The End of American World Order, Am

The End of American World Order, Amitav Acharya proposes that the world may never again see the US dominance which characterised the 20th and early 21st centuries. His proposed multiplex solution, a multi-screened cinema of global governance, offers a compelling vision of the post-American world, writes Lauren Young.

The End of American World Order.

Amitav Acharya. Polity. 2014.

From headlines about how Putin foiled Obama with the recent incursion into the Ukraine, to coverage of the ISIS insurgency in Iraq and claims of US military failure there, the sub text of the decline of American hegemony is topical in today’s changing policy landscape. Amitav Acharya’s The End of American Ordertackles the shift in policy focus away from a central US-dominant position and proposes how global governance might be conducted afterwards.

At its best, the originality of Acharya’s work lies in its neutrality. It is neither anti-American nor US-focused. He argues that it is not necessary for America to be in terminal decline for the close of the era of American hegemony to be upon us. The centre of military, economic, and ideological gravity, mostly brought about by the rise of emerging nations and concomitant regional interests, has resulted in a natural shift away from a singularly dominant US position. Acharya’s central question is what lies beyond the liberal American hegemon and the forces that will characterize a future global order.

Acharya’s point of departure is the decline of the American-led liberal world order, sustained by the clearly defined bi-polarity of the Cold War Superpowers. From the outset of the work, Acharya states that “this is not a book about the decline of the US, but the decline of the American World Order ” (p. 1). While his argument is rooted in the inevitability of the policy focus shifting away from America, Acharya does well to situate his argument in the inevitability of the policy shift, rather than the popular debate about America’s secular decline. While arguments about the economic weakness inherent in aggressive US tax cuts, an untenable budget deficit, as well as the possible move away from the Dollar as a reserve currency are accounted for (p. 21), Acharya also cites Robert Kagan’s analysis that the US share of global GDP has remained more or less constant since the 1970s (p. 23), and other theoreticians who counter the anti-America argument with evidence such as the increase of US wealth, economic productivity, and continued superior military capability relative to emerging nations. While the author lays out both sides of the argument about American decline, he makes clear that any move away from the American-centric world is an inevitable response to a more complex and inter-dependent world than the European model essentially formulated as a response to the two World Wars and subsequent Cold War.

Acharya writes compellingly that the “Myths of Liberal Hegemony” exemplify the complexities of today’s world. At the turn of the 21st century, regional conflicts such as the Balkans, Iraq, Afghanistan, and East Timor have presented challengesto the liberal view that a uni-polar world was a safer one. (p. 17) However, a multi-polar world, comprised of several global powers, could also be argued to result in insecurity as “aggressors” would be less certain that the interests of their allies would be in line with their own. (p. 19). Acharya concedes that the equation of American hegemony with multi-lateralism has failed to adequately account for the rise of either Civil Society or non-state actors, both of which challenge the concept of the “state-centric conceptualization” and also tend to overlook the developing world, which Acharya argues is a key component to the new world order. (p. 54)

While the role of emerging powers such as the BRICS should be a central consideration, Acharya argues that they alone cannot step into the void created by the end of US world order. The rise of regional powers is an important characteristic of post-liberal US hegemon and one he argues which does not necessarily make global insecurity a forgone conclusion. One adaptation to bolster emerging powers has been the establishment of institutions such as the G-20 or IMF, intended to foster cooperation in global governance between emerging powers and established ones and ultimately formed to offset the weaknesses of rising powers inherent in their lack of coordinated agenda and resource constraints. The G-20, established in 1999 and representing 80% of the world population and 90% of the world GDP (p. 65), exemplifies one such potential cooperation in global governance. Acharya compares the “exclusivity” (p. 71) of the G-20 and IMF models of global governance with that of the Bandung Conference (1955) and its successor, the Non-Aligned Movement, in successfully integrating the South, concluding that “the G-20 is plagued with questions about its level of representation and legitimacy.” (p. 71). As a result, Acharya argues that these types of structures ultimately fail to adequately respond to the challenges that the emerging powers represent, as well as the inequities between rising nations and the West.

Acharya goes on to examine the proliferation of regional cooperation post-WW2. He argues that the US selectively supported regional cooperation, particularly in Europe through institutions such as NATO or the EU, when it coincided with its own political agenda, and opposed regional cooperation in Asia and Africa or selectively on issue-driven agendas such as regional trade agreements. Acharya also argues that Regionalism has also been less effective in the developing world which is resource-constrained. While he cites a variety of regional organizations, particularly with regard to transnational issues, as an important diversification of the global

governance model away from the US and European dominated norms, he does not believe that the regional policy formula can sustain the post-liberal world order, precisely because of its inability to transcend the limits of its regional focus.

