The extent of contamination of a fr

The extent of contamination of a freshwater lake with Vibrio cholerae 0139 Bengal and the toxigenicity of all the V. cholerae isolates recovered during the period of the study were examined during and after an explosive outbreak of 0139 cholera in Calcutta. Strains biochemically characterized as V. cholerae could be isolated throughout the period of study examined from the freshwater lake samples. Most probable number of V. cholerae belonging to the 0139 serogroup in surface waters was 3 to 4 per 100 ml during major part of the study but isolation of this serogroup from sediment and plankton samples was infrequent. Of the total of 150 strains recovered, 23 (15.3%) agglutinated with the 0139 antiserum while the remaining belonged to the non-O1 non-O139 serogroups. None of the strains agglutinated with the O1 antiserum. All the 23 strains of V. cholerae O139 produced cholera toxin while 7.9% of the 127 non-O1 non-O139 strains also produced cholera toxin. Resistance to ampilicillin, furazolidone and streptomycin was encountered among strains belonging to both V. cholerae O139 and V. cholerae non-O1 non-O139 strains, but the percentage of resistant strains in the former was much higher than in the latter. During this cholera epidemic, possibly due to the introduction of large numbers of toxigenic V. cholerae such as the O139 serogroup, there was an increase in the number of toxigenic vibrios among the innocuous aquatic residents. This presumably occured through genetic exchange and, if substantiated, could play an important role in the re-emergence of epidemics.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขอบเขตของการปนเปื้อนของทะเลสาบน้ำจืดมีผล cholerae 0139 เบงกอลและ toxigenicity ของทั้งหมดใน V. cholerae แยกกู้ระหว่างรอบระยะเวลาของการศึกษาได้ตรวจสอบในระหว่าง และหลัง จากการระบาดของโรคระเบิดของอหิวาตกโรค 0139 ในกาลกัตต้า สายพันธุ์ biochemically ลักษณะเป็น V. cholerae สามารถแยกตลอดระยะเวลาการศึกษาตรวจสอบจากตัวอย่างของทะเลสาบน้ำจืด จำนวนมากที่สุดน่าเป็นของ V. cholerae serogroup 0139 ในพื้นผิวน้ำของเป็น 3-4 ต่อ 100 ml ส่วนสำคัญของการศึกษา แต่แยก serogroup นี้จากตัวอย่างตะกอนและแพลงก์ตอนไม่ จำนวน 150 สายพันธุ์กู้ 23 (15.3%) agglutinated กับ 0139 antiserum ในขณะที่เหลือเป็นสมาชิก serogroups ไม่ O139 O1 ไม่ สายพันธุ์ไม่มี agglutinated กับ O1 antiserum ทั้งหมด 23 สายพันธุ์ของ V. cholerae O139 ผลิตพิษอหิวาตกโรคในขณะที่ 7.9% ของสายพันธุ์ไม่ใช่ O139 ไม่ O1 127 ยังผลิตสารพิษอหิวาตกโรค ความต้านทานต่อ ampilicillin, furazolidone และ streptomycin พบในสายพันธุ์ของทั้งสอง V. cholerae O139 และ V. cholerae O1 ไม่ใช่ไม่ใช่-O139 สายพันธุ์ แต่เปอร์เซ็นต์ของสายพันธุ์ทนในอดีตมีสูงกว่าในหลัง ในระหว่างนี้โรคระบาดอหิวาตกโรค อาจเนื่องจากการแนะนำของจำนวนมาก toxigenic V. cholerae O139 serogroup เช่นมีเพิ่มจำนวน vibrios toxigenic ระหว่างชาวน้ำ innocuous