Come on, come on, move it, idiot!"

Come on, come on, move it, idiot!"
Joanne beat impatiently on the steering wheel of her Mercedes sports car. How stupid to get caught up in the rush hour! She had planned to leave work early this afternoon, at three o'clock, to give herself a chance to relax and have a bath before going out to a meeting of her local tennis club. But just at ten to three a client hed arrived, and it was two hours before she had finished dealing with the man. When she came out of her office, all the other staff in the Hightlight Advertising Agency bad already left. Now she was stuck in traffic jan in central Birmingham at 5:30, and at 6:30 she was expected to be chairing a meeting of the tennis club. There would be no time for any hot bath.
Ahead of her, the traffic was moving at last, and she swung quickly out into the centre lane to turn right, and raced the last half-mile through the quiet suburban streets to her house. Pulling up on the driveway, she leapt out of the car and run for the house. As she opened the door, she nearly tripped over Sheba, who was standing behind it.
"Hey, Sheba, hello," she said, bending down to stroke the large alsatian dog's head, "I've got no time for you now, but I'll take you out as soon as I get back from the tennis club."
It was then that she noticed something worrying about the dog. Sheba seemed to be coughing or choking, her stomach pumping repeatedly as if she was trying to vomit something up. She was obviously in real discomfort and could hardly breathe; her sad eyes gazed up at Joanne helplessly.
"Oh damn, this is all I need now," said Joanne to herself, dropping her briefcase and bending down to take a closer look, "a sick dog, today of all days!" On closer examination, Sheba did look very sick, and Joanne realised she would have to take her down to the vet immediately. Luckily, the vet's surgery was only a few streets away, and Joanne quickly loaded the dog, still coughing and choking, into her car for the short drive.
When she got there, the surgery was just about to close for the day. Luckily, Dr. Sterne had not left yet, and when he saw the state of Sheba, he brought her quickly into his office.
"It looks like something is stuck in her throat," said Dr. Sterne. It shouldn't take me too long to get it out."
"Listen, doctor, I'm really in a rush to get to a meeting can I leave her with you, and go and get changed? I'll be back in ten minutes to pick her up, then I'll take her on to the meeting with me. Is that OK?
" Sure," said the doctor. "You get going. I'll see you in ten minutes."
Joanne jumped back into her car again, and made the quick trip round to her house in a couple of minutes. As she was once more entering the hallway, the phone on the table by the door began to ring. She picked it up, annoyed by this additional interruption to her plans.
"This is Dr. Sterne,” said an anxious voice. " Is that you, Joanne?"
"Of course it's me," said Joanne, surprised at the sound of his voice, "no-one else lives here."
"I want you to get right out of that house immediately," said the doctor's voice. "Right now. I'm coming round right away, and the police will be there any time now. Wait outside for us." The phone went dead. Joanne stared at it. She was confused, but she was also a little frightened by the obvious fear in the voice of the doctor. She replaced the receiver, than quickly backed out of the door and ran into the street.
At that moment, a police car with this its lights flashing swung round the corner and screeched to a stop outside the house. Two policeman got out. After briefly checking that she was the owner of the house, they ran into the house through the still open door, without explaining anything. Joanne was by now completely confused and very frightened. Then the doctor arrived.
"Where's Sheba? Is she OK?" shouted Joanne, running over to his car.
"She's fine, Joanne. I extracted the thing which was chokin

