The Hungarian pavilion explores the

The Hungarian pavilion explores the simplest and most fundamental act of the architect: drawing. ‘Borderline‘ defines the line as the origin of the architectural idea as opposed to the house or space. Using the almost exclusively two-dimensional element as a focal point, the project utilizes nearly one hundred kilometres of thread to physically illustrate how lines are translated into architecture.

Curated by two young Hungarian architects, Andor Wesselényi-Garay and Marcel Ferencz, ‘Borderline’ uses thin taut ropes as an analogy for the line, by arranging them in groups and clusters, they become visual references to columns, creating not a definite space but more a spatial diagram of the process whereby the first gestures committed to paper evolve into a building. The installation is an interactive element, being continuously shaped and moved by the people walking in and through it. Projected through the installation medium and on to the walls are ‘drawing interviews’ that the team conducted with 40 foreign and Hungarian architects. Not only do the videos verify the basic proposition of the exhibition (that architects still draw), they offer a voyeuristic look into the very personal and idiosyncratic act of sketching an idea.

To go with this year’s biennale theme, ‘people meet in architecture’, the pavilion aimed to encompass a wide community in its making: thirty thousand pencils were collected from schools all over the country and hung on the ends of the ropes to serve as mementos of individuals, gestures and drawings. both Hungarian and foreign architects were involved with the video project, building on the notion that the act of drawing is the common denominator of the work of all architects.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศาลาฮังการีสำรวจการกระทำที่ง่ายและพื้นฐานที่สุดของสถ​​าปนิก: วาดภาพ 'เส้น' กำหนดเส้นเป็นที่มาของความคิดทางสถาปัตยกรรมที่ตรงข้ามกับบ้านหรือพื้นที่ โดยใช้องค์ประกอบเกือบเฉพาะสองมิติเป็นจุดโฟกัสโครงการใช้เก​​ือบหนึ่งร้อยกิโลเมตรจากด้ายร่างกายแสดงให้เห็นว่าเส้นถูกแปลเป็​​นสถาปัตยกรรม.

curated โดยสองสถาปนิกหนุ่มฮังการี, Andor Wesselényi-Garay และดัดผมเป็นลอน Ferencz, 'เส้น' ใช้เชือกตึงบางเป็นความคล้ายคลึงสำหรับสาย, โดยการจัดพวกเขาในกลุ่มและกลุ่มพวกเขากลายเป็นภาพเพื่อการอ้างอิงคอลัมน์การสร้างพื้นที่ไม่แน่นอน แต่แผนภาพอวกาศของกระบวนการโดยท่าทางแรกที่มุ่งมั่นที่จะพัฒนากระดาษเข้าไปในอาคาร การติดตั้งเป็นองค์ประกอบการโต้ตอบและการที่มีรูปทรงอย่างต่อเนื่องและย้ายโดยคนที่เดินเข้ามาและผ่านมันฉายผ่านสื่อการติดตั้งและเพื่อผนังจะ 'วาดภาพการสัมภาษณ์ว่าทีมงานดำเนินการกับ 40 สถาปนิกต่างประเทศและฮังการี ไม่เพียง แต่จะตรวจสอบวิดีโอที่เรื่องพื้นฐานของการจัดแสดงนิทรรศการ (สถาปนิกที่ยังคงวาด) พวกเขามีรูปลักษณ์ที่หาความในการกระทำส่วนบุคคลมากและนิสัยของร่างความคิด.

ไปกับชุด Biennale ในปีนี้'คนพบในสถาปัตยกรรม' ศาลาวัตถุประสงค์เพื่อห้อมล้อมชุมชนกว้างในการทำมันสามหมื่นดินสอถูกเก็บรวบรวมจากทุกโรงเรียนทั่วประเทศและแขวนอยู่บนปลายของเชือกเพื่อใช้เป็นของที่ระลึกของบุคคลท่าทางและภาพวาด สถาปนิกทั้งฮังการีและต่างประเทศที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโครงการวิดีโอการสร้างความคิดว่าการกระทำของการวาดภาพเป็นส่วนร่วมในการทำงานของสถ​​าปนิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พาวิลเลี่ยนฮังการีสำรวจการกระทำที่ง่าย และพื้นฐานที่สุดของสถาปนิก: รูปวาด 'เส้นขอบ' กำหนดบรรทัดที่เป็นต้นกำเนิดของสถาปัตยกรรมความคิดตรงข้ามกับบ้านหรือพื้นที่ ใช้องค์ประกอบสองโดยเฉพาะเป็นจุดโฟกัส โครงการใช้เกือบหนึ่งร้อยกิโลเมตรของเธรดเพื่อแสดงวิธีแปลงบรรทัดเป็นสถาปัตยกรรมจริง

