Toxicity evaluation test on P. aure

Toxicity evaluation test on P. aureus
Seed germination is a complex physiological and biochemical
process in plants that can be affected severely by several
environmental factors. Starch is the major component of
most of the world's crop yield and degradation of starch is
essential for seed germination. In germinating seeds, starch
degradation is initiated by α-amylase producing soluble
oligosaccharides from starch. These are then hydrolyzed by
α-amylase to liberate maltose and finally, glucosidase breaks
down maltose into glucose providing energy to germinating
seeds. Two controls were used, untreated effluent and tap
water. Untreated effluent was used to compare the effectiveness
of treatment in reducing toxicity. Tap water was used to
see the normal process of seed germination test. Results of
seed germination test revealed that the untreated effluent
above 10% (V/V) inhibited amylase activity and thereafter a
continuous decline in α-amylase activity was observed at
higher concentration (>10%) (Fig. 5). However, the seeds
treated with tap water have shown lower amylase activity
(0.3 U) than the seeds treated with 20% and 80% (V/V)
concentration of untreated and treated effluent, respectively.
This revealed that untreated effluent acted as growth promoter
at lower concentration (10%) whereas after treatment it
was found as growth supporter up to 80%. This indicated that
toxicity has been reduced significantly after bacterial degradation.
The growth promoting effects of untreated effluent on
amylase at lower concentration might be due to the presence
of optimumlevel of organic nutrients essential for plant growth
(Kannan and Oblisami, 1990). The reduction in amylase activity
at higher concentration of undegraded effluentmight be due to
the high pollution content affecting various physiological and
biochemical processes during the seed germination.
Further, the denaturing SDS-PAGE of α-amylase enzyme
extracted from germinating seeds treated with same concentration
of untreated and treated effluent has yielded three
bands of different molecular weight and intensity/concentration
(Fig. 5c–d). Results indicated that the concentration of
amylase enzyme (i.e., the intensity of band) decreases
gradually as the concentration of untreated effluent increases
at 10%. Phaseolus seeds treated with more than 40% (V/V)
concentration of untreated effluent have shown reduced
amylase activity compared to control and no amylase activity
or enzyme production was observed in seeds treated with
100% (V/V) concentration of untreated effluent (Fig. 5c–d).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทดสอบประเมินความเป็นพิษใน P. หมอเทศข้างลายการงอกของเมล็ดมีความซับซ้อนทางสรีรวิทยา และชีวเคมีดำเนินการในพืชที่ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงจากปัจจัยสิ่งแวดล้อม แป้งเป็นส่วนประกอบสำคัญของผลผลิตของพืชของโลก และสลายตัวของแป้งเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการงอกของเมล็ด ในงอกเมล็ด แป้งเริ่มต้น โดยα-อะไมเลสที่ผลิตละลายสลายoligosaccharides จากแป้ง เหล่านี้อยู่แล้วไลซ์โดยΑปลดปล่อย maltose และสุดท้าย glucosidase สแบ่งลง maltose กลูโคสให้พลังงานเพื่องอกเมล็ด สองตัวควบคุมถูกใช้ ไม่ผ่านทิ้งและแตะน้ำ บำบัดน้ำใช้ในการเปรียบเทียบประสิทธิภาพการรักษาในการลดความเป็นพิษ ใช้น้ำประปาดูกระบวนการปกติของการงอกของเมล็ดทดสอบ ผลลัพธ์ของเปิดเผยการทดสอบการงอกของเมล็ดที่ไม่ผ่านการบำบัดน้ำอะไมเลส 10% (V/V) ยับยั้งกิจกรรม และหลังการพบว่า ลดลงอย่างต่อเนื่องในกิจกรรมα-อะไมเลสที่เข้มข้นสูง (> 10%) (5 รูป) อย่างไรก็ตาม เมล็ดรักษา ด้วยน้ำประปาได้แสดงกิจกรรมอะไมเลสที่ลดลง(0.3 U) กว่าเมล็ดรักษา ด้วย 20% และ 80% (V/V)ความเข้มข้นของไม่ถูกรักษา และถือว่าทิ้ง ตามลำดับนี้เปิดเผยว่า น้ำได้รับการรักษาที่ทำหน้าที่เป็นเจริญที่ความเข้มข้นต่ำ (10%) ในขณะที่หลังการรักษามันพบเป็นผู้สนับสนุนการเติบโตถึง 80% ซึ่งระบุว่าความเป็นพิษมีการลดอย่างมีนัยสำคัญหลังจากที่แบคทีเรียย่อยสลายส่งเสริมผลของการบำบัดน้ำในการเจริญเติบโตอะไมเลสที่ความเข้มข้นต่ำอาจเนื่องจากของ optimumlevel ของสารอาหารอินทรีย์ที่จำเป็นต่อการเจริญเติบโตของพืช(ของ Kannan และ Oblisami, 1990) การลดกิจกรรมอะไมเลสที่ความเข้มข้นสูงของ effluentmight เพิ่มมีการมลพิษสูงเนื้อหาผลกระทบต่าง ๆ ทางสรีรวิทยา และกระบวนการทางชีวเคมีในระหว่างการงอกของเมล็ดต่อไป denaturing SDS-หน้าของเอนไซม์α-อะไมเลสสกัดจากเมล็ดงอกถือว่า มีความเข้มข้นเดียวกันของน้ำที่บำบัด และรักษาได้ผลสามวงดนตรีของน้ำหนักโมเลกุลที่แตกต่างกันและความเข้ม/ความเข้มข้น(รูป 5c – d) ผลระบุว่า ความเข้มข้นของเอนไซม์อะไมเลส (เช่น ความเข้มของวง) ลดลงค่อย ๆ เป็นความเข้มข้นของน้ำทิ้งที่ได้รับการรักษาเพิ่มขึ้น10% เมล็ดถั่วที่ถือว่ามากกว่า 40% (V/V)แสดงความเข้มข้นของน้ำที่ได้รับการรักษาลดลงอะไมเลสกิจกรรมควบคุมและไม่มีกิจกรรมอะไมเลสหรือพบว่า การผลิตเอนไซม์ในเมล็ดด้วยความเข้มข้น 100% (V/V) ของทิ้งไม่ผ่าน (รูป 5c – d)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประเมินผลการทดสอบความเป็นพิษในพีเรีย
งอกเป็นทางสรีรวิทยาและชีวเคมีที่ซับซ้อน
ในกระบวนการพืชที่ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงจากหลาย
ปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม แป้งเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของ
ที่สุดของผลผลิตของโลกและการย่อยสลายของแป้งเป็น
สิ่งจำเป็นสำหรับการงอกของเมล็ด ในเมล็ดงอก, แป้ง
ย่อยสลายจะเริ่มโดยαอะไมเลสผลิตที่ละลายน้ำได้
oligosaccharides จากแป้ง เหล่านี้จะถูกย่อยสลายแล้วโดย
αอะไมเลสเพื่อปลดปล่อยมอลโตสและในที่สุดกลูโคแบ่ง
ลงมอลโตสเป็นน้ำตาลกลูโคสให้พลังงานในการงอกของ
เมล็ด สองตัวควบคุมถูกนำมาใช้, บำบัดน้ำทิ้งและแตะ
น้ำ น้ำทิ้งได้รับการรักษาถูกใช้ในการเปรียบเทียบประสิทธิผล
ของการรักษาในการลดความเป็นพิษ น้ำประปาที่ถูกใช้ในการ
ดูกระบวนการปกติของการทดสอบการงอกของเมล็ด ผลการ
ทดสอบการงอกของเมล็ดพบว่าน้ำทิ้งได้รับการรักษา
สูงกว่า 10% (v / v) ยับยั้งอะไมเลสและหลังจากนั้น
ลดลงอย่างต่อเนื่องในกิจกรรมαอะไมเลสเป็นข้อสังเกตที่
มีความเข้มข้นสูงกว่า (> 10%) (รูปที่. 5) แต่เมล็ดพันธุ์ที่
ได้รับการรักษากับน้ำประปาได้แสดงให้เห็นกิจกรรมอะไมเลสที่ต่ำกว่า
(0.3 U) กว่าเมล็ดรับการรักษาด้วย 20% และ 80% (v / v)
ความเข้มข้นของน้ำทิ้งได้รับการรักษาและรับการรักษาตามลำดับ.
นี้เผยให้เห็นว่าน้ำทิ้งได้รับการรักษาที่ทำหน้าที่เป็นโปรโมเตอร์การเจริญเติบโต
ที่มีความเข้มข้นต่ำ (10%) ในขณะที่หลังการรักษามัน
ก็พบว่าเป็นผู้สนับสนุนการเจริญเติบโตได้ถึง 80% แสดงให้เห็นว่า
เป็นพิษได้รับลดลงอย่างมีนัยสำคัญหลังจากการย่อยสลายของแบคทีเรีย.
การเจริญเติบโตของการส่งเสริมผลกระทบของน้ำทิ้งได้รับการรักษาใน
อะไมเลสที่มีความเข้มข้นต่ำอาจเกิดจากการปรากฏตัว
ของ optimumlevel ของสารอาหารอินทรีย์ที่จำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตของพืช
(คานและ Oblisami, 1990) การลดลงของกิจกรรมอะไมเลส
ที่มีความเข้มข้นสูงขึ้นของ effluentmight undegraded จะเป็นเพราะ
เนื้อหามลพิษสูงมีผลต่อสรีรวิทยาและต่าง ๆ
กระบวนการทางชีวเคมีในระหว่างการงอกของเมล็ดพันธุ์.