Acharya concludes that the concept of a “multiplex” world is the most likely evolution of the post-American World Order. This “concert” model “assumes that the great powers have a special responsibility in the management of international order” (p. 108). A multiplex world order, which Acharya likens to a cinema showing different films on each screen at the same time, provides a more equal opportunity for developing and established powers, and calls for greater attention to be paid to regional interests. It is “the political order of a culturally diverse world that rests on political and economic interconnectedness, as well as institutional arrangements, relying not on the power or purpose of a single actor or mechanism, but of a range of actors.” (p. 113)

Acharya proposes that the world may never again see the US dominance which characterised the 20th and early 21st centuries. His proposed multiplex solution, a multi-screened cinema of global governance, offers a compelling vision of the post-American world. With the potential scenarios which would replace it, from a Chinese dominated world order to a resuscitation of the previous American hegemon, Acharya contends that the key lies in the interdependence of global interests and the policies they must promote in order to achieve stability in the multiplex world.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การสิ้นสุดของอเมริกันโลกสั่ง อมิตาเจอาชายาเสนอว่า โลกอาจดูครอบงำสหรัฐฯ ซึ่งโรคในศตวรรษที่ 21 ต้น และ 20 ครั้ง เขาเสนอ multiplex ภาพยนตร์สกรีนหลายการปกครองส่วนกลาง มีวิสัยทัศน์ที่น่าสนใจของโลกหลังอเมริกัน เขียนหนุ่มสาวลอเรนจุดสิ้นสุดของโลกอเมริกันสั่งอมิตาก้มคาราวะ Polity 2014จากพาดหัวเกี่ยวกับวิธีปู foiled Obama กับบุกรุกล่าสุดในยูเครน ความครอบคลุมของ ISIS ระลอกในอิรักและเรียกร้องของสหรัฐอเมริกาทหารล้มเหลว ข้อย่อยของการลดลงของเจ้าอเมริกันได้เฉพาะในวันนี้เปลี่ยนแปลงนโยบาย อมิตาก้มคาราวะสิ้นสุดของอเมริกัน Ordertackles กะในนโยบายมุ่งเน้นจากตำแหน่งหลักสหรัฐอเมริกากลาง และเสนอวิธีสากลกำกับอาจดำเนินได้ภายหลังที่ดีสุด ความคิดริเริ่มของการทำงานของเจอาชายาอยู่ในความเป็นกลางของ ไม่ต่อต้านอเมริกัน หรือ เน้นประเทศสหรัฐอเมริกาได้ เขาจนว่า ไม่จำเป็นในอเมริกาจะลดลงที่เทอร์มินัลสำหรับปิดยุคเจ้าอเมริกันจะพึง ศูนย์กลางของทหาร เศรษฐกิจ และอุดมการณ์แรงโน้มถ่วง ส่วนใหญ่นำมาเกี่ยวกับ โดยการเพิ่มขึ้นของประเทศเกิดใหม่และสนใจภูมิภาคมั่นใจ มีผลในกะธรรมชาติจากสหรัฐอเมริกาตำแหน่งหลัก singularly คำถามกลางของเจอาชายาเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือจาก hegemon อเมริกันเสรีและกองกำลังที่จะสั่งการโลกในอนาคตจุดของคาราวะตอบปฏิเสธสั่งอเมริกันนำโลกเสรี ด้วย bi-ขั้วอย่างชัดเจนของประเทศมหาอำนาจในสงครามเย็นได้ จากมือของงาน เจอาชายาระบุว่า "นี้ไม่ใช่หนังสือเกี่ยวกับการลดลงของสหรัฐฯ แต่การลดลงของใบโลกอเมริกัน" (p. 1) ในขณะที่โต้แย้งของเขาถูกฝังในโดยกล่าวเน้นนโยบายเลื่อนลอยจากอเมริกา ก้มคาราวะดีแล้วโต้แย้งของเขาในโดยกล่าวกะนโยบาย แทนการอภิปรายนิยมเกี่ยวกับอเมริกาปฏิเสธทางโลก ในขณะตัดอาร์กิวเมนต์เกี่ยวกับจุดอ่อนเศรษฐกิจในภาษี US ก้าวร้าว การขาดดุลงบประมาณ untenable เป็นไปได้จากดอลลาร์เป็นสกุลเงินสำรองบัญชีสำหรับ (21 p.) ก้มคาราวะยังสแตนดาร์ดชาร์เตอร์ดโรเบิร์ต Kagan วิเคราะห์ว่า สหรัฐส่วนแบ่งของ GDP โลกมียังคงคงมากหรือน้อยตั้งแต่ทศวรรษ 1970 (p. 23), และ theoreticians อื่น ๆ ที่นับอาร์กิวเมนต์อเมริกาต่อต้านกับหลักฐานเช่นการเพิ่มขึ้นของสหรัฐอเมริกาให้เลือกมากมาย ผลผลิตทางเศรษฐกิจ และความสามารถทหารเหนือกว่าอย่างต่อเนื่องเมื่อเทียบกับประเทศที่เกิดใหม่ ในขณะที่ผู้เขียนวางออกทั้งสองด้านของอาร์กิวเมนต์เกี่ยวกับอเมริกันปฏิเสธ เขาให้ชัดเจนว่าการย้ายจากโลกอเมริกันเกี่ยวกับการตอบสนองที่หลีกเลี่ยงไม่ได้กับโลกระหว่างขึ้น