Curated โดยสองหนุ่มฮังการีสถาปนิก Andor Wesselényi Garay และ Marcel Ferencz 'เส้นขอบ' ใช้เชือกตึงบางเป็นการเปรียบเทียบบรรทัด จัดให้อยู่ในกลุ่มและกระจุก พวกเขากลายเป็นอ้างอิงคอลัมน์ ภาพ สร้างไม่แน่นอนพื้นที่แต่เพิ่มพื้นที่ไดอะแกรมของกระบวนการโดยพัฒนารูปแบบลายเส้นแรกที่มุ่งมั่นกับกระดาษเป็นอาคาร การติดตั้งเป็นองค์ประกอบแบบโต้ตอบ รูปอย่างต่อเนื่อง และย้ายคน เดินใน ทางนั้น คาดการณ์โดย ใช้สื่อการติดตั้ง และ ระบบผนังมี 'วาดสัมภาษณ์' ที่ทีมงานดำเนินการกับสถาปนิกต่างชาติ และฮังการี 40 ไม่เพียงแต่วิดีโอตรวจสอบข้อเสนอพื้นฐานของนิทรรศการ (ที่สถาปนิกยังวาด) มีแบบ voyeuristic เป็นการกระทำส่วนบุคคล และ idiosyncratic ของร่างความคิด

ไปกับปีนี้ biennale 'คนพบในสถาปัตยกรรม' พาวิลเลี่ยนมีวัตถุประสงค์เพื่อรอบชุมชนมากมายในการทำ: ดินสอพันสามสิบถูกรวบรวมจากโรงเรียนทั่วประเทศ และแขวนบนปลายของเชือกเป็น mementos บุคคล รูปแบบลายเส้น และภาพวาด สถาปนิกทั้งฮังการี และต่างประเทศเกี่ยวข้องกับโครงการวิดีโอ สร้างบนแนวคิดว่าการกระทำของวาดโทนของการทำงานของสถาปนิกทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Pavilion ,ฮังการี,สำรวจการกระทำที่สุดแสนจะธรรมดาและสิ่งที่เป็นรากฐานสำคัญของสถาปัตยกรรมวาด ภาพ ได้ 'แดนต่อแดน'กำหนดสายที่เป็นที่มาของความคิดทางสถาปัตยกรรมที่ไม่ตรงกับพื้นที่ว่างหรือที่บ้าน การใช้ที่เกือบจะเฉพาะส่วนที่สองมิติเป็นจุดที่สำคัญโครงการนี้ใช้เกือบหนึ่งร้อยกิโลเมตรของ andor wesselényi-garay เธรดเพื่อแสดงให้เห็นว่าทาง กายภาพ เส้นสายต่างๆแปลเป็นสถาปัตยกรรม.

curated โดยทั้งสองหนุ่มสถาปนิกชาวฮังการีและ Marcel ferencz 'แดนต่อแดน'ใช้เชือกตึงขนาดบางเท่ากับสถานการณ์ที่สำหรับบรรทัดโดยให้จัดในคลัสเตอร์และกลุ่มจะมีการอ้างอิงให้กับคอลัมน์การสร้างไม่ได้พื้นที่มากกว่าอย่างแน่นอนแต่แผน ภาพ มิติของกระบวนการซึ่งท่าทางแรกมุ่งมั่นที่จะพัฒนากระดาษเข้าสู่อาคารที่ การติดตั้งที่มีอินเตอร์แอคทีฟเป็นรูปทรงอย่างต่อเนื่องและย้ายไปโดยคนที่เดินไปถึงยังในและผ่านไปได้คาดว่าจะผ่านการติดตั้งและไปยังผนังที่มี'ดึง' สัมภาษณ์ ว่าทีมงานที่ทำด้วย 40 สถาปนิกต่างชาติและฮังการี ไม่เพียงทำวิดีโอให้ตรวจสอบข้อเสนอแบบเรียบง่ายของการจัดแสดงนิทรรศการ(ที่สถาปนิกยังวาด)จะจัดให้บริการดูถ้ำมองที่ทำเป็นอย่างมากส่วนตัวและมีลักษณะเฉพาะตัวที่ร่างแนวคิดที่.

ไปพร้อมด้วยโครงสร้าง biennale ของปีนี้'คนพบในสถาปัตยกรรม' Pavilion ที่มีเป้าหมายในการโอบล้อมไปด้วยชุมชนหลากหลายในการทำให้ของที่วางหมึกสามหมื่นคนจะถูกรวบรวมจากทุกโรงเรียนทั่วประเทศและแขวนอยู่ที่ปลายเชือกเข้าไปทำหน้าที่เป็นรำลึกถึงอดีตของ ภาพ วาดและท่าทางผู้ใช้บริการแบบเฉพาะรายและฮังการีและสถาปนิกจากต่างประเทศมีส่วนร่วมกับโครงการวิดีโอได้เป็นอาคารในความคิดที่ว่าการเป็นตัวหารทั่วไปของงานที่ของสถาปนิกทั้งหมด