“I am a strange old man” “But are y

“I am a strange old man”
“But are you strong enough now for a truly big fish?”
“I think so. And there are many tricks.”
[14] “Let us take the stuff home,” the boy said. “So I can get the cast net and go after the
sardines.”
They picked up the gear from the boat. The old man carried the mast on his shoulder and the
boy carried the wooden boat with the coiled, hard-braided brown lines, the gaff and the harpoon
with its shaft. The box with the baits was under the stern of the skiff along with the club that was
used to subdue the big fish when they were brought alongside. No one would steal from the old
man but it was better to take the sail and the heavy lines home as the dew was bad for them and,
though he was quite sure no local people would steal from him, the old man thought that a gaff and
a harpoon were needless temptations to leave in a boat.
They walked up the road together to the old man’s shack and went in through its open door.
The old man leaned the mast with its wrapped sail against the wall and the boy put the box and the
other gear beside it. The mast was nearly as long as the one room of the shack. The shack was made
of the tough budshields of the royal palm which are called guano and in it there was a bed, a table,
one chair, and a place on the dirt floor to cook with charcoal. On the brown walls of the flattened,
overlapping leaves of the sturdy fibered [15] guano there was a picture in color of the Sacred Heart
of Jesus and another of the Virgin of Cobre. These were relics of his wife. Once there had been a
tinted photograph of his wife on the wall but he had taken it down because it made him too lonely
to see it and it was on the shelf in the corner under his clean shirt.
“What do you have to eat?” the boy asked.
“A pot of yellow rice with fish. Do you want some?”
“No. I will eat at home. Do you want me to make the fire?”
“No. I will make it later on. Or I may eat the rice cold.”
“May I take the cast net?”
“Of course.”
There was no cast net and the boy remembered when they had sold it. But they went through
this fiction every day. There was no pot of yellow rice and fish and the boy knew this too.
“Eighty-five is a lucky number,” the old man said. “How would you like to see me bring one in
that dressed out over a thousand pounds?”
“I’ll get the cast net and go for sardines. Will you sit in the sun in the doorway?”
[16] “Yes. I have yesterday’s paper and I will read the baseball.”
The boy did not know whether yesterday’s paper was a fiction too. But the old man brought it
out from under the bed.
“Perico gave it to me at the bodega,” he explained. “I’ll be back when I have the sardines. I’ll
keep yours and mine together on ice and we can share them in the morning. When I come back you
can tell me about the baseball.”
“The Yankees cannot lose.”
“But I fear the Indians of Cleveland.”
“Have faith in the Yankees my son. Think of the great DiMaggio.”
“I fear both the Tigers of Detroit and the Indians of Cleveland.”
“Be careful or you will fear even the Reds of Cincinnati and the White Sax of Chicago.”
“You study it and tell me when I come back.”
“Do you think we should buy a terminal of the lottery with an eighty-five? Tomorrow is the
eighty-fifth day.”
“We can do that,” the boy said. “But what about the eighty-seven of your great record?”