และซับซ้อนขึ้นกว่าแบบยุโรปที่หลักสูตรเป็นการตอบสนองกับสงครามโลกที่สองและสงครามเย็นภายหลังก้มคาราวะเขียน compellingly ว่า "ตำนานของเสรีนิยมเจ้า" exemplify ความซับซ้อนของโลกปัจจุบัน ที่เปิดของศตวรรษ ความขัดแย้งในภูมิภาคบอลข่าน อิรัก อัฟกานิสถาน และ ติมอร์ตะวันออกได้มีการนำเสนอ challengesto เสรีนิยมมองว่า โลกยูนิโพลาร์คือ หนึ่งความปลอดภัย (p. 17) อย่างไรก็ตาม โลกหลายขั้ว ประกอบด้วยอำนาจส่วนกลางหลาย สามารถยังสามารถโต้เถียงทำให้เกิดความไม่มั่นคงเป็น "aggressors" จะไม่แน่ใจว่าผลประโยชน์ของพันธมิตรจะกับตนเองได้ (p. 19) Concedes ก้มคาราวะว่า สมการของอเมริกันนับถือมีหลาย lateralism ล้มเหลวในการบัญชีอย่างเพียงพอสำหรับการเพิ่มขึ้นของประชาสังคมหรือนักแสดงไม่ใช่รัฐ ทั้งที่ท้าทายแนวคิดของ "conceptualization รัฐศูนย์กลาง" และยัง มีแนวโน้มที่จะ มองข้ามประเทศกำลังพัฒนา ที่ก้มคาราวะจนเป็นส่วนประกอบหลักการสั่งซื้อโลกใหม่ (น้ำเงิน)ในขณะที่บทบาทของอำนาจที่เกิดขึ้น เช่นว่า BRICS ควรพิจารณากลาง ก้มคาราวะจนที่ พวกเขาคนเดียวไม่สามารถก้าวเป็นโมฆะที่สร้าง โดยสหรัฐฯ โลกสั่ง เพิ่มขึ้นของอำนาจภูมิภาคเป็นลักษณะสำคัญของ post-liberal hegemon สหรัฐฯ และหนึ่งเขาจนซึ่งไม่จำเป็นต้องทำความไม่มั่นคงส่วนกลางสรุป forgone ปรับหนึ่งการกระจายอำนาจเกิดขึ้นแล้วการจัดตั้งสถาบัน เช่น G-20 หรือ IMF วัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมความร่วมมือในการกำกับดูแลสากลระหว่างอำนาจที่เกิดขึ้น และก่อตั้งคนสุด ที่เกิดขึ้นเพื่อชดเชยจุดอ่อนของอำนาจในการขาดของวาระการประชุมประสานงานและข้อจำกัดของทรัพยากรที่เพิ่มขึ้น G-20, 2542 และแสดงถึง 80% ของประชากรโลกและ 90% ของ GDP (p. 65), โลก exemplifies หนึ่งเช่นเกิดความร่วมมือในส่วนกลางกำกับดูแล ก้มคาราวะเปรียบเทียบ "ความพิเศษ" (p. 71) ของ G 20 และ IMF รูปแบบการปกครองส่วนกลางกับการประชุมบันดุง (1955) และการสืบ ย้าย Non-Aligned ในรวมภาคใต้ สรุปว่า "G-20 ถูกเลือก ด้วยคำถามเกี่ยวกับระดับของการนำเสนอและชอบธรรม" เรียบร้อยแล้ว (p. 71) ดัง ก้มคาราวะจนว่า ชนิดของโครงสร้างเหล่านี้สุดไม่เพียงพอตอบสนองความท้าทายที่แสดงถึงอำนาจเกิดขึ้น รวมทั้งเสนอระหว่างประเทศเพิ่มขึ้นและตะวันตกคาราวะตอบไปในการตรวจสอบการแพร่หลายของความร่วมมือภูมิภาคลง WW2 เขาจนว่า สหรัฐเลือกสนับสนุนความร่วมมือในภูมิภาค โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุโรปผ่านสถาบันเช่นนาหรือยุโรป เมื่อร่วมกับวาระทางการเมืองของตนเอง และข้ามภูมิภาคความร่วมมือ ในภูมิภาคเอเชียและแอฟริกา หรือเลือกประเด็นขับเคลื่อนวาระการประชุมเช่นข้อตกลงการค้าภูมิภาค ก้มคาราวะจนว่า Regionalism ยังได้ผลน้อยในประเทศกำลังพัฒนาซึ่งมีทรัพยากรจำกัด ในขณะที่เขาสแตนดาร์ดชาร์เตอร์ดหลากหลายองค์กรภูมิภาค โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับประเด็นข้ามชาติ เป็นวิสาหกิจที่สำคัญของโลกรุ่นภิบาลสหรัฐอเมริกาและยุโรปครอบงำบรรทัดฐาน เขาไม่เชื่อว่า สูตรนโยบายภูมิภาคสามารถรักษาใบสั่ง post-liberal โลก แม่นยำเนื่องจากไม่สามารถของ transcend ขีดจำกัดของความเป็นภูมิภาคก้มคาราวะสรุปว่า แนวคิดของโลก "multiplex" วิวัฒนาการมักสั่งโลกหลังอเมริกัน "คอนเสิร์ต" รุ่นนี้ "ถือว่า อำนาจที่ดีมีความรับผิดชอบพิเศษในการจัดการการสั่งต่างประเทศ" (p. 108) สั่ง multiplex โลก ซึ่งก้มคาราวะ likens กับภาพยนตร์ในการแสดงภาพยนตร์ที่แตกต่างกันในแต่ละหน้าจอในเวลาเดียวกัน ให้มีโอกาสเพิ่มเติมสำหรับพัฒนา และสร้างอำนาจ และการเรียกความสนใจมากขึ้นสนใจภูมิภาคชำระ เป็น "การเมืองลำดับของโลกมีความหลากหลายทางวัฒนธรรมที่อยู่บน interconnectedness ทางการเมือง และเศรษฐกิจ เป็นสถาบันจัด อาศัยอยู่ในอำนาจหรือวัตถุประสงค์ ของนักแสดงเดี่ยวหรือกลไก แต่ในช่วงของนักแสดงไม่" (p. 113)เจอาชายาเสนอว่า โลกอาจดูครอบงำสหรัฐฯ ซึ่งโรคในศตวรรษที่ 21 ต้น และ 20 ครั้ง เขาเสนอ multiplex ภาพยนตร์สกรีนหลายการปกครองส่วนกลาง มีวิสัยทัศน์ที่น่าสนใจของโลกหลังอเมริกัน กับสถานการณ์เป็นไปได้ที่จะแทน จากการโลกครอบงำจีนการ resuscitation ของ hegemon อเมริกันก่อนหน้า ก้มคาราวะ contends ที่ คีย์อยู่ในอิสระเสรีสนใจโลกและนโยบายที่จะต้องส่งเสริมเพื่อความมั่นคงในโลก multiplex

