จะทำให้ออกว่าใครเป็นใครปีศาจในชุดคลุมดำเดินในหิมะ ; สีดำเสื้อคลุมที่เขาใส่ก็ค่อนข้างธรรมดาและเก่าเล็กน้อย กับมิ้มแสดงน้ำตา แต่อย่างน้อย เสื้อคลุมสีดำนี้แตกต่างจากคนอื่น ๆเสื้อคลุมสีดำ flitted ในและออกจากมุมมองภายในพายุหิมะรุนแรง ถ้าถูกจ้องอย่างตั้งใจ ก็คงยากที่จะยืนยันตำแหน่งนี้ lasted จนกว่าเขาออกจากเมืองหิมะ มีอายุยืนที่ธารน้ำแข็งบนด้านใต้เย็นลมสามารถผ่าน ยก ขอบหมวกของเขาและเผยให้เห็นด้านข้างของใบหน้าของเขา ใบหน้านั้นซีดเซียวผิดปกติ ; เช่นถ้ามันไม่ได้เข้ามาติดต่อกับดวงอาทิตย์เป็นเวลาหลายปี เช่น ถ้าเขามีเพิ่งได้รับการเจ็บป่วยร้ายแรง เช่น ถ้าขาดใด ๆความอบอุ่นที่ทั้งหมด มากกว่า ดังนั้น ถ้ามันสมบูรณ์ไร้ชีวิต แบกกับความรู้สึกของความตายที่อาจก่อให้เกิดใจสั่น .ปีศาจจ้องมองไปทางทิศใต้ตามทิศทางของเงินทุนและยังคงเงียบมานานแล้ว ริมฝีปากของเขาแล้วขดและแฝดเสียงเบื่อความรู้สึกแก่นของความปิติยินดี : " คุณก็ไม่สามารถละเว้นการดำรงอยู่ของเขา