indigestible material, mainly ligni

indigestible material, mainly lignin. This means that, although N content does not change
during the drying process, the quantity of available N decreases as temperature increases.
However, if HT is effective in shifting the site of digestion of BG to the small intestine, an
increase in ADIN could be tolerated as long as HT increases digestible feed protein
flowing to the small intestine (Plegge et al., 1982).
Both NDIN and lignin fractions were markedly higher for samples treated at 100, 135
and 1758C than for freeze-dried and 508C treated samples. Despite the changes in NDIN
and ADIN fractions, total N content was not affected by HT. Similar results have been
reported for soyabean meal (Plegge et al., 1985), whole cottonseed (Pena et al., 1986) and
rapeseed meal (Vanhatalo et al., 1995), indicating that HT did not produce total N loss.
The rumen DM degradation characteristics and the DM intestinal digestibility (DMID)
for BG1 samples treated at different temperatures are given in Table 2 Effective
degradability of DM (DMED) was calculated both using the rumen particulate outflow
rate (kp) estimated for each sheep and using a fixed value of 8% per hour. The mean value
of kp estimated using BG samples marked with Yb was 2.470.52% per hour, a value
similar to the one reported by Rogers et al. (1986) for steers fed diets containing BG. As
was expected, the changes in chemical composition produced by heating also affected the
rumen degradation of BG. Both the soluble fraction a and the degradation rate (kd) of DM
decreased (P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

indigestible วัสดุ lignin ส่วนใหญ่ นี้หมายความ ว่า แม้ว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงเนื้อหา Nในระหว่างกระบวนการอบแห้ง ปริมาณของ N มีลดเป็นอุณหภูมิเพิ่มขึ้นอย่างไรก็ตาม ถ้าเอชทีมีประสิทธิภาพในการขยับของของ BG ที่ย่อยอาหารลำไส้เล็ก การสามารถได้สมเพิ่ม ADIN ตราบเท่าที่เอชทีเพิ่มอาหารโปรตีน digestibleไหลสู่ลำไส้เล็ก (Plegge และ al., 1982)ส่วน NDIN และ lignin ได้อย่างเด่นชัดขึ้นตัวอย่างรับ 100, 135และ C 1758 กว่าสำหรับ C 508 และกรอบตัวอย่างที่ถือว่า แม้ มีการเปลี่ยนแปลงใน NDINและเศษส่วน ADIN, N เนื้อหาได้ไม่รับผลจากเอชทีคล้ายผลรวมได้รายงาน soyabean อาหาร (Plegge et al., 1985), ส่วนเกินทั้งหมด (พีเอส al., 1986) และอาหารเมล็ดต้นเรพ (Vanhatalo และ al., 1995), ระบุว่า เอชทีได้ผลิตยอดขาดทุนรวม Nลักษณะย่อยสลายต่อ DM และ DM digestibility ลำไส้ (DMID)สำหรับ BG1 ให้ถือว่าที่อุณหภูมิแตกต่างกันตัวอย่างในตาราง 2 ผลคำนวณ degradability ของ DM (DMED) ทั้งสองใช้กระแสฝุ่นต่ออัตรา (kp) ประเมินการแกะแต่ละ และใช้ค่าคงที่ 8% ต่อชั่วโมง ค่าเฉลี่ยของ kp ประเมินโดยใช้ตัวอย่าง BG มี Yb ถูก 2.47 0.52% ต่อชั่วโมง ค่าคล้ายกับที่รายงานโดยโรเจอร์สและ al. (1986) สำหรับรับอาหารที่ประกอบด้วย BG. เป็นสำเร็จคาดว่า การเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบทางเคมีที่ผลิต โดยความร้อนที่ส่งผลกระทบต่อการย่อยสลายของ BG ทั้งส่วนละลายน้ำได้ และการลดอัตราการ (kd) DMลดลง (P < 0.001) เป็นอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้น เพิ่มเติม เอชทีลดลง (P < 0.001)DMED (คำนวณทั้งค่า kp) เตาอบแห้งอาจทำให้เกิดการก่อตัวของโพลิเมอร์เช่น lignin indigestible (Van Soest และ Mason, 1991), และความร้อนที่สูงอุณหภูมิที่สัมพันธ์กับการก่อตัวของ furfural และละลายม่อฮ่อมซึ่งมีผลต่อการย่อยสลาย DM (LoÂpez และ al., 1995) การ depressing DMdegradability อาจถูกลดลง (P < 0.05) ใน 1358 C และ 1758C ตัวอย่าง ความร้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัสดุที่ย่อยส่วนใหญ่ลิกนิน ซึ่งหมายความว่าแม้จะยังไม่มีเนื้อหาไม่เปลี่ยนแปลง
ในระหว่างขั้นตอนการอบแห้งที่ปริมาณที่มีอยู่ยังไม่มีลดลงเมื่ออุณหภูมิเพิ่มขึ้น.