นี้น่าจะเกิดขึ้นผ่านการแลกเปลี่ยนพันธุกรรม และ ถ้า substantiated อาจมีบทบาทสำคัญในการเกิดใหม่ของโรคระบาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขอบเขตของการปนเปื้อนของทะเลสาบน้ำจืดที่มีเชื้อ Vibrio cholerae 0139 เบงกอล toxigenicity ของทุก V. cholerae แยกกู้คืนในช่วงระยะเวลาของการศึกษามีการตรวจสอบระหว่างและหลังการระเบิดของการระบาดของโรคอหิวาตกโรค 0139 ในกัลกัต สายพันธุ์ที่มีลักษณะทางชีวเคมีเป็น V. cholerae อาจจะแยกได้ตลอดระยะเวลาของการศึกษาการตรวจสอบจากตัวอย่างทะเลสาบน้ำจืด จำนวนน่าจะเป็นที่สุดของโวลต์ที่เป็น cholerae serogroup 0139 ในน้ำผิวดินเป็น 3-4 ต่อ 100 มล. ในระหว่างการส่วนหนึ่งที่สำคัญของการศึกษา แต่แยก serogroup จากตัวอย่างตะกอนและแพลงก์ตอนนี้ก็ไม่บ่อยนัก จากทั้งหมด 150 สายพันธุ์หาย 23 (15.3%) ติดเป็นก้อนกับ antiserum 0139 ในขณะที่ส่วนที่เหลือเป็นของที่ไม่ O1 ที่ไม่ O139 serogroups ไม่มีสายพันธุ์ที่ติดเป็นก้อนกับ antiserum O1 ทั้งหมด 23 สายพันธุ์ของ V. cholerae O139 ผลิตสารพิษอหิวาตกโรคในขณะที่ 7.9% ของ 127 ที่ไม่ O1 ที่ไม่ใช่สายพันธุ์ O139 ยังผลิตสารพิษอหิวาตกโรค ความต้านทานต่อการ ampilicillin, furazolidone และ streptomycin พบในหมู่สายพันธุ์ที่เป็นทั้ง V. cholerae O139 และ V. cholerae O1 ที่ไม่ใช่สายพันธุ์ที่ไม่ O139 แต่เปอร์เซ็นต์ของสายพันธุ์ที่ทนในอดีตได้มากสูงกว่าในระยะหลัง อหิวาตกโรคระบาดในช่วงนี้อาจจะเป็นเพราะการแนะนำของจำนวนมาก Toxigenic V. cholerae เช่น serogroup O139 มีการเพิ่มขึ้นในจำนวนของวิบิโอ Toxigenic หมู่ที่อาศัยอยู่ในน้ำไม่มีพิษมีภัย นี้เกิดขึ้นน่าจะผ่านการแลกเปลี่ยนทางพันธุกรรมและถ้าพิสูจน์อาจมีบทบาทสำคัญในการเกิดใหม่ของโรคระบาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขอบเขตของการปนเปื้อนของทะเลสาบน้ำจืดกับ Vibrio cholerae 0139 เบงกอลและ toxigenicity ทุก V . cholerae เชื้อหายในระหว่างระยะเวลาการศึกษา 1 ปีในระหว่างและหลังการระบาดระเบิด 0139 อหิวาตกโรคในกัลกัตตา สายพันธุ์ biochemically ลักษณะเป็นโวลต์สามารถแยกเชื้อตลอดระยะเวลาที่ศึกษาการตรวจสอบจากกลุ่มตัวอย่างทะเลสาบน้ำจืด . หมายเลขที่น่าจะเป็นของ V . cholerae เป็นของ 0139 ซีโรกรุ๊ปในน้ำที่พื้นผิวเป็น 3 ถึง 4 ต่อ 100 มล. ในหลักส่วนหนึ่งของการศึกษา แต่การแยกซีโรกรุ๊ปนี้จากตะกอนดินและแพลงตอนจำนวน infrequent . จากทั้งหมด 150 สายพันธุ์หาย , 23 ( 153 % ) agglutinated กับ 0139 แอนติในขณะที่เหลือเป็นของไวรัสจุดขาวในกุ้ง non-o139 non-o1 . ไม่มีของสายพันธุ์ที่มี agglutinated กับแอนติซีรัม . ทั้งหมด 23 สายพันธุ์ของ V . cholerae o139 ผลิตพิษอหิวาตกโรคในขณะที่ 7.9% ของ 127 non-o1 non-o139 สายพันธุ์ที่ผลิตพิษอหิวาตกโรค . ampilicillin ต้านทาน ,ฟูราโซลิโดนและ streptomycin ถูกพบระหว่างสายพันธุ์ของ V . cholerae และ V . cholerae o139 ทั้ง non-o1 non-o139 สายพันธุ์ แต่ค่าป้องกันสายพันธุ์ในอดีตมากกว่าในระยะหลัง อหิวาตกโรคระบาดในช่วงนี้ อาจจะเนื่องจากการแนะนำของตัวเลขขนาดใหญ่ของ toxigenic V . cholerae เช่นซีโรกรุ๊ป o139 ,มีการเพิ่มจำนวนของสายพันธุ์ toxigenic ท่ามกลางอันตรายทางน้ำที่อาศัยอยู่ นี้สันนิษฐานว่าเกิดขึ้นจากการแลกเปลี่ยนพันธุกรรม และถ้าพิสูจน์ได้มีบทบาทสำคัญในเรื่องวิวัฒนาการของโรคระบาด .