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดจบของระเบียบโลกชาวอเมริกัน Amitav คาราแนะว่าโลกอาจจะไม่เคยเห็นอีกครั้งการปกครองของสหรัฐที่โดดเด่นในศตวรรษที่ 20 และ 21 ในช่วงต้น วิธีการแก้ปัญหาหลายเสนอของเขาภาพยนตร์หลายคัดเลือกของการกำกับดูแลระดับโลกที่มีวิสัยทัศน์ที่น่าสนใจของโลกโพสต์ชาวอเมริกันที่เขียนลอเรนหนุ่ม. จุดจบของอเมริกันระเบียบโลก. Amitav คารา รัฐธรรมนูญ 2014 จากพาดหัวข่าวเกี่ยวกับวิธีการสกัดกั้นปูตินโอบามากับการโจมตีที่ผ่านเข้ามาในยูเครนที่จะรายงานข่าวของ ISIS ก่อความไม่สงบในอิรักและสหรัฐเรียกร้องของความล้มเหลวของทหารมีข้อความย่อยของการลดลงของความเป็นเจ้าโลกชาวอเมริกันที่มีเฉพาะในการเปลี่ยนแปลงวันนี้ภูมิทัศน์นโยบาย Amitav คาราของจุดจบของอเมริกัน Ordertackles การเปลี่ยนแปลงในการมุ่งเน้นนโยบายการออกจากตำแหน่งกลางสหรัฐที่โดดเด่นและนำเสนอวิธีการกำกับดูแลระดับโลกที่อาจจะมีการดำเนินการในภายหลัง. ที่ดีที่สุดในการสร้างสรรค์ผลงานของคาราที่อยู่ในความเป็นกลาง มันจะไม่ต่อต้านอเมริกันหรือสหรัฐที่มุ่งเน้น เขาระบุว่ามันไม่ได้เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับอเมริกาที่จะอยู่ในการลดลงของขั้วสำหรับสนิทของยุคของชาวอเมริกันมีอำนาจที่จะให้เรา ศูนย์กลางของทหารเศรษฐกิจและแรงโน้มถ่วงอุดมการณ์นำโดยส่วนใหญ่เกี่ยวกับการเพิ่มขึ้นของประเทศที่เกิดขึ้นใหม่และความสนใจในระดับภูมิภาคด้วยกันที่มีผลในการเปลี่ยนแปลงทางธรรมชาติที่อยู่ห่างออกไปจากตำแหน่งที่โดดเด่นแปลกประหลาดสหรัฐ คำถามกลางคาราเป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือจากอิทธิพลอเมริกันเสรีนิยมและกองกำลังที่จะอธิบายลักษณะการสั่งซื้อทั่วโลกในอนาคต. จุดคาราของการเดินทางคือการลดลงของอเมริกันนำระเบียบโลกเสรีนิยมอย่างยั่งยืนโดยกำหนดไว้อย่างชัดเจนสองขั้วของสงครามเย็น มหาอำนาจ จากเริ่มแรกของการทำงาน, คารากล่าวว่า "นี้ไม่ได้เป็นหนังสือเกี่ยวกับการลดลงของสหรัฐ แต่การลดลงของระเบียบโลกชาวอเมริกัน" (พี. 1) ในขณะที่ข้อโต้แย้งเป็นรากฐานในการหลีกเลี่ยงไม่ได้ของการมุ่งเน้นนโยบายการขยับตัวออกห่างจากอเมริกาคาราไม่ดีที่จะตั้งอยู่โต้แย้งของเขาในความจำเป็นของการเปลี่ยนแปลงนโยบายมากกว่าการอภิปรายเกี่ยวกับการลดลงของความนิยมทางโลกของอเมริกา ในขณะที่ข้อโต้แย้งเกี่ยวกับความอ่อนแอทางเศรษฐกิจอยู่ในการตัดก้าวร้าวภาษีของประเทศสหรัฐอเมริกาที่มีการขาดดุลงบประมาณไม่สามารถป้องกันได้เช่นเดียวกับการย้ายเป็นไปได้ออกไปจากเงินดอลลาร์เป็นสกุลเงินสำรองบัญชี (พี. 