แต่ถ้า HT มีประสิทธิภาพในการขยับเว็บไซต์ของการย่อยอาหารของ BG เพื่อลำไส้เล็ก
เพิ่มขึ้นใน ADIN อาจจะ ทนตราบเท่าที่การเพิ่มขึ้นของ HT อาหารที่ย่อยโปรตีน
ไหลไปยังลำไส้เล็ก (Plegge et al., 1982).
ทั้งสองเศษส่วน NDIN และลิกนินได้อย่างเห็นได้ชัดที่สูงขึ้นสำหรับกลุ่มตัวอย่างที่ได้รับการรักษาที่ 100, 135
และ 1758C กว่าแห้งและ 508C ตัวอย่างได้รับการรักษา แม้จะมีการเปลี่ยนแปลงใน NDIN
และเศษส่วน ADIN รวมเนื้อหาไม่มีก็ไม่ได้รับผลกระทบจาก HT ผลที่คล้ายกันได้รับการ
รายงานสำหรับอาหารถั่วเหลือง (Plegge et al., 1985) ทั้งฝ้าย (Pena et al., 1986) และ
อาหาร rapeseed (Vanhatalo et al., 1995) แสดงให้เห็นว่า HT ไม่ได้ผลิตยังไม่มีการสูญเสียทั้งหมด.
กระเพาะรูเมน DM ลักษณะการย่อยสลายและการย่อยของลำไส้ DM (DMID)
สำหรับตัวอย่าง BG1 รับการรักษาที่อุณหภูมิที่แตกต่างกันจะได้รับในตารางที่ 2 ที่มีประสิทธิภาพ
ในการสลายตัวของ DM (ดีเมด) ที่คำนวณโดยใช้ทั้งการไหลออกในกระเพาะรูเมนอนุภาค
อัตรา (KP) โดยประมาณสำหรับแต่ละแกะและใช้ ค่าคงที่ 8% ต่อชั่วโมง ค่าเฉลี่ย
ของ KP ประมาณ BG ใช้ตัวอย่างที่มีเครื่องหมายถูก Yb 2.47? 0.52% ต่อชั่วโมงค่า
คล้ายกับที่รายงานโดยโรเจอร์สและอัล (1986) สำหรับนำพาอาหารที่มี BG เป็น
ที่คาดว่าการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบทางเคมีที่ผลิตโดยใช้ความร้อนยังส่งผลกระทบต่อ
การย่อยสลายในกระเพาะรูเมนของ BG ทั้งส่วนที่ละลายน้ำได้และอัตราการย่อยสลาย (KD) ของ DM
ลดลง (P <0.001) ขณะที่อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้น นอกจาก HT ลดลง (P <0.001)
ดีเมด (คำนวณค่าทั้งสอง KP) เตาอบแห้งอาจทำให้เกิดการก่อตัวของ
โพลิเมอร์ที่มีลิกนินย่อย (Van Soest และเมสัน, 1991) และความร้อนที่สูง
อุณหภูมิมีความเกี่ยวข้องกับการก่อตัวของเฟอร์ฟูรัลและสารประกอบฟีนอลที่ละลายน้ำได้
ซึ่งมีผลในการย่อยสลายตกต่ำ DM กระเพาะรูเมน (LoÂpez et al., 1995) DM
ที่มีศักยภาพในการสลายตัวลดลง (P <0.05) 1358C และ 1758C ตัวอย่างอุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัสดุส่วนใหญ่ที่ย่อยลิกนิน . นี้หมายความว่า ถึงแม้ว่าความไม่เปลี่ยนแปลง
