‘Do you remember this?’ He gave her

‘Do you remember this?’ He gave her a photo. ‘It’s me
when I was fi ve, and Maria. She was really pretty – well, she
still is. It was my birthday party, wasn’t it?’
‘Yes, I think so,’ his mum said.
‘It was the last birthday before Dad left,’ Jason said.
‘I remember it very well.’
‘Th e party, or the day Dad left?’ asked his mum.
‘Both,’ said Jason. ‘In my mind, they both happened on
the same day.’
‘Th ey didn’t, but it all happened a long time ago,’ his
mum replied. She walked to the window so Jason couldn’t
see her face.
Simon, her husband, left their house in Moreland Road
early one morning twelve years ago. He wrote her a letter
and put it on the kitchen table. And then he left. For twelve
years she didn’t hear from him. No letters, no birthday cards
for Jason. Th en, last week, there was a phone call. ‘Why did
you go?’ she asked Simon again and again. He wanted to
meet her. ‘No,’ she said, but she wanted to say yes.
Jason’s mum turned away from the window. ‘Jason, what
about your homework?’ she said. ‘Why are you looking at
old photos?’
‘I want to fi nd all the ones I’ve got of Maria. I want to
take them with me to London, you know, when I go to art
school.’ He smiled at a funny photo of Maria, aged eleven.
‘It’s a bit early to think about all that, Jason,’ his mum
said. ‘You’re not going until the autumn. And you don’t
know if you’re going to get a place at the art school.’
‘I will, I’m sure I will. When I went to visit them two
weeks ago they said, “We think your work’s very good. We
really like your ideas.”’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'คุณจำนี้" เขาให้เธอถ่าย ' ก็ฉันเมื่อฉันถูก ve ไร้สาย และมาเรีย เธอสวยดี เธอยัง ได้ มันเป็นงานปาร์ตี้วันเกิดของฉัน ไม่มัน?''ใช่ ฉันคิดอย่างนั้น สี่มุมของเขากล่าวว่า'มันเป็นวันสุดท้ายก่อนพ่อซ้าย Jason กล่าว'ผมจำได้ว่า มันดี''Th อีพรรค หรือวันพ่อทิ้ง' ถามสี่มุมของเขา'ทั้งสอง Jason กล่าว ' ในใจของฉัน พวกเขาทั้งสองเกิดขึ้นบนวันเดียวกัน ''Th ey ไม่ได้ แต่มันเกิดขึ้นนานมาแล้ว ของเขามัมตอบกลับ เธอเดินไปหน้าต่างเพื่อไม่ Jasonดูใบหน้าของเธอบ้านของพวกเขาในถนน Moreland ซ้าย Simon สามีหนึ่งเช้าสิบสองปีที่ผ่านมา เขาเขียนจดหมายเธอและใส่ไว้ในตารางห้องครัว แล้ว เขาทิ้ง สำหรับ twelveปีที่เธอไม่ได้ยินจากเขา ไม่มีตัวอักษร ไม่มีการ์ดวันเกิดสำหรับ Jason Th en สัปดาห์ มีโทรศัพท์ ' ทำไมไม่ได้คุณไป? "เธอถาม Simon อีก เขาต้องการพบกับเธอ 'ไม่ เธอกล่าวว่า แต่เธออยากบอกว่า ใช่สี่มุมของ Jason เปิดจากหน้าต่าง ' Jason อะไรเกี่ยวกับบ้านของคุณหรือไม่?' ก็ ' ทำไมคุณกำลังมองที่ภาพถ่ายเก่า?'' อยาก nd ไร้สายทั้งหมดที่ได้ของมาเรีย ฉันอยากจะพาข้าพเจ้าไปลอนดอน รู้ เมื่อศิลปะโรงเรียน ' ยิ้มที่รูปตลกของมาเรีย อายุ 43'มันเป็นบิตเริ่มต้นคิดเกี่ยวกับ Jason ที่ ทั้งหมด สี่มุมของเขากล่าวว่า ' ที่คุณกำลังจนถึงฤดูใบไม้ร่วงนี้ และคุณไม่ทราบถ้าคุณกำลังจะไปรับที่โรงเรียนศิลปะ '' ฉันจะ ฉันแน่ใจว่า ฉันจะ เมื่อผมไปเยี่ยมชมพวกเขาทั้งสองสัปดาห์ที่ผ่านมาว่า "เราคิดว่า งานของดี เราชอบความคิดของคุณ " '

