Several days after Suimei had left

Several days after Suimei had left the capital with the caravan.

Their journey had gone off without a hitch. They had encountered neither robbers nor monsters, and even inclement weather – which would slow their pace drastically – had not occurred. Instead, they’d simply continued along their way, staying at small villages and post stations along the road.

If there was anything to be unhappy about, it was only the small portion sizes for meals. This, however, was obviously something they had been aware of before even setting out, and so it wasn’t really worth mentioning.

Soon after, they safely passed through the mountain pass that was commonly referred to as the most difficult part of the journey, and the path they were now taking was at quite steep indeed.

From what he’d heard from the merchants in the caravan, they still had about a third of their trip to go. Once they’d passed through the foothills and a large basin, they’d find themselves at their destination.

—The differences between their worlds notwithstanding, it seemed some things were the same everywhere. Adapting to sudden changes in environment was something just as difficult for the people of this world as for those of his own.

For just as the caravan had left the foothills and reached the forest at the foot of the mountain—

The forest was fairly sparse, and on a typical sunny day, the light of the sun would easily break through the forest canopy. Today, however, there was a thick cloud cover that left them feeling morose.

The scene, a gloomy gray that stretched as far as the eye could see, impacted their mood greatly.

In this situation, where it seemed that they could be targeted at any moment, an atmosphere of danger suddenly descended.

…Lefille, walking with Suimei, suddenly spoke.

“…Suimei-kun. Have you noticed?”

“Yeah, I have.”

As he’d said, he had already sensed the faint presences in their proximity.

In fact, ever since they’d left the foothills and set foot in this forest, his neck had begun to burn, an ill omen. Afterward, he’d sensed an undisguised surge of mana, as if in preparation for an upcoming battle, radiating from a magical place nearby.

Well, actually, that wasn’t an entirely accurate description… Because that magical force seemed to be heading straight for them.

From this, he could tell that an unknown something, possessing a great amount of mana, was about to ambush them…

“…Hey, is this a monster? It doesn’t seem like a person…” Suimei asked Lefille, while keeping a guarded eye on his flank.

Suimei’s question was provoked by the waves of mana he felt emanating from the creature. From what he could feel, this was an existence far from human.

Lefille’s answer came with certainty.

“No, this is no monster. It’s Mazoku.”

“Wha…”

Why would that name pop up here, of all places? Although it’d been a topic of conversation earlier in the journey, had there really been some connection after all?

However.

“…You were pretty certain just now. Is there really no possibility of it being something other than the Mazoku?”

“No.”

“Why not?”

“Because I know them inside and out. There’s no way I would make a mistake about this.”

“…Is that so?”

“…Yes.”

Suimei asked again, not understanding what was running through the young girl’s mind, but this time, her answer was even stiffer.

As Lefille answered, a grim look on her face, the caravan came to a sudden stop. Perhaps someone else had noticed the presence following them.

Before long, they heard the sound of footsteps, and an adventurer dressed like a warrior ran toward them. The look on his face was undeniably bitter, perhaps owing to the inauspicious circumstances.

He waved at Suimei and the others.

“Hey—”

Just as the adventurer was about to speak, Lefille nodded.

“Yeah, we’ve already noticed.”

“Oh? I-I see.”

“Yes.”

Lefille’s brief confirmation allowed the adventurer to cut short his explanation, and jump straight to the main topic.

“—Alright, that’s good. The magicians tell us we have monsters headed this way. Galeo-san’s decision is to meet them here.”

…It seemed that unlike Lefille, the others thought the approaching presences were but monsters.

Whichever they were, the truth would soon become apparent once they arrived.

Other adventurers, however, posed a question in response.

“We’re meeting the attack here?”

“Yes. Bodyguards are to participate in the battle as well. Is there a problem?”

“No, that’s fine with us, but what about the merchants?”

Just as the surprised adventurers asked, this was a concern.

