On August 1st of 1996 I was born, t

On August 1st of 1996 I was born, the first fourteen years of my life were like any other kids. But on August 1st of 2011 , I found out I had acute myeloid leukemia, or in other words cancer. The form of cancer I had was very rare. Only about 60 people in the world had ever had it. Most of those cases were in adults. To see a child with this form of acute myeloid leukemia was extremely rare, almost unheard of. It all started when I was in the small town of Alpena Michigan. Every year my family goes to Alpena to stay at our trailer. We were going to be staying in Alpena for about a month. My father and brother could only stay the first two weeks, then they had to go back home to work. The first week and a half we were in Alpena, I had got very sore neck. My parents thought nothing of it. For I would have the air condition pointed straight at my head when I slept. After a few days of having the sore neck, I was in so much pain, that my parents took me to the emergency room to see what was wrong with my neck. I was in the emergency room for about six hours. In those six hours, I had my blood taken, and the doctor came in to examine me. Right off the bat, the doctor thought I had mono. He wrote me a prescription for an antibiotic. The very next day, my sore neck was gone! I thought that the antibiotics were working. A few days after the trip to the emergency room, the hospital phoned my mother. They asked if I had ever had leukemia or any other type of cancer before in my life. My mother said no, and that I was one of the healthiest kids ever! I rarely missed a day of school. After that, they asked my mother to bring me to the hospital again for another blood test. This test was to make sure that the first blood test wasn’t contaminated somehow. This blood sample was going to be sent off to the mayo clinic in Rochester, Minnesota. There they could study the sample more in depth then they could at the hospital in Alpena. On my birthday, my doctor in Holland phoned my mother. He told her the worst news anyone could get. That I had cancer, and I needed to get to Helen Devos Children’s hospital as soon as I possible. When the doctor phoned I was asleep. I woke to the sound of my mother and sister crying. I asked them what was wrong. My mother told me that I had cancer. I don’t remember really what went on after she told, all I remember is that my mother phoned my father. At that time, my father was back at home working. He came back up on the august 2nd. We packed all of august 3rd to get ready to go to Helen Devos children’s hospital on the 4th. On august 4th we woke up at 3:00am so we could get to Helen devos children’s hospital at 9:00am. I couldn’t get or drink anything at all because I was going to have bone marrow biopsy and have a broviac line put it to my chest.