21), คารายังอ้างอิงการวิเคราะห์โรเบิร์ต Kagan ที่สหรัฐอเมริกา หุ้นของจีดีพีทั่วโลกยังคงมีมากขึ้นหรือน้อยลงอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ปี 1970 (p. 23) และทฤษฎีอื่น ๆ ที่ตอบโต้ข้อโต้แย้งต่อต้านอเมริกาที่มีหลักฐานเช่นการเพิ่มขึ้นของความมั่งคั่งสหรัฐผลผลิตทางเศรษฐกิจและความสามารถทางทหารยังคงเหนือกว่าเมื่อเทียบกับที่เกิดขึ้นใหม่ ประเทศ ในขณะที่ผู้เขียนออกวางทั้งสองด้านของการโต้แย้งเกี่ยวกับการลดลงของชาวอเมริกันที่เขาทำให้เห็นได้ชัดว่าการย้ายใด ๆ ออกจากโลกชาวอเมริกันเป็นศูนย์กลางคือการตอบสนองที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ไปสู่โลกที่ซับซ้อนมากขึ้นและระหว่างขึ้นกว่ารุ่นยุโรปสูตรเป็นหลักเป็นการตอบสนองต่อ สงครามโลกครั้งที่สองและต่อมาสงครามเย็น. คาราเขียนร้องขอว่า "ตำนานของเสรีนิยมอำนาจ" เป็นตัวอย่างความซับซ้อนของโลกปัจจุบัน ที่หันของศตวรรษที่ 21 ความขัดแย้งระดับภูมิภาคเช่นบอลข่านอิรักอัฟกานิสถานและติมอร์ตะวันออกได้นำเสนอมุมมอง challengesto เสรีนิยมที่โลกเดียวขั้วเป็นหนึ่งในที่ปลอดภัย (น. 17) แต่โลกหลายขั้วประกอบด้วยอำนาจระดับโลกหลายแห่งนอกจากนี้ยังอาจจะแย้งจะส่งผลให้ความไม่มั่นคงในฐานะ "ผู้รุกราน" จะน้อยบางอย่างที่ผลประโยชน์ของพันธมิตรของพวกเขาจะอยู่ในแนวเดียวกันกับของตัวเอง (น. 19) คารายอมรับว่าสมการของเจ้าโลกชาวอเมริกันที่มีหลาย lateralism ล้มเหลวในการบัญชีอย่างเพียงพอสำหรับการเพิ่มขึ้นของทั้งภาคประชาสังคมหรือนักแสดงที่ไม่ใช่รัฐซึ่งทั้งสองอย่างท้าทายแนวคิดของ "แนวความคิดของรัฐเป็นศูนย์กลาง" และยังมีแนวโน้มที่จะมองข้าม ประเทศกำลังพัฒนาซึ่งคาราระบุเป็นองค์ประกอบที่สำคัญในการสั่งซื้อใหม่ของโลก (น. 54) ในขณะที่บทบาทของอำนาจที่เกิดขึ้นใหม่เช่น BRICS ควรจะพิจารณากลางคาราระบุว่าพวกเขาเพียงอย่างเดียวไม่สามารถก้าวเข้าสู่ความว่างเปล่าที่สร้างขึ้นโดยในตอนท้ายของระเบียบโลกสหรัฐอเมริกา การเพิ่มขึ้นของอำนาจในระดับภูมิภาคเป็นลักษณะสำคัญของการโพสต์เสรีนิยมอิทธิพลของสหรัฐและหนึ่งซึ่งเขาระบุไม่จำเป็นต้องทำให้ความไม่มั่นคงทั่วโลกสรุป forgone หนึ่งในการปรับตัวเพื่อหนุนอำนาจที่เกิดขึ้นใหม่ได้รับการจัดตั้งสถาบันเช่น G-20 หรือกองทุนการเงินระหว่างประเทศมีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมให้เกิดความร่วมมือในการกำกับดูแลระดับโลกระหว่างอำนาจที่เกิดขึ้นใหม่และคนที่จัดตั้งขึ้นและเกิดขึ้นในท้ายที่สุดที่จะชดเชยจุดอ่อนของอำนาจที่เพิ่มขึ้นอยู่ในตัวของพวกเขาขาดการประสานงาน วาระการประชุมและข้อ จำกัด ของทรัพยากร G-20 ก่อตั้งขึ้นในปี 1999 และเป็นตัวแทน 80% ของประชากรโลกและ 90% ของจีดีพีโลก (พี. 65) เป็นตัวอย่างหนึ่งในความร่วมมือที่มีศักยภาพในการกำกับดูแลระดับโลกเช่น คาราเปรียบเทียบ "ผูกขาด" (พี. 71) ของ G-20 และรูปแบบการกองทุนการเงินระหว่างประเทศของการกำกับดูแลระดับโลกที่มีที่ของการประชุมในบันดุง (1955) และทายาทของมันไม่ใช่แนวทางเคลื่อนไหวในประสบความสำเร็จในการบูรณาการภาคใต้สรุปว่า " G-20 เป็นโรคที่มีคำถามเกี่ยวกับระดับของการเป็นตัวแทนและถูกต้องตามกฎหมาย. "(พี. 