As bodyguards, they, of course, had the resolve to take part in battle.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายวันหลังจาก Suimei เหลือหลวงกับตัวคาราวานเดินทางได้ไปปิดไม่ขัดข้อง พวกเขาได้พบโจรไม่มอนสเตอร์ และสภาพอากาศแปรปรวนแม้แต่ซึ่งจะชะลอจังหวะของพวกเขาอย่างมาก – ที่เกิดขึ้นไม่ แทน พวกเขามีเพียงอย่างต่อเนื่องตามแนวทางของพวกเขา หมู่บ้านเล็ก ๆ และสถานีลงไปตามถนนถ้ามีอะไรที่จะไม่พอใจ มันเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ขนาดอาหาร นี้ อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่พวกเขาได้รับทราบก่อนว่าจะออก และดังนั้น มันไม่ได้คุ้มค่าจริง ๆ กล่าวขวัญหลังจาก พวกเขาอย่างปลอดภัยผ่านช่องเขาที่ถูกเรียกว่าเป็นส่วนยากที่สุดของการเดินทาง และเส้นทางของพวกเขาขณะนี้มีการแก้ไขที่ค่อนข้างสูงแน่นอนจากเขาได้ยินอะไรจากพ่อค้าในตัวคาราวาน พวกเขายังคงมีประมาณหนึ่งในสามของการเดินทางไป เมื่อพวกเขาได้ผ่านผ่านเชิงเขาและอ่างขนาดใหญ่ พวกเขาจะพบตัวเองปลายทาง— ความแตกต่างระหว่างโลกของพวกเขาแม้ว่า มันดูเหมือนบางสิ่งเหมือนกันทุกที่ ปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันในสภาพแวดล้อมเป็นสิ่งที่ยากลำบากสำหรับผู้คนในโลกนี้สำหรับคนของเขาเองสำหรับเพียงคาราวานที่มีซ้ายบริเวณเชิงเขา และเดินป่าที่เท้าของภูเขา —ป่าคือค่อนข้างเบาบาง และในวันปกติแดด แสงของดวงอาทิตย์จะได้ตัดผ่านป่า วันนี้ อย่างไรก็ตาม ได้ฝนที่นั้นรู้สึก moroseฉาก เทาอึมครึมที่ยืดเท่าที่ตาเห็น ผลกระทบต่ออารมณ์ของพวกเขาอย่างมากในสถานการณ์นี้ ซึ่งดูเหมือนว่า พวกเขาสามารถกำหนดเป้าหมายในช่วงเวลาใด ความอันตรายก็สืบเชื้อสาย… Lefille เดินกับ Suimei พูดทันที“… คุน Suimei คุณสังเกต""ใช่ ฉันมี"เขาได้กล่าว เขามีอยู่แล้วรู้สึกเป็นลมในความใกล้ชิดในความเป็นจริง นับตั้งแต่พวกเขาจะซ้ายบริเวณเชิงเขา และก้าวเข้ามาในป่านี้ คอของเขาได้เริ่มการเผาไหม้ เป็นอวมงคลขึ้น หลังจากนั้น เขาได้รู้สึกกระชากตัว undisguised มานา ว่าในการเตรียมการสำหรับการต่อสู้ที่เกิดขึ้น การแผ่รังสีจากมนต์สถานที่ใกล้เคียงดี จริง ที่ไม่ใช่คำอธิบายที่ถูกต้องทั้งหมด... เนื่องจากแรงขลังที่ดูเหมือน จะมุ่งหน้าตรงไปสำหรับพวกเขาจากนี้ เขาสามารถบอกไม่รู้จักบางสิ่งบางอย่าง มีจำนวนมากของมานา ว่าจะซุ่มให้...