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อ 1 สิงหาคมของปี 1996 ฉันเกิดมาเป็นครั้งแรกเมื่อสิบสี่ปีที่ผ่านมาในชีวิตของฉันเป็นเหมือนเด็กคนอื่น ๆ ใด ๆ แต่เมื่อ 1 สิงหาคมของปี 2011 ฉันพบฉันได้มะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดเฉียบพลันหรือโรคมะเร็งในคำอื่น ๆ รูปแบบของโรคมะเร็งฉันได้เป็นที่หายากมาก เพียงประมาณ 60 คนในโลกนี้เคยมีมัน ส่วนของกรณีเหล่านั้นในผู้ใหญ่ ที่จะเห็นเด็กที่มีรูปแบบของมะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดเฉียบพลันนี้เป็นที่หายากมาก,แทบไม่เคยได้ยินจาก มันทั้งหมดเริ่มต้นเมื่อผมอยู่ในเมืองเล็ก ๆ ของพีนามิชิแกน ทุกปีครอบครัวของฉันไปที่นาจะเข้าพักรถพ่วงของเรา เรากำลังจะอยู่ในแอลเพประมาณเดือน พ่อและพี่ชายของฉันเท่านั้นสามารถอยู่สองสัปดาห์แรกนั้นพวกเขาก็จะกลับไปที่บ้านเพื่อทำงาน สัปดาห์แรกและครึ่งหนึ่งของพวกเราอยู่ในแอลเพฉันมีอาการเจ็บคอได้มากพ่อแม่ของฉันคิดว่าไม่มีอะไรของมัน สำหรับผมจะมีสภาพอากาศที่ชี้ตรงไปที่หัวของฉันเมื่อฉันนอนหลับ หลังจากไม่กี่วันของการมีคอเจ็บผมอยู่ในความเจ็บปวดมากที่พ่อแม่ของฉันพาฉันไปที่ห้องฉุกเฉินเพื่อดูสิ่งที่เป็นความผิดพลาดกับคอของฉัน ผมอยู่ในห้องฉุกเฉินประมาณหกชั่วโมง ในกลุ่มคนที่หกชั่วโมงและฉันได้เลือดของฉันถ่ายและแพทย์เข้ามาในการตรวจสอบฉันขวาปิดค้างคาวหมอคิดว่าฉันได้โมโน เขาเขียนใบสั่งยาสำหรับฉันยาปฏิชีวนะ ในวันถัดไปมากเจ็บคอของฉันหายไปแล้ว ผมคิดว่ายาปฏิชีวนะที่กำลังทำงานอยู่ ไม่กี่วันหลังจากการเดินทางไปยังห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลโทรศัพท์ไปหาแม่ของฉัน พวกเขาถามว่าผมเคยมีโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวหรือชนิดอื่น ๆ ของโรคมะเร็งมาก่อนในชีวิตของฉัน แม่ของฉันกล่าวว่าไม่มีและบอกว่าผมเป็นหนึ่งในเด็กที่แข็งแรงที่สุดที่เคย! ผมไม่ค่อยพลาดวันของโรงเรียน หลังจากนั้นพวกเขาถามแม่ของฉันที่จะนำฉันไปที่โรงพยาบาลอีกครั้งสำหรับการตรวจเลือดอีก การทดสอบนี้คือเพื่อให้แน่ใจว่าการทดสอบเลือดเป็นครั้งแรกที่ไม่ได้รับการปนเปื้อนใด ตัวอย่างเลือดนี้กำลังจะถูกส่งออกไปเมโยคลินิกในโรเชสเตอร์, มินนิโซตามีพวกเขาสามารถศึกษาตัวอย่างเพิ่มเติมในเชิงลึกแล้วที่พวกเขาได้ที่โรงพยาบาลในแอลเพ เมื่อวันเกิดของฉันแพทย์ของฉันในประเทศฮอลแลนด์โทรหาแม่ของฉัน เขาบอกเธอว่าทุกคนข่าวที่เลวร้ายที่สุดอาจจะได้รับ ว่าฉันเป็นมะเร็งและฉันต้องการที่จะได้รับไปโรงพยาบาลเฮเลน DeVos เด็กโดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ครับ เมื่อแพทย์โทรมาหาผมกำลังหลับอยู่ ฉันตื่นเสียงของแม่และน้องสาวของฉันร้องไห้ฉันถามพวกเขาสิ่งที่ผิด แม่ของฉันบอกว่าฉันเป็นมะเร็ง ผมจำไม่ได้จริงๆว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เธอบอกว่าทั้งหมดที่ฉันจำได้ว่าแม่ของฉันโทรมาหาพ่อของฉัน ในเวลานั้นพ่อของฉันก็กลับมาที่บ้านที่ทำงาน เขากลับมาขึ้นเมื่อ 2 สิงหาคม เราบรรจุทุก 3 สิงหาคมจะได้รับการพร้อมที่จะไปโรงพยาบาลเฮเลน DeVos เด็กเมื่อ 4 เมื่อ 4 สิงหาคมเราตื่นนอนตอนที่ 3:00:00 เพื่อให้เราสามารถได้รับการรักษาที่โรงพยาบาลเฮเลน DeVos เด็กที่ 09:00 ฉันไม่สามารถรับหรือเครื่องดื่มอะไรเลยเพราะผมกำลังจะมีไขกระดูกเนื้อเยื่อและมีสาย broviac วางไว้ที่หน้าอกของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในวันที่ 1 สิงหาคมของปี 1996 ผมเกิด สิบสี่ปีแรกของชีวิตได้เหมือนเด็กอื่น ๆ แต่ในเดือน 1 สิงหาคม 2011 ฉันพบมีมะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดไมอิลอยด์เฉียบพลัน หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งมะเร็ง รูปแบบของโรคมะเร็งที่ผมยากได้ เพียงประมาณ 60 คนในโลกได้เคยมีมัน ส่วนใหญ่กรณีดังกล่าวได้ในผู้ใหญ่ เห็นเด็กกับมะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดไมอิลอยด์เฉียบพลันแบบนี้มีน้อยมาก แทบไม่เคยได้ยินของ มันทั้งหมดเริ่มต้นเมื่อในเมืองเล็ก ๆ ของ Alpena มิชิแกน ทุกปีครอบครัวไป Alpena ที่ส่วนท้ายของเรา เรากำลังจะอยู่ใน Alpena สำหรับเกี่ยวกับเดือน พ่อและพี่ชายของฉันได้เพียงพักสองสัปดาห์แรก แล้วพวกเขาไปทำงานบ้าน สัปดาห์ และแบบครึ่งแรกเราอยู่ใน Alpena ฉันมีได้มากเจ็บคอ พ่อคิดอะไรของมัน สำหรับต้องอากาศชี้ตรงไปที่หัวของฉันเมื่อฉันไปไหน หลังจากนั้นไม่มีคอเจ็บ ผมในเพื่อให้อาการปวดมาก ว่า พ่อแม่ของฉันเอาฉันไปห้องฉุกเฉินเพื่อดูสิ่งผิดกับคอ ผมอยู่ในห้องฉุกเฉินประมาณ 6 ชั่วโมง ในชั่วโมงที่ 6 ฉันมีเลือดของฉันมา และหมอเข้ามาตรวจสอบผม ขวาปิดค้างคาว หมอคิดผมขาวดำ เขาเขียนฉันใบสั่งยาสำหรับยาปฏิชีวนะ ในวันถัดไปมาก คอเจ็บไม่หาย คิดว่า ยาปฏิชีวนะที่กำลังทำงาน ไม่กี่วันหลังจากเดินทางไปห้องฉุกเฉิน โรงพยาบาล phoned แม่ เขาก็ถามถ้า ผมเคยเคยมีมะเร็งเม็ดเลือดขาวหรือชนิดอื่น ๆ ของมะเร็งก่อนในชีวิต แม่กล่าวว่า ไม่มี และที่ ผมเป็นหนึ่งที่หนีจากเด็กเคย ฉันไม่ค่อยพลาดวันของโรงเรียน หลังจากนั้น พวกเขาถามแม่ของฉันนำฉันไปโรงพยาบาลอีกครั้งสำหรับเลือดอีก การทดสอบนี้เพื่อ ให้แน่ใจว่า แรกเลือดไม่ปนเปื้อนอย่างใด ตัวอย่างนี้เลือดกำลังจะถูกส่งออกไป mayo คลินิกในโรเชสเตอร์ มินเนโซต้า มีพวกเขาสามารถศึกษาตัวอย่างเพิ่มเติมในเชิงลึก แล้วพวกเขาได้ที่โรงพยาบาล Alpena ในวันเกิดของฉัน ของฉันแพทย์ในฮอลแลนด์ phoned แม่ เขาบอกเธอข่าวเลวร้ายที่สุดที่ทุกคนได้รับ ว่า มีโรคมะเร็ง และฉันจำเป็นต้องไปโรงพยาบาลเด็ก Devos เฮเลนทันทีฉันได้ เมื่อหมอ phoned ผมหลับ ตื่นเสียงของแม่และน้องสาวร้องไห้ของฉัน ฉันถามพวกเขาอะไรผิด แม่บอกฉันว่า ฉันมีโรคมะเร็ง จำไม่ได้จริง ๆ ว่าไปหลังจากที่เธอบอก ทั้งหมดที่ผมจำได้ว่า แม่ phoned พ่อ ในขณะนั้น พ่อได้กลับมาทำงานที่บ้าน เขากลับขึ้นมาบน 2 สิงหาคม เรารวบรวมไว้ทั้งหมด 3 สิงหาคมเพื่อเตรียมไปโรงพยาบาลเด็กเฮเลน Devos 4 บนสิงหาคม 4 ที่เราตื่นนอนเวลา 3:00 น.