Robinson’s simplest form of the que

Robinson’s simplest form of the question “What is B?” has the answer, “A is B”
(where A is the subject and B is object), which can be generalised as the functional
relationship F(A,B) where the function F is either the simple copula “is” or a more
complex attribution. The questions we ask contain constraints that automatically
entail a series of instances based on these commonalities. We can see that there are
three possible variations on this simple statement:
(1) F(A, x) – which translates as “what values x do we find as F-values for A?”
(which is generally met as the derived forms “is there an A with an F-value of
x0?” or “what A0 exist such that their F-value is x0?”).
(2) F(x, B) – which translates as “what x exists such that it has an F-value of B?”
(3) x(A, B) – which translates as “is there a function x such that it gives B for A?”
(generally met with as the derived form “is there a link x0 between A and B?”).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบง่ายที่สุดของโรบินสันคืออะไร B "คำถามมีคำตอบ "A เป็น B"(ที่เป็นเรื่อง และ B เป็นวัตถุ), ซึ่งสามารถ generalised เป็นการทำงานความสัมพันธ์ฟังก์ชัน F copula เป็นเรื่อง "เป็น" F(A,B) หรืออื่น ๆแสดงความซับซ้อน คำถามที่เราถามประกอบด้วยข้อจำกัดโดยอัตโนมัติที่อันชุดตาม commonalities เหล่านี้อินสแตนซ์ เราจะเห็นว่า มีการเปลี่ยนแปลงได้สามถามง่าย ๆ:(1) F(A, x) – ซึ่งแปลเป็น "ค่าอะไร x เราหาเป็นค่า F สำหรับ A ?"(โดยทั่วไปซึ่งเป็นไปตามตามแบบฟอร์มที่ได้รับ "มี A กับ F-ค่าของx 0 " หรือ"อะไร A0 อยู่ที่ค่า F ของเป็น x 0 ")(2) F(x, B) – ซึ่งแปลเป็น "x อะไรอยู่ที่มีเป็นค่า F ของ B หรือไม่"(3) x(A, B) – ซึ่งแปลเป็น "คือมีฟังก์ชัน x ที่ให้ B สำหรับ A(โดยทั่วไปพบกับแบบฟอร์มได้รับ "มีลิงค์ x 0 ระหว่าง A และ B หรือไม่? ")

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รูปแบบที่ง่ายโรบินสันของคำถามที่ว่า "อะไรคือสิ่งที่ B?" มีคำตอบ "เป็น B"
(ซึ่งเป็นเรื่องและ B เป็นวัตถุ) ซึ่งสามารถทั่วไปเช่นการทำงาน
ความสัมพันธ์ F (A, B) โดยที่ฟังก์ชั่น F เป็นทั้งเชื่อมง่าย "เป็น" หรืออื่น ๆ
ลักษณะที่ซับซ้อน คำถามที่เราถามมีข้อ จำกัด ที่จะ
นำมาซึ่งชุดของกรณีขึ้นอยู่กับ commonalities เหล่านี้ เราจะเห็นว่ามี
สามรูปแบบที่เป็นไปได้ในคำสั่งง่ายๆนี้:
(1) F (, x) - ซึ่งแปลว่า "สิ่งที่ค่า x เราพบเป็น F-ค่าสำหรับ?"
(ซึ่งจะพบโดยทั่วไปเป็นมา รูปแบบ "มีกับ F-ค่าของ
x0? "หรือ" สิ่งที่ A0 อยู่เช่นว่า F-ค่าของพวกเขาเป็น x0? ").
(2) F (x, B) - ซึ่งแปลว่า "สิ่งที่ x อยู่เช่น ว่ามันมี F-ค่าของ B "?
(3) x (A, B) - ซึ่งแปลว่า "จะมีฟังก์ชั่น x ดังกล่าวว่าจะช่วยให้บี"
(พบโดยทั่วไปกับเป็นรูปแบบที่ได้มา "จะมี ลิงค์ x0 ระหว่าง A และ B? ")

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รูปแบบที่ง่ายโรบินสันของคำถาม " อะไรคือ B " คำตอบ " B "
( ซึ่งเป็นวิชาและ B เป็นวัตถุ ) ซึ่งสามารถสรุปเป็นหน้าที่
ความสัมพันธ์ f ( A , B ) ซึ่งฟังก์ชัน f มีทั้งแบบ " ง่ายๆ " หรือซับซ้อนมากขึ้น
แสดงที่มา คำถามที่เราถาม มีข้อจำกัดที่อัตโนมัติ
ครอบคลุมชุดของอินสแตนซ์จากสามัญชนเหล่านี้เราจะเห็นได้ว่ามีการเปลี่ยนแปลงที่เป็นไปได้ในงบง่าย
3 :
( 1 ) F ( , x ) ) ซึ่งแปลว่า " แล้วเราจะหาค่า x เป็น f-values สำหรับ ? "
( ซึ่งโดยทั่วไปจะพบเมื่อได้รับแบบฟอร์ม " มีกับค่าของ
x0 ? " หรือ " A0 อยู่ที่ค่าของพวกเขาคือ x0 ? " )
( 2 ) F ( X ( , B ) ) ซึ่งแปลว่า " สิ่งที่ X อยู่นั้นมันมีค่าของ B "
( 3 ) x ( A( ข ) ซึ่งแปลว่า " มีฟังก์ชัน x เช่นว่านั้นให้ B ? "
( มักพบเป็น 2 รูปแบบมีการเชื่อมโยง x0 ระหว่าง A และ B " )