“… เฮ้ นี่คือสัตว์ประหลาด มันไม่เหมือนคน..." Suimei ขอ Lefille ในขณะที่รักษาตาพนักงานรักษาความปลอดภัยบนปีกของเขาคำถามของ Suimei ถูกยั่วยุ โดยคลื่นของมานาที่เขารู้สึกว่าออกมาจากสิ่งมีชีวิต จากสิ่งที่เขาอาจรู้สึก นี้คือการดำรงอยู่ไกลจากมนุษย์คำตอบของ Lefille มาพร้อมกับความแน่นอน"ไม่ นี้เป็นมอนสเตอร์ไม่ เป็น Mazoku""Wha..."ทำไมชื่อป๊อปครับ สถานที่ทั้งหมด หัวข้อของการสนทนาก่อนหน้านี้ในการเดินทางได้ มีจริง ๆ เคยเชื่อมต่อบางอย่างหลังจากทั้งหมดอย่างไรก็ตาม“… คุณได้สวยบางเพียงแค่ตอนนี้ มีจริง ๆ มันเป็นสิ่งที่ไม่ใช่การ Mazoku ""หมายเลข""ทำไมไม่""เพราะผมรู้ว่าพวกเขาทั้งภายนอก และ ไม่มีทางผมจะทำผิดพลาดเกี่ยวกับเรื่องนี้"“… เป็นที่ดังนั้น? "“… ใช่"Suimei ถามอีก ไม่เข้าใจอะไรถูกวิ่งผ่านใจของสาว แต่เวลานี้ คำตอบของเธอก็ยิ่งแข็งเป็น Lefille ดูน่ากลัวบนใบหน้าของเธอ คาราวานมาหยุดกะทันหัน บางทีใครบางคนได้สังเกตเห็นการปรากฏตัวต่อพวกเขาอีกไม่นาน ได้ยินเสียงของรอยเท้า และนักแสวงโชคที่แต่งตัวเหมือนนักรบวิ่งไปทางพวกเขา ลักษณะใบหน้าถูกรักขม บางทีเนื่องจากสถานการณ์ inauspiciousเขาโบก Suimei และคนอื่น ๆ"เฮ้ — "เพียงเป็นนักผจญภัยที่จะ พูด Lefille แล้วพยักหน้าอย่าง"ใช่ เราสังเกต""โอ้ ฉัน-ฉันเห็น ""ใช่"นักผจญภัยต้องตัดสั้นคำอธิบายของเขา และข้ามไปหัวข้อหลักการยืนยันโดยย่อของ Lefille ได้" — ไม่เป็นไร ก็ดี มายากลที่บอกเรามีมอนสเตอร์ที่หัวด้วยวิธีนี้ Galeo-ซานตัดสินใจคือจะ พบพวกเขาที่นี่"… ดูเหมือนว่า แตกต่างจาก Lefille คนอื่นคิดว่า เป็นใกล้แต่มอนสเตอร์แล้วก็ จริงเร็ว ๆ นี้เป็นชัดเจนเมื่อพวกเขามาถึงนั้นเกมส์ อย่างไรก็ตาม เกิดคำถามในการตอบสนอง"เรากำลังเผชิญการโจมตีอย่างไร""ใช่ บอดี้การ์ดจะเข้าร่วมรบด้วย คือมีปัญหา"ไม่มี ที่เป็นดีกับเรา แต่อะไรเกี่ยวกับพ่อค้า"เหมือนว่านักผจญภัยแปลกใจถาม นี้เป็นความกังวลเป็นบอดี้การ์ด พวกเขา แน่นอน มีการแก้ปัญหาการมีส่วนร่วมในการรบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลายวันหลังจาก Suimei ได้ออกทุนกับกองคาราวาน. การเดินทางของพวกเขาออกไปโดยไม่ต้องผูกปม พวกเขาได้พบโจรค่ามิได้มอนสเตอร์, และแม้กระทั่งสภาพอากาศแปรปรวน - ซึ่งจะช้าก้าวของพวกเขาอย่างเห็นได้ชัด - ไม่เคยเกิดขึ้น แต่พวกเขาก็จะยังคงดำเนินต่อไปตามวิถีทางของเขาพักอยู่ที่หมู่บ้านเล็ก ๆ และสถานีโพสต์ไปตามถนน. ถ้ามีอะไรที่จะมีความสุขกับมันก็เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ขนาดสำหรับมื้ออาหาร นี้ แต่เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่พวกเขาได้รับทราบก่อนที่จะได้ออกและดังนั้นจึงไม่ได้จริงๆมูลค่าการกล่าวขวัญ. ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาได้อย่างปลอดภัยผ่านผ่านภูเขาที่เรียกกันทั่วไปว่าเป็นส่วนที่ยากที่สุดของการเดินทาง และเส้นทางที่พวกเขาได้รับในขณะนี้การที่ค่อนข้างชันแน่นอน. จากสิ่งที่เขาเคยได้ยินจากร้านค้าในกองคาราวานที่พวกเขายังคงมีประมาณหนึ่งในสามของการเดินทางของพวกเขาไป เมื่อพวกเขาต้องการผ่านเชิงเขาและแอ่งน้ำขนาดใหญ่ที่พวกเขาต้องการพบตัวเองที่ปลายทางของพวกเขา. -The ความแตกต่างระหว่างโลกของพวกเขาแม้จะดูเหมือนว่ามันจะบางสิ่งบางอย่างได้เหมือนกันทุกที่ ปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันในสภาพแวดล้อมเป็นสิ่งที่เพียงแค่เป็นเรื่องยากสำหรับคนในโลกนี้เป็นสำหรับพวกเขาเอง. สำหรับเช่นเดียวกับกองคาราวานได้ออกจากบริเวณเชิงเขาและถึงป่าที่เท้าของ mountain- ป่าค่อนข้างเบาบาง และในวันแดดทั่วไปแสงของดวงอาทิตย์ได้อย่างง่ายดายจะตัดผ่านหลังคาป่า อย่างไรก็ตามในวันนี้มีเมฆปกคลุมหนาที่เหลือพวกเขารู้สึกอารมณ์ไม่ดี. ฉากสีเทาอึมครึมที่ทอดยาวไกลสุดสายตาจะได้เห็นผลกระทบอารมณ์ของพวกเขาอย่างมาก. ในสถานการณ์เช่นนี้ที่มันดูเหมือนว่าพวกเขาอาจจะกำหนดเป้าหมายที่ ขณะใด ๆ บรรยากาศของอันตรายสืบเชื้อสายมาก็. ... Lefille เดินกับ Suimei ก็พูด. " ... Suimei คุง คุณสังเกตเห็น? " " ใช่ฉันมี. " ในฐานะที่เขาเคยกล่าวว่าเขารู้สึกแล้วสถิตลมในบริเวณใกล้เคียงของพวกเขา. ในความเป็นจริงนับตั้งแต่ที่พวกเขาต้องการทิ้งไว้บริเวณเชิงเขาและตั้งเท้าในป่านี้มีคอของเขา เริ่มที่จะเผาไหม้ลางไม่ดี หลังจากนั้นเขาจะรู้สึกกระชากออกนอกหน้ามานะเช่นถ้าในการเตรียมตัวสำหรับการสู้รบที่จะเกิดขึ้นแผ่จากสถานที่ใกล้เคียงที่มีมนต์ขลัง. ดีจริงที่ไม่ได้เป็นคำอธิบายที่ถูกต้องทั้งหมด ... เพราะแรงขลังดูเหมือนจะมุ่งตรง สำหรับพวกเขา. จากนี้เขาอาจจะบอกว่าบางสิ่งบางอย่างที่ไม่รู้จักครอบครองจำนวนมากของมานะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการซุ่มโจมตีพวกเขา ... " ... เฮ้นี้เป็นมอนสเตอร์หรือไม่? มันดูเหมือนจะไม่เหมือนคน ... "Suimei ถาม Lefille ขณะที่การรักษาตารักษาบนปีกของเขา. คำถาม Suimei ถูกกระตุ้นโดยคลื่นของมานะเขารู้สึกเล็ดลอดออกมาจากสิ่งมีชีวิต จากสิ่งที่เขารู้สึกว่านี่คือความเป็นอยู่ห่างไกลจากมนุษย์. คำตอบ Lefille มาด้วยความมั่นใจ. "ไม่มีนี้เป็นมอนสเตอร์ที่ไม่มี มัน Mazoku. " " อะ ... " ทำไมชื่อที่จะปรากฏขึ้นที่นี่ในสถานที่ทั้งหมดหรือไม่ แม้ว่ามันจะเป็นหัวข้อของการสนทนาก่อนหน้านี้ในการเดินทางที่มีมีการเชื่อมต่อได้จริงๆบางส่วนหลังจากที่ทั้งหมดหรือไม่อย่างไรก็ตาม. " ... คุณมีบางอย่างสวยเพียงแค่ตอนนี้ จริงๆมีความเป็นไปได้ของมันถูกบางสิ่งบางอย่างอื่นที่ไม่ใช่ Mazoku ไม่? " " ไม่ " " ทำไมไม่? " " เพราะผมรู้ว่าพวกเขาทั้งภายในและภายนอก ไม่มีทางที่ฉันจะทำผิดพลาดเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ได้. " " ... นั่นคือเพื่อ? " " ... ใช่. " Suimei ถามอีกครั้งไม่เข้าใจสิ่งที่กำลังวิ่งผ่านใจหญิงสาว แต่เวลานี้คำตอบของเธอก็ยิ่งแข็ง. ในฐานะที่เป็น Lefille ตอบว่าดูน่ากลัวบนใบหน้าของเธอคาราวานมาถึงหยุดกะทันหัน บางทีอาจจะเป็นคนอื่นได้สังเกตเห็นการปรากฏตัวต่อไปนี้พวกเขา. หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาได้ยินเสียงฝีเท้าและนักผจญภัยแต่งตัวเหมือนนักรบวิ่งต่อพวกเขา รูปลักษณ์บนใบหน้าของเขาก็ขมอย่างปฏิเสธไม่ได้บางทีอาจจะเนื่องจากสถานการณ์ที่ไม่เป็นมงคล. เขาโบกมือให้ Suimei และคนอื่น ๆ . "Hey-" เช่นเดียวกับนักผจญภัยได้เกี่ยวกับการพูด Lefille พยักหน้า. "ใช่เราได้สังเกตเห็นแล้ว." "โอ้? ครั้งที่สองเห็น. " " ใช่. " ยืนยันสั้น ๆ Lefille อนุญาตให้นักผจญภัยที่จะตัดสั้นคำอธิบายของเขาและกระโดดตรงไปที่หัวข้อหลัก. " -Alright ที่ดี ผู้วิเศษบอกเราเราได้มุ่งหน้าไปยังมอนสเตอร์ด้วยวิธีนี้ ตัดสินใจ GALEO ซังคือการตอบสนองพวกเขาที่นี่. " ... มันดูเหมือนว่าแตกต่างจาก Lefille คนอื่น ๆ คิดว่าการแสดงใกล้มี แต่มอนสเตอร์. ใดก็ตามที่พวกเขาเป็นความจริงเร็ว ๆ นี้จะกลายเป็นที่ชัดเจนเมื่อพวกเขามาถึง. ผจญภัยอื่น ๆ แต่เกิดคำถาม ในการตอบสนอง. "เรากำลังประชุมการโจมตีที่นี่?" "ใช่ บอดี้การ์ดจะมีส่วนร่วมในการต่อสู้ได้เป็นอย่างดี จะมีปัญหาหรือไม่ " " ไม่มีที่ดีกับเรา แต่สิ่งที่เกี่ยวกับร้านค้าได้หรือไม่ " เช่นเดียวกับนักผจญภัยที่แปลกใจถามว่าเรื่องนี้เป็นความกังวล. ในฐานะที่เป็นบอดี้การ์ดของพวกเขาแน่นอนมีการแก้ปัญหาที่จะมีส่วนในการต่อสู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายวันหลังจากที่ suimei ทิ้งทุนกับกองคาราวานการเดินทางของพวกเขาไปปิดได้โดยไม่ต้องผูกปม พวกเขาได้พบทั้งโจร หรือ มอนสเตอร์ และสภาพอากาศแปรปรวน – ซึ่งจะช้าก้าวของพวกเขาอย่างรวดเร็วใน–ไม่เกิดขึ้น แทน พวกเขาจะเพียงแค่อย่างต่อเนื่องตามวิธีการของพวกเขา อยู่ที่หมู่บ้านเล็ก ๆและหลังสถานีไปตามถนนหากมีอะไรที่ไม่สบายใจเกี่ยวกับ มันเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ขนาด สำหรับอาหาร นี้ แต่เป็นสิ่งที่เห็นได้ชัดพวกเขาได้รับทราบก่อนที่จะออกไป และมันไม่ได้จริงๆมูลค่าการกล่าวขวัญไม่นานหลังจากที่พวกเขาอย่างปลอดภัยผ่านช่องเขาที่เรียกโดยทั่วไปว่าเป็นส่วนที่ยากที่สุดของการเดินทางและเส้นทางที่พวกเขากำลังที่ค่อนข้างสูงชันจริงๆจากสิ่งที่เขาได้ยินจากพ่อค้าในกองคาราวาน พวกเขายังมีเรื่องที่สามของการเดินทางของพวกเขาไป เมื่อพวกเขาจะผ่านเนินและแอ่งขนาดใหญ่ที่พวกเขาจะพบตัวเองที่จุดหมายปลายทาง- ความแตกต่างระหว่างโลกของพวกเขา แต่ดูเหมือนว่าบางอย่างเป็นเหมือนกันทุกที่ การปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันในสภาพแวดล้อมที่เป็นสิ่งที่ยากสำหรับคนบนโลกนี้เป็นพวกของเขาเองแค่เป็นคาราวานเหลืออยู่ตีนเขาถึงป่าที่เท้าของภูเขาป่าเป็นป่าโปร่ง เป็นธรรม และในวันแดดทั่วไป แสงของดวงอาทิตย์จะได้ทะลุป่าหลังคา อย่างไรก็ตาม วันนี้มีเมฆปกคลุมที่ปล่อยให้ความรู้สึกบูดบึ้ง .ฉากที่มืดมนสีเทาที่ยืดเท่าที่ตามองเห็น หรืออารมณ์ของตนเองอย่างมากในสถานการณ์นี้ ที่ดูเหมือนจะเป็นเป้าหมายในขณะใด ๆ บรรยากาศอันตรายก็สืบทอดมา. . . . . . . lefille , เดิน suimei อยู่ๆก็พูด" . . . . . . . suimei คุง มีคุณสังเกตเห็น ? "" ใช่ ฉันมี "เขาก็บอกว่า เขาก็รู้สึกหนักเป็นลมในความใกล้ชิดของพวกเขาในความเป็นจริงตั้งแต่พวกเขาจะทิ้งเขาและตั้งเท้าในป่านี้ คอของเขาได้เริ่มเขียน มันเป็นลางไม่ดี หลังจากนั้น เขาก็จะรู้สึกมีไฟกระชาก ซึ่งไม่ได้ซ่อนเร้นของมานะ เช่น ถ้าในการเตรียมการสำหรับการต่อสู้ที่จะเกิดขึ้น , แผ่กระจายจากสถานที่ที่น่าอัศจรรย์ที่จริงๆ แล้ว นั่นไม่ใช่การอธิบาย . . . . . . . ถูกต้องทั้งหมด