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Come on, come on, move it, idiot!" Joanne beat impatiently on the steering wheel of her Mercedes sports car. How stupid to get caught up in the rush hour! She had planned to leave work early this afternoon, at three o'clock, to give herself a chance to relax and have a bath before going out to a meeting of her local tennis club. But just at ten to three a client hed arrived, and it was two hours before she had finished dealing with the man. When she came out of her office, all the other staff in the Hightlight Advertising Agency bad already left. Now she was stuck in traffic jan in central Birmingham at 5:30, and at 6:30 she was expected to be chairing a meeting of the tennis club. There would be no time for any hot bath. Ahead of her, the traffic was moving at last, and she swung quickly out into the centre lane to turn right, and raced the last half-mile through the quiet suburban streets to her house. Pulling up on the driveway, she leapt out of the car and run for the house. As she opened the door, she nearly tripped over Sheba, who was standing behind it. "Hey, Sheba, hello," she said, bending down to stroke the large alsatian dog's head, "I've got no time for you now, but I'll take you out as soon as I get back from the tennis club." It was then that she noticed something worrying about the dog. Sheba seemed to be coughing or choking, her stomach pumping repeatedly as if she was trying to vomit something up. She was obviously in real discomfort and could hardly breathe; her sad eyes gazed up at Joanne helplessly. "Oh damn, this is all I need now," said Joanne to herself, dropping her briefcase and bending down to take a closer look, "a sick dog, today of all days!" On closer examination, Sheba did look very sick, and Joanne realised she would have to take her down to the vet immediately. Luckily, the vet's surgery was only a few streets away, and Joanne quickly loaded the dog, still coughing and choking, into her car for the short drive. When she got there, the surgery was just about to close for the day. Luckily, Dr. Sterne had not left yet, and when he saw the state of Sheba, he brought her quickly into his office. "It looks like something is stuck in her throat," said Dr. Sterne. It shouldn't take me too long to get it out." "Listen, doctor, I'm really in a rush to get to a meeting can I leave her with you, and go and get changed? I'll be back in ten minutes to pick her up, then I'll take her on to the meeting with me. Is that OK? " Sure," said the doctor. "You get going. I'll see you in ten minutes." Joanne jumped back into her car again, and made the quick trip round to her house in a couple of minutes. As she was once more entering the hallway, the phone on the table by the door began to ring. She picked it up, annoyed by this additional interruption to her plans. "This is Dr. Sterne,” said an anxious voice. " Is that you, Joanne?" "Of course it's me," said Joanne, surprised at the sound of his voice, "no-one else lives here." "ผมต้องการรับออกจากบ้านทันที กล่าวว่า เสียงของแพทย์ "อยู่ มาตลอดทันที และตำรวจจะมีก็ตอนนี้ รออยู่สำหรับเรา" โทรศัพท์ไปตาย Joanne จ้องไปที่มัน เธอสับสน แต่เธอก็ยังกลัว โดยกลัวชัดเจนในเสียงของหมอน้อย เธอเปลี่ยนตัวรับสัญญาณ กว่าสำรองออกจากประตู และวิ่งไปที่ถนน ในขณะ รถตำรวจกับแสงแวบวับก้นรอบมุม และ screeched ไปหยุดนอกบ้าน สองตำรวจได้ออก หลังจากเวลาสั้น ๆ ตรวจสอบว่า เธอเป็นเจ้าของบ้าน พวกเขาวิ่งเข้าบ้านผ่านประตูเปิดนิ่ง โดยไม่ต้องอธิบายอะไร Joanne แก้ไข โดยสมบูรณ์ตอนนี้สับสน และกลัวมาก แพทย์มาถึงแล้ว ซึ่งเป็นเชอบา คือเธอตกลงตะโกน Joanne วิ่งผ่านไปรถของเขา "เธอเป็นเลิศ Joanne ผมแยกเป็นสิ่งที่ถูก chokin

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มาในมาในเคลื่อนย้ายไปมางี่เง่า! "
โจแอนนาชนะหงุดหงิดบนพวงมาลัยของเมอร์เซกีฬารถของเธอ. วิธีการโง่ที่จะได้รับการติดขึ้นในชั่วโมงเร่งด่วน! เธอได้วางแผนที่จะออกจากงานในช่วงต้นช่วงบ่ายวันนี้ที่สาม O ' นาฬิกาเพื่อให้ตัวเองมีโอกาสที่จะผ่อนคลายและมีห้องอาบน้ำก่อนที่จะออกไปประชุมของสโมสรเทนนิสท้องถิ่นของเธอ. แต่เพียง 2:50 ลูกค้าเห็ดมาถึงและมันก็สองชั่วโมงก่อนที่เธอจะได้เสร็จสิ้นการจัดการกับคนที่ เมื่อเธอออกจากสำนักงานของเธอมาทั้งหมดเจ้าหน้าที่อื่น ๆ ในไฮไล้ท์เอเจนซี่โฆษณาที่ไม่ดีเหลืออยู่แล้ว. ตอนนี้เธอติดอยู่ในการจราจรมกราคมในภาคกลางของเบอร์มิงแฮมที่ 5:30 และ 6:30 เธอได้รับการคาดว่าจะมีการประชุมเกียรติคุณของ เทนนิสคลับ. จะมีเวลาสำหรับการอาบน้ำร้อนใด ๆ .
ข้างหน้าของเธอจราจรที่ถูกย้ายที่ผ่านมาและเธอเหวี่ยงออกไปอย่างรวดเร็วเข้าไปในเลนกลางเพื่อเลี้ยวขวาและวิ่งสุดท้ายครึ่งไมล์ผ่านถนนในเขตชานเมืองที่เงียบสงบ ที่บ้านของเธอ. ดึงขึ้นไปบนถนนที่เธอกระโดดออกมาจากรถและวิ่งไปหาบ้าน. ขณะที่เธอเปิดประตูเธอเกือบสะดุดเชบาที่ยืนอยู่เบื้องหลังมัน.
"เฮ้เชบาสวัสดี" เธอกล่าว ดัดลงไปจังหวะหัวสุนัขอัลเซเชี่ยนขนาดใหญ่ของ "ฉันมีเวลาไม่นานสำหรับคุณในขณะนี้ แต่ผมจะพาคุณออกมาเร็วที่สุดเท่าที่ฉันจะได้รับกลับมาจากสโมสรเทนนิส."
