Key IdeasThe foremost purpose of pe

Key Ideas

The foremost purpose of performance art has almost always been to challenge the conventions of traditional forms of visual art such as painting and sculpture. When these modes no longer seem to answer artists' needs - when they seem too conservative, or too enmeshed in the traditional art world and too distant from ordinary people - artists have often turned to performance in order to find new audiences and test new ideas.
Performance art borrows styles and ideas from other forms of art, or sometimes from other forms of activity not associated with art, like ritual, or work-like tasks. If cabaret and vaudeville inspired aspects of Dada performance, this reflects Dada's desire to embrace popular art forms and mass cultural modes of address. More recently, performance artists have borrowed from dance, and even sport.
Some varieties of performance from the post-war period are commonly described as "actions." German artists like Joseph Beuys preferred this term because it distinguished art performance from the more conventional kinds of entertainment found in theatre. But the term also reflects a strain of American performance art that could be said to emerge out of a reinterpretation of "action painting," in which the object of art is no longer paint on canvas, but something else - often the artist's own body.
The focus on the body in so much performance art of the 1960s has sometimes been seen as a consequence of the crisis in conventional media. Faith having collapsed in media such as painting, creativity ricocheted back on to the artist's own body. Some saw this as a liberation, part of the period's expansion of materials and media. Others wondered if it reflected a more fundamental crisis in the institution of art itself, a sign that art was exhausting its resources.
The performance art of the 1960s can be seen as just one of the many disparate trends that developed in the wake of Minimalism. Seen in this way, it is an aspect of Post-Minimalism, and it could be seen to share qualities of Process art, another tendency central to that umbrella style. If Process art focused attention on the techniques and materials of art production, so did aspects of performance. Process art was also often intrigued by the possibilities of mundane and repetitive activities; similarly, many performance artists were attracted to task-based activities that were very foreign to the highly choreographed and ritualized performances in traditional theatre or dance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไอเดียที่สำคัญจุดประสงค์สำคัญของผลงานศิลปะได้เกือบได้เสมอที่จะท้าทายการประชุมของรูปแบบดั้งเดิมของศิลปะภาพเช่นภาพวาดและประติมากรรม เมื่อโหมดเหล่านี้ไม่ได้ดูเหมือนจะตอบสนองความต้องการของศิลปิน - เมื่อพวกเขาดูเหมือนอนุรักษ์นิยมเกินไปหรือมากเกินไปพัวพันอยู่ในโลกศิลปะแบบดั้งเดิมและไกลเกินไปจากคนธรรมดา - ศิลปินมักจะมีการเปิดเพื่อประสิทธิภาพการทำงานเพื่อหาผู้ชมใหม่และทดสอบความคิดใหม่ ๆผลงานศิลปะยืมรูปแบบและความคิดจากรูปแบบอื่น ๆ ของศิลปะหรือบางครั้งจากรูปแบบอื่น ๆ ของกิจกรรมที่ไม่เกี่ยวข้องกับงานศิลปะเช่นพิธีกรรมหรืองานการทำงานเช่น หากการแสดงบนเวทีและเพลงแรงบันดาลใจด้านของประสิทธิภาพการทำงาน Dada นี้สะท้อนให้เห็นถึงความปรารถนาของดาด้าที่จะโอบกอดรูปแบบศิลปะที่นิยมและรูปแบบทางวัฒนธรรมมวลของที่อยู่ เมื่อเร็ว ๆ นี้ผลงานศิลปินได้ยืมมาจากการเต้นรำและแม้กระทั่งกีฬา. พันธุ์บางส่วนของผลการดำเนินงานจากช่วงหลังสงครามมีการอธิบายว่า "การกระทำ". ศิลปินเยอรมันเช่นโจเซฟ Beuys ที่ต้องการในระยะนี้เพราะผลการดำเนินงานศิลปะที่แตกต่างจากชนิดธรรมดาของความบันเทิงที่พบในโรงละคร แต่คำนี้ยังสะท้อนให้เห็นถึงความเครียดจากการทำงานศิลปะอเมริกันที่อาจกล่าวได้ว่าเกิดจากการตีความใหม่ของ "การวาดภาพการกระทำ" ซึ่งเป้าหมายของงานศิลปะที่มีสีไม่ได้อยู่บนผืนผ้าใบ แต่อย่างอื่น - มักจะร่างกายของตัวเองของศิลปินมุ่งเน้นไปที่ร่างกายในผลงานศิลปะมากของปี 1960 ที่ได้รับการเห็นบางครั้งเป็นผลมาจากวิกฤตในสื่อทั่วไปที่ ความศรัทธาที่มีการทรุดตัวลงในสื่อเช่นภาพวาด, ความคิดสร้างสรรค์กระดอนกลับไปยังร่างกายของตัวเองของศิลปิน บางคนเห็นว่านี่เป็นปลดปล่อยเป็นส่วนหนึ่งของการขยายตัวของระยะเวลาของวัสดุและสื่อ อื่น ๆ สงสัยว่ามันสะท้อนให้เห็นถึงวิกฤตพื้นฐานมากขึ้นในสถาบันการศึกษาของศิลปะเองสัญญาณว่าศิลปะที่หลบหนีทรัพยากรของมัน. ผลงานศิลปะของปี 1960 ที่สามารถมองเห็นเป็นเพียงหนึ่งในแนวโน้มที่แตกต่างกันจำนวนมากที่ได้รับการพัฒนาในการปลุกของ minimalism การกระทำในลักษณะนี้มันเป็นลักษณะของการโพสต์ศิลปะและมันอาจจะเห็นในการแบ่งปันคุณภาพของศิลปะกระบวนการแนวโน้มกลางอีกสไตล์ที่ร่ม หากกระบวนการศิลปะมุ่งเน้นความสนใจเกี่ยวกับเทคนิคและวัสดุในการผลิตงานศิลปะเพื่อให้ได้แง่มุมของการปฏิบัติงาน กระบวนการศิลปะก็ยังทึ่งโดยมักจะเป็นไปได้ของกิจกรรมทางโลกและซ้ำนั้น ในทำนองเดียวกันการปฏิบัติงานของศิลปินหลายคนให้ความสนใจกับกิจกรรมตามงานต่างประเทศที่มีมากที่จะแสดงออกแบบสูงและ ritualized ในโรงละครแบบดั้งเดิมหรือการเต้นรำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีความคิดหลักที่สําคัญของการทำงานศิลปะมีเกือบเสมอท้าทายแบบแผนของรูปแบบดั้งเดิมของศิลปะเช่นจิตรกรรมและประติมากรรม เมื่อโหมดเหล่านี้ไม่ได้ดูเหมือนจะตอบความต้องการของศิลปิน - เมื่อพวกเขาดูหัวโบราณหรือสื่อกลางในโลกของศิลปะแบบดั้งเดิมและห่างไกลเกินไปจากคนธรรมดา - ศิลปินมักเปลี่ยนงานเพื่อหาผู้ชมใหม่และทดสอบความคิดใหม่ .
ศิลปะการแสดงยืมรูปแบบและแนวคิดจากรูปแบบอื่น ๆของศิลปะ หรือบางครั้งจากรูปแบบอื่น ๆของกิจกรรมที่ไม่เกี่ยวข้องกับศิลปะ เช่น พิธีกรรม หรือ ทำงาน เช่น งาน .ถ้าโฮสต์และเป็นแรงบันดาลใจในด้านของประสิทธิภาพ Dada เพลง นี้สะท้อนให้เห็นถึงความปรารถนาที่จะโอบกอดรูปแบบ Dada นิยมและโหมดที่อยู่มวลวัฒนธรรมศิลปะ เมื่อเร็วๆ นี้ ศิลปินจะมาเต้น และกีฬา
บางพันธุ์ของประสิทธิภาพจากช่วงหลังสงครามมักอธิบายว่า " การกระทำ" เยอรมัน ศิลปินเช่นโจเซฟที่ต้องการในระยะนี้ เพราะมันแตกต่างจากการแสดงศิลปะมากกว่าปกติชนิดของความบันเทิงที่พบในโรงละคร แต่ระยะเวลายังสะท้อนให้เห็นถึงความเครียดของการทำงานศิลปะอเมริกันที่อาจกล่าวได้โผล่ออกมาจากโชว์ฉบับตีความใหม่ " จิตรกรรมการกระทำ " ซึ่งวัตถุของศิลปะคือสีไม่บนผืนผ้าใบแต่อย่างอื่น มักจะเป็นศิลปินเองร่างกาย .
โฟกัสในร่างกายในการทำงานมาก ศิลปะของปี 1960 มีบางครั้งถูกมองว่าเป็น ผลพวงของวิกฤตในสื่อแบบดั้งเดิม ศรัทธามียุบในสื่อต่างๆ เช่น จิตรกรรมสร้างสรรค์ เด้งกลับให้ศิลปินของตัวเอง บางคนเห็นนี้เป็นอิสระเป็นส่วนหนึ่งของระยะเวลาของการขยายตัวของวัสดุและสื่อคนอื่นสงสัยว่ามันสะท้อนให้เห็นถึงวิกฤติพื้นฐานเพิ่มเติมในสถาบันศิลปะนั่นเอง เป็นสัญญาณว่าศิลปะมันเหนื่อยทรัพยากร .
ศิลปะการแสดงของปี 1960 สามารถมองเห็นเป็นเพียงหนึ่งในหลายหลากหลายแนวโน้มที่พัฒนาขึ้นในการปลุกของศิลปะ . เห็นในลักษณะนี้ เป็นลักษณะของการโพสต์ชื่อ และมันอาจจะเห็นการแบ่งปันคุณภาพของศิลปะกระบวนการอีกแนวโน้มกลางสไตล์ร่มนั้น ถ้าศิลปะกระบวนการเน้นความสนใจในวัสดุและเทคนิคการผลิตของศิลปะ แล้วด้านของประสิทธิภาพ ศิลปะกระบวนการก็มักจะทึ่งโดยความเป็นไปได้ของกิจกรรมทางโลกและซ้ำซาก ในทํานองเดียวกันผลงานศิลปินหลายคนถูกดึงดูดให้กิจกรรมงานปฏิบัติที่ต่างประเทศเพื่อขอนำ ritualized การแสดงในโรงละครหรือเต้นรำแบบดั้งเดิม .