นอกจากนี้ denaturing SDS-PAGE ของเอนไซม์αอะไมเลส
ที่สกัดจากเมล็ดงอกได้รับการรักษาที่มีความเข้มข้นเดียวกัน
ของ ได้รับการรักษาและการรักษาน้ำทิ้งมีผลให้สาม
วงดนตรีที่มีน้ำหนักโมเลกุลที่แตกต่างกันและความเข้ม / ความเข้มข้น
(รูป. 5C-D) ผลการศึกษาพบว่ามีความเข้มข้นของ
เอนไซม์อะไมเลส (เช่นความเข้มของวง) ลดลง
ค่อยๆเป็นความเข้มข้นของการเพิ่มขึ้นของน้ำทิ้งรับการรักษา
ที่ 10% เมล็ด Phaseolus รับการรักษาที่มีมากกว่า 40% (v / v)
ความเข้มข้นของน้ำทิ้งได้รับการรักษาได้แสดงให้เห็นลด
กิจกรรมอะไมเลสเมื่อเทียบกับการควบคุมและไม่มีกิจกรรมอะไมเลส
หรือเอนไซม์การผลิตพบว่าในเมล็ดรับการรักษาด้วย
100% (v / v) ความเข้มข้นของน้ำทิ้งได้รับการรักษา ( รูป. 5C-D)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเป็นพิษระดับการทดสอบหน้าการงอกของเมล็ดมีความซับซ้อนทางสรีรวิทยาและชีวเคมีกระบวนการในพืชที่สามารถได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงจากหลาย ๆปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม แป้งเป็นส่วนประกอบหลักของที่สุดของผลผลิตพืชของโลกและการสลายตัวของแป้งคือที่จำเป็นสำหรับการงอกของเมล็ด ในแป้งจากเมล็ดพืชการริเริ่มโดยแอลฟาอะไมเลสที่ผลิตได้โอลิโกแซ็กคาไรด์จากแป้ง เหล่านี้จะถูกไฮโดรไลซ์ด้วยแล้วแอลฟาอะไมเลสเพื่อปลดปล่อยมอลโตส และสุดท้ายในแตกลงมอลโตสเป็นกลูโคสให้พลังงานจากเมล็ด สองการควบคุมการใช้น้ำดิบ และเคาะน้ำ ดิบและถูกใช้เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิผลการรักษาในการลดความเป็นพิษ น้ำประปาใช้เห็นกระบวนการปกติของการทดสอบความงอกของเมล็ด ผลของการทดสอบความงอกของเมล็ดพบว่าน้ำทิ้งดิบด้านบน 10 เปอร์เซ็นต์ ( v / v ) สามารถยับยั้งกิจกรรมเอนไซม์อะไมเลสและหลังจากนั้นเป็นลดลงอย่างต่อเนื่องในแอลฟาอะไมเลสพบว่าเวลากิจกรรมที่ความเข้มข้นสูง ( 10 % ) ( ภาพที่ 5 ) แต่เมล็ดการรักษาด้วยน้ำได้ลดกิจกรรมเอนไซม์อะไมเลส( 0.3 U ) มากกว่าเมล็ดที่ได้รับร้อยละ 20 และ 80 เปอร์เซ็นต์ ( v / v )ความเข้มข้นของดิบและรักษาน้ำ ตามลำดับพบว่าสารน้ำทำหน้าที่เป็นโปรโมเตอร์การเจริญเติบโตที่ความเข้มข้นต่ำ ( ร้อยละ 10 ) และหลังจากการรักษามันพบว่าเป็นผู้สนับสนุนการเติบโตถึง 80% นี้แสดงให้เห็นว่าความเป็นพิษที่ได้รับการลดลงอย่างมากหลังจากการย่อยสลายการส่งเสริมผลของน้ำทิ้งในดิบจากความเข้มข้นต่ำ อาจเนื่องจากการแสดงของ optimumlevel ธาตุอาหารสำหรับการเจริญเติบโตของพืชอินทรีย์( kannan และ oblisami , 2533 ) ลดกิจกรรมเอนไซม์อะไมเลสที่ความเข้มข้นของ undegraded effluentmight เกิดจากสูงมลพิษต่าง ๆและเนื้อหาที่มีผลต่อสรีรวิทยากระบวนการทางชีวเคมีในเมล็ดงอกนอกจากนี้ การแก้ปัญหาของเอนไซม์แอลฟาอะไมเลสี่จากสารสกัดจากเมล็ดที่ได้รับความเข้มข้นเดียวกันของดิบและน้ำการรักษามีจำนวนสามวงดนตรีของโมเลกุลที่แตกต่างกันและความเข้ม / สมาธิ( รูปที่ 5 ) D ) ผลการศึกษาพบว่า ความเข้มข้นของเอนไซม์อะไมเลส ( เช่น ความเข้มของวงดนตรี ) ลดลงค่อย ๆเป็น ความเข้มข้นของน้ำเสียดิบเพิ่มขึ้นที่ 10% เมล็ด phaseolus ได้รับมากกว่า 40 เปอร์เซ็นต์ ( v / v )ความเข้มข้นของน้ำทิ้งได้แสดงและลดลงกิจกรรมเอนไซม์อะไมเลสไม่เลสเมื่อเทียบกับการควบคุมและกิจกรรมหรือการผลิตเอนไซม์พบว่าเมล็ดพันธุ์ที่ได้รับการรักษาด้วย100 เปอร์เซ็นต์ ( v / v ) และความเข้มข้นของน้ำเสีย ( รูปที่ 5 ) D )