71) เป็นผลให้คาราระบุว่าเหล่านี้ประเภทของโครงสร้างในที่สุดล้มเหลวที่จะเพียงพอตอบสนองต่อความท้าทายที่มีอำนาจที่เกิดขึ้นใหม่แทนเช่นเดียวกับความไม่เท่าเทียมระหว่างประเทศที่เพิ่มขึ้นและเวสต์. คาราไปในการตรวจสอบการแพร่กระจายของความร่วมมือระดับภูมิภาคโพสต์ WW2 . เขาระบุว่าสหรัฐเลือกที่ได้รับการสนับสนุนความร่วมมือระดับภูมิภาคโดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุโรปผ่านสถาบันต่าง ๆ เช่นนาโต้หรือสหภาพยุโรปเมื่อมันใกล้เคียงกับวาระทางการเมืองของตัวเองและไม่เห็นด้วยกับความร่วมมือระดับภูมิภาคในเอเชียและแอฟริกาหรือการคัดเลือกในวาระการประชุมปัญหาที่ขับเคลื่อนด้วยเช่นการค้าในภูมิภาค ข้อตกลง คารายังระบุว่าภูมิภาคยังได้รับการที่มีประสิทธิภาพน้อยในประเทศกำลังพัฒนาซึ่งเป็นทรัพยากรที่ จำกัด ในขณะที่เขาอ้างอิงความหลากหลายขององค์กรระดับภูมิภาคโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องเกี่ยวกับปัญหาข้ามชาติเป็นการกระจายความเสี่ยงที่สำคัญของโลกรูปแบบการกำกับออกไปจากสหรัฐอเมริกาและยุโรปบรรทัดฐานครอบงำเขาไม่เชื่อว่าสูตรนโยบายระดับภูมิภาคสามารถรักษาโลกโพสต์เสรีนิยมการสั่งซื้อแม่นยำเพราะไม่สามารถที่จะก้าวข้ามข้อ จำกัด ของการมุ่งเน้นในระดับภูมิภาคของตน. คาราสรุปว่าแนวคิดของ "multiplex" โลกเป็นวิวัฒนาการส่วนใหญ่ของระเบียบโลกโพสต์อเมริกัน นี้ "คอนเสิร์ต" รูปแบบ "สันนิษฐานว่าอำนาจที่ดีมีความรับผิดชอบพิเศษในการบริหารจัดการของการสั่งซื้อระหว่างประเทศ" (พี. 108) คำสั่งหลายโลกซึ่งคารา likens หนังแสดงภาพยนตร์ที่แตกต่างกันในแต่ละหน้าจอได้ในเวลาเดียวกันมีโอกาสที่เท่าเทียมกันมากขึ้นสำหรับอำนาจการพัฒนาและเป็นที่ยอมรับและเรียกร้องให้ความสนใจมากขึ้นที่จะต้องจ่ายผลประโยชน์ในระดับภูมิภาค มันเป็น "คำสั่งทางการเมืองของโลกความหลากหลายทางวัฒนธรรมที่วางอยู่บนสาขาการเมืองและเศรษฐกิจเช่นเดียวกับการเตรียมการสถาบันอาศัยไม่ได้อยู่ในอำนาจหรือวัตถุประสงค์ของนักแสดงคนเดียวหรือกลไก แต่ในช่วงของนักแสดง." (พี 113) คาราแนะว่าโลกอาจจะไม่เคยเห็นอีกครั้งการปกครองของสหรัฐที่โดดเด่นในศตวรรษที่ 20 และ 21 ในช่วงต้น วิธีการแก้ปัญหาหลายเสนอของเขาภาพยนตร์หลายคัดเลือกของการกำกับดูแลระดับโลกที่มีวิสัยทัศน์ที่น่าสนใจของโลกโพสต์อเมริกัน กับสถานการณ์ที่อาจเกิดขึ้นซึ่งจะเปลี่ยนจากระเบียบโลกครอบงำจีนที่จะช่วยชีวิตของอิทธิพลอเมริกันก่อนหน้าคาราเชื่อว่ากุญแจสำคัญที่อยู่ในการพึ่งพาอาศัยกันของผลประโยชน์ทั่วโลกและนโยบายที่พวกเขาจะต้องส่งเสริมการเพื่อให้บรรลุความมั่นคงในหลาย โลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ้นคำสั่งโลกชาวอเมริกัน amitav Acharya เสนอ ว่า โลกอาจจะไม่มีวันเห็นเราผู้ซึ่งลักษณะที่ 20 และศตวรรษที่ 21 ต้น เสนอโซลูชั่นแบบหลายฉายภาพยนตร์ทั่วโลก , กับ , มีวิสัยทัศน์ที่น่าสนใจของการโพสต์ของโลกชาวอเมริกัน ที่เขียน ลอเรน หนุ่ม