ในระหว่างกระบวนการอบแห้ง , ปริมาณของไนโตรเจนมีค่าลดลงเมื่อเพิ่มอุณหภูมิ
แต่ถ้า HT มีประสิทธิภาพในการเปลี่ยนเว็บไซต์ของการย่อยอาหารของ BG กับลำไส้เล็ก ,
เพิ่มที่ตั้งอาจจะยอมรับได้ตราบใดที่ HT เพิ่มย่อยอาหารโปรตีน
ไหลลงสู่ลำไส้เล็ก ( plegge et al . , 1982 )
2 ndin และลิกนินเป็นอย่างสูงสำหรับตัวอย่างเศษส่วนการรักษา 100 , 135
1758c กว่าและแช่แข็งและ 508c ปฏิบัติ ตัวอย่าง แม้จะมีการเปลี่ยนแปลงใน ndin
อาดีน เศษส่วน และ ไนโตรเจน เนื้อหา ได้รับผลกระทบ โดยพล . ผลที่คล้ายกันได้รับ
รายงาน Soyabean มื้อ ( plegge et al . , 1985 ) , เมล็ดฝ้าย ( pena et al . ,1986 ) และ
Rapeseed อาหาร ( vanhatalo et al . , 1995 ) แสดงว่า HT ไม่ผลิตไนโตรเจนสูญเสีย .
อาหาร DM DM ในการย่อยสลายและลักษณะการย่อยได้ ( dmid )
อย่าง bg1 รักษาอุณหภูมิต่างยกให้เป็นตารางที่ 2 ประสิทธิภาพการสลายตัวของ DM (
dmed ) คำนวณได้ทั้งใช้ อาหาร :
อนุภาคคะแนน ( KP ) ประมาณแต่ละแกะ และใช้ค่าคงที่ร้อยละ 8 ต่อ ชั่วโมง ค่าเฉลี่ย
ของ KP ประเมินโดยใช้ BG ตัวอย่างเครื่องหมาย YB เป็น 2.47  0.52 % ต่อชั่วโมงค่า
คล้ายกับหนึ่งที่รายงานโดยโรเจอร์ et al . ( 1986 ) เพศผู้ที่ได้รับอาหารที่มี BG . โดย
คาดว่า การเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบทางเคมีที่ผลิตโดยความร้อนยังมีผลต่อการย่อยสลาย
กระเพาะรูเมนของ BG .ทั้งส่วนที่ละลายและอัตราการย่อยสลายของ DM
( KD ) ลดลง ( P < 0.001 ) และเมื่ออุณหภูมิเพิ่มขึ้น เพิ่มเติม ht ลดลง ( P < 0.001 )
dmed ( คำนวณหาค่าทั้งสองของ KP ) เตาอบแห้งอาจก่อให้เกิดการก่อตัวของ
ย่อยลิกนิน เช่น โพลิเมอร์ ( Van Soest เมสัน , 1991 ) และความร้อนที่อุณหภูมิสูง
เกี่ยวข้องกับการก่อตัวของเฟอร์ฟูรัลละลายสารประกอบฟีนอล
ซึ่งจะมีผลกดดันต่อกระบวนการ DM การย่อยสลาย ( LO Â PEZ et al . , 1995 ) การสลายตัวศักยภาพ DM
ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ใน 1358c และตัวอย่าง 1758c อุ่น ,