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'คุณจำนี้หรือไม่?' เขาให้เธอถ่ายภาพ
'มันฉันตอนที่ฉันกำลังไฟได้และมาเรีย เธอเป็นคนน่ารักจริงๆ -
ดีเธอยังคงเป็น มันเป็นงานเลี้ยงวันเกิดของฉันได้รับไม่ได้หรือไม่
'' ใช่ฉันคิดอย่างนั้น
'แม่ของเขากล่าวว่า.' มันเป็นวันเกิดที่ผ่านมาก่อนที่พ่อทิ้งไว้
'เจสันกล่าว.' ผมจำได้เป็นอย่างดี.
'' บุคคลที่จ Th หรือวันพ่อซ้าย? ถามแม่ของเขา.
'ทั้ง' เจสันกล่าวว่า
'ในใจของฉันพวกเขาทั้งสองเกิดขึ้นในวันเดียวกัน.'
'Th เฮ้ไม่ได้
แต่ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเป็นเวลานานที่ผ่านมาของเขาแม่ตอบ
เธอเดินไปที่หน้าต่างเพื่อให้เจสันไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเธอ. ไซมอนสามีของเธอออกจากบ้านของพวกเขาในมอร์แลนด์ถนนในเช้าวันหนึ่งในสิบสองปีที่ผ่านมา เขาเขียนจดหมายของเธอและวางไว้บนโต๊ะในครัว และแล้วเขาก็ทิ้งไว้ สิบสองปีที่เธอไม่ได้ยินจากเขา ตัวอักษรไม่มีการ์ดวันเกิดเจสัน th en สัปดาห์ที่ผ่านมามีโทรศัพท์ 'ทำไมคุณไป? เธอถามไซมอนอีกครั้งและอีกครั้ง เขาต้องการที่จะตอบสนองความต้องการของเธอ 'ไม่' เธอกล่าวว่า แต่เธอก็อยากจะบอกว่าใช่. แม่ของเจสันหันไปจากหน้าต่าง 'เจสันสิ่งที่เกี่ยวกับบ้านของคุณ? เธอพูด. 'ทำไมคุณกำลังมองหาที่ภาพถ่ายเก่า?' 'ผมอยากจะ fi ครั้งทุกคนที่ฉันมีของมาเรีย ฉันต้องการที่จะนำพวกเขากับผมไปลอนดอนคุณรู้ว่าเมื่อฉันไปกับศิลปะโรงเรียน. เขายิ้มที่ภาพตลกของมาเรียอายุสิบเอ็ด. 'เป็นบิตก่อนที่จะคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เจสัน' แม่ของเขากล่าวว่า 'คุณจะไม่จนถึงฤดูใบไม้ร่วง และคุณไม่ทราบว่าคุณกำลังจะได้รับสถานที่ที่โรงเรียนศิลปะ. '' ฉันจะฉันแน่ใจว่าฉันจะ เมื่อผมไปเยี่ยมชมพวกเขาสองสัปดาห์ที่ผ่านมาพวกเขากล่าวว่า "เราคิดว่าการทำงานของคุณดีมาก เราชอบความคิดของคุณ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณจำนี่ได้มั้ย ? เขาให้รูป ' ฉันเอง
เมื่อฉันถูก Fi ได้ และมาเรีย เธอสวยมากจริงๆ ( แต่เธอ
ยังคงเป็น มันคือวันเกิดของฉัน ไม่ใช่เหรอ '
" ฉันคิดอย่างนั้น " แม่ของเขากล่าวว่า มันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่
วันเกิดพ่อไป " เจสันกล่าวว่า .
" จำได้ดี '
4 E พรรค หรือวันที่พ่อจากไป ' ถามแม่ของเขา . . . . . .
'both ' เจสัน ในใจของฉันพวกเขาทั้งสองเกิดขึ้นในวันเดียวกัน
'
4 พวกเขาไม่ได้ แต่มันเกิดขึ้นนานมาแล้ว ' แม่
ตอบ เธอเดินไปที่หน้าต่างแล้วเจสันไม่ได้

เห็นใบหน้าของเธอ ไซม่อน สามี ออกจากบ้านในมอร์แลนด์ถนน
เช้าตรู่วันหนึ่ง สิบสองปีที่ผ่านมา เขาเขียนจดหมายหาเธอ
วางไว้บนโต๊ะในครัว แล้วเขาก็จากไป 12
ปี เธอไม่ได้ยินจากเขา ไม่มีจดหมายไม่มีการ์ดวันเกิด
สำหรับ Jason th en , สัปดาห์สุดท้าย , มีโทรศัพท์ ' ทำไม
คุณไป ? ' เธอถามไซมอน อีกครั้ง และอีกครั้ง เขาต้องการ

ได้เจอเธอ " ไม่ " เธอกล่าว แต่เธออยากพูดครับ .
แม่เจสันหันออกไปจากหน้าต่าง ' เจสัน อะไร
เรื่องการบ้านของคุณ ' เธอพูด ' ทำไมคุณมอง
ภาพถ่ายเก่า '
" ต้องการ Fi ND ทั้งหมดที่ผมมี ของมาเรีย ฉันต้องการ
ใช้เวลากับผมที่ลอนดอน คุณรู้มั้ย ตอนที่ฉันไปโรงเรียนศิลปะ
. ' เขายิ้มให้ภาพตลกของ มาเรีย อายุ 11 .
' มันเร็วเกินไปที่จะคิดเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เจสัน '
แม่ของเขากล่าวว่า ' นายไม่ไปจนกว่าฤดูใบไม้ร่วง และคุณไม่
รู้ถ้าคุณกำลังจะได้รับ ที่โรงเรียนศิลปะ '
" จะ แน่นอน ผมจะทำ ตอนที่ผมไปเยี่ยมพวกเขาสอง
สัปดาห์ก่อนเขากล่าวว่า" เราคิดว่าคุณทำงานดีมาก เราชอบความคิดของคุณ

" ' .