จบคำสั่งของโลกชาวอเมริกัน .

amitav Acharya . รัฐ . 2014 .

จากหัวข้อว่าปูตินแพ้รู้โอบามากับการโจมตีล่าสุดในยูเครน เพื่อความครอบคลุมของไอซิส การจลาจลในอิรัก และเรียกร้องให้ทหารความล้มเหลวมี ข้อความย่อยของการลดลงของอเมริกันยาสูบเป็นหัวข้อในวันนี้การเปลี่ยนแปลงนโยบายในแนวนอนamitav Acharya ของปลาย ordertackles อเมริกันกะโฟกัสนโยบายจากส่วนกลางเราเด่นตำแหน่ง และเสนอว่าโลกาภิบาลจะดำเนินการภายหลัง

ที่ ดีที่สุดของ ความคิดริเริ่มของ Acharya งานตั้งอยู่ในความเป็นกลาง ไม่ใช่ต่อต้านอเมริกัน หรือ เราเน้นเขาแย้งว่า มันไม่จําเป็นสําหรับอเมริกาอยู่ในเทอร์มินัลลดลงปิดยุคของอเมริกันยาสูบที่จะอยู่กับเรา ศูนย์การทหาร เศรษฐกิจ และแรงโน้มถ่วง อุดมการณ์ ส่วนใหญ่มาจากการเพิ่มขึ้นของประเทศที่เกิดขึ้นใหม่ และเกิดความสนใจในภูมิภาค , มีผลในการเปลี่ยนแปลงธรรมชาติ ห่างจาก แปลกประหลาดที่เด่นเราตำแหน่งคำถามกลาง Acharya เป็นสิ่งที่อยู่นอกเหนือเสรีนิยมอเมริกันเฮเกมอนและกองกำลังที่เป็นโลกในอนาคตจะเป็นลักษณะสั่ง

