2. Toxicity of PAHsAlthough studies

2. Toxicity of PAHs
Although studies in experimental animals on individual PAHs, mainly on benzo[a]pyrene, have shown various
toxicological effects, such as haematological effects, reproductive and developmental toxicity and
immunotoxicity, it is the carcinogenic and genotoxic (DNA-damaging) potential of these compounds that has
attracted most attention. A number of PAHs have shown carcinogenicity in experimental animals and
genotoxicity and mutagenicity in vitro and in vivo. The International Agency for Research into Cancer (IARC)
in 1987 concluded that benzo[a]pyrene is a probable human carcinogen. Some other PAHs have also been
identified as being carcinogens, with possible genotoxic properties. Although the PAHs are lipophilic
chemicals like the dioxins and PCBs, they are metabolised or broken down faster than the latter chemicals,
both in the human body and in the environment, and thus persistence for long periods is not such a major
problem.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. ความเป็นพิษของ PAHs
ถึงแม้ว่าการศึกษาในสัตว์ทดลองในแต่ละ PAHs ส่วนใหญ่บน benzo [a] ไพรีน มีแสดงต่าง ๆ
toxicological ผล เช่น haematological ผล สืบพันธุ์และการพัฒนาความเป็นพิษ และ
immunotoxicity เป็นที่ carcinogenic และศักยภาพ genotoxic (ทำลายดีเอ็นเอ) ของสารประกอบที่มี
ดึงดูดความสนใจมากที่สุด จำนวน PAHs ได้แสดง carcinogenicity ในสัตว์ทดลอง และ
genotoxicity และการศึกษาในหลอดทดลอง และในสัตว์ทดลอง หน่วยงานนานาชาติเพื่อการวิจัยเป็นมะเร็ง (IARC)
1987 สรุปว่า benzo [a] ไพรีนเป็นสารก่อมะเร็งมนุษย์ดำรง บางอื่น ๆ PAHs ยังมี
ระบุเป็น สารก่อมะเร็ง มีคุณสมบัติ genotoxic ได้ แม้ว่า PAHs lipophilic
สารเคมีเช่น dioxins และ PCBs มี metabolised หรือแบ่งย่อยได้เร็วกว่าสารเคมีหลัง,
ในร่างกายมนุษย์และสิ่งแวดล้อม และดังนั้นคงอยู่นานไม่ได้เช่นวิชา
ปัญหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2 ความเป็นพิษของพีเอเอช
ถึงแม้ว่าการศึกษาในสัตว์ทดลองที่ PAHs บุคคลส่วนใหญ่ในสารเบนโซ [] ไพรีนได้แสดงให้เห็นที่แตกต่างกัน
ผลกระทบทางพิษวิทยาเช่นผลเลือดเป็นพิษต่อระบบสืบพันธุ์และพัฒนาการและ
immunotoxicity มันเป็นสารก่อมะเร็งและ genotoxic (DNA ทำลาย ) ที่มีศักยภาพของสารเหล่านี้ที่ได้
รับความสนใจมากที่สุด จำนวนของพีเอเอชได้แสดงให้เห็นสารก่อมะเร็งในสัตว์ทดลองและ
พันธุกรรมและการกลายพันธุ์ในหลอดทดลองและในร่างกาย องค์การระหว่างประเทศเพื่อการวิจัยในมะเร็ง (IARC)
ในปี 1987 สรุปได้ว่าสารเบนโซ [] ไพรีนเป็นสารก่อมะเร็งในมนุษย์ที่อาจเกิดขึ้น บาง PAHs อื่น ๆ ยังได้รับการ
ระบุว่าเป็นสารก่อมะเร็งที่เป็นที่มีคุณสมบัติ genotoxic ที่เป็นไปได้ แม้ว่าพีเอเอชที่มี lipophilic
สารเคมีเช่นสารไดออกซิซีบีเอสและพวกเขาจะถูกเผาผลาญหรือทำลายลงได้เร็วกว่าสารเคมีหลัง
ทั้งในร่างกายมนุษย์และในสภาพแวดล้อมและทำให้คงอยู่เป็นเวลานานไม่ได้เป็นเช่นที่สำคัญ
ปัญหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . ความเป็นพิษของสาร
แม้ว่าการศึกษาในสัตว์ทดลองและในแต่ละหลักใน [ ] เบนโซไพรีน แสดงผลทางพิษวิทยาต่างๆ
เช่นผลก่อนการสืบพันธุ์และพัฒนาการความเป็นพิษและ
immunotoxicity เป็นสารก่อมะเร็ง และต่อย ( DNA เสียหาย ) ศักยภาพของสารประกอบเหล่านี้มี
ดึงดูดความสนใจมากที่สุดหมายเลขของ PAHs เป็นสารก่อมะเร็งในสัตว์ทดลอง และ
( และการกลายพันธุ์ในหลอดทดลองและในสัตว์ทดลอง . หน่วยงานวิจัยมะเร็งระหว่างประเทศ ( ร่วมกับ )
ในปี 1987 พบว่าเบนโซ [ ] ไพรีนน่าจะเป็นมนุษย์ เป็นสารก่อมะเร็ง และบางคนอื่น ๆนอกจากนี้ยังมี
ระบุว่าเป็นสารก่อมะเร็ง ด้วยคุณสมบัติที่ต่อยได้ แม้ว่าสารเป็นลิโพฟิลิก
สารเคมี เช่น ได ซินและ PCBs , พวกเขาถูก metabolised หรือเสียเร็วกว่าสารเคมีหลัง
ทั้งในร่างกายมนุษย์และสภาพแวดล้อม จึงเก็บรักษาเป็นเวลานานไม่ได้เป็นเช่นปัญหาใหญ่