[17] “It could not happen twice. Do you think you can find an eighty-five?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันคนเก่าแปลก" "แต่คุณแข็งแรงตอนนี้เพียงพอสำหรับปลาขนาดใหญ่? " "ฉันคิดอย่างนั้น และมีเทคนิคมากมาย" [14] "ให้เราใช้สิ่งบ้าน เด็กกล่าวว่า "จึงได้หล่อสุทธิ และไปหลังจาก ปลาซาร์ดีน" พวกเขาหยิบเกียร์จากเรือ คนเก่าทำเสาที่บนไหล่ของเขาและ เด็กทำเรือไม้บรรทัดสีน้ำตาลม้วน ถักยาก gaff การ และฉมวก กับเพลาของ กล่องกับเหยื่อถูกภายใต้ท้าย skiff พร้อมกับคลับที่ ใช้ในการปราบปลาใหญ่เมื่อพวกเขามาพร้อมกับ ไม่มีใครจะขโมยจากเก่า คนแต่มันเป็นช่วงเวลาที่เรือและเส้นหนักที่บ้านเป็นน้ำค้างดีสำหรับพวกเขา และ เขาเองก็ค่อนข้างแน่ใจว่า ไม่มีคนท้องถิ่นจะขโมยจากเขา คนเก่านึกว่า เป็น gaff และ ฉมวกทดลองจำเป็นต้องออกจากในเรือได้ พวกเขาเดินถนนกันเพิงของชายชรา และไปในผ่านเปิดประตู คนเก่าก็เอนเสา ด้วยการแล่นเรือตัดกับผนัง และเด็กผู้ชายใส่กล่องและ อื่น ๆ เกียร์อยู่ด้านข้าง เสาถูกเกือบนานเป็นห้องหนึ่งของเพิง ทำเพิง ของ budshields ยากรอยัลปาล์มซึ่งเรียกว่า guano และมัน คือเตียง โต๊ะ เก้าอี้หนึ่ง และสถานที่บนพื้นดิน ด้วยถ่าน บนผนังสีน้ำตาลแบน ใบของ guano ทน fibered [15] มีการทับซ้อนเป็นภาพสีพระหฤทัย ของพระเยซูและอื่นของเวอร์จิน Cobre ของภรรยาของเขาเหล่านี้ได้ เมื่อมีการ ภาพถ่ายสีของภรรยาของเขาบนผนัง แต่เขาได้นำมาลง เพราะมันทำให้เขาโดดเดี่ยวเกินไป ดูมันและมันได้บนชั้นมุมภายใต้เสื้อของเขาสะอาด "สิ่งที่คุณมีกิน" ถามเด็กชาย "หม้อข้าวเหลืองกับปลา คุณต้องบางหรือไม่" "หมายเลขจะกินที่บ้าน คุณต้องให้ไฟ" "หมายเลขที่เราจะกำหนดมันในภายหลัง หรืออาจกินข้าวเย็น" "อาจทำหล่อสุทธิ" "อย่างแน่นอน" มีไม่หล่อสุทธิ และเด็กจำได้เมื่อพวกเขาได้ขาย แต่พวกเขาก็ผ่าน นิยายที่นี้ทุกวัน มีหม้อไม่มีข้าวเหลือง และปลาและเด็กรู้ว่านี้เกินไป "แปดสิบห้าเป็นเลขนำโชค, " เฒ่ากล่าว "ว่าคุณอยากเห็นฉันนำหนึ่งใน ที่แต่งตัวออกกว่าพันปอนด์" "ผมจะได้หล่อสุทธิ และไปสำหรับปลาซาร์ดีน จะนั่งในประตูทางเข้าหรือไม่" [16] "ใช่ มีกระดาษของเมื่อวานนี้ และผมจะอ่านเบสบอล" เด็กไม่ทราบว่า กระดาษของเมื่อวานนี้คือ เป็นนิยายเกินไป แต่คนเก่ามา ออกจากใต้เตียง เขาอธิบายว่า "Perico มอบมันให้ฉันที่ในโบเดกา "จะกลับเมื่อมีปลาซาร์ดีน ฉันจะ เก็บของคุณและฉันด้วยกันบนน้ำแข็ง และเราสามารถแบ่งปันในตอนเช้า มาจากคุณ สามารถบอกเกี่ยวกับเบสบอล" "Yankees ไม่สูญหาย" "แต่ฉันกลัวอินเดียคลีฟแลนด์" "มีศรัทธาใน Yankees ในลูกชายของฉัน คิดของ DiMaggio ดี "ฉันกลัวเสือดีทรอยต์และอินเดียคลีฟแลนด์" "ระวัง หรือคุณจะกลัวแม้การแดงของซินซินนาติและ Sax ขาวชิคาโก" "คุณศึกษามัน และบอกมา" "คุณคิดว่า เราควรซื้อเทอร์มินัลสลากกับแปดสิบห้าตัว วันพรุ่งนี้เป็นการ แปดสิบห้าวัน" เด็กกล่าวว่า "เราสามารถทำเช่นนั้น "แต่สิ่งที่เกี่ยวกับเจ็ดแปดสิบของระเบียนของคุณดี" [17] "มันไม่สามารถเกิดขึ้นสองครั้ง คุณคิดว่า คุณสามารถค้นหาการแปดสิบห้า"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฉันเป็นคนชราแปลก"
" แต่คุณแข็งแรงพอในขณะนี้สำหรับปลาใหญ่อย่างแท้จริง?"
"ผมคิดอย่างนั้น และมีเทคนิคหลาย. "
[14]" ให้เรานำกลับบ้านสิ่งที่ "เด็กกล่าวว่า "ดังนั้นผมจึงจะได้รับสุทธิหล่อและไปหลังจากที่
ปลาซาร์ดีน."
พวกเขาหยิบขึ้นมาเกียร์จากเรือ ชายชราดำเนินเสาบนไหล่ของเขาและ
เด็กดำเนินเรือไม้กับขดยากถักสายสีน้ำตาล, ฉมวกและฉมวก
กับเพลา กล่องที่มีเหยื่อที่อยู่ภายใต้ท้ายเรือกรรเชียงเล็ก ๆ พร้อมกับสโมสรที่ถูก
นำมาใช้เพื่อปราบปลาใหญ่เมื่อพวกเขาถูกนำตัวไปพร้อมกับ ไม่มีใครจะขโมยจากเดิม
คน แต่ก็ยังดีกว่าที่จะใช้ใบและเส้นหนักที่บ้านเป็นน้ำค้างไม่เป็นผลดีสำหรับพวกเขาและ
แม้ว่าเขาจะเป็นค่อนข้างแน่ใจว่าไม่มีคนในท้องถิ่นจะขโมยจากเขาคนเก่าคิดว่าฉมวก และ
ฉมวกถูกล่อลวงไม่มีความจำเป็นที่จะออกในเรือ.