ถูกแล้วที่เธอสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างต้องกังวลเกี่ยวกับ สุนัข. เชบาดูเหมือนจะไอหรือสำลักท้องสูบน้ำของเธอซ้ำ ๆ ว่าเธอได้พยายามที่จะอาเจียนบางสิ่งบางอย่างขึ้น เธอเป็นคนที่เห็นได้ชัดในความรู้สึกไม่สบายจริงและแทบจะไม่สามารถหายใจ; ดวงตาเศร้าของเธอจ้องขึ้นที่โจแอนนาอย่างช่วยไม่ได้.
"โอ้ด่านี่คือทั้งหมดที่ฉันต้องการตอนนี้" โจแอนนากล่าวกับตัวเองวางกระเป๋าถือของเธอและดัดลงไปใช้เวลามองใกล้ "สุนัขป่วยในวันนี้ของทุกวัน!" ในการตรวจสอบอย่างใกล้ชิดเชบาไม่ดูป่วยมากและโจแอนนารู้ว่าเธอจะต้องพาเธอลงไปหาสัตว์แพทย์ทันที โชคดีที่การผ่าตัดสัตวแพทย์เป็นเพียงไม่กี่ถนนออกไปและโจแอนนาได้อย่างรวดเร็วโหลดสุนัขที่ยังคงมีอาการไอและสำลักเข้าไปในรถของเธอสำหรับไดรฟ์สั้น.
เมื่อเธอได้มีการผ่าตัดเป็นเพียงเกี่ยวกับที่จะปิดในวันนั้น โชคดีที่ดร. ดาวไม่ได้ทิ้งยังและเมื่อเขาเห็นรัฐแห่งเชบาเขาพาเธออย่างรวดเร็วในสำนักงานของเขา.
"มันดูเหมือนว่าสิ่งที่จะติดอยู่ในลำคอของเธอ" ดร Sterne กล่าวว่า มันไม่ควรพาฉันนานเกินไปที่จะได้รับมันออก. "
" ฟังหมอฉันจริงๆในการวิ่งจะได้รับการประชุมที่ฉันจะปล่อยให้เธอกับคุณและไปและได้รับการเปลี่ยนแปลงอย่างไร ฉันจะกลับมาในอีกสิบนาทีเพื่อรับเธอแล้วฉันจะพาเธอไปยังการประชุมกับฉัน ตกลงที่?
"แน่นอน" กล่าวว่าแพทย์ "คุณได้รับไป. ฉันจะเห็นคุณในสิบนาที."
โจแอนนากระโดดกลับเข้ามาในรถของเธออีกครั้งและทำให้รอบการเดินทางอย่างรวดเร็วไปที่บ้านของเธอในไม่กี่นาที ขณะที่เธอกำลังอีกครั้งเข้าสู่ห้องโถงโทรศัพท์บนโต๊ะโดยประตูที่จะเริ่มต้นให้แหวน เธอหยิบมันขึ้นมารำคาญโดยการหยุดชะงักเพิ่มเติมนี้เพื่อแผนการของเธอ.
"นี่คือดร. ดาว" กล่าวว่าเสียงกังวล. "คือการที่คุณโจแอนนา?"
"แน่นอนมันเป็นฉัน" กล่าวว่าโจแอนนา, แปลกใจที่เสียงของ เสียงของเขา "ไม่มีใครอาศัยอยู่ที่นี่."
"ฉันต้องการให้คุณได้รับสิทธิออกจากบ้านทันที" กล่าวว่าเสียงของแพทย์. "ตอนนี้ ฉันมารอบทันทีและตำรวจจะมีเวลาใด ๆ ในขณะนี้ รออยู่ข้างนอกสำหรับเรา. "โทรศัพท์ไปตาย. โจแอนนาจ้องที่มัน. เธอกำลังสับสน แต่เธอก็ยังน้อยกลัวกลัวอย่างเห็นได้ชัดในเสียงของแพทย์. เธอแทนที่รับกว่าได้รับการสนับสนุนอย่างรวดเร็วออกจากประตู และวิ่งไปที่ถนน.
ในขณะที่รถตำรวจกับเรื่องนี้ไฟกระพริบเหวี่ยงรอบมุมและเบรกดังเอี๊ยดนอกบ้านได้. สองตำรวจได้ออก. หลังจากนั้นชั่วครู่ตรวจสอบว่าเธอเป็นเจ้าของบ้านที่พวกเขาวิ่ง เข้าไปในบ้านผ่านประตูยังคงเปิดอยู่โดยไม่ต้องอธิบายอะไร. โจแอนนาได้โดยขณะนี้สมบูรณ์สับสนและหวาดกลัวมาก. แล้วหมอมาถึง.
"ที่ไหน Sheba? เธอเป็น OK? "โจแอนนาตะโกนวิ่งไปที่รถของเขา.
" เธอดีโจแอนนา ฉันสกัดสิ่งที่ถูก Chokin