เพราะที่ขลังแรง ดูเหมือนจะมุ่งตรงไปหาพวกเขาจากเรื่องนี้ เขาสามารถบอกได้ว่า อะไรที่ไม่รู้จัก มีจำนวนมากของ มานา กำลังซุ่ม . . . . . . ." . . . . . . . นี่เป็นปีศาจ ? มันดูไม่เหมือนคน . . . . . . . " suimei ถาม lefille ในขณะที่การรักษาตา ปีกของเขาคำถาม suimei ถูกกระตุ้นโดยคลื่นของความมานะ เขารู้สึกที่เกิดจากสิ่งมีชีวิต จากสิ่งที่เขารู้สึกได้ นี้คือการอยู่ห่างจากมนุษย์ตอบ lefille มาด้วยแน่นอน" นี่ไม่ใช่สัตว์ประหลาด มันมาโซคุ ." อะ . . . . . . . "ทำไมชื่อนั้นปรากฏขึ้นที่นี่ที่ทั้งหมดหรือไม่ แม้ว่ามันจะเป็นหัวข้อของการสนทนาก่อนหน้านี้ในการเดินทางได้มีจริงๆมีการเชื่อมต่อทั้งหมดอย่างไรก็ตาม" . . . . . . . คุณแน่ใจนะ มันไม่มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นสิ่งอื่นที่ไม่ใช่มาโซคุ ? "" ไม่ "" ทำไมจะไม่ล่ะ "" เพราะฉันรู้ว่าพวกเขาภายใน และออก ไม่มีทางที่ผมจะทำผิดพลาดเกี่ยวกับเรื่องนี้ . "" . . . . . . . งั้นเหรอ ? "" . . . . . . . ครับsuimei ถามอีก ไม่เข้าใจสิ่งที่วิ่งผ่านจิตใจของเด็กสาว แต่เวลานี้ คำตอบของเธอจะไม่เหมือนเดิมเป็น lefille ตอบ ดูน่ากลัวบนใบหน้าของเธอ คาราวานมาหยุดกระทันหัน บางทีใครบางคนได้สังเกตเห็นการปรากฏตัวตามพวกเขาไม่นาน เขาได้ยินเสียงฝีเท้า และนักผจญภัยแต่งตัวเหมือนนักรบวิ่งเข้าหาพวกเขา ลักษณะบนใบหน้าของเขาอย่างขมขื่น บางทีเนื่องจากสถานการณ์อัปมงคล .เขาโบกมือให้ suimei และคนอื่น ๆ" เฮ้ "แค่เป็นนักผจญภัยที่กำลังจะพูด lefille พยักหน้า" ใช่ เราเคยเห็น "" โอ้ ผมเห็น”" ใช่ " .lefille สั้นยืนยันให้นักผจญภัยตัดคำอธิบายสั้น ๆ ของเขา และกระโดดไปที่หัวข้อหลัก" เอาล่ะ ดี ผู้วิเศษบอกเรามีมอนสเตอร์ที่กำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ การตัดสินใจของ galeo ซานจะพบพวกเขาที่นี่. . . . . . . มันก็ไม่เหมือน lefille คนอื่นคิดว่าใกล้หนัก แต่มอนสเตอร์ไม่ว่าพวกเขา ความจริงเร็ว ๆ นี้จะกลายเป็นชัดเจนเมื่อพวกเขามาถึงผจญภัยอื่น ๆอย่างไรก็ตาม โพสคำถามในการตอบสนอง" เราจะประชุมโจมตีที่นี่ "" ครับ บอดี้การ์ดจะเข้าร่วมในการต่อสู้ได้เป็นอย่างดี มีปัญหาอะไรเหรอ "" ไม่ ไม่เป็นไรหรอก แต่แล้วพ่อค้าหรือ "เช่นเดียวกับประหลาดใจนักผจญภัยถาม นี้คือปัญหาเป็นบอดี้การ์ด พวกเขา แน่นอน มีความตั้งใจที่จะมีส่วนร่วมในการต่อสู้