พวกเขาเดินขึ้นไปบนถนนร่วมกันเพื่อของชายชรากระท่อมและไปในการผ่านประตูเปิด.
ชายชราพิงเสากับเรือใบห่อกับผนังและเด็กใส่กล่อง และ
อุปกรณ์อื่น ๆ ข้าง เสาเกือบตราบใดที่หนึ่งในห้องพักของกระท่อม กระท่อมถูกสร้างขึ้นมา
ของ budshields ยากของปาล์มรอยัลซึ่งเรียกว่าค้างคาวและในนั้นมีเตียง, โต๊ะ,
เก้าอี้หนึ่งและสถานที่อยู่บนพื้นดินที่จะปรุงอาหารด้วยถ่าน บนผนังสีน้ำตาลของบี้
ใบของ fibered ทนทานที่ทับซ้อนกัน [15] ค้างคาวมีภาพสีอันศักดิ์สิทธิ์
ของพระเยซูและอีกอย่างหนึ่งของพระแม่แห่ง Cobre เหล่านี้เป็นพระธาตุของภรรยาของเขา เมื่อมีการ
ถ่ายภาพสีของภรรยาของเขาบนผนัง แต่เขาเอามันลงเพราะมันทำให้เขาเหงาเกินไป
ที่จะเห็นมันและมันก็อยู่บนหิ้งในมุมภายใต้เสื้อสะอาดของเขา.
"คุณมีอะไรที่จะกิน? "เด็กที่ถาม.
" หม้อข้าวสีเหลืองที่มีปลา คุณต้องการบางอย่าง? "
" เลขที่ ผมจะกินที่บ้าน คุณต้องการให้ฉันที่จะทำให้เกิดไฟไหม้ได้หรือไม่ "
" เลขที่ ฉันจะทำให้ได้ในภายหลัง หรือเราจะกินข้าวเย็น. "
" ผมอาจจะใช้สุทธิหล่อ? "
" แน่นอน. "
ไม่มีสุทธิหล่อและเด็กจำได้เมื่อพวกเขาได้ขายมัน แต่พวกเขาเดินผ่าน
นิยายนี้ทุกวัน มีหม้อข้าวสีเหลืองและปลาไม่ได้และเด็กรู้ว่าเรื่องนี้มากเกินไป.
"แปดสิบห้าเป็นเลขนำโชค" ชายชรากล่าวว่า "วิธีที่คุณต้องการที่จะเห็นฉันนำหนึ่งใน
ที่สวมใส่ออกไปพันปอนด์?"
"ฉันจะได้รับสุทธิหล่อและไปสำหรับปลาซาร์ดีน คุณจะนั่งอยู่ในดวงอาทิตย์ในทางเข้าประตูได้หรือไม่ "
[16]" ใช่ ฉันมีกระดาษเมื่อวานนี้และฉันจะอ่านเบสบอล. "
เด็กชายไม่ทราบว่ากระดาษของเมื่อวานนี้เป็นนิยายเกินไป แต่ชายชรานำมัน
ออกมาจากใต้เตียง.
"Perico มอบมันให้กับเราได้ที่ร้านขายของชำ" เขาอธิบาย "ฉันจะกลับมาเมื่อฉันมีปลาซาร์ดีน ฉันจะ
ให้คุณและเหมืองร่วมกันบนน้ำแข็งและเราสามารถแบ่งปันให้ในตอนเช้า เมื่อผมกลับมาที่คุณ
สามารถบอกฉันเกี่ยวกับเบสบอล. "
" แยงกี้ไม่สามารถสูญเสีย. "
" แต่ฉันกลัวอินเดียนแดงของคลีฟแลนด์. "
" มีความเชื่อในแยงกี้ลูกชายของฉัน คิดว่าดิมักจิโอดี. "
" ฉันกลัวทั้งเสือดีทรอยต์และอินเดียของคลีฟแลนด์. "
" โปรดใช้ความระมัดระวังหรือคุณจะกลัวแม้กระทั่งสีแดงซินซินและแซ็กโซโฟนสีขาวชิคาโก. "
" คุณศึกษามันและบอกฉันเมื่อ ผมกลับมา. "
" คุณคิดว่าเราควรจะซื้อขั้วของการจับสลากที่มีแปดสิบห้า? พรุ่งนี้เป็น
วันที่ 85. "
" เราสามารถทำอย่างนั้น "เด็กกล่าวว่า " แต่สิ่งที่เกี่ยวกับ 87 ของการบันทึกที่ดีของคุณ?"
[17] "มันอาจไม่เกิดขึ้นสองครั้ง คุณคิดว่าคุณสามารถหาแปดสิบห้า? "