Acharya ของจุดของการเดินทางคือการลดลงของชาวอเมริกันนำเสรีนิยมเพื่อโลกที่ยั่งยืนโดยชัดเจนสองขั้วของสงครามเย็น พลังเหนือธรรมชาติ จากเริ่มแรกของงาน Acharya ระบุว่า " นี้ไม่ได้เป็นหนังสือที่เกี่ยวกับความเสื่อมของเราแต่ปฏิเสธคำสั่งของโลกชาวอเมริกัน " ( หน้า 1 ) ในขณะที่การกระทำของเขาเป็นรากฐานในความนโยบายมุ่งเน้นการขยับออกไปจากอเมริกา , Acharya ไม่เหมาะกับการตั้งข้อโต้แย้งของเขาในความเปลี่ยนนโยบาย มากกว่าการอภิปรายเกี่ยวกับอเมริกานิยมทางโลกลดลง ในขณะที่ข้อโต้แย้งเกี่ยวกับจุดอ่อนโดยธรรมชาติในทางก้าวร้าวเราภาษีตัดการขาดดุลงบประมาณไม่ได้ รวมทั้งได้ย้ายไปจากเงินดอลลาร์เป็นสกุลเงินสำรอง คิด ( 21 หน้า ) , Acharya ยัง cites โรเบิร์ต คาแกน วิเคราะห์ว่า เราใช้ GDP ของโลกยังคงมีมากกว่าหรือน้อยกว่าคงที่ตั้งแต่ปี 1970 ( 23 หน้า ) , และอื่น ๆ นักทฤษฎีที่เคาน์เตอร์อาร์กิวเมนต์ต่อต้านอเมริกา พร้อมหลักฐาน เช่น การเพิ่มขึ้นของผลผลิตทางเศรษฐกิจ เรารวยและยังคงเหนือกว่าทหารความสามารถเทียบกับประเทศเกิดใหม่ ในขณะที่ผู้เขียนวางออกทั้งสองด้านของการโต้แย้งเกี่ยวกับชาวอเมริกัน ปฏิเสธ เขาทำให้ชัดเจนว่า การย้ายใด ๆ อยู่ห่างจากโลกเป็นศูนย์กลางของอเมริกา มีการตอบสนองที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะซับซ้อนมากขึ้นและระหว่างโลกขึ้นกว่าแบบยุโรปเป็นหลักสูตรที่สอดคล้องกับโลกที่สงครามและภายหลังสงครามเย็น .

Acharya เขียนอย่างไม่ยินยอมเพียงว่า " ตำนานของเจ้าโลก " เสรีนิยม ยกตัวอย่างความซับซ้อนของโลกปัจจุบัน ที่หันของศตวรรษที่ 21 , ความขัดแย้งในภูมิภาค เช่น ประเทศแถบบอลข่าน , อิรัก , อัฟกานิสถานและติมอร์ตะวันออกได้เสนอ challengesto เสรีนิยมมุมมองหนึ่งขั้วโลก เป็นดีหนึ่ง ( 17 หน้า ) แต่หลายขั้วอำนาจโลก ประกอบด้วยหลายทั่วโลกอาจจะมีการถกเถียงกันเพื่อผลในความเป็น " รุกราน " คงจะน้อยบางอย่างที่ผลประโยชน์ของพันธมิตรของพวกเขาจะอยู่ในแนวเดียวกันกับตนเอง ( 19 หน้า ) Acharya ยอมรับว่าสมการของอเมริกาเป็นเจ้าโลกกับหลาย lateralism ล้มเหลวที่จะมีบัญชีสำหรับการเพิ่มขึ้นของทั้งภาคประชาสังคมหรือรัฐ- ไม่ใช่นักแสดงทั้งสองซึ่งท้าทายแนวคิดของ " รัฐวิพากษ์แนวคิด " และมักจะมองข้ามการพัฒนาโลกซึ่ง Acharya แย้งเป็นองค์ประกอบสำคัญสู่โลกใหม่ ( หน้า 54 )

ในขณะที่บทบาทของอำนาจที่เกิดขึ้นใหม่เช่น BRICS ควรพิจารณากลาง Acharya โต้แย้งว่าพวกเขาเพียงอย่างเดียวไม่สามารถก้าวเข้าไปในช่องว่างที่สร้างขึ้นโดยจบของเราเพื่อโลก .