this work, Leonardo sought a greate

this work, Leonardo sought a greater detail and luminosity than could be achieved with traditional fresco.[11] He painted The Last Supper on a dry wall rather than on wet plaster, so it is not a true fresco. Because a fresco cannot be modified as the artist works, Leonardo instead chose to seal the stone wall with a double layer of dried plaster.[11] Then, borrowing from panel painting, he added an undercoat of white lead to enhance the brightness of the oil and tempera that was applied on top. This was a method that had been described previously, by Cennino Cennini in the 14th century.
However, Cennini had recommended the use of secco for the final touches alone.[12] These techniques were important for Leonardo's desire to work slowly on the painting, giving him sufficient time to develop the gradual shading or chiaroscuro that was essential in his style

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

งานนี้ เลโอนาร์โดขอรายละเอียดมากขึ้นและสว่างกว่าสามารถทำได้ ด้วยการแจ้งแบบดั้งเดิม [11]ทาสีอาหารมื้อสุดท้ายบนผนังแห้งมากกว่าบนปูนเปียก ไม่แจ้งแท้จริง เนื่องจากไม่สามารถแก้ไขการแจ้งเป็นผลงานศิลปิน เลโอนาร์โดแทนเลือกปิดผนังหินกับสองชั้นของปูนฉาบแห้ง [11] แล้ว เขายืมจากจิตรกรรมแผง เพิ่มการผลัดของตะกั่วขาวเพื่อเพิ่มความสว่างของน้ำมันและสีฝุ่นที่ใช้อยู่ด้านบน นี้เป็นวิธีการที่ได้รับการอธิบายไว้ก่อนหน้านี้ โดย Cennino Cennini ในศตวรรษที่ 14 อย่างไรก็ตาม Cennini ได้แนะนำการใช้ secco สัมผัสสุดท้ายที่อยู่คนเดียว [12] เทคนิคเหล่านี้มีความสำคัญสำหรับของ Leonardo ปรารถนาจะทำงานช้าลงบนภาพวาด ให้เขามีเวลาเพียงพอในการพัฒนาแรเงาค่อย ๆ หรือ chiaroscuro ที่เป็นสิ่งสำคัญในสไตล์ของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานนี้เลโอนาร์โดขอรายละเอียดมากขึ้นและความส่องสว่างเกินกว่าจะประสบความสำเร็จกับปูนเปียกแบบดั้งเดิม. [11] เขาวาด The Last Supper บนผนังแห้งมากกว่าปูนปลาสเตอร์เปียกจึงไม่ปูนเปียกจริง เพราะปูนเปียกไม่สามารถแก้ไขได้เป็นผลงานของศิลปินเลโอนาร์โดแทนที่จะเลือกในการปิดผนึกกำแพงหินที่มีสองชั้นของปูนแห้ง. [11] จากนั้นการกู้ยืมเงินจากจิตรกรรมแผงเขาเพิ่มรองพื้นตะกั่วสีขาวเพื่อเพิ่มความสว่างของ น้ำมันและอุณหภูมิที่ถูกนำไปใช้กับ นี่เป็นวิธีการที่ได้รับการอธิบายไว้ก่อนหน้าโดย Cennino Cennini ในศตวรรษที่ 14 ได้.
อย่างไรก็ตาม Cennini จึงแนะนำให้ใช้ Secco สำหรับสัมผัสสุดท้ายเพียงอย่างเดียว. [12] เทคนิคเหล่านี้มีความสำคัญสำหรับความปรารถนาของเลโอนาร์โดจะทำงานช้าลงในภาพวาด ให้เขามีเวลาเพียงพอที่จะพัฒนาอย่างค่อยเป็นค่อยไปหรือแรเงา chiaroscuro ที่มีความสำคัญในสไตล์ของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานนี้ เลโอนาร์โด้ ขอรายละเอียด และผ่องใสมากขึ้นกว่าสามารถบรรลุกับกลางแจ้งแบบดั้งเดิม . [ 11 ] เขาวาดรูปอาหารมื้อสุดท้ายบนผนังแห้งมากกว่าปูนเปียก ดังนั้นจึงไม่แจ้งจริง เนื่องจากปูนเปียกไม่สามารถแก้ไขได้เป็นศิลปินทำงาน ลีโอนาร์โดแทนเลือกที่จะผนึกหินผนังสองชั้นของปูนฉาบแห้ง . [ 11 ] งั้น ยืมจากจิตรกรรมแผง , เขาเพิ่มการ undercoat ของตะกั่วสีขาวเพื่อเพิ่มความสว่างของน้ำมันและสีฝุ่นที่ใช้ด้านบน นี้เป็นวิธีที่ได้อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ โดยเชนนิโน เชนนินิในศตวรรษที่ 14อย่างไรก็ตาม cennini เคยแนะนำให้ใช้ของ เซคโค่สำหรับสัมผัสสุดท้ายคนเดียว [ 12 ] เทคนิคเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญเพื่อความปรารถนาของเลโอนาร์โดทำงานช้าในการวาดภาพให้เขาเวลาเพียงพอที่จะพัฒนาอย่างค่อยเป็นค่อยไปการแรเงาหรือรำพึงที่จำเป็นในสไตล์ของเขา