ดังนั้นเราสามารถไปโรงพยาบาลเด็ก devos เฮเลนที่ 9:00 am ฉันไม่สามารถรับ หรือดื่มอะไรเลยเนื่องจากกำลังจะมีการตรวจชิ้นเนื้อไขกระดูก และมีเส้น broviac ทำให้หน้าอกของฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อวันที่ 1 สิงหาคมปี 1996 ผมก็เกิดมาสี่ปีแรกของชีวิตของฉันเป็นเหมือนเด็กอื่นใด แต่ในเดือนสิงหาคม 2011 ที่ 1 ของผมไม่มีโรคมะเร็ง myeloid เฉียบพลันหรือมะเร็งในคำอื่นๆ รูปแบบของโรคมะเร็งผมก็หาได้ยากเป็นอย่างมาก เพียงประมาณ 60 คนในโลกนี้มีคนเคยมีมา กรณีผู้ที่ส่วนใหญ่เป็นคนในวัยผู้ใหญ่ ในการดูเด็กที่มีรูปนี้ของ myeloid เฉียบพลันโรคลูคีหาได้ยากเป็นอย่างมากแทบจะไม่เคยได้ยินมาก่อน. ทั้งหมดได้เริ่มต้นเมื่อผมอยู่ในเมืองขนาดเล็กของ alpena มิชิแกน ทุกๆปีครอบครัวของฉันไปยัง alpena เพื่อการเข้าพักที่รถเทรลเลอร์ของเรา เรากำลังจะต้องเข้าพักใน alpena ประมาณหนึ่งเดือน บิดาและน้องชายของผมจะสามารถเข้าพักสองสัปดาห์แรกเท่านั้นจากนั้นก็ต้องกลับบ้านเพื่อการทำงาน สัปดาห์แรกและครึ่งที่เราอยู่ใน alpena ผมก็ปวดคอเป็นอย่างมากคุณพ่อคุณแม่ของผมคิดว่าไม่มีอะไรของมัน สำหรับฉันจะมี สภาพ อากาศที่ชี้ไปตรงที่หัวของฉันเมื่อฉันหลับไป หลังจากนั้นไม่กี่วันที่จะมีอาการเจ็บคอที่ผมอยู่ในนั้นอาการปวดมากว่าพ่อแม่พาฉันไปเข้าห้องฉุกเฉินเพื่อดูว่าผิดพร้อมด้วยคอของฉัน ผมอยู่ในห้องฉุกเฉินสำหรับประมาณหกชั่วโมง ในหกชั่วโมงที่ผมมีเลือดของฉันแล้วและหมอที่มาในการตรวจสอบผมตั้งอยู่ถัดจากค้างคาวที่หมอคิดว่าฉันโมโน เขาได้เขียนใบสั่งยาให้ผมสำหรับปฏิชีวนะได้ ในวันถัดไปเป็นอย่างมากที่อาการเจ็บคออยู่แล้ว ผมคิดว่ายาปฏิชีวนะที่กำลังทำงาน ไม่กี่วันหลังจากการเดินทางไปที่ห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลที่ชี้แจงรายละเอียดจากแม่ของฉัน เขาถามผมว่ามีโรคมะเร็งหรือ ประเภท อื่นใดของมะเร็งมาก่อนในชีวิตของฉันไม่เคย แม่ของผมบอกว่าไม่มีและที่เป็นหนึ่งในเด็กแปลงที่เคยมีมา! ข้าพเจ้าแทบจะไม่ควรพลาดวันที่ของโรงเรียน หลังจากนั้นก็ถามคุณแม่ของผมมาให้ฉันไปที่โรงพยาบาลอีกครั้งสำหรับการทดสอบเลือดอีกคนหนึ่ง การทดสอบนี้จะทำให้แน่ใจว่าการทดสอบเลือดครั้งแรกไม่ได้ไม่รู้ว่าการปนเปื้อน ตัวอย่างเลือดนี้จะต้องถูกส่งไปที่โรงพยาบาลสมิติเวชมายอใน Rochester ,มินนิโซตามีทั้งสองไม่สามารถศึกษาตัวอย่างที่มากขึ้นในความลึกแล้วพวกเขาจะอยู่ที่โรงพยาบาลใน alpena วันเกิดของฉันแพทย์ในประเทศฮอลแลนด์ตามแม่ของฉัน เขาบอกเธอว่าใครข่าวที่เลวร้ายที่สุดไม่ได้ ที่ผมเคยเป็นมะเร็งและผมจำเป็นต้องได้รับไปโรงพยาบาลของเฮเลนประชุม DeVos Place เด็กทันทีที่ผมเป็นไปได้ เมื่อหมอนายแพทย์ฉันกำลังหลับอยู่ ผมตื่นขึ้นไปตามเสียงเพลงของน้องสาวและคุณแม่ของฉันร้องไห้ผมถามว่าไม่ถูกต้อง แม่ของผมบอกผมว่าผมก็เป็นมะเร็ง ฉันจำไม่ได้ว่าจริงๆแล้วไปหลังจากที่เธอบอกว่าทั้งหมดผมจำได้ว่าเป็นที่แม่ของฉันก็โทรหาพ่อของฉัน ในช่วงเวลาที่พ่อผมเขาก็ไปทำงานกลับมาที่บ้าน เขากลับมาได้ในเดือนสิงหาคมนี้ที่ 2 เรามาโรงพยาบาลของเด็ก 3 เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการไปประชุม DeVos Place เฮเลนสิงหาคมทั้งหมดใน 4 th ได้ ในเดือนสิงหาคม 4 เราตื่นขึ้นมาอยู่ที่ 3เช้าเพื่อที่เราจะได้ไปที่โรงพยาบาลเด็กประชุม DeVos Place เฮเลนที่ 9 : 00 น. ฉันไม่สามารถรับหรือดื่มเครื่องดื่มอะไรเพราะผมจะได้มีดร.โมฮัมหมัดซิงห์ไขกระดูกและมีสาย broviac ให้ใส่หน้าอกของฉัน