Post-postmodernism[edit]This sectio

Post-postmodernism[edit]

This section needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed. (September 2012)
Main article: Post-postmodernism
Recently metamodernism, post-postmodernism and the "death of postmodernism" have been widely debated: in 2007 Andrew Hoborek noted in his introduction to a special issue of the journal Twentieth Century Literature titled "After Postmodernism" that "declarations of postmodernism's demise have become a critical commonplace". A small group of critics has put forth a range of theories that aim to describe culture or society in the alleged aftermath of postmodernism, most notably Raoul Eshelman (performatism), Gilles Lipovetsky (hypermodernity), Nicolas Bourriaud (altermodern), and Alan Kirby (digimodernism, formerly called pseudo-modernism). None of these new theories and labels have so far gained very widespread acceptance. The exhibition Postmodernism - Style and Subversion 1970–1990 at the Victoria and Albert Museum (London, 24 September 2011 – 15 January 2012) was billed as the first show to document postmodernism as a historical movement.

Criticisms[edit]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โพสต์-postmodernism [แก้]ส่วนนี้ต้องการตรวจสอบ โปรดช่วยพัฒนาบทความนี้ โดยเพิ่มแหล่งข้อมูลน่าเชื่อถือ คัดค้านอาจจะท้าทาย และลบออก (2012 กันยายน)บทความหลัก: โพสต์-postmodernismล่าสุด metamodernism โพสต์-postmodernism และ "ความตายของ postmodernism" มีการแพร่หลายถกเถียง: ใน 2007 แอนดรู Hoborek ระบุในเขาแนะนำมีปัญหาพิเศษของสมุดรายวันยี่สิบศตวรรษวรรณกรรมชื่อ "หลัง Postmodernism" ที่ "ของตายของ postmodernism มีเป็น ธรรมดาสำคัญ" กลุ่มเล็ก ๆ ของนักวิจารณ์ทำให้มาหลากหลายทฤษฎีที่มุ่งอธิบายวัฒนธรรมหรือสังคมในผลพวงถูกกล่าวหาของ postmodernism โดยส่วนใหญ่ Raoul Eshelman (performatism), Gilles Lipovetsky (hypermodernity), Nicolas Bourriaud (altermodern), และ Alan เคอร์บี้ (digimodernism เดิม เรียกว่าสมัยหลอก) นอกจากนี้ทฤษฎีใหม่และป้ายชื่อเหล่านี้ไม่มีจนได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางมาก นิทรรศการ Postmodernism - ลักษณะและบ่อนทำลาย 1970-1990 ที่วิคตอเรียและอัลเบิร์พิพิธภัณฑ์ (ลอนดอน 24 2554 กันยายน – 15 2555 มกราคม) เรียกเก็บเป็นการแสดงครั้งแรกเอกสาร postmodernism เป็นการเคลื่อนไหวทางประวัติศาสตร์[แก้] การวิพากษ์วิจารณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โพสต์ postmodernism [แก้ไข] ส่วนนี้ต้องอ้างอิงเพิ่มเติมสำหรับการตรวจสอบ กรุณาช่วยปรับปรุงบทความนี้โดยเพิ่มแหล่งข้อมูลน่าเชื่อถือ วัสดุอ้างอิงอาจถูกท้าทายและลบออก (กันยายน 2012) บทความหลัก: โพสต์ลัทธิหลังสมัยใหม่เพิ่ง metamodernism โพสต์ลัทธิหลังสมัยใหม่และ "การตายของลัทธิหลังสมัยใหม่" ได้รับการถกเถียงกันอย่างแพร่หลายในปี 2007 แอนดรู Hoborek ข้อสังเกตในการแนะนำให้รู้จักกับฉบับพิเศษของนิตยสารวรรณกรรมศตวรรษที่ยี่สิบหัวข้อ "หลังจาก Postmodernism "ว่า" การประกาศของการตายของลัทธิหลังสมัยใหม่ได้กลายเป็นเรื่องธรรมดาที่สำคัญ " กลุ่มเล็ก ๆ ของนักวิจารณ์ได้นำออกมาช่วงของทฤษฎีที่มีจุดมุ่งหมายที่จะอธิบายวัฒนธรรมหรือสังคมในผลพวงที่ถูกกล่าวหาจากลัทธิหลังสมัยใหม่ที่สะดุดตาที่สุดราอูล Eshelman (performatism), กิลส์ Lipovetsky (hypermodernity), นิโคลัส Bourriaud (altermodern) และอลันเคอร์บี้ (ก digimodernism แต่ก่อนเรียกว่าหลอกสมัย) ไม่มีทฤษฎีใหม่ ๆ เหล่านี้และป้ายชื่อได้รับเพื่อให้ห่างไกลได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางมาก นิทรรศการ Postmodernism - Style และการโค่นล้ม 1970-1990 ที่พิพิธภัณฑ์วิกตอเรียและอัลเบิร์ (ลอนดอน, 24 กันยายน 2011 - 15 มกราคม 2012). ได้รับการเรียกเก็บเงินเป็นครั้งแรกที่แสดงการจัดทำเอกสารลัทธิหลังสมัยใหม่เป็นขบวนการประวัติศาสตร์วิพากษ์วิจารณ์ [แก้ไข]